Milica Ribnikar
| Milica Ribnikar | |
|---|---|
 | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 18. april 1931. |
| Mesto rođenja | Beograd, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 1. mart 2002. (70 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, SR Jugoslavija |
| Umetnički rad | |
| Regija | Vajarstvo |
Milica Ribnikar (Beograd, 18. april 1931 — Beograd, 1. mart 2002) bila je srpska vajarka.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođena je 18. aprila 1931. u Beogradu[2] kao jedno od troje dece Vladislava S. Ribnikara.[3] Završila je Akademiju likovnih umetnosti u Beogradu 1951. i Majstorsku radionicu Tome Rosandića 1955. godine.[2]
Učestvovala je na kolektivnim izložbama Udruženja likovnih umetnika Srbije, u Salonu 54 i 56 u Rijeci,[2] Trećoj izložbi slikarstva i vajarstva Saveza likovnih umetnika Jugoslavije u Dubrovniku od 1. avgusta do 1. septembra 1951, izložbi „Salon '54: izložba suvremenog slikarstva i kiparstva FNRJ” u Rijeci od 7. do 30. marta 1954, Prvom bijenalu mediteranskih zemalja u Aleksandriji od 26. jula do 15. septembra 1955, izložbi „Posleratna vajarska generacija Srbije 1945—1955” u galeriji Doma vojske u Beogradu od 25. septembra do 20. oktobra 1955, izložbi mladih jugoslovenskih umetnika u Milanu od 26. aprila do 10. maja 1956, izložbi „Savremena srpska skulptura” u Umetničkom paviljonu „Cvijeta Zuzorić” od 12. do 28. januara 1957,[4] Prvom bijenalu mladih jugoslovenskih umetnika u Galeriji likovnih umetnosti u Rijeci od 18. juna do avgusta 1960, izložbi „Dvedeset godina beogradske skulpture 1944—1964” u galeriji Kulturnog centra Beograd u oktobru 1964. i „Izložba skulptura: dela autora iz zbirke” u Galeriji likovne umetnosti poklon zbirke Rajka Mauzića u aprilu 1992. godine.[1]
Samostalno je izlagala sa izložbom „Milica Ribnikar: skulpture, slike, pasteli, kolaži” u Galeriji likovne umetnosti poklon zbirke Rajka Mauzića od 29. aprila do juna 1996.[1] Uradila je veći broj reljefa, ženskih aktova, portreta, figurina i javnih spomenika.[3] Godine 1953. je dobila prvu nagradu na internom konkursu za figuru Jovana Sterije Popovića za Sterijino pozorje.[3]
Prema njenom rešenju je 1977. podignuta Skadarlijska česma, a bila je i koautor idejnog projekta TV kule na Iriškom vencu.[3] Autor je velikog broja portreta, uglavnom umetnika, njenih kolega i prijatelja među kojima su Mario Maskareli, Petar Omčikus, Izet Hajdarhodžić, Jovanka Bjegojević i Aleksandar Joksimović.[3] Njene skulpture se nalaze u kolekcijama Muzeja savremene umetnosti u Beogradu, Muzeju „Politike”, Galeriji likovne umetnosti poklon zbirke Rajka Mamuzića i Narodnom muzeju na Cetinju.[3]
Veći broj njenih dela se nalazio u privatnim zbirkama Katarine Ambrozić, Dušana Ristića, Vaska Pope, Jare Ribnikar, Mile Medenice i porodica iz Beograda, Novog Sada, Dubrovnika, Sarajeva i Splita.[3]
Bila je udata za Uglješu Bogunovića.[3] Preminula je 1. marta 2002. u Beogradu.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g „Milica Ribnikar”. Hronologija izlaganja skulpture u Srbiji (na jeziku: srpski). 2021-11-15. Pristupljeno 2023-12-01.
- ^ a b v Savremena srpska skulptura. Beograd: Udruženje likovnih umetnika Srbije. 1957.
- ^ a b v g d đ e ž „Sećanje na autorku jedne Sterijine figure”. Dnevnik (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2023-12-01.
- ^ „Savremena srpska skulptura”. Hronologija izlaganja skulpture u Srbiji (na jeziku: srpski). 1957-01-12. Pristupljeno 2024-01-26.
