Radoš Bojović

radoš bojović
radoš bojović
	Radoš Bojović
Lični podaci
Datum rođenja	1919
Mesto rođenja	Čičkova, kod Arilja, Kraljevstvo SHS
Datum smrti	31. maj 1943. (23/24 god.)
Mesto smrti	Tjentište, ND Hrvatska
Profesija	zemljoradnik
Delovanje
Član KPJ od	1941.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
Heroj
Narodni heroj od	7. jula 1953.

Radoš Bojović (Čičkova, kod Arilja, 1919 — Tjentište, 31. maj 1943) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen 1919. godine u selu Čičkova, kod Arilja. Potiče iz siromašne seljačke porodice. Posle završene osnovne škole, ostao je na selu i bavio se zemljoradnjom.^[1]

Početkom ustanka u Srbiji, jula 1941. stupio je u Ariljsku partizansku četu, koja je bila u sastavu Užičkog partizanskog odreda. Učestvovao je u svim borbama koje je četa vodila do povlačenja u Sandžak, krajem 1941. godine. Novembra 1941. primljen je u članstvo Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ), a potom i u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).^[1]

Isticao se u mnogim borbama, posebno januara 1942, kada su brojno nadmoćnije četničke snage napale Ariljsku partizansku četu na reci Uvcu, kod Pavlovića mosta. Radoš je tada, sa svojim puškomitraljezom doprineo da neprijatelj ne ostvari svoju nameru, već da pretrpi osetne gubitke.^[1]

Formiranjem Druge proleterske udarne brigade, 1. marta 1942. u Čajniču, postao je borac u Drugoj četi Prvog bataljona. Zajedno sa brigadom prošao je mnoge borbe, a posebno se istakao na Manjači, septembra 1942. kada je zaustavio jak neprijateljski napad, koji je iznenadio četu. Sličan podvig ponovio je i prilikom drugog oslobođenja Livna, krajem 1942. kada je se puškomitraljezom, svojim drugovima štitio prolaz preko brisanog prostora.^[1]

Poginuo je 31. maja 1943. na planini Košur iznad Tjentiškog Polja, u borbi sa Nemcima, za vreme bitke na Sutjesci.^[1]

Ukazom predsednika FNR Jugoslavije Josipa Broza Tita, 7. jula 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.^[1]

Njegovo rodno selo Čičkova, u znak sećanja na Radoša, promenilo je ime u Radoševo.^[1]