Ratko Kaljalović
| Ratko Kaljalović | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 5. februar 1915. |
| Mjesto rođenja | Tuzla, Austrougarska |
| Datum smrti | 5. oktobar 2006. (91 god.) |
| Mjesto smrti | Beograd, Srbija |
| Univerzitet | Medicinski fakultet Univerziteta u Beogradu |
| Vojna karijera | |
| Vojska | JNA |
| Čin | Pukovnik |
| Odlikovanja |    |
Ratko Kaljalović (Tuzla, 5. februar 1915, – Beograd, 5. oktobar 2006) je bio jugoslovenski infektolog, vanredni profesor i pukovnik Jugoslovenske narodne armije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Diplomirao je 1940. na Medicinskom fakultetu u Beogradu. Bio je ljekar u Smederevska Palanka i Kragujevcu (1941‒1944) i brigadni ljekar u Narodnooslobodilačkom ratu (1944‒1945). U novembru 1946. upućen je u Sanitetsku oficirsku školu u Beogradu, a 1947. raspoređen je na dužnost načelnika saniteta 48. divizije Jugoslovenske armije u Strumici. Specijalizirao je zarazne bolesti na Odeljenju za zarazne bolesti Vojnomedicinske akademije i Klinici za infektivne bolesti Medicinskog fakulteta u Beogradu (1955). Usavršavao se u Kopenhagenu, Hamburgu i Londonu (1958), Edinburgu (1966) i Glazgovu (1966, 1977). Na VMA je bio načelnik Odeljenja za opšte infekcije i zamjenik načelnika (1955‒1969), a potom načelnik Klinike za zarazne bolesti (1969‒1980). U zvanje docenta biran je 1962, a vanrednog profesora 1969, za predmet Zarazne bolesti, na VMA. U saradnji sa Institutom za reumatologiju Srbije, prvi je primijenio metodu detekcije Australija antigena (HBs antigen) u serumu oboljelih od akutnog virusnog hepatitisa, a kasnije je na VMA primjenjivao osjetljivije metode detekcije a, anti-HBs antitijela i drugih markera virusnog hepatitisa B. Objavio je više od 130 stručnih i naučnih radova. Koautor je četiriju udžbenika i priručnika. Član je Srpskog lekarskog društva od 1940, a redovni član Akademije medicinskih nauka Srpskog lekarskog društva od 1979. godine.[1]
Počasti[uredi | uredi izvor]
Nosilac je: Ordena za vojne zasluge sa zlatnim mačevima (1969), Ordena rada sa zlatnim vijencem (1972), Ordena rada sa crvenom zastavom (1979) i drugih priznanja.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Enciklopedija Republike Srpske. 5, K-L. Banja Luka: Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske. 2023. str. 62. ISBN 978-99976-42-72-1.
