Sreta Savić
| Sreta Savić | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Sreta Savić (skroz levo) sa Savom Orovićem, Danilom Lekićem i dr. | |||||||||
| Lični podaci | |||||||||
| Datum rođenja | 23. septembar 1913. | ||||||||
| Mesto rođenja | Sremska Kamenica, Austrougarska | ||||||||
| Datum smrti | 7. septembar 1990. (76 god.) | ||||||||
| Mesto smrti | Beograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija | ||||||||
| Profesija | vojno lice | ||||||||
| Član KPJ od | od novembra 1941. | ||||||||
| Porodica | |||||||||
| Supružnik | Zorka Savić | ||||||||
| Vojna karijera | |||||||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska narodna armija 1941 — 1971. | ||||||||
| Čin | general-potpukovnik | ||||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||||||||
| Odlikovanja |
| ||||||||
Sreta Savić Kolja (Sremska Kamenica, 23. septembar 1913 — Beograd, 7. septembar 1990) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-potpukovnik JNA i publicista.
Biografija
[uredi | uredi izvor]Rođen je 23. septembra u Sremskoj Kamenici, gde je završio osnovnu školu. Potom je u Novom Sadu završio Srednju-tehničku školu.[1]
Nakon okupacije Jugoslavije, 1941. priključio se Narodnooslobodilačkom pokretu (NOP) i novembra 1941. postao član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Marta 1942. stupio je u Fruškogorski partizanski odred, a od septembra iste godine bio je zamenik komandanta Trećeg sremskog partizanskog odreda, sa kojim je prešao u istočnu Bosnu. Na ovogj dužnosti ostao je sve do marta 1943. kada se vratio u Srem i preuzeo dužnost komandanta Sremskog partizanskog odreda. Kada je juna 1943. ovaj odred prerastao u Treću vojvođansku brigadu, Savić je postao zamenik komandanta Operativnog štaba NOV i PO Vojvodine. Zajedno sa Aćimom Grulovićem i Slobodanom Bajićem 1. jula 1943. refereisao je Vrhovnom štabu NOV i POJ o oslobodilačkoj borbi u Vojvodini, nakon čega je Operativni štab preimenovan u Glavni štab NOV i PO Vojvodine.[2][1]
Dužnost zamenika komandanta Glavnog štaba Vojvodine obavaljo je do novembra 1944. kada je imenovan na dužnost komandanta 51. vojvođanske divizije. Sa ovom divizijom učestvovao je u borbama u Batinskoj bitci, Virovitičkom mostobranu i završnim operacijama za oslobođenje Jugoslavije.[2][1]
Nakon oslobođenja Jugoslavije, nastavio je vojnu karijeru u Jugoslovenskoj narodnoj armiji (JNA). Nalazio se na dužnostima komandanta divizije, pomoćnika komandanta armije, načelnika Štaba korpusa, načelnika Vojno-političke škole i dr. Završio je Višuvojnu akadmiju i Kurs operatike JNA. Penzionisan je 1971. u činu general-potpukovnika.[2][1] Od decembra 1980. do decembra 1981. obavljao je dužnost predsednika Predsedništva Pokrajinskog odbora Saveza udruženja Narodnooslobodilačkog rata (SUBNOR) Vojvodine.
Umro je 7. septembra 1990. u Beogradu.[3]
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su Orden ratne zastave, Orden zasluga za narod prvog reda, Orden bratstva i jedinstva prvog reda i dr.[2][1]
Publicistički rad
[uredi | uredi izvor]Bavio se publicističim radom i objavio više knjiga na temu Narodnooslobodilačkog rata u Vojvodini:
- Srem u Narodnooslobodilačkoj borbi, Beograd 1963.
- Borbe u Sremu 1941—1944, Novi Sad 1967.
- 51. vojvođanska divizija, Beograd 1974.
- Prva vojvođanska brigada (koautor sa Đorđem Vasićem), Novi Sad 1979.
- Narodnooslobodilački rat i revolucija u Vojvodini (koautor sa Vojislavom Milinom), Novi Sad 1981.
- Treća armija (koautor sa Žarkom Atanackovićem), Novi Sad 1981.
- Neugasivi plamen, Novi Sad 1987.
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b v g d Enciklopedija 1974, str. 481.
- ^ a b v g Ko je ko 1970, str. 927.
- ^ „Umro Sreta Savić Kolja”. istorijskenovine.unilib.rs. Borba. 8. 9. 1990. str. 12.
Literatura
[uredi | uredi izvor]- Ko je ko u Jugoslaviji — jugoslovenski savremenici. Beograd: Hronometar. 1970. COBISS.SR 4897031
- Vojna enciklopedija tom VIII. Beograd. 1974. COBISS.SR 72988167
