Stojan Konjikovac
| Stojan Konjikovac | |
|---|---|
 Stojan Konjikovac | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 5. februar 1962. |
| Mesto rođenja | Morović, FNR Jugoslavija |
| Obrazovanje | Vojna akademija Kopnene vojske JNA |
| Vojna karijera | |
| Služba | Jugoslovenska narodna armija Vojska Jugoslavije Vojska Srbije i Crne Gore Vojska Srbije 1984 — 2017 |
| Vojska | Jugoslovenska narodna armija Vojska Jugoslavije Vojska Srbije i Crne Gore Vojska Srbije |
| Rod | pešadija |
| Čin | brigadni general |
| Odlikovanja |  |
Stojan Konjikovac (Morović, kod Šida, 5. februar 1962) penzionisani je brigadni general Vojske Srbije i nekadašnji načelnik Uprave za ljudske resurse Generalštaba Vojske Srbije. Učešće u ratovima: Rat u Hrvatskoj, NATO agresija SRJ, ulazak u KZB.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 5. februara 1962. godine u Moroviću, opština Šid. Završio je Intendantsku srednju vojnu školu 1980. godine, a potom i Vojnu akademiju Kopnene vojske u Beogradu 1984. godine na smeru pešadija. Generalštabnu školu je završio 1996. godine, a generalštabno usavršavanje 2002. godine.[1] Završio je i kurs Jezičkog programa na Evropskom koledžu za bezbednosne studije u Nemačkoj 2007. godine.
U vremenu od 1984. godine do 2017. godine obavljao je dužnost komandira voda pešadijske čete, komandanta motorizovanog bataljona, komandanta 55. graničnog bataljona u Prizrenu, načelnika štaba i komandanta 549. motorizovane brigade. Od 2003. godine do 2015. godine nalazio se na različitim dužnostima u Generalštabu Vojske Srbije. Od 2015. godine do 2017. godine nalazio se na dužnosti načelnika Uprave za ljudske resurse GŠ VS. Unapređen je vanredno u čin potpukovnika i pukovnika.
Učestvovao je u ratu u Hrvatskoj i u ratu na Kosovu i Metohiji 1998—1999 godine kao potpukovnik. Bio je angažovan na ugušenju oružane pobune 1998. godine na prostoru Kosova i Metohije u 13 anti-terorističkih borbenih dejstava među kojima i u deblokadi Orahovca, sukobima u Ješkovu i Kabašu, uništenju dve terorističke brigade u trouglu Prizren, Suva Reka, Orahovac, kao i operaciji Strela. U bici na Paštriku je obavljao dužnost komandanta Isturenog komandnog mesta u Šeh mahali (selo Planeja) na samom Paštriku. Unapređen je nakon rata i postao najmlađi pukovnik Vojske Jugoslavije. Nakon potpisanog Kumanovskog sporazuma i Rezolucije SB UN 1244 komandovao je Združenim snagama vojske i policije, u sektoru D 2001. godine, pri ulasku u Kopnenu zonu bezbednosti.
Kao načelnik odeljenja za granicu u Operativnoj upravi Generalštaba uspešno je realizovao prenos nadležnosti obezbeđenja državne granice sa vojske na MUP 2005. i 2006. godine na prostoru Republike Srbije.
Za načelnika Uprave za ljudske resurse Generalštaba Vojske Srbije je imenovan 8. januara 2015. godine. U čin brigadnog generala je unapređen odlukom predsednika Republike Srbije povodom Dana Vojske Srbije 23. aprila 2015. godine.
Nosilac je 22 Ordena, medalje i priznanja među kojima je i Orden za hrabrost.
- Orden za hrabrost
- Orden zasluga za narod sa srebrnom zvezdom
- Medalja za vojne zasluge
- Medalja za revnosnu službu
- Vojna spomen medalja za izuzetne rezultate u vojnoj službi za oficira
- Vojna spomen medalja za revnosnu službu za 30 godina rada
- Vojna spomen medalja za učešće u borbenim dejstvima na teritoriji SFRJ
- Vojna spomen medalja za učešće u borbenim dejstvima na teritoriji SRJ
- Vojna spomen medalja za učešće u borbenim dejstvima na teritoriji Srbije
- Vojna spomenica povodom dana Vojske Srbije 1815–2015
- Vojna spomenica povodom 20 godina od NATO agresije 1999.
- Godišnjica 50 godina JNA
- Orden „Miloš S. Milojević“ prvog reda
- Spomenica PJP sa mačem
- Spomenica 1998/99 god Herojske 549. mtbr
- Spomen medalja 75 godina od pobede nad fašizmom i 15 godina kluba generala i admirala Srbije
- Statua srpskog viteza (Akademija vidovdanskih vitezova srpskih 2020 god)
- Gramata Patrijarha srpskog Irineja 2016 godine
- Arhijerska gramata Episkopa bačkog Irineja 2016 godine
- Priznanje Beogradskog nadbiskupa i mitropolita Msgr. Stanislava Hočevara
- Priznanje predsednika vrhovnog sabora Islamske zajednice Srbije Muhameda ef Jusufspahića
Nakon penzionisanja je ostao aktivan u veteranskim organizacijama. Istaknuti je član Udruženja Herojske 549. motorizovane brigade "Car Dušan Silni".
Objavio je knjigu "Sećanje na 549. motorizovanu brigadu", za koju je dobio nagradu "Dragojlo Dudić" koju dodeljuje SUBNOR.[2] Govorio je 22. marta 2021. godine na sahrani ruskog dobrovoljca Alberta Andijeva, koji se borio u sastavu 549. motorizovane brigade VJ na Kosovu i Metohiji.[3]
Knjige[uredi | uredi izvor]
- Sećanje na 549. motorizovanu brigadu
- Više od 20 članaka u raznim novinama, časopisima i magazinima o aktivnostima vojske tokom 1998. i 1999. godine.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „DAN VOJSKE: Ovo su biografije unapređenih srpskih generala”. Kurir. 23. april 2015.
- ^ „PRIZNANjE GARONjI: Nagrada fondacije "Dragojlo Dudić"”. Večernje novosti. 23. mart 2021.
- ^ „Ruski dobrovoljac sahranjen u Beogradu uz vojne počasti”. Iskra. 22. mart 2021.
