Miša Pantić
| miša pantić | |
|---|---|
 Plaketa sa likom Miše Pantića u muzeju u Beloj Crkvi, kod Krupnja | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 17. april 1904. |
| Mesto rođenja | Valjevo,  Kraljevina Srbija |
| Datum smrti | 7. februar 1942. (37 god.) |
| Mesto smrti | Kosatica, kod Prijepolja,  Srbija |
| Profesija | lekar |
| Porodica | |
| Supružnik | Julka Mešterović |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1933. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
Miloš Miša Pantić (Valjevo, 17. april 1904 — Kosatica, kod Prijepolja, 7. februar 1942) bio je lekar i učesnik Narodnooslobodilačke borbe.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 17. aprila 1904. godine u Valjevu. Osnovnu školu i gimnaziju je završio u rodnom mestu, a medicinu je studirao u Beogradu.
Još kao učenik četvrtog razreda valjevske gimnazije, postao je član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). Za vreme studija na Beogradskom univerzitetu, aktivno je učestvovao u političkom životu studenta. Bio je član Centralnog veća studenata marksista i predsednik Kulturnog studentskog udruženja „Progres“.
Posle diplomiranja na Medicinskom fakultetu u Beogradu otišao je na specijalizaciju u Francusku. Posle povratka u Kraljevinu Jugoslaviju, 1933. godine, počeo je da radi kao lekar u Valjevu. Iste godine primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Radio je na obnovi starih i stvaranju novih organizacija KPJ i SKOJ-a. Takođe je bio aktivan u kulturno-umetničkom društvu „Abrašević“ i URS-ovim sindikatima.
Među narodom u Valjevu i okolini, bio je veoma popularan kao „narodni lekar“, koji nije naplađivao svoje usluge siromašnima. Učestvovao je u organizovanju Narodne čitaonice u Valjevu, osnivanju dečje kolonije za radničku decu na Divčibarama, pokretanju i saradnji u listovima „Glas Valjeva“, „Reč naroda“, stvaranju Narodnog fronta, Stranke radnog naroda i dr. Sarađivao je u časopisima „Stožer“, „Brazda“, „Žena danas“ i dr. Bio je član Mesnog i Okružnog komiteta KPJ za Valjevo, a član Pokrajinskog komiteta KPJ za Srbiju, postao je maja 1940. godine. Zbog svoje partijske aktivnosti više puta je hapšen, a neposredno pred izbijanje rata uhapšen je i odveden u logor u Baratovcu, kod Srebrenice.
Odmah po izbijanju Aprilskog rata, 1941. godine, prijavio se kao dobrovoljac u Jugoslovensku kraljevsku vojsku i otišao na front. Posle kapitulkacije i okupacije Kraljevine Jugoslavije, izbegao je zarobljavanje i vratio se u rodno mesto. Odmah po dolasku u Valjevo, aktivno je radio na priprema oružanog ustanka. Zajedno sa učiteljem Čedom Milosavljevićem i španskim borcem Žikicom Jovanovićem Špancem učestvovao je u stvaranju Rađevačke partizanske čete, koja je formirana krajem juna 1941. godine i koja je kasnije ušla u sastav Valjevskog partizanskog odreda.
Zajedno sa Rađevačkom četom učestvovao je 7. jula 1941. godine u Beloj Crkvi, kod Krupnja, u prvoj ustaničkoj akciji u Srbiji. Kao poznati lekar, koji je lečio siromašne, svojim ličnim zalaganjem je uticao na omasovljenje Narodnooslobodilačkog pokreta u Valjevskom kraju i stvaranju prvih Narodnooslobodilačkih odbora. U toku Prve neprijateljske ofanzive, zajedno sa Valjevskim partizanskim odredom, povukao se najpre u Užice, a potom u Sandžak.
Početkom februara 1942. godine, u toku jake nedićevsko-četničke ofanzive na partizane u Sandžaku, zajedno sa Ljubom Mićićem i Ljubom Popovićem, 7. februara 1942. godine došao je u selo Kosaticu, kod Prijepolja. Primio ih je jedan seljak, koji je bio simpatizer četnika, pa ih je prijavio četnicima koji su ih zarobili na spavanju. Četnici su Mišu Pantića odmah streljali i uzeli njegov kožni kaput, a Mićića i Popovića su poveli u Prijepolje i predali Italijanima.[1]
Ukazom Predsedništva AVNOJ-a posthumno je 6. jula 1945. odlikovan Ordenom zasluga za narod prvog reda.[2] Jula 1951. godine, povodom obeležavanja desetogdišnjice Dana ustanka naroda Srbije, u Beloj Crkvi mu je podignut spomenik, rad vajara Stevana Bodnarova. Medicinska škola u Valjevu nosi njegovo ime.
Foto-galerija[uredi | uredi izvor]
-
Spomen bista u Beloj Crkvi -
Ploča na spomen-groblju Krušik u Valjevu
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Radovanović 1986, str. 199.
- ^ „Službeni list DFJ 90/45” (PDF). slvesnik.com.mk. 20. 11. 1945. str. 974.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Hasanagić, Edib (1982). Ovde je Srbija rekla — sloboda. Beograd: Istorijski muzej Srbije. COBISS.SR 19448327
- Jeremić, Milijan (1981). „Revolucionarni lik doktora Miloša-Miše Pantića” (PDF). Glasnik međuopštinskog istorijskog arhiva u Valjevu. 15—16: 21—47.
- Radovanović, Jovan R. (1986). Požega u NOR i revoluciji 1941—1945. Užička Požega: OO SUBNOR Užička Požega i SO Užička Požega. COBISS.SR 211470855
