Patrijarh jerusalimski Venedikt

Patrijarh jerusalimski Venedikt
Lični podaci
Datum rođenja	(1892{{month}}{{{day}}})1892.
Mesto rođenja	Česneri, Osmansko carstvo
Datum smrti	9. decembar 1980.(1980-12-09) (87/88 god.)
Mesto smrti	Jerusalim, Izrael
Patrijarh grada Jerusalima i sve Palestine
Godine	1957—1980
Prethodnik	Timotej
Naslednik	Diodor

Patrijarh Benedikt (rođ. Vasilios Papadopulos, grč. Βασίλειος Παπαδόπουλος, 1892, Česneri, Osmansko carstvo — 9. decembar 1980, Jerusalim) je bio episkop Jeruslimske pravoslavne crkve, patrijarh grada Jerusalima i sve Palestine u periodu od 1957. do 1980. godine.

Biografija

Rođen je u nikomidskom selu Česneri u blizini grada Prusa u Osmanskom carstvu u grčkoj porodici. Osnovno obrazovanje stekao je u gradu Prusu (danas Bursa, Turska).

Porodica Papadopulos se 8. decembra 1906. preselila u Jerusalim.

Sa 14 godina upisao je Jerusalimsku Bogosloviju Svetog Krsta, koju je završio 1914. godine.

Dana 23. septembra 1914. godine postavljen je za sekretara Patrijaršijske kancelarije.

Dana 3. decembra 1914. godine zamonašen je sa imenom Benedikt od strane mitropolita ptolemejskog Keladiona, a sutradan je zamonašen u jerođakona.

Tokom ratnih dejstava u Palestini tokom Prvog svetskog rata, zajedno sa patrijarhom Damjanom i Svetim Sinodom, odlazi iz Jerusalima u Damask.

Od 23. decembra 1918. godine bio je u službi Jerusalimske patrijaršije i služio je kao patrijaraški protođakon.

Dana 9. septembra 1921. godine, sinodskom odlukom, upućen je u Atinu na studije na Atinski univerzitet, gde je studirao na Pravnom fakultetu koji je diplomirao 1925. godine. Na istom univerzitetu studirao je i teologiju.

Godine 1927. upućen je u Lozanu kao predstavnik Jerusalimske patrijaršije na Svehrišćanskoj konferenciji „Vera i crkveni poredak“.

Februara 1929. postavljen je za egzarha Groba Svetoga u Atini. Oktobra 1929. godine rukopoložen je u jeromonaha i uzveden u čin arhimandrita.

Dana 17. februara 1946. godine vraćen je u Jerusalim i postavljen za stalnog člana Svetog sinoda, kao i za pravnog savetnika Jerusalimske patrijaršije.

Od 27. februara 1947. - predsednik Komiteta Groba Gospodnjeg za nekretnine, a od 1950. - predsednik Finansijskog odbora.

1950. godine, kao predstavnik Patrijaršije, bio je prisutan u Ženevi na sednici Saveta bezbednosti UN, gde se rešavalo pitanje Jerusalima.

Dana 18. marta 1951. godine u Jerusalimskoj Sabornoj crkvi Vaskrsenja Hristovog rukopoložen je u čin episkopa i postavljen za Tiverijadskog episkopa.

Dana 29. januara 1957. godine, odlukom Svetog sinoda, izabran je za patrijarha jerusalimskog. Ustoličenje je obavljeno 1. marta.

Uspeo je da ublaži opasnu atmosferu neizvesnosti i nestabilnosti koja je godinama vladala u Palestini po pitanju privilegija i prerogativa Jerusalimske patrijaršije na Svetim mestima. Patrijarh je čak postigao da jordanska država izda odgovarajući zakon od 1. jula 1958. godine, kojim je potvrđeno pravo Bratstva Groba Gospodnjeg da poseduje Svetinje koje pripadaju pravoslavnim grčkim monasima i štiti njihovu imovinu.

Radio je na uređenju svetinja Svete zemlje, organizaciji parohijskog života, obrazovnih, medicinskih i socijalnih ustanova. Spojio je pastirsku delatnost sa aktivnim naučnim radom. Za svoj rad odlikovan je Velikim krstom kralja Đorđa, ordenima Antiohijske patrijaršije, Kraljevine Jordana, Libanske Republike, Svetog Dionisija Zakintskog, Svetog Đorđa i dr.

Višestranom komunikacijom i čestim putovanjima u zemlje poput Grčke, Sjedinjenih Država i Engleske, učešćem članova Svetog Sinoda na brojnim Svepravoslavnim konferencijama i proslavom milenijuma postojanja Svete Gore na ostrvu Rodos, kao i rešavanje nerešenog pitanja oko obnove Groba Gospodnjeg.

Preminuo 9. decembra 1980. godine. Sahranjen je 14. decembra 1980. godine u crkvi Vaznesenja na Maslinskoj gori.