Simići (porodica)
| Simići | ||||||||||
|
Simići vode poreklo od kapetana Đorđa Simića, oficira u Kočinoj krajini i u beogradskom garnizonu u vreme Prvog srpskog ustanka, sina Sime iz Sremčice kod Beograda. Iz pororodice Simić su dva predsednika vlada Srbije, kneževski predstavnik Aleksa Simić i predsednik ministarskog saveta Đorđe Simić i dva predsednika državnog saveta Stojan Simić i Đorđe Simić. Đorđe Simić je bio oženjen Jelenom Karađorđević, kćerkom kneza Aleksandra Karađorđevića, sestrom kralja Petra Karađorđevića.
Poreklo[uredi | uredi izvor]
Simići su poreklom iz Sremčice kod Beograda. Sima i Danica imali su četiri sina Đorđa, Ivana, Đurđa i Pavla.
Kapetan Đorđe Simić[uredi | uredi izvor]
Đorđe Simić od oko 1780. živi u Beogradu, gde radi za trgovca Džiku, kasnije austrijskog frajkorskog kapetana i poznatog Karađorđevog komandanta deligradskog utvrđenja kapetana Džikića (Žikića). Đorđe Simić i Džikić početkom austrijsko-turskog rata stupili su u dobrovoljce u frajkor 1787. i borili se protiv turske vojske u vreme Kočine krajine. Đorđe se u ratu posebno istakao i napredovao je do čina austrijskog poručnika (lajtnanta)[1]. U frajkoru je jedno vreme bio pretpostavljeni starešina Karađorđu, koji ga je kasnije zvao „stari kapetan“. Posle rata i povlačenja austrijske vojske iz Beogradskog pašaluka, prešao je u Boljevce u Srem u tadašnju Austriju sa braćom Ivanom i Đurđem. Do prelaska u Srbiju početkom Prvog srpskog ustanka, koristio je u Sremu pravo na austrijsku oficirsku penziju. Najmlađi brat Pavle ostao je u Sremčci. U Prvom ustanku učestvovao je u borbama i, kao i drugi bivši frajkorski oficiri u sastavu srpske vojske, zadužen je za obuku vojske u Beogradu i na Deligradu i upravljanje izgradnjom značajnijih pograničnih fortifikacija. Kapetan Đorđe Simić imao je sinove Kostu, Stojana i Aleksu. Sin Kosta Simić poginuo je u bici na Jasici 1810.
Dva sina i jedan unuk kapetana Đorđa Simića bili su predsednik državnog saveta i kneževski predstavnici (predsednici vlada) Stojan Simić, Aleksa Simić i Đorđe Simić.
Starija grana[uredi | uredi izvor]
Stojan Simić (1797-1852)[uredi | uredi izvor]
Stariji sin kapetana Đorđa Simića Stojan Simić i Bisenije Simić, rodom iz Čumića kod Kragujevca[2] u izbeglištvu u Hotinu Besarabiji u Rusiji, bio je u službi Janićija Đurića, voždovog prvog sekretara. Posle je u Bukureštu radio za Mihaila Germana, poverljivog agenta knjaza Miloša. Jedno vreme obavljao je i poverljivu službu ličnog „tatarina“ knjaza Miloša. Knjaz Miloš je 23. januara 1827. postavio je Stojana Simića za člana narodnog suda kao predstavnika jagodinske nahije sa zvanjem knez levački. Posle je bio predsednik zemaljskog (državnog) saveta.
Stojan i Stevana Simić imali su Đorđa Simića, Simu, Manasiju, Biseniju i Bosiljku.
Đorđe Simić (1843-1921)[uredi | uredi izvor]
Stojan Simić (1797-1852) je otac a Stevana Simić majka Đorđa Simića (1843-1921), predsednika vlade od 12. januar a do 21. marta 1894. i od 17. decembra 1896. do 11. oktobra 1897. godine, predsednika državnog saveta 1901, ministra spoljnih poslova, senatora, poslanika u Petrogradu, Carigradu, Rimu i Beču, osnivača i dugogodišnjeg predsednika Crvenog krsta Srbije. Đorđe Simić imao je odlikovanja: Takovski krst 1. reda, orden Svetog Save 1. reda, ruski orden Sv. Stanislava 1. reda (koji podrazumeva i rusko dvorjanstvo), austrijsku Gvozdenu krunu 2. reda (koja podrazumeva i austrijski baronat) i dr.
Đorđe Simić se oženio Jelenom Karađorđević, kćerkom kneza Aleksandra Karađorđevića, sestrom Petra Karađorđevića.
Posle smrti Jelene Simić, rođ. Karađorđević, Đorđe Simić oženio se Julkom Pržić (umrla 1872), kćerkom Ilije Pržića, rođaka kapetana Miše Anastasijevića [3], sa kojom je imao sina Stojana i kćerke Ružicu i Julku Simić (1872-1889).
- Stojan Simić (1871-1909), sin Đorđa Simića u braku sa ruskinjom Sofijom Sedmakovom, operskom pevačicom iz Strazbura imao je kćerku Ružicu Simić, rođ. 1910. Ružica Simić živela je u Italiji, imala je dve kćerke [4].
- Ružica Simić (1870-1908), kćerka Đorđa Simića bila je udata za Vojislava Markovića, šuraka Milutina Garašanina. Kum je bio Jovan Marinović. Ružica je imala sa Vojislavom Markovićem sinove Jovana i Sinišu i kćerku Julku.
Pošto je Julka Simić, rođ. Pržić umrla 1872, Đorđe Simić se treći put oženio Jelenom Bojević, rođ. Tadić, udovicom pukovnika Todora Bojevića (1830—1872), kćerkom Boška Tadića (1793—1852) i Stake (Nake) Stanković (1820-1902), poznate pod imenom Baba-Staka, čiji potomci, zetovi i drugi članovi porodice su nazivani Baba-Stakići. Simić je tada postao očuh Radivoja Bojovića, budućeg ministra vojnog i Ljubice Bojević koja je bila udata za vojvodu Radomira Putnika, a pašenog generala Koste Protića namesnika kraljevskog dostojanstva 1889-1892. i generala Milovana Pavlovića, ministra vojnog.
Posle Smrti Jelene Bojović Đorđe Simić je sa Leopoldinom Koumal (1888—1986), dobio vanbračnog sina Đorđa Koumala Simića, (1913-2004), koji je završio Ekonomski fakultet u Beču.
Velika porodična kuća Đorđa Simića postala je, posle prodaje državi zgrada starog dvora Obrenovića, u kojoj su u majskom prevratu ubijeni kralj Aleksandar Obrenović i kraljica Draga Obrenović. Zgrada je posle srušena i na njenom mestu podignuta je druga zgrada dvora, koja je srušena u bombardovanjima Beograda. Sada na mestu starog dvora Obrenovića nema zgrada već se nalazi uzvišenje u parku između starog i novog dvora, odnsno gradske skupštine i predsedništva Srbije.
Beli-Markovići[uredi | uredi izvor]
Bisenija Simić, kćerka Stojana Simića, sestra Đorđa Simića, bila je udata za generala Jovana Beli-Markovića, ministra vojske i državnog savetnika. Nisu imali dece. Posle smrti Bisenije Beli-Marković, general Jovan Beli-Marković, vratio je njen veliki miraz od 10. 000 dukata Đorđu Simiću.
Lešjanini[uredi | uredi izvor]
Bosiljka Simić, kćerka Stojana Simića, sestra Đorđa Simića, bila je udata za Miloja Lešjanina. Bosiljka Lešjanin bila je dvorska dama kraljice Natalije [5].
Mlađa grana[uredi | uredi izvor]
Aleksa Simić (1800-1872)[uredi | uredi izvor]
Mlađi sin kapetana Đorđa Simića i Bisenije Simić, rodom iz Čumića kod Kragujevca, je Aleksa Simić (1800-1872), predsednik vlade (kneževski predstavnik) od 24. septembar 1843. do 29. septembar 1844, od 14. mart 1853. do 16. decembar 1855 i od 16.9. 1856. do 19. juna 1857, ministar inostranih poslova i ministar finansija.
Aleksa Simić imao je sa Katarinom Simić(1806-1866) sina Milana Simića.
- Milan A. Simić (1827-1880) završio je filozofiju na Univerzitetu u Pešti. Bio je sekretar Ministarstva prosvete i crkvenih dela i upravnik Narodnog Pozorišta. Sa Angelinom Simić, rođenom Jovanović (1841-1882) imao je sinove Aleksu M. Simića (1860—1933), Stojana M. Simića (1862—1906), Mihajla M. Simića (1865—1926) i Konstantina M. Simića (1867—1935) i kćerku Savku M. Žujović (1863-1933) udatu za Milenka Žujovića.
- Stojan M. Simić (1862-1906) je sa Katarinom Cacom Simić(1866-1908), dvorskom damom kraljice Drage Mašin, imao sina Milorada S. Simića (1892—1915) i Radmilu (1894-1973) udatu za Andreja Milićevića (1893—1973), majku Mire Trailović i Olge Nikolić.
- Aleksa M. Simić (1860-1933) imao je sa Jelenom Dušana A. Simića (1896—1964) i Milana A. Simića (1894—1948) u Beogradu.
- Dušan A. Simić(1896-1964) je imao sina Aleksandra Simića(1931-2004).
- Milan A. Simić iz braka sa Danicom (1897—1950) (rođ. Pajević)imao je kćerku Veru i sina Dušana(Beku) [6] .
- Dušan M. Simić(1920-1945)je sa Dobrilom Simić(1921-2006)(rođ. Antonijević) imao sina Radmila D. Simića.
- Radmilo D. Simić (1944-) iz braka sa Biljanom Simić (rođ. Nikolova)ima sinove Ognjena(1972-) i Marka(1974-) i iz braka sa Brankom Simić (rođena Nikolić) ćerku Jovanu Leu(1989-) .
- Ognjen R. Simić sa Jelenom Simić (rođ. Cvetković) ima sina Mateju(2001-) i ćerku Janju(2007-) .
- Marko R. Simić sa Aleksandrom Simić (rođ. Rackov) ima sina Filipa Simića(2007- ) i sina Konstantina Simića (2012 - ) .
- Vera Jeremić, rođ. Simić (1922-1995) je sa Nikolom Jeremićem (1922—2005) imala dva sina Darka (1952-2023) i Milana(1955- ).
- Radmila Milićević, rođ. Simić (1894-1973) bila je udata za Andreja Milićevića (1893—1973) i imala je dve kćerke Miru Trailović, rođ. Milićević, udatu za Dragoljuba Trailovića i Olgu Nikolić, rođ. Milićević.
Obe grane Simića, cela porodica Simić od vremena braće Stojana i Alekse Simića sahranjena je u zajedničkoj porodičnoj grobnici na Novom Groblju u Beogradu na parceli br.12, grobnica br. 31, red 2.
Porodične kuće i imanja[uredi | uredi izvor]
Braća Simići su početkom 1840-tih su sazidali kuću, Stari konak, iza "Šiškove mehane" na Terazijama, izvan periferije grada, na poljani sa barskim biljem. Kuću i imanje je u proleće 1844. otkupio knez Aleksandar Karađorđević (ili 1843?) za dvor po ceni od 13.500 dukata cesarskih. Simići su docnije sazidali kuću preko puta dvora, kasnije rusko carsko poslanstvo.[7]
Velika porodična kuća Đorđa Simića postala je, posle prodaje državi zgrada starog dvora Obrenovića, u kojoj su u majskom prevratu ubijeni kralj Aleksandar Obrenović i kraljica Draga Obrenović. Zgrada je posle srušena i na njenom mestu podignuta je druga zgrada dvora, koja je srušena u bombardovanjima Beograda. Sada na mestu starog dvora Obrenovića nema zgrada već se nalazi uzvišenje u parku između starog i novog dvora, odnsno gradske skupštine i predsedništva Srbije.
Đorđe Simić imao je plac i vilu „Miomir“ na Topčiderskom brdu (Dedinje).[8]
Srodstvo[uredi | uredi izvor]
Simići su u srodstvu sa Karađorđevićima, Cukićima, Beli-Markovićima, odnosno Baba-Dudićima, Žujovićima i dr.
Vidi još[uredi | uredi izvor]
- Spisak znamenitih ličnosti Prvog srpskog ustanka
- Spisak najistaknutijih srpskih porodica u Kneževini i Kraljevini Srbiji
- Đorđe Simić
- Aleksa Simić
- Stojan Simić
- Mira Trailović
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Konstantin N. Nenadović, Život i dela velikog Đorđa Petrovića Kara-Đorđa vrhovnog vožda, oslobodioca i vladara Srbije i život njegovi vojvoda i junaka, Beč, štamparija Jovana N. Vernaja, 1883, str. XIII. Kod A. Stolić Đorđe Simić je napredovao do čina austijskog oficira, zastavnika, a čin kapetana dobio je u srpskoj vojsci. Vid. A. Stolić, Đorđe Simić, poslednji srpski diplomata 19. veka, Beograd 2003, str. 9.
- ^ Vid. A. Stolić, Đorđe Simić, poslednji srpski diplomata 19. veka, Beograd 2003, str. 9.
- ^ Ilija Pržić vodio je poslove kapetan Mišine u Srbiji. Vid. A. Stolić, Đorđe Simić, poslednji srpski diplomata 19. veka, Beograd 2003, str. 70.
- ^ Vid. A. Stolić, Đorđe Simić, poslednji srpski diplomata 19. veka, Beograd 2003, str. 288.
- ^ Vid. Milan Jovanović Stojimirović, Siluete starog Beograda, Beograd 2008, str. 17.
- ^ Vid. rodoslov Simića u A. Stolić, Đorđe Simić, poslednji srpski diplomata 19. veka, Beograd 2003, str. 300.
- ^ "Politika", 4. avg. 1935
- ^ U vreme smrti Đorđa Simića malo šta je ostalo do njegove velike očevine. Plac na Topčiderskom brdu, tepisi i nameštaj u Beču, nakit i pokućstvo, novac od isplate ratne štete, dugova dužnika, vredeli su 1921. 270.880 dinara. Prema testamentu, novac od prodaje placa i nadoknade ratne štetesimić je podleio između unuke ružice i sina Đorđa Simića Koumala. Vid. A. Stolić, str. 288.