Banja Ljig

Banja Ljig je neuspeo pokušaj entuzijasta u bivšoj firmi „Sloboda” iz Ljiga da stvore banjski kompleks nakon pronalaska termomineralne vode 1984. godine.

Vlada Republike Srbije je proglasila banjsko područje od 175 hektara 2000. godine. Opština Ljig nije bila zainteresovana za razvoj banje pa je ova ideja propala. U leto 2016. godine Ministarstvo trgovine, turizma i telekomunikacija je naložilo opštini Ljig^[1] da sprovodi zakonom definisane obaveze u proglašenom banjskom području. Opština Ljig se oglušila o ovaj nalog i izjavila da je nenadležna.^[2] Banjski komleks se pruža uz reku Ljig do reke Kačer, neposredno uz magistralni pravac Beograd—Podgorica (Ibarska magistrala). Proglašeni banjski kompleks je udaljen 87 km od Beograda i 35 km od Valjeva. Proglašeno banjsko područje se nalazi na nadmorskoj visini od 152 metra.

Prirodne odlike[uredi | uredi izvor]

Na internetu se može naći podatak da su mineralne vode u Ljigu poznate po lekovitim svojstvima još od doba Rimljana što je neistina. Na inicijativu Sekule Kešenja započeta su istražna bušenja koja su 1984. godine dala rezlutat. Svojim geografskim položajem pripada umerenoj kontinetalnoj klimi sa godišnjom prosečnom tempraturom od 10 °C, gde su leta sveža i umereno hledne zime. Termomineralne vode u vreme izrade bušotine IB-2 je iznosila 32,7 °C. Mineralna voda se koristila za piće i kupanje. Neodgovornim odnosom prema lekovitoj vodi upropašćen je prirodni lekoviti faktor pa banjskog turizma u Ljigu više nema. Danas je izdašnost sa bušotine IB-2 spala sa 7 na 2 litra u sekundi. Temperatura vode sa 33 na 21 stepen. Sadržaj vodonik-sulfida je spao na 0,5 mg/l pa više voda nije sumporovita.

Medicinske indikacije[uredi | uredi izvor]

Do 2012. godine postojao je Rehabilitacioni centar gde su lečene sledeće bolesti:

kožne bolesti (psorijaza, kožni ekcem)
bolesti koštano-zglobnog aparata (zapaljenjski reumatizam, degenerativni reumatizam, posttraumatska stanja, stanja posle preloma kostiju i hirurških intervencija na koštano-zglobnom sistemu)
neuropsihijatrijske bolesti (multiple skleroza, neuralgije i neuritisi, neuroze, neurastenije, depresivna stanja)
oboljenja gastrointestinalnog trakta (hronični gastritis i duodenitis, hroničan ulkus želuca i duodenuma)
oboljenja perifernih krvnih sudova (hronični edemi venskog porekla, periferne vaskulopatije)

Propast Banje Ljig[uredi | uredi izvor]

Rehabilitacioni centar je do 1998. godine bio u rukama deoničarskog društva „Sloboda” iz Ljiga. Beogradske elektrane 1998. godine uzimaju svu imovinu deoničara. Tokom 2012. godine zatvaraju sve objekte u bivšoj banji čime ona u potpunosti prestaje sa radom. Od 1998. godine traje borba 109 vlasnika oduzete imovine iz Ljiga u banjskom prostoru da im se imovina vrati.^[3]

Banja Ljig nikada nije pravno postojala jer je prilikom proglašenja prekršen prvi član Zakona o banjama. Nikada nije dobijeno eksploataciono pravo za korišćenje termalne i lekovite vode sa bušotine IB-2 odakle se voda nezakonito prosipala u reku Ljig. Banje Ljig više ne prima pacijente jer su svi objekti za lečenje zatvoreni. Zbog upropašćenog prirodnog lekovitog faktora neizvesto je da li će Banje Ljig biti u budućnosti.