Vladimir Leposavić
| Vladimir Leposavić | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||
| Lični podaci | |||||||||||||||
| Datum rođenja | 24. avgust 1984. | ||||||||||||||
| Mjesto rođenja | Bar, SR Crna Gora, SFR Jugoslavija | ||||||||||||||
| Državljanstvo | Crna Gora | ||||||||||||||
| Religija | Pravoslavni hrišćanin | ||||||||||||||
| Obrazovanje | Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu | ||||||||||||||
| Profesija | Advokat | ||||||||||||||
| Politička karijera | |||||||||||||||
| Politička stranka | Građanski Savez Crne Gore | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
Vladimir Leposavić (Bar, 24. avgust 1984) crnogorski i srpski je advokat i političar. Po obrazovanje je doktor pravnih nauka. Bivši je ministar pravde, manjinskih i ljudskih prava u Vladi Zdravka Krivokapića od 4. decembra 2020. do 17. juna 2021. godine i član pravnog tima Mitropolije crnogorsko-primorske.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Detinjstvo, mladost i karijera[uredi | uredi izvor]
Diplomirao je 26. juna 2008. godine na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu sa prosečnom ocenom 10. Trostruki je dobitnik nagrade Univerziteta u Beogradu za stručne radove u oblasti pravnih i ekonomskih nauka.[2] Stipendista je fondacije Robert Šuman i dobitnik prestižne Fulbrajtove nagrade za postignute akademske i profesionalne rezultate. Specijalizovao se za oblast međunarodnih ljudskih prava na Pravnom fakultetu u Vašingtonu. Doktorsku disertaciju iz oblasti međunarodne zaštite manjina je odbranio 2016. godine na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu.[2] Jedno vreme je proveo kao stažista u Evropskom parlamentu u Briselu i Strazburu.
Služio je kao pravni pomoćnik u kancelariji Visokog komesarijata Ujedinjenih nacija za izbjeglice u Beogradu 2006. godine, pružajući pomoć izbjeglicama i interno raseljenim licima. Drugu pravnu pomoć pružao je kao advokat pripravnik za dve beogradske advokatske kancelarije od 2007. do 2009. godine.
Od 2007. do 2008. radio je kao advokat pripravnik u advokatskoj kancelariji Wolf & Theiss, a od 2008. do 2009. radio je kao advokat pripravnik u advokatskoj kancelariji Karanović & Nikolić.[3] Od 2008. radi kao asistent predavač na Pravnom fakulteta Univerziteta Mediteran u Podgorici.[3], a u periodu od 2016. do 2018. godine radio je kao predavač u zvanju docenta na Fakultetu za poslovne studije i pravo Univerziteta Union — Nikola Tesla u Beogradu.[4]
Autor je dve monografije i nekoliko naučnih studija i članaka iz oblasti međudržavnog prava i međunarodnih ljudskih prava. U izdanju Matice srpske — Društvo članova u Crnoj Gori objavljena je njegova knjiga Uhvaćeni u vršenju svojih prava, koja je za kratko vreme privukla pažnju naučne, stručne i šire javnosti.[2]
Zastupao je Srpsku pravoslavnu crkvu u Ujedinjenim nacijama u Ženevi, na forumima OEBS-a i Saveta Evrope.[5] Član je pravnog tima Mitropolije crnogorsko-primorske i često je isticao neustavnost Zakona o slobodi vjeroispovijesti, koji je doveo do protesta u Crnoj Gori (2019—2020).[6][7][8] Februara 2020. godine, uz mitropolita crnogorsko-primorskog Amfilohija, episkopa budimljansko-nikšićkog Joanikija, episkopa mileševskog Atanasija i rektora Cetinjske bogoslovije Gojka Perovića, učestvovao je u razgovorima između Eparhijskog saveta Srpske pravoslavne crkve u Crnoj Gori i predstavnika Vlade Crne Gore na čelu sa predsednikom vlade Duškom Markovićem i ministrom spoljnih poslova Srđanom Darmanovićem, a povodom spornog zakona.
Politička karijera[uredi | uredi izvor]
Pred parlamentarne izbore 2012. godine podržao je i govorio na mitingu Srpske sloge, koalicije srpskih stranaka sačinjene od, sada ugašenih, Srpske liste Dobrila Dedeića, Narodne stranke Predraga Popovića, Otadžbinske srpske stranke Aleksandra Stamatovića i Stranke srpskih radikala. Lider koalicije je bio Jovan Markuš, funkcioner Narodne stranke i bivši gradonačelnik Cetinja.[9] Leposavić je 2014. godine govorio na skupu Socijalističke narodne partije Srđana Milića i podržao je pred lokalne izbore. U svom govoru je kritikovao mogući ulazak Crne Gore u NATO.[9]
Ministar pravde, ljudskih i manjinskih prava[uredi | uredi izvor]
Nakon parlamentarnih izbora 2020. godine, Skupština Crne Gore je od 4. decembra 2020. godine izabrala Leposavića za ministra pravde, ljudskih i manjinskih prava u Vladi Zdravka Krivokapića.[1] Na predlog Zdravka Krivokapića, Skupština Crne Gore ga je razriješila dužnosti 17. juna 2021. godine. Za razrešenje je glasalo 43 poslanika iz redova Demokratske partije socijalista, Bošnjačke stranke, Socijaldemokrata Crne Gore, Socijaldemokratske partije i vladajuće URA, a protiv je bilo 27 poslanika iz poslaničkih klubova Demokratskog fronta (NSD, DNP, UCG, RP, PZP), Socijalističke narodne partije i nezavisni poslanik Marko Milačić, dok su poslanici Demokrata bili uzdržani.[10] Odmah nakon glasanja, šef poslaničke grupe Demokratskog fronta Slaven Radunović je saopštio da članovi tog poslaničkog kluba više neće prisustvovati plenarnim zasedanjima Skupštine i pozvao da formiranje nove vladajuće većine koja bi izabrala novu Vladu.
Privatni život[uredi | uredi izvor]
Govori engleski i italijanski jezik. Oženjen je Amerikankom vijetnamskog porekla Vi Nujen koja je zaposlena u Ministarstvu odbrane SAD.[11]
Citati[uredi | uredi izvor]
| „ | Haški tribunal za bivšu Jugoslaviju, osim što je osnovan rezolucijom, umjesto međunarodnim ugovorom, gotovo je u potpunosti izgubio legitimitet kad je utvrđeno da su dokazi izvjestioca Savjeta Evrope o vađenju i trgovini organima civilnih srpskih žrtava na Kosovu uništeni u tom sudu. | ” |
— Vladimir Leposavić, o Međunarodnom krivičnom tribunalu za bivšu Jugoslaviju.[12]
| „ | Srbi su doživeli strahovit genocid, kakav istorija nije zapamtila. Genocid u Jasenovcu kakav istorija nije zapamtila, jedino mjesto na svijetu gdje su postojali logori za djecu. Srbi su izašli iz rata sa iskustvom genocida, da bi odmah u toj Jugoslaviji bili proglašeni za hegemone, i govorilo se o velikosrpskoj hegemoniji. Bili su proglašeni za krivce što nema nekog unutrašnjeg mira. Zamislite kada milion vaših ljudi bude zaklano od onih koje sada nazivaju vašom braćom. Takva situacija postoji i sad u Crnoj Gori gdje samo jedan narod – Srbe proglašavaju za krivce. | ” |
— Vladimir Leposavić, za Srpsku RTV.[13]
Bibliografija[uredi | uredi izvor]
Knjige[uredi | uredi izvor]
- Secesija - pred vratima međunarodnog prava, Matica srpska - Društvo članova u Crnoj Gori, Podgorica 2013, ISBN 978-9940-580-25-4;
- Uhvaćeni u vršenju svojih prava, Izdavački centar Matice srpske - Društva članova u Crnoj Gori, Podgorica 2017, ISBN 978-9940-580-46-9.
Naučni članci[uredi | uredi izvor]
- Međunarodno krivično pravosuđe, Pravni zbornik, Podgorica 2009;
- Vojna neutralnost u savremenom međunarodnom pravu, Pravni zbornik, Podgorica 2009;
- Regulativa prava EU u oblasti autorskih i srodnih prava, Pravo i privreda, Beograd 2010;
- Teritorijalni integritet i pravo naroda na samoopredeljenje, Pravni fakultet Univerzitet u Beogradu, Beograd 2012;
- Sloboda govora kao međunarodno ljudsko pravo, Pravni zbornik Pravnog fakulteta u Kragujevcu, Kragujevac 2012.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „Izabrana 42. Vlada Crne Gore”. VLADA CRNE GORE. Pristupljeno 2020-12-04.
- ^ a b v „Predavanje dr Vladimira Leposavića”. Dan (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2020-11-05.
- ^ a b „Nastavnici”. pf.unimediteran.net (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2020-11-05.
- ^ „Fakultet za poslovne studije i pravo”.
- ^ „Nepodobni ministar”. Politika. 11. 04. 2021.
- ^ „Dr Vladimir Leposavić za CBN: Braneći vjeru i Crkvu, branimo pravni poredak Crne Gore | Eparhija budimljansko-nikšićka”. www.eparhija.me (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2020-11-05.
- ^ „Vekovi brane svetinje SPC”. NOVOSTI (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2020-11-05.
- ^ Argumenti, Redakcija portala (2020-01-16). „Leposavić: Zakon protivan Ustavu Crne Gore, SPC neće odstupiti ni korak nazad”. Argumenti (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2020-11-05.
- ^ a b „Leposavić lutao od Dedeića i Milića pa do Krivokapića”. Pobjeda. Pristupljeno 2020-12-04.
- ^ „Leposavić razriješen”. vijesti.me (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-06-17.
- ^ „IMOVINSKI KARTON: Leposavić ne da uvid u račune, supruga Amerikanka radi u Ministarstvu odbrane SAD”. Standard (na jeziku: bošnjački). 2021-01-12. Pristupljeno 2021-04-26.
- ^ „Kontrarevolucija”. Pečat - List slobodne Srbije (na jeziku: srpski). 2021-04-08. Pristupljeno 2021-04-26.
- ^ vidovdaN (2021-06-23). „Vladimir Leposavić: Srbi su jedini doživeli genocid, a proglašavaju ih za krivce!”. Vidovdan | Srpska tradicija i nacionalni interes (na jeziku: srpski). Pristupljeno 2021-06-24.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Vladimir Leposavić: Mitropolitov put je bio put pravde
- Leposavić: Vlada na zadatku likvidiranja pravnog subjektiviteta SPC
- Dr Vladimir Leposavić | Iskustvo iz Fulbrajtovog programa za studente
- Vladimir Leposavić, zvanična Instagram stranica
- Kako su odbranjene svetinje u Crnoj Gori („Politika”, 31. januar 2022)
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
