Dejan Bulatović

Dejan Bulatović
Bulatović, 2020.
Lični podaci
Datum rođenja	(1975-02-08)8. februar 1975.
Mesto rođenja	Šid, SR Srbija, Jugoslavija
Prebivalište	Beograd
Državljanstvo	Srbija Francuska
Religija	Pravoslavni hrišćanin
Profesija	političar i poljoprivrednik
Politička karijera
Politička stranka	Savez socijaldemokrata (od 2023) Stranka slobode i pravde (2019—2022) Zelena ekološka partija - Zeleni (2013—2019) DHSS (1997—2000) SPO (1994—1997)

Dejan Bulatović (Šid, 8. februar 1975) srpski je političar i poljoprivrednik. Kao učesnik narodnih protesta u organizaciji opozicione koalicije „Zajedno“ krajem 1996. i početkom 1997. godine, uhapšen je i podvrgnut brutalnoj policijskoj torturi, a zatim i osuđen na 30 dana zatvora, zbog nošenja lutke sa likom Slobodana Miloševića odevenu u zatvorsku uniformu. Na osnivačkoj skupštini Stranke slobode i pravde, u aprilu 2019. godine, Dejan Bulatović je izabran za potpredsednika SSP-a.

Tokom 2022. napustio je SSP.

Na vanrednim izborima za poslanike u Narodnoj skupštini Republike Srbije, koji su održani 17. decembra 2023. godine, Dejan Bulatović je bio na listi kandidata koalicije "Aleksandar Vučić - Srbija ne sme da stane" koju je predvodila vladajuća Srpska napredna stranka.

Biografija

Od obrazovanja u Srbiji ima završenu srednju ekonomsku školu.

U Francuskoj je bio zaposlen u američkoj kompaniji "Disneyland resort Paris" gde je završio i položio najzahtevnije interne testove i obuke, a obavljao posao kao: "security agent for objects and persons".

Poseduje sertifikate i diplome iz oblasti obezbeđenja objekata i ličnosti licenciranih francuskih škola.

U pomenutoj američkoj kompaniji, Bulatović je bio zaposlen 8 godina, a najveći izazov u sferi obezbeđenja je bio u trenutku kada je Bin Laden pretio terorističkim napadom na ovu kompaniju u Parizu, gde su zbog toga bile podignute posebne mere bezbednosti.

Politički rad

Ime Dejana Bulatovića, dvadesetdvogodišnjeg mladića iz Šida, postalo je jedan od simbola 88 dana zimskog protesta u Srbiji. I američka administracija je reagovala kada je u decembru 1996. godine uhapšen, brutalno pretučen, a potom poslat u zatvor u Padinskoj Skeli, gde je proveo 25 dana „zbog remećenja javnog reda i mira“, kako je zvanično saopšteno. Bez sumnje, njegov greh bio je nošenje „robijaške“ lutke Slobodana Miloševića.

Bio je član Srpskog pokreta obnove, što je isticao i nakon demonstracija:

Ja sam i dalje član SPO. Tačnije, častan član SPO. Duboko me pogodio raspad koalicije „Zajedno“. Zbog toga protestujem zajedno s Beograđanima, bez obzira što SPO ne učestvuje na demonstracijama. Uvek ću biti protiv ovakve policije, uvek protiv njih i uvek protiv komunizma i fašizma. Jasno je da koga ovde tuče policija, on je u pravu.

Potom je bio član Demohrišćanske stranke Srbije (DHSS), što je naveo u intervjuu, za „Srpsku reč“, napominjući da je bio prinuđen da posle Petog oktobra ode u emigraciju.

Bio je odbornik u tri saziva Skupštine opštine Šid, da bi 2012. godine bio izabran za zamenika predsednika Skupštine opštine Šid.

U aktivnu politiku Bulatović je ušao kao član Srpskog pokreta obnove (SPO), koji je predvodio Vuk Drašković, a široj javnosti je postao poznat tokom zimskih protesta opozicije predvođenom koalicijom „Zajedno“ 1996/97, prilikom kojih je postao prepoznatljivo lice, noseći lutku sa likom tadašnjeg predsednika Savezne Republike Jugoslavije Slobodana Miloševića, odevenu u zatvorsku uniformu. Lutka u prirodnoj veličini sa okovima oko nogu u Bulatovićevim rukama obišla je čitav svet. U znak odmazde režima, Bulatović je uhapšen i podvrgnut teškoj psihofizičkoj torturi, koja je rezultovala 30-odnevnim zatvorom. Ovaj postupak režimskih snaga reda propratila je i osudila domaća, ali i svetska javnost, ispred koje je reagovao tadašnji državni sekretar Sjedinjenih Američkih Država Voren Kristofer. U ovom slučaju prekršen je niz osnovnih Ustavnih i ljudskih prava pojedinca. Nakon svih burnih događaja, Dejan Bulatović postao je jedan od najupečatljivijih simbola opozicionih protesta iz tog perioda.

Godine 1997. izašao je iz Srpskog pokreta obnove zbog približavanja te organizacije politici Slobodana Miloševića, nakon čega su ga Vuk Drašković i njegov pokret medijski linčovali zbog napuštanja, proglašavajući ga izdajnikom. Po odlasku iz SPO-a, Dejan Bulatović postaje suosnivač Demohrišćanske stranke Srbije (DHSS) sa Vladanom Batićem, gde ostaje do 2000. godine.

Na dan najvećih političkih promena u modernoj srpskoj istoriji, 5. oktobra 2000. godine, Bulatović je učestvovao u zauzimanju policijske stanice smeštene u ulici Majke Jevrosime, u centralnoj beogradskoj opštini Stari grad.

Zbog ozbiljnih pretnji i ugrožavanja bezbednosti i života od strane pojedinih vođa kriminalnih grupa izuzetno bliskih režimu Slobodana Miloševića za čije hapšenje i procesuiranje se glasno zalagao, bio je primoran da napusti Srbiju pred kraj 2000. godine.

Zatražio je i dobio politički azil u Francuskoj, a potom je dobio i državljanstvo Republike Francuske, što ga je učinilo jedinim političkim emigrantom iz Srbije koga je „Zapad“ priznao nakon svrgavanja Slobodana Miloševića.

U oktobru 2001. godine Bulatović u Francuskoj po tamošnjim zakonima osniva Pokret za novu Srbiju, a sedište organizacije bilo je smešteno u Parizu. Iste godine izabran je za predsednika te organizacije, a takođe je bio i jedan od vođa Narodnog pokreta „5. oktobar“, koji su takođe činili i Vladan Batić, Nenad Čanak, Vesna Pešić i Branislav Cole Kovačević.

Po povratku iz Francuske u Srbiju, Bulatović počinje da se bavi privatnim preduzetništvom osnivajući sopstveno poljoprivredno gazdinstvo, ali takođe i nastavlja sa političkim aktivizmom. Godine 2011. osniva nevladinu ekološku organizaciju, koja se između ostalog zalaže za sprečavanje nezakonitog ribolova na rekama. Ističe se i kao oštar kritičar sve lošijeg ekološkog stanja u Srbiji.

Od 22. novembra 2015. godine obavljao je funkciju predsednika Zelene ekološke partije – Zeleni, na koju je jednoglasno izabran, a od koje je 19. aprila 2019. godine nastala Stranka slobode i pravde, čiji je predsednik Dragan Đilas, dok je Dejan Bulatović bio jedan od tri potpredsednika, pored Borka Stefanovića i Marinike Tepić.

Zajedno sa Sašom Jankovićem, bivšim zaštitnikom građana Republike Srbije i predsednikom Pokreta slobodnih građana, 2018. godine osniva koaliciju „Građanski blok 381“, iz koga istupa krajem iste godine nastavljajući politički aktivizam kroz svoju partiju.

Kao potpredsednik Stranke slobode i pravde aktivno je učestvovao u borbi protiv aktuelnog režima Aleksandra Vučića, glasno govoreći o problemima u ekologiji i poljoprivredi.

Na parlamentarnim izborima održanim u Srbiji 3. aprila 2022. godine, izabran je za narodnog poslanika, a mandat mu je verifikovan 01. avgusta iste godine. Takođe, izabran je i za zamenika predsednika Odbora za poljoprivredu, šumarstvo i vodoprivredu Skupštine Republike Srbije.

22. decembra 2022. godine podneo je ostavku na mesto potpredsednika Stranke slobode i pravde napustivši članstvo u istoj i time postao samostalni poslanik u Narodnoj Skupštini Republike Srbije.

Svoju političku karijeru nastavlja kao snažan i glasan podržavalac režima Aleksandra Vučića.