Di Di Ramon
| Di Di Ramon | |
|---|---|
 Di Di Ramon nastupa uživo sa Ramonsima 1977. godine | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Daglas Glen Kolvin |
| Druga imena | Di Di Ramon Di Di King |
| Datum rođenja | 18. septembar 1951. |
| Mesto rođenja | Fort Li, Virdžinija, SAD |
| Datum smrti | 5. jun 2002. (50 god.) |
| Mesto smrti | Holivud, Kalifornija, SAD |
| Zanimanje | Muzičar, tekstopisac |
| Muzički rad | |
| Aktivni period | 1966—2002 |
| Žanrovi | Pank rok, hip hop |
| Instrumenti | Bas-gitara, gitara, vokali |
| Ostalo | |
| Veb-sajt | deedeeramone.com |
Daglas Glen Kolvin (engl. Douglas Glenn Colvin; 18. septembar 1951. - 5. jun 2002), profesionalno poznat kao Di Di Ramon (engl. Dee Dee Ramone), bio je američki muzičar, pevač, reper i tekstopisac najpoznatiji po tome što je bio osnivač pank rok benda Ramons (engl. Ramones), u kome je svirao je bas-gitaru. Tokom čitavog postojanja benda, Di Di je bio najplodonosniji tekstopisac i kompozitor benda, napisavši mnoge od najpoznatijih pesama, poput „53rd & 3rd”, „Commando”, „Wart Hog”, „Rockaway Beach”, „Poison Heart” i „Bonzo Goes To Bitburg” (poznat i kao „My Brain Is Hanging Upside Down”). Osvojio je Njujoršku muzičku nagradu za najbolji nezavisni singl 1986. godine, dok je album „Animal Boy”, iz kog potiče pesma, osvojio nagradu za najbolji album.
Di Di je u početku bio vodeći vokal benda, iako je njegova tadašnja nesposobnost da istovremeno peva i svira bas rezultirala originalnim bubnjarom Jojem Ramonom koji je preuzeo dužnosti vodećeg vokala (međutim, on je i dalje prigodno pevao vokale u bendu). Di Di je bio bas-gitarista i tekstopisac benda od 1974. do 1989. godine, kada je napustio da se posveti kratkotrajnoj karijeri u hip hop muzici pod imenom Di Di King (engl. Dee Dee King). Ubrzo se vratio svojim pank korenima i objavio tri solo albuma na kojima su predstavljene potpuno nove pesme, od kojih su mnoge kasnije snimili Ramonsi. Putovao je svetom svirajući svoje nove pesme, pesme Ramonsa i neke stare favorite u malim klubovima, i nastavio je da piše pesme za Ramonse sve do 1996. godine, kada se bend povukao.
Di Di je bio zavisnik od droge veći deo svog života, a naročito od heroina. Počeo je sa upotrebom droga kao tinejdžer i nastavio je da ih koristi većinu svog odraslog života. Pojavio se čist u ranim devedesetim godinama, ali je ponovo počeo da koristi heroin. Umro je 5. juna 2002. nakon što se predozirao drogom.[1]
Lični život
[uredi | uredi izvor]Daglas Glen Kolvin rođen je 18. septembra 1951. godine u Fort Liju u Virdžiniji, SAD. Bio je sin američkog vojnika i žene nemačkog porekla. Kao novorođenče, njegova porodica se zbog vojne službe preselila u Zapadni Berlin u Zapadnoj Nemačkoj. Vojna karijera njegovog oca je zahtevala da se porodica često seli. Ovi česti potezi uzrokovali su Daglasovo usamljeno detinjstvo sa nekoliko pravih prijatelja. Njegovi roditelji su se razdvojili tokom ranih tinejdžerskih godina, a on je ostao u Berlinu do petnaeste godine, kada se zajedno sa majkom i sestrom Beverli preselio u Forest Hils u Njujorku, kako bi izbegao oca alkoholičara.[2] Tamo je upoznao Džona Kamingsa i Tomasa Erdelija (kasnije nazvane Džoni i Tomi Ramon), a zatim je svirao u bendu Tangerajn Papets (engl. Tangerine Puppets), nazvanom po pesmi Donovana.
Početkom sedamdesetih, Di Di Ramon je radio u Birou za oglašavanje, smeštenom u Aveniji Lekington 485, Menhetn, Njujork Siti. Kasnije preimenovana u „Njuzpejper Advertajzing Biro”, agencija je promovisala novine kao najbolji medijski izvor za oglašavanje. Di Di je bio pomoćnik štampača oko godinu dana u maloj štampariji kompanije. Zbog svojih kreativnih sposobnosti, kada je mogao, družio bi se sa grafičkim dizajnerom u odeljenju za umetnost kompanije.
Basista Monti Kolvin iz progresivnog metal benda Galaktik Kaubojz (engl. Galactic Cowboys) bio je jedan od Di Dijevih rođaka.
Prema rečima benda Markija Ramona, Di Di je bio nepokolebljivi konzervativac.[3]
Brakovi
[uredi | uredi izvor]Godine 1978. oženio se Verom Boldis. Prema Boldisovoj, borbe Di Dija sa mentalnim bolestima i zloupotrebom droga opterećuju odnos para.[4] Razdvojili su se 1990. godine pre nego što su razveli brak 1995. godine.[5][6] Do tada, Di Di je stvarao muziku kao Ramejnz sa drugom suprugom, Barbarom Zampini (poznatu i pod imenom Barbara Ramon). Od njegove smrti, ona i dalje upravlja njegovim imanjem, nazivajući sebe Barbarom Ramon Zampini.[7]
Ramons
[uredi | uredi izvor]Kolvin, kasnije Di Di i Kamings, kasnije Džoni, brzo su postali prijatelji, jer su obojica bili socijalni odmetnici u svojoj četvrti srednje klase. Nakon neuspešne audicije za gitaru za Televiziju, Džoni je uverio Di Dija da formira vlastiti bend s tadašnjim bubnjarom Džefrijem Himanom, kasnije Jojom Ramonom. Godine 1974. Joj je preuzeo vokalne dužnosti nakon što je Di Di odlučio da ne može više da peva vodeće vokale nekoliko pesama, jer mu je glas seckao. Di Di bi, međutim, nastavljao da odbrojava tempo svake pesme svojim prepoznatljivim brzim ispucavanjem „1-2-3-4!”.
Upravo je Di Di prvi predložio ime Ramons, nakon što je pročitao da se Pol Makartni često potpisivao u hotelima pod nadimkom Pol Ramon. Na kraju tog prezimena dodavao bi e, a članovi benda složili su se da će prezime Ramon usvojiti kao sredstvo prenošenja svog jedinstva.
Di Di je napisao i učestvovao u pisanju većeg dela repertoara Ramonsa, poput „53rd & 3rd” (pesma o muškoj prostituciji u 53. ulici i Trećoj aveniji na Menhetnu, navodno zasnovana na ličnom iskustvu), „Glad to See You Go” (napisao o svojoj tadašnjoj devojci, striptizeti i narkomanki sa promenljivom ličnošću), „It's a Long Way Back”, „Chinese Rocks” (originalno snimili Džoni Tanders i Hartbrejkersi (engl. Johnny Thunders and the Heartbreakers), pošto gitarista Džoni Ramon nije bio oduševljen idejom da Ramonsi rade pesme o drogama) i „Wart Hog” (pesmu koju je Di Di napisao na rehabilitaciji). Nakon što je napustio Ramonse, Di Di je nastavio da piše pesme za njih, dodajući najmanje tri pesme svakom svom albumu.
Na primer, u zapisima albuma „Mondo Bizarro”, na primer, Ramonsi su jednom položili kauciju Di Diju, koji je bio u zatvoru, u zamenu za prava na njegove pesme „Main Man”, „Strength to Endure” i „Poison Heart”, koje bi postale manji hitovi za njihov bend. Poslednji studijski album benda bio je „¡Adios Amigos!” iz 1995. godine i sadržao je nekoliko solo pesama Di Dija, poput „I'm Makin' Monsters for My Friends” i „It's Not for Me to Know” sa njegovog albuma „I Hate Freaks Like You” i „The Crusher” iz albuma „Standing in the Spotlight”.
Di Di je bio prisutan kada su Ramonsi izvedeni u Rokenrol halu slavnih 2002. godine, prve godine kada su bili kvalifikovani, a nedugo nakon što je glavni pevač Joj Ramon umro. Di Di je šaljivo čestitao sebi na indukciji. Umro je kasnije iste godine.[2]
Kasniji projekti
[uredi | uredi izvor]Pre nego što je napustio Ramonse 1987. godine, Di Di je započeo kratku hip hop karijeru kao reper Di Di King albumom „Standing in the Spotlight”. Di Di je snimio album „Funky Man” kao Di Di King 1987. godine. Muzički kritičar Met Karlson napisao je da će se album „uvrstiti u anale pop kulture kao jedan od najgorih snimaka svih vremena”.[8] Nakon što album nije uspeo, vratio se pank roku sa raznim kratkotrajnim projektima kao što je „Sprokkett” (u kom su takođe bili i Ričard „Atomik Elf” Bakhus iz Di Dženerejšn-a i Spajki Tops-a). Di Di je 1987. godine napisao i producirao pesmu pod nazivom „Baby Doll” za Česterfild Kings („Baby Doll”/„I Cannot Find Her”, akustična verzija bila je 1987. godine, Miror Rekords, koju je kasnije snimio američki rokenrol bend Konekšn (engl. The Connection) u njihovom albumu „New England's Newest Hit Makers”). Nekoliko meseci nakon što je napustio Ramonse, u jesen 1989. godine Di Di je već izveo pesme poput „Poison Heart” i „Main Man” (kasnije će ih snimiti Ramonsi) sa svojim bendom Spajki Tops (engl. Spikey Tops).
Di Di je 1991. godine na kratko svirao sa transgresivnim pank rok pevačem Dži Dži Alinom, svirajući gitaru sa Alinovim rezervnim bendom Murder Džankis (engl.The Murder Junkies). Njegovo učešće je trajalo otprilike nedelju dana, dovoljno da ga na kratko intervjuišu tokom snimanja dokumentarnog filma „Dži Dži Alin i Murder Džankis” (engl. GG Allin and the Murder Junkies) Toda Filipsa. U filmu Di Di otkriva da nije znao za ime benda čak ni nakon što mu se pridružio. Snimci proba benda Murder Džankis pojavljuju se na albumu „Hated”, kao i na posmrtnoj Alinovoj kompilaciji „Res-Erected”. Video snimci proba su dostupni na DVD-u putem veb-lokacije Alinovog imanja. Di Di nikada nije svirao svirku uživo sa bendom.[9]
Godine 1992. Di Di je osnovao još jedan kratkotrajni projekat nazvan „Dee Dee Ramone and the Chinese Dragons”,posle čega je usledio njegov najuspešniji post-Ramons projekat, to jest grupu pod nazivom Dee Dee Ramone I.C.L.C. (Inter-Celestial Light Commun), koji je trajao od 1994. do 1996. godine. U grupi je bio njujorški basista Džon Karko (bivši član hardkor pank grupe Misguided iz Kvinsa) koji se sprijateljio sa Di Dijem na sastancima psihoterapijske grupe za lečenje od alkoholizma (anonimni alkoholičari), tokom leta 1992. godine. Nakon što je napisao više od deset pesama i snimio nekoliko demo snimaka za naredni album Ramonsa sa producentom Danijelom Rejem, Di Di je odlučio da zadrži materijal za svoj novi bend. Nakon što su radili s nekoliko bubnjara i svirali nekoliko emisija uživo u Njujorku, Di Di i Karko su se preselili u Amsterdam kako bi snimili EP sa četiri pesme i album od četrnaest pesama za Rough Trade Records. Pesma I Hate Freaks Like You objavljena je 17. aprila 1994. Na albumu je dve od četrnaest numera pevala Nina Hagen. Tročlanu postavu benda sada su činili Di Di (kao pevač i gitarista), Karko (basista i pevač) i holandski bubnjar Deni Arnold Lomen.
I.C.L.C. nastavio je da promoviše album „I Hate Freaks Like You” turnejom u 22 zemlje tokom 10 meseci. Na turneji, u novembru 1994. godine, Di Di je upoznao šesnaestogodišnju Barbaru Zampini, dok je tražio izgubljenu gitaru ispred svog hotela u Argentini.[10] Barbara Zampini je bila obožavatelj od samog početka njegove karijere. Dve godine je svirala bas-gitaru, a kasnije su se venčali. Krenula je sa njim na turneju i ostali su zajedno do njegove smrti.[11]
U januaru 1995. grupa je završila svoju desetomesečnu turneju i vratila se u sedište u Amsterdamu da bi započela snimanje drugog albuma. Saradnju sa grupom je, međutim, ubrzo prekinula diskografska kuća Rough Trade World Service. Zbog toga je basista Džon Karko napustio grupu i preselio se u Los Anđeles, gde je formirao bend i svirao sa Frankijem O-om i Pitom Stalom (pevač grupe Skrim, engl. Scream) u grupi Metro (engl. Metro). Karko je kasnije nastavio glumačku karijeru. Pesme koje su napisali Di Di i Karko za (nikada objavljeni) drugi I.C.L.C. album će se pojaviti na poslednjem albumu Ramonsa ¡Adios Amigos!. Jedna od ovih pesama „Born to Die in Berlin”, bila je poslednja pesma na poslednjem albumu Ramonsa u kojoj je Di Di pevao na nemačkom. Pesmu "Fix Yourself Up" Di Di je snimio na albumu „Zonked!”
Di Di je bio specijalni gost na poslednjem nastupu Ramonsa u Palas areni u Los Anđelesu 6. avgusta 1996. godine kada je bio glavni vokal na pesmi „Love Kills”.
Di Di je formirao bend, posvećen Ramonsima, koji je nazvao Ramejnz (engl.The Ramainz) sa suprugom Barbarom („Barbara Ramon”, bas-gitara) i bivšim članom Ramonsa Markijem Ramonom (bubnjevi). Snimili su album Live in NYS koji je objavljen u Argentini i u mnogim drugim zemljama,i više puta su svirali sa Si Džej Ramonom.
Di Di je takođe snimio nekoliko solo albuma. „Zonked!”, prvi album koji je izašao u potpisu Di Di Ramona, bio je preimenovan u „Ain't It Fun?” na evropskom izdanju. Osim toga što je na albumu bila i bonus pesma „Please Kill Me”, izdanja su ista. Postavu ovog albuma činili su Di Di Ramon koji je svirao gitare i bio glavni pevač, Marki Ramon na bubnjevima, dugogodišnji partner Danijel Rej bio je producent i svirao gitare i Barbara „Ramon”/Zampini kao basistkinja i vokalistkinja. Među gostima su bili Joj Ramon koji pevao glavne vokale na pesmi „I am seeing UFOs”, i pevač grupe Kramps (engl. The Cramps), Luks Intirior, koji je takođe pevao na pesmi „Bad Horoscope”.
Sledeći solo album je nazvan „Hop Around”; postavu je činio Di Di Ramon, Barbara „Ramon”/ Zampini, Kris Speding na gitarama i Bili Rodžers na bubnjevima. Di Di je takođe izdao album „Greatest & Latest”, sa Barbarom, Spedingom i Čejs Menhetnom na bubnjevima. Ovaj album se sastojao od ponovno snimljenih pesama Ramonsa, ponovo snimljenih pesama iz solo karijere Di Dijeve („Fix Yourself Up”, izvorno sa albuma „Zonked!”),pratećih pesama i neobjavljenih novih solo-pesmama kao što je („Sidewalk Surfin'”).
U 21. veku Di Di je počeo da sarađuje sa Polom Kostabijem, vođom hardkor pank benda Jut Gon Med (engl.Youth Gone Mad) i bivšim gitaristom grupe Vajt Zombi (engl.White Zombie). Ostvareni umetnik Kostabi je pomogao Di Diju u novoj karijeri gde je se bavio slikanjem na zemlji. Zajedno s Barbarom, trio je učestvovao u nekoliko stotina radova koji su se brzo prodali za nekoliko stotina dolara svaki. Na desetu godišnjicu Di Dijeve smrti 2012. godine u znak sećanja na Di Dija organizovana je izložba u poznatoj galeriji u Kaliforniji.[7]
Na Noć veštica 1998. godine, tokom boravka u hotelu „Čelsa”, Di Di i Zampinijeva su upoznali holivudski bend Seksihrajst (engl. SEXYCHRIST) sa kojim je nastupao i porno glumac Kurt Lokvud. Lokvud ih je ohrabrio da se presele u Holivud, pa su dva benda zajedno započeli uspešnu turneju po SAD početkom 1999. godine. Nakon toga, Di Di je osnovao Di Di Ramon Bend, sa članovima među kojima je bio i Kristijan Martuki (koji je pevao i svirao gitaru), Entoni Smidl (bubnjevi), Čejs Menhetn (bubnjevi) i Stefan Adika (bas-gitara). Sa izuzetkom jednog nastupa u Spa Klubu u Njujork Sitiju i nastupa u klubu Mejkap, ovo bi bio njegov poslednji bend sa kojim je svirao na turnejama. Di Di je objavio knjigu pod nazivom „Legenda o Rok zvezdi, memoari: Poslednji Testament Di Dija Ramona” (engl. Legend of a Rock Star, A Memoir: The Last Testament of Dee Dee Ramone), koju je napisao tokom turneje u Evropi 2001. godine.
Di Di se kasnije preselio u Kaliforniju gde je nastavio da se bavi muzikom i počeo karijeru glumca. Nije bio uspešan kao glumac, ali dobio je glavnu ulogu u niskobudžetnom filmu „Bikini banditi” (engl. Bikini Bandits) iz 2002. godine i dao je doprinos filmskoj muzici pesmom „In a Movie“ u kojoj je njegova supruga Barbara pevala glavne vokale.[12]
Njegov sledeći album producirao je Gilbi Klark (koji je radio i za bend Guns N' Roses) i snimljen je 12. juna 2002. godine u holivudskom „Kej klubu”. Postoje pesme grupe Di Di Ramon koje nisu objavljene kao pesma „Live in Milan, Italy”. Di Dijevi poslednji studijski snimci su objavljeni u produkcijskoj kući „tREND iS dEAD!” kao album iz 2002. godine „Youth Gone Mad featuring Dee Dee Ramone”. Takođe je sarađivao sa grupom Terorgrup (engl.Terrorgruppe).
Smrt
[uredi | uredi izvor]Di Di Ramona je 5. juna 2002. godine supruga Barbara pronašla mrtvog u njegovom stanu u Holivudu. Obdukcijom je utvrđeno da je predoziranje heroinom zvanični uzrok smrti. Trebao je da nastupa u „Madžestik Ventura” pozorištu, pa je predstava izvedena u njegovu čast.
Sahranjen je na holivudskom groblju „Hollywood Forever Cemetery“, nedaleko od bronzanog spomen-obeležja bivšem članu benda, Džoniju Ramonu. Na njegovom nadgrobnom spomeniku stoji pečat Ramonsa na kome piše „Osećam se tako sigurno leteći zrakom na najvišim stazama iznad.“ uzetim iz njegove pesme „Highest Trails Above”, sa albuma „Subterranean Jungle”. Na dnu spomenika je rečenica „OK... Moram da krenem.” (engl. O.K...I gotta go now.).
Oprema
[uredi | uredi izvor]Di Di Ramon je koristio pojačala marke „Ampeg” tokom čitave svoje karijere sa Ramonsima.[13]
Od 1974. do 1975. godine koristio je bas-gitaru marke „Danelectro”, u boji drveta, sa belom oplatom i vratom od drveta ruže.
Od 1974. do 1975. godine koristio je bas-gitaru marke „Fender”, crvene boje, sa belom oplatom i vratom od drveta ruže.
Od 1975. do 1977. godine koristio je bas-gitaru marke „Fender”, bele boje, sa oplatom tirkizne boje i vratom od drveta ruže.
Od 1977. do 1983. godine koristio je bas-gitaru marke „Fender”, bele boje, sa crnom oplatom i vratom od javorovog drveta.
Od 1982. do 1983. godine koristio je bas-gitaru marke „Fender”, crvene boje sa crnom oplatom i vratom od javorovog drveta.
Od 1983. do 1988. godine koristio je bas-gitaru marke „Fender”, crne boje sa belom oplatom i vratom od javorovog drveta.
Od 1986. do 1988. godine koristio je bas-gitaru marke „ESP”, bež boje, sa belom oplatom i vratom od drveta ruže.
Od 1986. do 1989. godine koristio je bas-gitaru marke „ESP”, narandžaste boje i vratom od drveta ruže.
Od 1988. do 1989. godine koristio je bas-gitaru marke „ESP”, žute boje i vratom od drveta ruže.
Pisanje
[uredi | uredi izvor]Autobiografija Di Di Ramona „Moje pravo da preživim“ (engl. My Right to Survive) objavljena je kao „Otrovno srce: Preživeti Ramonse“ (engl. Poison Heart: Surviving the Ramones) 1998. godine. Drugo redigovano izdanje pojavilo se 2001. godine. Ponovo je objavljeno kao „Lobotomija: Preživeti Ramonse” (engl. Lobotomy: Surviving the Ramones), 2016. godine. Di Di je bio koautor knjige sa Veronikom Kofman. Di Di je sam napisao još jedno delo „Legenda o pok zvezdi“ (engl. Legend of a Rock Star), koje predstavlja dnevnik komentara na njegovu poslednju evropsku turneju tokom proleća 2001. godine.
U romanu „Čelsi horor hotel“ (engl. Chelsea Horror Hotel) Di Di priča priču u kojoj se on i njegova supruga useljavaju u poznati ozloglašeni hotel „Čelsi” u Njujorku i veruju da borave u istoj sobi u kojoj je Sid Višos navodno ubio svoju devojku, Nensi Spandžen. Po toj priči Ramona su posećivali Sid Višos kao i drugi mrtvi pank prijatelji kao što su Džoni Tanders, Stiv Bejtors i Džeri Nolan.
Diskografija
[uredi | uredi izvor]Ramonsi
[uredi | uredi izvor]- Ramones (1976)
- Leave Home (1977)
- Rocket to Russia (1977)
- Road to Ruin (1978)
- It's Alive (1979)
- End of the Century (1980)
- Pleasant Dreams (1981)
- Subterranean Jungle (1983)
- Too Tough to Die (1984)
- Animal Boy (1986)
- Halfway to Sanity (1987)
- Brain Drain (1989)
- ¡Adios Amigos! (1996)
- You Don't Come Close (2001)
- NYC 1978 (2003)
Solo
[uredi | uredi izvor]- Standing in the Spotlight (1989)
- I Hate Freaks Like You (1994)
- Zonked! (1997)
- Hop Around (2000)
- Greatest & Latest (2000)
Pesme korišćene u filmovima
[uredi | uredi izvor]- 1987 – „Funky Man”
- 1994 – „I'm Making Monsters For My Friends”
- 2002 – „In a Movie” (film „Bikini banditi”)
- 2012 – „The Crusher” (kratka reklama)
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ Scott Stanton (2003). The tombstone tourist. Internet Archive. Pocket Books.
- ^ a b Pareles, Jon (2002-06-07). „Dee Dee Ramone, Pioneer Punk Rocker, Dies at 50”. The New York Times (na jeziku: engleski). ISSN 0362-4331. Pristupljeno 2020-04-15.
- ^ „Marky Ramone: 'Phil Spector didn't hold a gun to us' | NME”. NME Music News, Reviews, Videos, Galleries, Tickets and Blogs | NME.COM (na jeziku: engleski). 2008-12-02. Pristupljeno 2020-04-15.
- ^ „Poisoned Heart I married Dee Dee Ramone (The Ramones Years) by Vera R…”. archive.is. 2012-09-14. Arhivirano iz originala 14. 09. 2012. g. Pristupljeno 2020-04-15.
- ^ „SuicideGirls”. SuicideGirls. Pristupljeno 2020-04-15.
- ^ Melnick, Monte A.; Meyer, Frank (2003). On the road with the Ramones. The Archive of Contemporary Music. London : Sanctuary.
- ^ a b „Happy Birthday Dee Dee Ramone!”. www.deedeeramone.com. Pristupljeno 2020-04-15.
- ^ „AllMusic | Record Reviews, Streaming Songs, Genres & Bands”. AllMusic (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2020-04-15.
- ^ „Thirsty : December 2006 : Merle Allin Featured Interview”. www.staythirstymedia.com. Pristupljeno 2020-04-15.
- ^ „RAMONES: INTERVIEW WITH BARBARA ZAMBINI”. ramonesheaven.com. Pristupljeno 2020-04-15.
- ^ „RAMONES: MY TOURING WITH DEE DEE RAMONE”. ramonesheaven.com. Pristupljeno 2020-04-15.
- ^ Bikini Bandits, Pristupljeno 2020-04-15
- ^ „Ramones: Bass Equipment”. www.rockometer.com. Pristupljeno 2020-04-15.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Umetničke | |
| Ostale | |
