Enriko Kjeza

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Enriko Kjeza
Lični podaci
Puno ime Enriko Kjeza
Datum rođenja (1970-12-29)29. decembar 1970. (53 god.)
Mesto rođenja Đenova, Italija
Visina 1,75 m
Pozicija napadač
Juniorska karijera
1986—1987 Pontedecimo
Seniorska karijera
Godine Klub Nast. (Gol)
1987—1990
1990—1991
1991—1992
1992—1993
1993—1994
1994—1995
1995—1996
1996—1999
1999—2002
2002—2003
2003—2008
2008—2010		 Sampdorija
→ Teramo (pozajmica)
→ Kjeti (pozajmica)
Sampdorija
→ Modena (pozajmica)
→ Kremoneze (pozajmica)
Sampdorija
Parma
Fjorentina
Lacio
Sijena
Filjine		 1
31
24
26
36
34
27
92
59
12
129
32		 (0)
(5)
(6)
(1)
(14)
(14)
(22)
(33)
(34)
(2)
(32)
(7)
Reprezentativna karijera
1996—2001 Italija 22 (7)
Trenerska karijera
2010 Filjine

Enriko Kjeza (ital. Enrico Chiesa; rođen 29. decembra 1970. godine u Đenovi)[1][2] je italijanski trener i bivši fudbaler.

Igrajući na poziciji napadača, Kjeza je u karijeri nastupao za nekoliko klubova u Italiji, preko deset godina igrao je u Seriji A, osvajao je trofeje sa Sampdorijom, Parmom i Fjorentinom, a igrao je i jednu sezonu u Laciju. Posle toga je prešao u Sijenu, gde je svojim golovima pomogao klubu da više godina opstane u Seriji A. Penzionisao se 2010. godine u Filjini, gde je i počeo trenersku karijeru.

Osvojio je Kup UEFA sa Parmom 1998/99, kada je sa 8 golova bio najbolji strelac takmičenja.

Na reprezentativnom nivou nastupio je 22 puta za Italiju u periodu od 1996. do 2001. godine, postigao je 7 golova i bio je član reprezentacije na evropskom prvenstvu 1996 i svetskom prvenstvu 1998.

Klupska karijera[uredi | uredi izvor]

Počeci karijere, Sampdorija i pozajmice[uredi | uredi izvor]

Rođen u Đenovi, Kjeza je prve fudbalske korake napravio igrajući za amaterski klub Pontedecimo (1986/87).[2] Sampdorija ga je otkupila od Pontedecima za 10 miliona lira.[3] Za Sampdoriju je debitovao sa 18 godina, 16. aprila 1989. godine, kada je ga je trener Boškov uveo u igru u 84. minutu na utakmici koju je Sampdorija izgubila od Rome.[2] Iako se činilo da je Kjezina karijera u uzlaznoj putanji, ipak nije bilo tako iz više razloga. U godini kada je debitovao u Seriji A, ostao je bez oca.[2] Pored toga, Kjeza koji se kasnije proslavio kao napadač, u početku karijere je često igrao na poziciji krila ili kao istureni igrač sredine terena, jer su ga treneri zbog njegove omanje fizičke građe forsirali na tim pozicijama.[2][4]

Klub je odlučio da ga, radi sticanja neophodnog iskustva, pošalje na pozajmice, tako da je Kjeza sezonu 1990/91 proveo u Teramu u Seriji C2, a sezonu 1991/92 u Kjetiju u Seriji C1.[2][3][5] Novu priliku u Sampdoriji dobio je u sezoni 1992/93. Igrajući na poziciji krila ili na sredini terena, Kjeza je zabeležio 26 utakmica, a postigao je i prvi gol u Seriji A, 7. februara 1993. godine protiv Ankone.[2] Posle ne tako uspešne sezone, ponovo je poslat na pozajmicu, ovaj put u Modenu.[2][6] I pored Kjezinog odličnog golgeterskog učinka, Modena je ispala iz Serije B, a Kjeza i je sledeću sezonu (1994/95) proveo na pozajmici, ovaj put u Kremonezeu, koji je tada igrao u Seriji A.[2][6]

Ponovo odlična sezona na pozajmici, dala je novu šansu Kjezi da pokaže svoje umeće u matičnom klubu.[7] Kjezina sezona 1995/96 bila je odlična. Sa Mančinijem predvodio je napad Sampdorije, koju je tada sa klupe vodio Sven Jeran Erikson.[2][5] U decembru 1995. godine postigao je prvi het-trik u karijeri, na utakmici protiv Barija, a u sledećem kolu postigao je dva gola u pobedi nad Juventusom.[2][5] 10. marta 1996. godine postigao je i drugi het-trik karijere protiv Pjačence.[2] Sezonu je okončao sa 22 gola na 27 utakmica Serije A, čime je zauzeo drugo mesto na listi najbolji strelaca lige te sezone, odmah iza Protija.[2][8] I pored odličnog golgeterskog učinka Kjeze i sjajnog sastava, koji je bio kombinacija mladosti i iskustva (Mančini, Mihajlović, Sedorf, Karambe...) Sampdorija je sezonu okončala na 8. poziciji.[2][9]

Parma i Fjorentina[uredi | uredi izvor]

Iako su navijači tražili da klub ne proda Kjezu, on je na kraju sezone prešao u Parmu za 25 milijardi lira.[1][2][8][9] Kjeza, koji je bio velika želja novog trenera Ančelotija, za mesto u timu se borio sa Zolom, koji je na kraju zbog manje minutaže zatražio transfer, a na kraju je i prešao u Čelzi.[2] Kjeza je u Parmi formirao uspešan tandem sa mladim argentinskim napadačem Krespom.[2][10] Prvu sezonu Kjeza je završio sa 14 golova i doprineo je osvajanju drugog mesta u Ligi, čime se Parma kvalifikovala za Ligu šampiona.[2][10] Sledeća sezona bila je još golgeterski uspešnija za Kjezu, koji je ukupno postigao 21 gol.[2]

Sezona 1998/99, u kojoj je Parmu sa klupe predvodio Malezani, bila je Kjezina najbolja sezona u Parmi, ali i njegova poslednja u klubu.[2][11] Osvojen je Kup Italije, a i Kup UEFA.[1][2] Kjeza je sa 8 golova, uključujući i onaj u finalu protiv Marselja, bio najbolji strelac takmičenja.[1][2]

1999. Fjorentina je kupila Kjezu, za 28 milijardi lira.[2] Česte povrede su dovele do slabijeg golgeterskog učinka, tako da je Kjeza prvu sezonu u Fjorentini okončao sa 12 golova.[2] Kada je klupska legenda Batistuta, na kraju sezone prešao u Romu, trio Kjeza-Gomeš-Kosta postao je okosnica Fjorentine u napadu.[12] U toj sezoni 2000/01, Kjeza je postigao 22 gola na 30 utakmica, a sa 5 golova doprineo je osvajanju trofeja u kupu.[2] Sezona 2001/02 bila je komplikovana. Nakon što je postigao 5 golova u prvih pet utakmica prvenstva, Kjeza je pokidao ligamente u levom kolenu 30. septembra 2001. godine, na utakmici protiv Venecije.[2][13][14] Ova povreda značila je kraj sezone za Kjezu, zbog čega nije mogao da pomogne Fjorentini, koja je u teškoj finansijskoj situaciji na kraju i ispala u Seriju B.[2] Nakon uspešne operacije, Kjeza se oporavio nakon 10 meseci, ali nikad više nije bio eksplozivan, kao pre povrede.[2]

Lacijo i Sijena[uredi | uredi izvor]

Kako je Fjorentina na kraju i bankrotirala, Kjeza je na kraju sezone 2001/02, kao slobodan igrač, potpisao sa Lacijom dvogodišnji ugovor.[15] Na prvoj utakmici za Lacio u prvenstvu 20. oktobra 2002. godine Kjeza je postigao dva gola protiv Peruđe.[2] Ipak, Kjeza nije uspeo da se izbori za mesto u timu Lacija, nastupajući pod vođstvom nekadašnjeg saigrača, a tada trenera Mančinija, pa je tako do kraja sezone odigrao samo 12 utakmica, na kojima je dva puta pogodio protivničku mrežu.[2][16]

Nakon raskida ugovora sa Lacijem, 2003. godine Kjeza je potpisao ugovor sa novim članom Serije A, Sijenom, koja se prvi put plasirala u najviši rang takmičenja.[16][17] 19. septembra 2003. godine Kjeza je postigao het-trik u pobedi Sijene nad Empolijem od 4:0.[18][19] U sledeće tri sezone Kjeza je u svakoj sa dvocifrenim golgeterskim učinkom, doprinosio opstanku kluba u Seriji A.[2] U aprilu 2006. godine, Kjeza je postigao drugi gol za Sijenu u porazu od Lacija (2:3), što je, kako se kasnije ispostavilo, bio njegov poslednji gol u Seriji A.[20] U junu 2006. Sijena je produžila ugovor sa Kjezom do 2008. godine.[21] U sezoni 2006/07 Kjeza je manje igrao i u dosta utakmica je ulazio sa klupe, s obzirom da je bio tek treća opcija u napadu kod trenera Berete.[22]

Poslednje godine i kraj karijere[uredi | uredi izvor]

Po isteku ugovora 2008. godine prešao je u Filjine, gde je u sezoni 2008/09 odigrao 21 utakmicu i postigao 5 golova, čime je doprineo osvajanju Lige pro druge divizije i Superkupa lige pro druge divizije.[2][23][24] Sledeće sezone, 1. novembra 2009. Kjeza je ponovo pokidao ligamente, ovaj put u desnom kolenu.[2][13] Na teren se vratio 9. maja 2010. godine, kada je ušao u igru pred kraj utakmice Filjine protiv Monce (2:0), što je bila njegova poslednja utakmica u profesionalnoj karijeri.[2][25]

Reprezentativna karijera[uredi | uredi izvor]

Kjeza je za reprezentaciju Italije, od 1996. do 2001. godine, zabeležio 22 nastupa i 7 golova. Debitovao je 29. maja 1996. godine, na utakmici protiv Belgije, koja je završena nerešeno 2:2, zahvaljujući Kjezinom golu, čime je ubedio selektora Sakija da ga uvrsti u tim za prvenstvo.[2][26][27] Kjeza nije igrao na prvoj utakmici na prvenstvu protiv Rusije, koju je Italija dobila sa 2:1,[28][29] dok je počeo utakmicu protiv Češke i opravdao je ukazano poverenje time što je postigao jedini gol za Italiju na utakmici, koja je završena porazom od 2:1.[2][30] Kjeza je nastupio i na trećoj utakmici u grupi protiv Njemačke, kada je u 67. minutu zamenio di Matea, kada je Italija odigravši bez golova ispala iz daljeg takmičenja.[2][31]

Selektor Maldini ga je uvrstio u preliminarni spisak za svetsko prvenstvo 1998., kao privremenu zamenu za del Pjera, koji je tada imao povredu mišića i bio je neizvestan za nastup na prvenstvu.[32] Kako se on oporavio Kjeza je trebalo da se vrati kući,[33] ali je ipak ostao u timu kao zamena za Ravanelija, kome je u međuvremenu dijagnostikovana upala pluća.[34] Zabeležio je dva nastupa na prvenstvu, na prvoj utakmici grupe protiv Čilea i u osmini finala protiv Norveške, oba puta kao zamena.[2]

16. decembra 1998. godine Kjeza je postigao het-trik za reprezentaciju na prijateljskoj utakmici Italije protiv tima svetskih zvezda, odigrane u čast stogodišnjice od osnivanja fudbalskog saveza Italije.[2][35]

Prilikom biranja tima za evropsko prvenstvo 2000. selektor Zof je prednost dao Inzagiju i Monteli, ispred Kjeze.[2] Poslednja utakmica za reprezentaciju bila je prijateljska utakmica protiv Južne Afrike, 25. aprila 2001. godine, kada je Italiju predvodio novi selektor Trapatoni.[2]

Trenerska karijera[uredi | uredi izvor]

Nakon kraja profesionalne karijere, Kjeza je trenirao Filjine, ali vrlo kratko, jer je klub ugašen.[2][36] Nakon toga položio je trenerski kurs, a od juna 2012. do juna 2015. godine bio je trener mlađih kategorija Sampdorije.[2][36][37][38] Od 2017. godine radi kao tehnički menadžer regionalnog federalnog centra u Firenci, koji je deo Fudbalskog saveza Italije, zadužen za omladinski i školski sektor.[39]

Privatni život[uredi | uredi izvor]

Kjeza se oženio Frančeskom, koju je upoznao još kao tinejdžer.[2] Zajedno imaju troje dece: najstarijeg Federika, koji je fudbaler i igra za Juventus, Adrijanu, koja je student i najmlađeg Lorenca, koji takođe trenira fudbal.[2][40]

Statistika[uredi | uredi izvor]

Klupska[uredi | uredi izvor]

Klub Sezona Liga Kup Evropa Ukupno
Takmičenje Nastupa Golova Nastupa Golova Nastupa Golova Nastupa Golova
Sampdorija 1988/89 Serija A 1 0 0 0 — 1 0
1989/90 0 0 0 0 0 0 0 0
Ukupno 1 0 0 0 0 0 1 0
Teramo 1990/91 Serija C 31 5 — — 31 5
Kjeti 1991/92 Serija C 24 6 — — 24 6
Sampdorija 1992/93 Serija A 26 1 — — 26 1
Modena 1993/94 Serija B 36 14 1 0 — 37 15
Kremoneze 1994/95 Serija A 34 14 4 0 — 38 14
Sampdorija 1995/96 Serija A 27 22 — — 27 22
Parma 1996/97 Serija A 29 14 0 0 2 2 31 16
1997/98 33 10 7 5 8 6 48 21
1998/99 30 9 8 1 8 8 46 18
Ukupno 92 33 15 6 18 16 125 55
Fjorentina 1999/2000 Serija A 24 7 4 1 11 4 39 12
2000/01 30 22 6 5 2 0 38 27
2001/02 5 5 0 0 2 1 8*1 6
Ukupno 59 34 10 6 15 5 85 45
Lacio 2002/03 Serija A 12 2 6 1 11 4 29 7
Sijena 2003/04 Serija A 30 10 1 0 — 31 10
2004/05 36 11 0 0 — 36 11
2005/06 38 11 2 1 — 40 12
2006/07 23 0 2 0 — 25 0
2007/08 2 0 0 0 — 2 0
Ukupno 129 32 5 1 0 0 134 33
Ukupno u karijeri 471 163 41 14 44 25 557 203

Reprezentativna[uredi | uredi izvor]

Italija
Godina Nastupi Golovi
1996 5 3
1997 1 0
1998 4 0
1999 5 1
2001 1 0
Ukupno 16 4

Trofeji[uredi | uredi izvor]

Klupski[uredi | uredi izvor]

Sampdorija

Parma[41]

Fjorentina

  • Kup Italije (1): 2000/01
  • Superkup Italije: finale 2001.

Figlina

  • Liga pro druga divizija (1): 2008/09
  • Superkup Lige pro druga divizije (1): 2008/09

Individualna[uredi | uredi izvor]

  • Najbolji fudbaler Serije A: 1996[42]
  • Najbolji strelac Kupa UEFA: 1998/99 (8 golova)[1]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v g d „Enrico Chiesa”. Parma Calcio 1913 (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-06-22. 
  2. ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m n nj o p r s t ć u f h c č dž š aa ab av ag ad ađ ae až az ai aj ak al alj am „Enrico Chiesa, il bomber di Mignanego che faceva impazzire i difensori | Goal.com”. www.goal.com. Pristupljeno 2021-06-23. 
  3. ^ a b „CHIESA, E' SEMPRE LA PRIMA VOLTA ' - la Repubblica.it”. Archivio - la Repubblica.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-06-22. 
  4. ^ „Chiesa: "un grande sogno blucerchiato"”. la Repubblica (na jeziku: italijanski). 2014-02-14. Pristupljeno 2021-06-22. 
  5. ^ a b v „BRAVO CHIESA, GIRARE L' ITALIA NON SERVE PIU' - la Repubblica.it”. Archivio - la Repubblica.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-06-22. 
  6. ^ a b „' COME POGGIOLINI' E' IL CALCIO DEI SOSPETTI - la Repubblica.it”. Archivio - la Repubblica.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-06-22. 
  7. ^ „LA RICCA ALLEANZA TUTTI CONTRO LA JUVE - la Repubblica.it”. Archivio - la Repubblica.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-06-22. 
  8. ^ a b „' VALGO 25 MILIARDI E LO TROVO BELLISSIMO' - la Repubblica.it”. Archivio - la Repubblica.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-06-22. 
  9. ^ a b „Chiesa, lo specialista "Contro la Juventus bisogna essere perfetti, questa Samp può farcela"”. la Repubblica (na jeziku: italijanski). 2014-12-11. Pristupljeno 2021-06-22. 
  10. ^ a b June 2015, 24. „The Parma story: Hernan, Hristro, Gigi and the dairy dream gone wrong”. fourfourtwo.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-06-23. 
  11. ^ „la Repubblica/sport: ALBERTO MALESANI”. www.repubblica.it. Pristupljeno 2021-06-23. 
  12. ^ September 2010, FourFourTwo Staff 01. „My Perfect 10: Rui Costa”. fourfourtwo.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-06-23. 
  13. ^ a b „Il ginocchio di Chiesa fa CRAC, l'ex viola a un passo dal RITIRO | Goal.com”. www.goal.com. Pristupljeno 2021-06-23. 
  14. ^ „la Repubblica/calcio_partite: Fiorentina, vittoria triste Chiesa ko, stagione a rischio”. www.repubblica.it. Pristupljeno 2021-06-23. 
  15. ^ UEFA.com (2002-08-22). „Chiesa links up with Lazio”. UEFA.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-06-23. 
  16. ^ a b UEFA.com (2003-07-29). „Siena swoop for Chiesa | Inside UEFA”. UEFA.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-06-23. 
  17. ^ „Enrico Chiesa ora è del Siena - la Repubblica.it”. Archivio - la Repubblica.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-06-23. 
  18. ^ UEFA.com (2003-09-19). „Italy round-up: Chiesa strikes seal Siena success | Inside UEFA”. UEFA.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-06-23. 
  19. ^ „Repubblica.it/sport/calcio/serie_a: Chiesa scatenato Il Siena calpesta l'Empoli”. www.repubblica.it. Pristupljeno 2021-06-23. 
  20. ^ „Da Chiesa a Chiesa: undici anni dopo in goal Federico | Goal.com”. www.goal.com. Pristupljeno 2021-06-23. 
  21. ^ UEFA.com (2006-06-05). „Chiesa commits future to Siena | Inside UEFA”. UEFA.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-06-23. 
  22. ^ „Chiesa, bomber dimenticato - Gazzetta dello Sport”. www.gazzetta.it. Pristupljeno 2021-06-23. 
  23. ^ „Enrico Chiesa saluta la Serie A: Giocherà nel Figline Valdarno in serie C2 | Goal.com”. www.goal.com. Pristupljeno 2021-06-23. 
  24. ^ „SPAL-Fiorentina, Semplici sfida Chiesa: allenò Enrico al Figline | Goal.com”. www.goal.com. Pristupljeno 2021-06-23. 
  25. ^ Eleonora, Natali. „Il Figline chiude con il botto Vittoria e rientro di Chiesa”. archiviostorico.gazzetta.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-06-23. 
  26. ^ „NAZIONALE, E' SUBITO EMERGENZA - la Repubblica.it”. Archivio - la Repubblica.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-06-22. 
  27. ^ 1996 (May 29) italy 2-Belgium 2 (Friendly).avi (na jeziku: srpski), Pristupljeno 2021-06-22 
  28. ^ „CHIESA SI ADEGUA ' C' E' ANCORA TEMPO' - la Repubblica.it”. Archivio - la Repubblica.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-06-22. 
  29. ^ UEFA.com (2003-10-06). „Instinctive Casiraghi helps Italy sink Russia in EURO '96 Group C”. UEFA.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-06-22. 
  30. ^ UEFA.com. „Czech Republic-Italy | UEFA EURO”. UEFA.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-06-22. 
  31. ^ UEFA.com (2003-10-06). „Italy pay penalty for Germany stalemate in EURO '96 Group C”. UEFA.com (na jeziku: engleski). Pristupljeno 2021-06-22. 
  32. ^ „la Repubblica/speciale: La lista dei 23 convocati”. www.repubblica.it. Pristupljeno 2021-06-23. 
  33. ^ „la Repubblica/sport: Addio paura, Del Piero andra' ai mondiali”. www.repubblica.it. Pristupljeno 2021-06-23. 
  34. ^ „L' Italia ricomincia da Baggio - la Repubblica.it”. Archivio - la Repubblica.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-06-23. 
  35. ^ „Italia-World Stars 6-2: il racconto di un'amichevole storica | Goal.com”. www.goal.com. Pristupljeno 2021-06-23. 
  36. ^ a b „Chiesa torna alla "sua" Sampallenerà i giovani blucerchiati”. la Repubblica (na jeziku: italijanski). 2012-06-23. Pristupljeno 2021-06-23. 
  37. ^ „Toh, chi si rivede in casa blucerchiata, nuovi commissari tecnici nascono: Enrico Chiesa allenerà le giovanili della Sampdoria | Goal.com”. www.goal.com. Pristupljeno 2021-06-23. 
  38. ^ „Federico Chiesa, l'inglese di Firenze: a 17 anni università, gol e debutto azzurro”. La Gazzetta dello Sport - Tutto il rosa della vita (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-06-23. 
  39. ^ „Firenze, Chiesa nuovo responsabile tecnico di Coverciano”. la Repubblica (na jeziku: italijanski). 2017-09-08. Pristupljeno 2021-06-23. 
  40. ^ Sport, Sky. „Fiorentina, un altro Chiesa: arriva Lorenzo”. sport.sky.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-06-29. 
  41. ^ „Enrico Chiesa”. Eurosport. Pristupljeno 19. 12. 2015. 
  42. ^ s, s. „l' arbitro Treossi scortato da finto carabiniere”. archiviostorico.gazzetta.it (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 2021-06-22. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Енрико_Кјеза&oldid=26878561”