Zdravko Kajmaković
| Zdravko Kajmaković | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 10. oktobar 1929. |
| Mesto rođenja | Modran, Kraljevina Jugoslavija |
| Datum smrti | 19. mart 2009. (87 god.) |
| Mesto smrti | Sarajevo, Bosna i Hercegovina |
| Obrazovanje | Filozofski fakultet Univerziteta u Beogradu |
| Naučni rad | |
| Polje | Istorija |
Zdravko Kajmaković (Modran, Bijeljina 10. oktobar 1929 – Sarajevo, 19. mart 2009) je bio jugoslovenski i srpski istoričar umjetnosti, naučni savjetnik i redovni profesor.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Osnovnu školu završio je u Donjoj Trnovi, a gimnaziju u Bijeljini. Diplomirao je istoriju umjetnosti na Filozofskom fakultetu u Beogradu 1955, gdje je i doktorirao 1975. odbranom teze Georgije Mitrofanović. Bio je zaposlen 1957–1987. u Republičkom zavodu za zaštitu spomenika kulture i prirodnih rijetkosti SR Bosne i Hercegovine u Sarajevu. Tu je prošao zvanja od konzervatora do naučnog savjetnika. Na Filozofskom fakultetu u Sarajevu, na Odjeljenju za opštu književnost i bibliotekarstvo, predavao je 1976–1984. godine. U zvanje vanrednog profesora izabran je 1976, a redovnog 1981. godine. Bavio se zaštitom i naučnom obradom spomenika kulture iz srednjovjekovnog i turskog perioda. Rukovodio je brojnim konzervatorsko- restauratorskim radovima (Dobrun, Dobrićevo, Mostaći, Savina, Foča, Doboj, Tešanj, Trijebanj, Zavala, Lomnica, Ozren, Papraća, Rmanj, Gomionica). Učestvovao je u prenosu crkve sa freskama, pomoćnih objekata i grobova sa spomenicima manastira Dobrićevo, što je bio prvi poduhvat te vrste kod nas. Proučavao je istoriju srpskog slikarstva u doba turske vlasti, posebno atribuciju i datiranje fresaka, te je otkrio dotad nepoznate freske u manastirima Rmanj i Gomionica. Bavio se i problemom datiranja pravoslavnih manastira u sjeveroistočnoj Bosni, kao i genezom stećaka i problemom porijekla motiva na njima. Bio je komesar izložbe „Umjetnost na tlu Jugoslavije“, koja je, poslije predstavljanja u Parizu (mart–maj 1971), bila postavljena u Sarajevu (jul–septembar 1971). Kao jedan od učesnika naučnoistraživačkog projekta „Gornje Podrinje u doba Kosača“, pronašao je tri ranohrišćanske bazilike i ostatke osam srednjovjekovnih tvrđava. Dobitnik je Dvadesetsedmojulske nagrade BiH za doprinos u oblasti nauke, umjetnosti i kulture, te Ordena Svetog Save za doprinos proučavanju i očuvanju sakralnih spomenika srpske kulture.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Enciklopedija Republike Srpske. 5, K-L. Banja Luka: Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske. 2023. str. 37. ISBN 978-99976-42-72-1.
