Neokomunizam
Neokomunizam ili Neoboljševički socijalizam je izraz koji se koristi u najširem smislu, pre svega u kontekstu država Evrope restauracije kapitalizma, označava nastojanja da se komunizam tj. boljševički socijalizam rehabilituje kao politička ideologija ili prilagodi novim okolnostima tzv. neoliberalnog kapitalizma tj. globalizaciji, odnosno delomično ili u potpunosti restauira kao jedan od oblika društveno-političkih uređenja evropskih država. U tom smislu se razlikuju dva osnovna značenja.
Neokomunizam tj. neoboljševički socijalizam u svom prvom smislu ima pežorativni izraz, to obično dolazi iz krugova desnice, koja koristi ovaj izraz kako bi opisala nastojanja dela evropske levice da neke temelje modernog kapitalizma i liberalne demokratije dovedu u pitanje; tim se izrazom implicitno ili eksplicitno sugeriše kako levičari tj. neoboljševički socijalisti imaju za svoj krajnji cilj obnovu totalitarnog društvenog poretka, odnosno da bi on nastao ukoliko se njihovim nastojanjima i delovanjem ne stane na put. Iz takve politike proističke zabrana isticanja komunističkih (boljševičkih) simbola i promovisanje komunističke tj. boljševičke ideologije u Poljskoj, Mađarskoj, Litvaniji, Letoniji, Ukrajini, Gruziji, Indoneziji itd. U takvim državama komunistička ideologija ima jednaku negativnu političku i zakonsku konotaciju kao nacionalsocijalizam tj. nacizam i fašizam.
U nešto užem smislu se pod tim izrazom podrazumevaju tzv. "nereformisane" komunističke partije, odnosno naslednice nekadašnjih vladajućih političkih stranaka u bivšem Istočnom bloku, odnosno opozicione komunističke partije u Zapadnoj Evropi koje svoju ideološku platformu nakon 1989. godine i pada komunizma tj. boljševičkog socijalizma nisu promenule politiku prema centru (socijaldemokratiji, liberalizamu i slobodnom tržištu) nego su i dalje ostale verne načelima marksizma-lenjinizma. Kao jedan od najpoznatijih primera se navodi Socijalistička partija Srbije (1992—2000) u vreme vladavine Slobodana Miloševića, tokom kojeg je partija sve više ideološki i društveno-politički slabila postepeno pretvarajući državu u društveno-politički oblik socijalizma sa kapitalističkim karakteristikama. Ovakav društveno-politički sistem usred ekonomskih sankcija, ratova i dekadentnih društvenih pojava poput povećanog kriminala i ratnog profiterstva dovodi do pada režima 5. oktobra 2000. godine, kada na vlast dolazi DOS. Danas jedna od primera neokomunističke partije je Komunistička partija Češke i Moravske.
U svom drugom značenju, koje se pre svega koristi u kontekstu postsovjetskih država, pod neokomunizmom tj. neoboljševičkim socijalizmom podrazumevaju se nastojanja da se stvori nova ideologija, odnosno društveno uređenje koja bi se delom temeljilo na nekadašnjem komunizmu tj. boljševičkom socijalizmu (marksizmu-lenjinizmu, lenjinizmu, trockizmu, staljinizmu, titoizmu, maoizmu itd), ali koje bi se takođe prilagodilo novoj tehnologiji i ekonomskim okolnostima, odnosno usvojilo načela decentralizacije i drugih ideoloških pravaca kao što su anarhizam i zelena politika.
Povezani članci[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Stanislav Šuškevič (2002). Neokommunizm v Belarusi: ideologiя, praktika, perspektivы. Skif. str. 284. ISBN 9785200006175.
- James Lewis The evidence for Neocommunism American Thinker, 25th August 2010