Ноћи бугија

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Noći bugija
Filmski poster
Izvorni naslovBoogie Nights
RežijaPol Tomas Anderson
ScenarioPol Tomas Anderson
ProducentLojd Levin
Džon Lajons
Pol Tomas Anderson
Džoen Selar
Glavne ulogeMark Volberg
Džulijana Mur
Bert Renolds
Don Čidl
Džon Rajli
Vilijam H. Mejsi
Heder Grejam
Nikol Parker
Filip Simor Hofman
MuzikaMajkl Pen
Direktor
fotografije		Robert Elsvit
MontažaDilan Tičenor
Producentska
kuća		Lawrence Gordon Productions
Ghoulardi Film Company
DistributerNew Line Cinema
Godina1997.
Trajanje155 minuta[1]
Zemlja SAD
Jezikengleski
Budžet15 miliona dolara[2]
Zarada43,1 miliona dolara[2]
IMDb veza

Noći bugija (engl. Boogie Nights) je američki humorističko-dramski film iz 1997. godine,[3] režisera i scenariste Pola Tomasa Andersona. Radnja se odvija u dolini San Fernando u Los Anđelesu i fokusira se na mladog perača sudova u noćnom klubu koji postaje popularna zvezda pornografskih filmova, prateći njegov uspon u zlatnom dobu pornografije 1970-ih i njegov pad tokom ekscesa 1980-ih. Ovaj film je ekspanzija Andersonovog kratkometražnog mokumentarca Priča o Dirku Digleru (1988),[4][5][6][7] a glavne uloge tumače Mark Volberg, Džulijana Mur, Bert Renolds, Don Čidl, Džon Rajli, Vilijam H. Mejsi, Filip Simor Hofman i Heder Grejam.

Film je premijerno prikazan 11. septembra 1997. na Međunarodnom filmskom festivalu u Torontu, a u američkim bioskopima je objavljen 10. oktobra iste godine i pobrao je pohvale kritičara. Bio je nominovan za tri Oskara: za najbolji originalni scenario, najbolju sporednu glumicu (Džulijana Mur) i najboljeg sporednog glumca (Bert Renolds). Saundtrek filma je takođe dobio pohvale. Smatra se jednim od Andersonovih najboljih ostvarenja i jednim od najboljih filmova svih vremena.[8][9]

Radnja[uredi | uredi izvor]

Godine 1977, Edi Adams, nakon što je napustio srednju školu, živi sa svojim ocem i emocionalno nasilnom majkom u Toransu u Kaliforniji. On radi u jednom noćnom klubu u Los Anđelesu čiji je vlasnik Moris Rodrigez, gde upoznaje Džeka Hornera, reditelja porno filmova. Zainteresovan da uvede Edija u pornografiju, Džek ga ispituje gledajući ga kako ima odnos sa Rolerkom, porno starletom koja uvek nosi rolšue.

Nakon svađe sa majkom, Edi se useljava u Džekovu kuću u dolini San Fernando. Edi sebi daje scensko ime „Dirk Digler” i postaje zvezda zbog svog dobrog izgleda, mladalačke harizme i abnormalno velikog penisa. Njegov uspeh mu omogućava da kupi novu kuću, opsežnu garderobu i „takmičarski narandžasti” Chevrolet Corvette iz 1977. godine. Sa svojim prijateljom i kolegom Ridom Rotšildom, Dirk daje ideju za serijal akcionih porno filmova, koji se pokazuje uspešnim. On radi i druži se sa drugima iz porno industrije, i oni žive bezbrižnim načinom života u kasnoj disko eri 1970-ih. Dok 31. decembra 1979. prisustvuje novogodišnjoj zabavi u Džekovoj kući, njegov asistent Mali Bil Tompson nalazi kako ga njegova razvratna žena ponovo vara. Bil, umoran od konstantnog nabijanja rogova, ubija svoju ženu i njenog ljubavnika, nakon čega izvrši samoubistvo.

Dirk i Rid počinju redovno da koriste kokain. Zbog korišćenja droge, Dirk sve teže postiže erekciju, počinje da doživljava nasilne promene raspoloženja i postaje ogorčen zbog Džonija Doa, rivalskog glumca kojeg je Džek nedavno angažovao i za koga se Dirk brine da će ga zameniti. Godine 1983, nakon svađe sa Džekom, Dirk je otpušten i odlazi sa Ridom da bi započeo muzičku karijeru zajedno sa Skotijem, bum operaterom koji je zaljubljen u Dirka. Džek odbija poslovni predlog Flojda Gondolija, bioskopskog magnata koji insistira na smanjenju troškova snimanjem na video, a ne na filmskoj traci, jer Džek veruje da će video-traka umanjiti kvalitet njegovih filmova.

Nakon što je njegov prijatelj i finansijer, pukovnik Džejms, uhapšen pošto je maloletnicu naterao da se predozira kokainom, kao i zbog toga što je posedovao dečju pornografiju, Džek počinje da sarađuje sa Gondolijem, ali postaje razočaran novim poslom. U jednom novom projektu Džek i Rolerka bi trebalo da se voze u limuzini, tražeći nasumične muškarce sa kojima bi ona imala seks dok bi je ekipa snimala. Jedan muškarac prepoznaje Rolerku kao bivšu drugaricu iz srednje škole i nakon neuspelog pokušaja seksa, vređa nju i Džeka. I Džek i Rolerka ga napadaju, ostavljajući ga krvavog na trotoaru.

Glavna porno zvezda Amber Vejvs ulazi u bitku za starateljstvo sa svojim bivšim mužem. Sud je utvrdio da je ona nepodobna majka zbog karijere u porno industriju, posedovanja dosijea i zavisnosti od kokaina. Bak Svoup se ženi koleginicom porno glumicom Džesi Sent Vinsent, koja zatrudni s njim. Zbog svoje pornografske prošlosti, Baku nije dozvoljeno da uzme kredit u banci i on ne može da otvori sopstvenu prodavnicu stereo opreme. Te noći, on se nađe usred pljačke u prodavnici krofni u kojoj su ubijeni službenik, pljačkaš i naoružana mušterija. Bak je jedini preživeli i beži sa novcem.

Pošto su većinu svog novca potrošili na drogu, Dirk i Rid nisu u mogućnosti da plate studiju za snimanje demo kaseta za koje veruju da će im omogućiti da postanu muzičke zvezde. Očajnički u potrebi za novcem, Dirk pribegava prostituciji, ali ga trojica muškaraca napadnu i opljačkaju. Dirk, Rid i njihov prijatelj Tod Parker pokušavaju da prevare lokalnog dilera droge Rahada Džeksona u njegovoj vili prodajući mu pola kilograma sode bikarbone umesto kokaina. Dirk i Rid nameravaju da odu brzo pre nego što Rahadov telohranitelj pregleda robu, ali drogirani Tod pokušava da ukrade još droge i novca od Rahada. U pucnjavi koja je usledila, Tod ubija Rahadovog telohranitelja i Rahad ga ubija, dok Dirk i Rid za dlaku pobegnu. Dirk se vraća u Džekov dom i oni se pomire.

Godine 1984, Amber snima televizijsku reklamu za otvaranje Bakove prodavnice, Rolerka se sprema da polaže ispit za srednjoškolsku diplomu, pukovnik Džejms ostaje u zatvoru, Moris otvara noćni klub sa svojom braćom, Rid izvodi magične trikove u striptiz klubu, a Džesi rađa Baku sina. Dirk, Džek i Amber se pripremaju da ponovo počnu snimanje.

Uloge[uredi | uredi izvor]

Glumac Uloga
Mark Volberg Edi Adams / Dirk Digler
Džulijana Mur Megi / Amber Vejvs
Bert Renolds Džek Horner
Don Čidl Bak Svoup
Džon Rajli Rid Rotšild
Vilijam H. Mejsi Mali Bil Tompson
Heder Grejam Brendi / Rolerka
Nikol Parker Beki Barnet
Filip Simor Hofman Skoti Dž.
Luis Guzman Moris Rodrigez / T. T. Rodrigez
Filip Bejker Hol Flojd Gondoli
Tomas Džejn Tod Parker
Robert Ridžli pukovnik Džejms
Robert Dauni Stariji Bert
Nina Hartli Bilova žena
Melora Volters Džesi Sent Vinsent
Alfred Molina Rahad Džekson
Riki Džej Kurt Longdžon
Džoana Glison Dirkova majka
Lorel Holoman Šeril Lin
Majkl Pen Nik
Majkl Džejs Džerom

Produkcija[uredi | uredi izvor]

Razvoj[uredi | uredi izvor]

Film je baziran na kratkometražnom mokumentarcu pod nazivom Priča o Dirku Digleru koji je Anderson napisao i režirao još u srednjoj školi.[4] Sam kratki film je zasnovan na dokumentarcu Iscrpljen: Džon Si Holms, Prava priča iz 1981. godine, dokumentarcu o životu legendarnog porno glumca Džona Holmsa, prema kome je Dirk Digler zasnovan.[10]

Film je pomogao da se Mark Volberg probije kao glumac; ranije je bio poznat samo kao frontmen grupe Marky Mark and the Funky Bunch

Anderson je prvobitno želeo da ulogu Edija igra Leonardo Dikaprio, nakon što ga je video u Košarkaškim dnevnicima. Dikapriju se svideo scenario, ali je morao da ga odbije jer je potpisao ugovor za ulogu u Titaniku. Za ulogu je preporučio Marka Volberga.[10] Dikaprio će kasnije izjaviti da je poželeo da je prihvatio obe uloge.[11] Hoakinu Finiksu je takođe ponuđena uloga Edija, ali ju je odbio jer nije želeo da glumi porno zvezdu. Finiks je kasnije sarađivao sa Andersonom na filmovima Master i Skrivena mana.[12] Bil Mari, Harvi Kajtel, Voren Bejti, Albert Bruks i Sidni Polak su odbili ulogu Džeka Hornera, koja je pripala Bertu Renoldsu.[13][14] Nakon pojavljivanja u filmu Teška osmica Samjuel L. Džekson je odbio ulogu Baka Svoupa, koja je pripala Donu Čidlu.[10] Anderson u početku nije razmatrao Heder Grejam za ulogu Rolerke, jer nikada nije video da je pristala na golotinju na filmu. Međutim, njen agent je pozvao Andersona i pitao ga da li ona može da dođe na audiciju za ulogu, koju je i dobila.[10] Gvinet Paltrou, Dru Barimor i Tejtum O’Nil su takođe bile spremne da prihvate ulogu.[13][15]

Zbog problema koji su se javili tokom objavljivanja njegovog prethodnog filma, Teška osmica, Anderson je imao stroge zahteve tokom snimanja Noći bugija. U početku je želeo da film traje više od tri sata i da mu bude dodeljena oznaka NC-17. Producenti filma, posebno Majkl de Luka, naredili su da film mora da bude ili kraći od tri sata ili da mu se dodeli oznaka R. Anderson nije hteo da popusti, rekavši da film neće biti popularan bez obzira na sve to. Nisu se predomislili, a Anderson je oznaku R kao izazov. Uprkos tome, film je i dalje bio 20 minuta kraći od očekivanog.[10]

Renolds se nije slagao sa Andersonom tokom snimanja. Nakon što je video grubu verziju filma, Renolds je navodno otpustio svog agenta jer mu ga je preporučio.[16] Uprkos tome, Renolds je osvojio nagradu Zlatni globus i bio je nominovan za Oskara za svoju ulogu. Kasnije je Anderson želeo da Renolds glumi u njegovom sledećem filmu, Magnolija, ali ovaj ga je odbio.[17] Renolds je 2012. godine demantovao glasine da mu se film nije svideo, nazvavši ga „izvanrednim” i rekavši da njegovo mišljenje o njemu nema nikakve veze sa njegovim odnosom sa Andersonom.[18]

Objavljivanje[uredi | uredi izvor]

Film je premijerno prikazan na Međunarodnom filmskom festivalu u Torontu, a prikazan je i na Filmskom festivalu u Njujorku, pre nego što je objavljen u 2 bioskopa 10. oktobra 1997. godine. Zaradio je 50.168 dolara tokom premijernog vikenda. Tri nedelje kasnije, proširio se na 907 bioskopa i zaradio 4,7 miliona dolara, zauzimajući četvrto mesto po zaradi te nedelje. Na kraju je zaradio 26,4 miliona dolara u SAD i 16,7 miliona dolara na stranim tržištima za ukupnu zaradu od 43,1 miliona dolara.[19]

Prijem[uredi | uredi izvor]

Bert Renolds je osvojio preko deset nagrada za svoju ulogu u Noćima bugija. Uloga mu je takođe donela jedinu nominaciju za Oskara.
Džulijana Mur je bila nominovana, između ostalog, za Oskara, Zlatni globus i nagradu Udruženja filmskih glumaca

Na veb-sajtu Rotten Tomatoes, film ima rejting odobravanja od 94% na osnovu 77 recenzija, sa prosečnom ocenom 8,10/10. Kritički konsenzus sajta navodi: „Utemeljen na snažnim likovima, smelim temama i suptilnom pripovedanju, Noći bugija je revolucionarni film i za reditelja P. T. Andersona, kao i za zvezdu Marka Volberga.”[20] Na sajtu Metacritic, film ima ponderisanu prosečnu ocenu 86 od 100, na osnovu 28 kritičara, što ukazuje na „univerzalno priznanje”.[21] Publika koju je anketirao CinemaScore dala je filmu prosečnu ocenu „C” na skali od A+ do F.[22]

Dženet Maslin iz novina The New York Times je napisala: „Sve u vezi s Noćima bugija je zanimljivo neočekivano,” iako „ekstravagantna dužina filma od 2 sata i 32 minuta predstavlja malu taktičku grešku... nema problema da zadrži interesovanje... ali ova dužina obećava veće ideje nego što film na kraju donosi.” Pohvalila je Berta Renoldsa za „njegov najbolji i najsmešniji nastup poslednjih godina” i dodala: „Poseban dar filma je Mark Volberg, koji pruža neverovatno privlačnu predstavu”.[23]

Rodžer Ibert iz Chicago Sun-Times-a je primetio:

Mik Lasal iz San Francisco Chronicle-a izjavio je: „Noći bugija je prvi veliki film o 1970-im koji je izašao posle ’70-ih ... U njemu su svi detalji ispravni, fiksirajući stilove i muziku. Još impresivnije, hvata poseban, dekadentni glamur decenije... Takođe uspeva u nečemu veoma teškom: ponovnom stvaranju etosa i mentaliteta jedne ere... Pol Tomas Anderson... napravio je divan, prostran, sofisticiran film... Sa Noćima bugija, znamo da ne gledamo samo epizode iz različitih života, već i panoramu nedavne društvene istorije, prikazane smelim, bujnim bojama.”[25]

Kenet Turan iz Los Angeles Times-a nazvao ga je: „Zapanjujućim filmom, ali ne iz očiglednih razloga. Da, njegova odluka da se fokusira na pornografski biznis u dolini San Fernando 1970-ih i 1980-ih je sama po sebi drska, ali impresivnija je sigurnost dodira filma, njegova sposobnost da bude empatičan, neosuđujuć i nežno satiričan, da razume šta se dešava ispod površine ovog raskalašnog univerzuma u stilu Nešvila i da to vešto poveže sa nama samima... Možda najuzbudljivija stvar u vezi sa Noćima bugija su lakoća sa kojom scenarista-reditelj Anderson... pravi ovu složenu mrežu. Pravi pripovedač, sposoban da lako kombinuje raspoloženja na razigran i odvažan način, on je filmski stvaralac koga definitivno vredi gledati, kako sada tako i u budućnosti”.[26] U časopisu Time Out, Endru Džonston je zaključio: „Porno ambijent može uplašiti neke ljude, ali Noći bugija nudi smeh, nežnost, teror i iskupljenje – sve što možete da tražite od jednog filma. Ovo je impresivan i zadovoljavajuć film, za koji Akademiji zaista treba petlja da prepozna.”[27]

Piter Travers iz Rolling Stone-a je rekao: „Ovaj komad filmskog dinamita je detonirao Mark Volberg... koji je ugrabio ulogu koja će ga probiti i pobegao sa njom... Čak i kada Noći bugija skrene sa kursa dok prati svoje bizarno idealističke likove u ’80-e... možete osetiti strastvenu posvećenost u srži ovog urnebesnog i mučnog spektakla. Za ovo, zaslužan je Pol Tomas Anderson... koji... postiže lični trijumf pronalazeći odsjaje grubog života u pepelu koji je ostao posle Votergejta. Za sav neobuzdani seks, ono što je značajno, pravovremeno i, konačno, puno nade u vezi sa Noćima bugija je način na koji Anderson dokazuje da film može biti nemilosrdno iskren i milosrdno human u isto vreme.”[28]

Džin Siskel iz Chicago Tribune-a nazvao ga je „prelepo napravljenim” i pohvalio glumačku ekipu, nazvavši Renoldsa „apsolutno usredsređenim i kontrolisanim svojim emocijama” i rekavši da Volberg „ne može biti bolji”. Međutim, on je ublažio svoje pohvale rekavši: „Rane pohvalne kritike koje su se pridavale ovom filmu sugerišu značaj na koji ja, međutim, nisam naišao. Sve priče o šou-biznisu su skoro iste: ambicija, slava, droga, razočaranje. Dodajte revoluciju kućnog videa za ovu mešavinu i radoznalost o veličini alatke vunderkinda; ubacite nekoliko aktuelnih referenci kao što je bezalkoholno piće Fresca, i imate gole kosti priče.” On je filmu dao tri i po zvezdice od moguće četiri.[29] Volberg je kasnije izjavio da je zažalio što je snimio film, rekavši: „U prošlosti sam napravio neke loše izbore”.[30]

Nagrade[uredi | uredi izvor]

Nagrada Kategorija Nominovani Ishod Ref.
Oskar Najbolji sporedni glumac Bert Renolds Nominacija [31]
Najbolja sporedna glumica Džulijana Mur Nominacija
Najbolji originalni scenario Pol Tomas Anderson Nominacija
Nagrade Artios Najbolji filmski kasting − komedija Kristin Šiks Osvojeno [32]
Nagrade Bostonskog društva filmskih kritičara Najbolji sporedni glumac Bert Renolds 2. mesto [33]
Najbolji novi filmadžija Pol Tomas Anderson (takođe za Tešku osmicu) Osvojeno
Britanske nezavisne filmske nagrade Najbolji strani nezavisni film na engleskom jeziku Osvojeno
Nagrade BAFTA Najbolji sporedni glumac Bert Renolds Nominacija [34]
Najbolji originalni scenario Pol Tomas Anderson Nominacija
Nagrade Udruženja filmskih kritičara Čikaga Najbolji film Nominacija [35]
Najbolji reditelj Pol Tomas Anderson Nominacija
Najbolji sporedni glumac Bert Renolds Osvojeno
Najbolja sporedna glumica Džulijana Mur Nominacija
Nagrade Klotrudis Najbolja sporedna glumica Nominacija [36]
Filmske nagrade po izboru kritičara Najbolji film Nominacija [37]
Nagrade Udruženja filmskih kritičara Dalasa−Fort Vorta Najbolji film Nominacija
Najbolji sporedni glumac Bert Renolds Osvojeno
Evropske filmske nagrade Međunarodna nagrada Pol Tomas Anderson Nominacija [38]
Nagrade Kruga filmskih kritičara Floride Najbolja sporedna glumica Džulijana Mur Osvojeno [39]
Najbolja glumačka ekipa Osvojeno
Nagrade Zlatni globus Najbolji sporedni glumac u filmu Bert Renolds Osvojeno [40]
Najbolja sporedna glumica u filmu Džulijana Mur Nominacija
Nagrade Društva filmskih kritičara Las Vegasa Najbolji sporedni glumac Bert Renolds Osvojeno [41]
Nagrade Kruga filmskih kritičara Londona Film godine Nominacija
Nagrade Udruženja filmskih kritičara Los Anđelesa Najbolji sporedni glumac Bert Renolds Osvojeno [42]
Najbolja sporedna glumica Džulijana Mur Osvojeno
Nagrada nove generacije Pol Tomas Anderson Osvojeno
MTV filmska nagrada Najveće glumačko otkriće Heder Grejam Osvojeno
Najbolja plesna sekvenca Mark Volberg – „Machine Gun” Nominacija
Nagrade Nacionalnog odbora za recenziju filmova Top deset filmova 7. mesto [43]
Nagrade Nacionalnog društva filmskih kritičara Najbolji film 3. mesto [44]
Najbolji reditelj Paul Thomas Anderson 3. mesto
Najbolji sporedni glumac Bert Renolds Osvojeno
Najbolja sporedna glumica Džulijana Mur Osvojeno
Nagrade Udruženja njujorških filmskih kritičara Najbolji sporedni glumac Bert Renolds Osvojeno [45]
Nagrade onlajn filmskog i televizijskog društva Najbolji dramski film Pol Tomas Anderson, Lojd Levin, Džon S. Lajons i Džoen Selar Nominacija [46]
Najbolji reditelj Pol Tomas Anderson Nominacija
Najbolja glumica u drami Džulijana Mur Nominacija
Najbolji sporedni glumac Bert Renolds Osvojeno
Najbolja sporedna glumica Džulijana Mur Osvojeno
Najbolji originalni scenario Pol Tomas Anderson Nominacija
Najbolja kostimografija Mark Bridžiz Nominacija
Najbolja filmska montaža Dilan Tičenor Nominacija
Najbolja scenografija Bob Zembiki i Sendi Strat Nominacija
Najbolji ansambl Nominacija
Galerija slavnih – filmovi Uključen [47]
Nagrade Društva filmskih kritičara na mreži Najbolji reditelj Pol Tomas Anderson Nominacija [48]
Najbolji sporedni glumac Bert Renolds Osvojeno
Najbolji scenario Pol Tomas Anderson Nominacija
Nagrade PEN Scenario Osvojeno
Nagrade Društva filmskih kritičara San Dijega Najbolji sporedni glumac Bert Renolds Osvojeno
Nagrade Satelit Najbolji dramski film Nominacija [49]
Najbolji reditelj Pol Tomas Anderson Nominacija
Najbolji glumac u dramskom filmu Mark Volberg Nominacija
Najbolji sporedni glumac u dramskom filmu Bert Renolds Osvojeno
Najbolja sporedna glumica u dramskom filmu Džulijana Mur Osvojeno
Najbolji originalni scenario Pol Tomas Anderson Nominacija
Najbolja filmska montaža Dilan Tičenor Nominacija
Najbolja glumačka postava u filmu Osvojeno
Nagrade Udruženja filmskih glumaca Najbolja glumačka postava u filmu Don Čidl, Heder Grejam, Luis Guzman, Filip Bejker Hol, Filip Simor Hofman, Tomas Džejn, Riki Džej, Vilijam H. Mejsi, Alfred Molina, Džulijana Mur, Nikol Ari Parker, Džon Rajli, Bert Renolds, Robert Ridžli, Mark Volberg i Melora Volters Nominacija [50]
[51]
Najbolji sporedni glumac Bert Renolds Nominacija
Najbolja sporedna glumica Džulijana Mur Nominacija
Društvo operatera kamera Istorijski snimak Endi Šatlvort Osvojeno [52]
Nagrade Društva filmskih kritičara Teksasa Najbolji sporedni glumac Bert Renolds Nominacija
Nagrade Udruženja filmskih kritičara jugoistoka Najbolji film 4. mesto [53]
Najbolja sporedna glumica Džulijana Mur Nominacija
Nagrade Stinkers Najgori par na ekranu Mark Vahlberg i njegov lažni dodatak od 13 inča Nominacija [54]
Nagrade Udruženja filmskih kritičara Toronta Najbolji reditelj Pol Tomas Anderson Drugoplasirani [55]
Filmski festival u Torontu Nagrada Metro Medija Osvojeno[a]
Nagrade Udruženja turskih filmskih kritičara Najbolji strani film 8. mesto
Nagrade Udruženja scenarista Amerike Najbolji originalni scenario Pol Tomas Anderson Nominacija [56]

Napomene[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Izjednačen sa Kertisom Hansonom za film Poverljivo iz L. A..

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Boggie Nights (18)”. British Board of Film Classification. 28. 10. 1997. Arhivirano iz originala 5. 3. 2016. g. Pristupljeno 5. 7. 2013. 
  2. ^ a b „Box Office Mojo: Boogie Nights”. Arhivirano iz originala 18. 9. 2012. g. Pristupljeno 27. 9. 2008. 
  3. ^ O'Connor, Kyrie (26. 3. 1998). „BOOGIE NIGHTS”. Hartford Courant. Hartford, Connecticut. Arhivirano iz originala 13. 6. 2022. g. Pristupljeno 13. 6. 2022. 
  4. ^ a b McKenna, Kristine (12. 10. 1997). „Knows It When He Sees It”. Los Angeles Times. Arhivirano iz originala 3. 1. 2013. g. Pristupljeno 25. 6. 2012. 
  5. ^ Waxman, Sharon R. (2005). Rebels on the backlot: six maverick directors and how they conquered the Hollywood studio system. HarperCollins. str. 115. ISBN 978-0-06-054017-3. Arhivirano iz originala 26. 8. 2021. g. Pristupljeno 5. 10. 2018. 
  6. ^ Hirshberg, Lynn (19. 12. 1999). „His Way”. The New York Times. Arhivirano iz originala 2. 6. 2013. g. Pristupljeno 25. 6. 2012. 
  7. ^ Mottram, James (2006). The Sundance Kids: how the mavericks took back HollywoodNeophodna slobodna registracija. NY: Faber & Faber, Inc. str. 129. ISBN 9780865479678. „cigarettes & coffee.” 
  8. ^ „The 100 Greatest Movies of All Time”. 21. 12. 2022. Arhivirano iz originala 18. 6. 2023. g. Pristupljeno 18. 6. 2023. 
  9. ^ „Boogie Nights at 25: Why it Might be Paul Thomas Anderson's Best Film”. 19. 10. 2022. Arhivirano iz originala 18. 6. 2023. g. Pristupljeno 18. 6. 2023. 
  10. ^ a b v g d Kirk, Jeremy (13. 9. 2012). „37 Things We Learned From the 'Boogie Nights' Commentary”. Film School Rejects. Arhivirano iz originala 29. 10. 2017. g. Pristupljeno 28. 11. 2016. 
  11. ^ „Leading Man: Leonardo DiCaprio”. novembar 2008. Arhivirano iz originala 20. 3. 2018. g. Pristupljeno 3. 7. 2023. 
  12. ^ Brooks, Xan (25. 1. 2013). „Joaquin Phoenix set to star in Paul Thomas Anderson's Inherent Vice”. The Guardian. Arhivirano iz originala 5. 3. 2016. g. Pristupljeno 28. 11. 2016. 
  13. ^ a b Zakarin, Jordan (10. 12. 2014). „5 Things We Just Learned About 'Boogie Nights'”. Yahoo! Movies. Arhivirano iz originala 5. 3. 2016. g. Pristupljeno 28. 11. 2016. 
  14. ^ „Livin' Thing”. Arhivirano iz originala 22. 12. 2022. g. Pristupljeno 22. 12. 2022. 
  15. ^ „Gwyneth Paltrow Turned Down These Blockbusters -- Does She Regret It?”. 15. 1. 2015. Arhivirano iz originala 22. 12. 2022. g. Pristupljeno 22. 12. 2022. 
  16. ^ Brew, Simon (1. 3. 2010). „10 actors who turned against their own films”. Den of Geek. Arhivirano iz originala 20. 4. 2016. g. Pristupljeno 28. 11. 2016. 
  17. ^ Jagernauth, Kevin (3. 12. 2015). „"He Was Young And Full Of Himself": Burt Reynolds On Why He "Hated" Paul Thomas Anderson During 'Boogie Nights'”. Indiewire. Penske Business Media, LLC. Arhivirano iz originala 29. 11. 2016. g. Pristupljeno 29. 11. 2016. 
  18. ^ Mandatory (11. 7. 2012), Deliverance Interviews (Ronny Cox, Jon Voight, Burt Reynolds & Ned Beatty), Arhivirano iz originala 3. 11. 2021. g., Pristupljeno 1. 3. 2018 
  19. ^ „Box Office Mojo”. IMDb. Arhivirano iz originala 18. 9. 2012. g. Pristupljeno 25. 6. 2011. 
  20. ^ „Boogie Nights”. Rotten Tomatoes. Fandango. Arhivirano iz originala 4. 6. 2020. g. Pristupljeno 7. 6. 2020. 
  21. ^ „Boogie Nights”. Metacritic. CBS Interactive. Arhivirano iz originala 5. 10. 2018. g. Pristupljeno 1. 7. 2010. 
  22. ^ Matt Singer (13. 8. 2015). „25 Films With Completely Baffling CinemaScores”. ScreenCrush. Arhivirano iz originala 7. 9. 2020. g. Pristupljeno 18. 8. 2020. 
  23. ^ „New York Times review”. The New York Times. 8. 10. 1997. Arhivirano iz originala 19. 10. 2015. g. Pristupljeno 25. 6. 2011. 
  24. ^ „RogerEbert.com review”. RogerEbert.com. 17. 10. 1997. Arhivirano iz originala 30. 3. 2020. g. Pristupljeno 14. 4. 2020. 
  25. ^ LaSalle, Mick (17. 10. 1997). „San Francisco Chronicle review”. SFGate.com. Arhivirano iz originala 28. 12. 2007. g. Pristupljeno 25. 6. 2011. 
  26. ^ Boucher, Geoff. „Los Angeles Times review”. CalendarLive.com. Arhivirano iz originala 1. 12. 2008. g. Pristupljeno 25. 6. 2011. 
  27. ^ Johnston, Andrew (2—16. 10. 1997). „Boogie Nights”. Time Out New York: 77. 
  28. ^ "Rolling Stone review" Arhivirano jun 28, 2011 na sajtu Wayback Machine. Rolling Stone. Retrieved February 6, 2014.
  29. ^ Siskel, Gene (17. 10. 1997). „'Boggie' Grooves to an Off Beat”. chicagotribune.com. Arhivirano iz originala 9. 8. 2020. g. Pristupljeno 29. 12. 2020. 
  30. ^ Sharf, Zack (24. 10. 2017). „Mark Wahlberg Wants God to Forgive Him for ‘Boogie Nights’: ‘I’ve Made Some Poor Choices’”. IndieWire. Arhivirano iz originala 31. 10. 2023. g. Pristupljeno 14. 10. 2023. 
  31. ^ „The 70th Academy Awards (1998) Nominees and Winners”. oscars.org. Arhivirano iz originala 1. 10. 2014. g. Pristupljeno 19. 11. 2011. 
  32. ^ „Nominees/Winners”. Casting Society of America. Arhivirano iz originala 16. 8. 2018. g. Pristupljeno 10. 7. 2019. 
  33. ^ „BSFC Winners: 1990s”. Boston Society of Film Critics. 27. 7. 2018. Arhivirano iz originala 17. 7. 2019. g. Pristupljeno 5. 7. 2021. 
  34. ^ „BAFTA Awards: Film in 1998”. BAFTA. 1998. Arhivirano iz originala 9. 5. 2021. g. Pristupljeno 16. 9. 2016. 
  35. ^ „1988-2013 Award Winner Archives”. Chicago Film Critics Association. januar 2013. Arhivirano iz originala 10. 4. 2021. g. Pristupljeno 24. 8. 2021. 
  36. ^ „4th Annual Chlotrudis Awards”. Chlotrudis Society for Independent Films. Arhivirano iz originala 3. 2. 2023. g. Pristupljeno 23. 4. 2022. 
  37. ^ „The BFCA Critics' Choice Awards :: 1997”. Broadcast Film Critics Association. Arhivirano iz originala 12. 12. 2008. g. Pristupljeno 7. 1. 2014. 
  38. ^ Swart, Sharon (7. 12. 1998). „Benigni, 'Dreamlife' top Euro film kudos”. Variety. Arhivirano iz originala 28. 5. 2022. g. Pristupljeno 28. 5. 2022. 
  39. ^ „1997 FFCC AWARD WINNERS”. Florida Film Critics Circle. Arhivirano iz originala 10. 1. 2014. g. Pristupljeno 24. 8. 2021. 
  40. ^ „Boogie Nights – Golden Globes”. HFPA. Arhivirano iz originala 26. 7. 2021. g. Pristupljeno 5. 7. 2021. 
  41. ^ „1997 Sierra Award Winners”. 13. 12. 2021. Arhivirano iz originala 25. 12. 2013. g. Pristupljeno 31. 1. 2022. 
  42. ^ „The 23rd Annual Los Angeles Film Critics Association Awards”. Los Angeles Film Critics Association. Arhivirano iz originala 28. 10. 2020. g. Pristupljeno 5. 7. 2021. 
  43. ^ „1997 Award Winners”. National Board of Review. Arhivirano iz originala 28. 5. 2021. g. Pristupljeno 5. 7. 2021. 
  44. ^ „Past Awards”. National Society of Film Critics. 19. 12. 2009. Arhivirano iz originala 29. 7. 2017. g. Pristupljeno 5. 7. 2021. 
  45. ^ „1997 New York Film Critics Circle Awards”. New York Film Critics Circle. Arhivirano iz originala 9. 12. 2021. g. Pristupljeno 5. 7. 2021. 
  46. ^ „2nd Annual Film Awards (1997)”. Online Film & Television Association. Arhivirano iz originala 16. 10. 2020. g. Pristupljeno 15. 5. 2021. 
  47. ^ „Film Hall of Fame Inductees: Productions”. Online Film & Television Association. Arhivirano iz originala 11. 9. 2016. g. Pristupljeno 15. 8. 2021. 
  48. ^ „1997 Online Film Critics Society Awards”. Online Film Critics Society. 3. 1. 2012. Arhivirano iz originala 28. 2. 2021. g. Pristupljeno 22. 4. 2022. 
  49. ^ „1998 Satellite Awards”. Satellite Awards. Arhivirano iz originala 2. 5. 2021. g. Pristupljeno 24. 8. 2021. 
  50. ^ „The 4th Annual Screen Actors Guild Awards”. Screen Actors Guild Awards. Arhivirano iz originala 1. 11. 2011. g. Pristupljeno 21. 5. 2016. 
  51. ^ Van Gelder, Lawrence (10. 3. 1998). „Footlights”. The New York Times. Arhivirano iz originala 19. 11. 2023. g. Pristupljeno 7. 1. 2009. 
  52. ^ „Past SOC Winners”. Society of Camera Operators. 6. 12. 2014. Arhivirano iz originala 10. 6. 2021. g. Pristupljeno 3. 5. 2019. 
  53. ^ „1997 SEFA Awards”. sefca.net. Arhivirano iz originala 19. 12. 2018. g. Pristupljeno 15. 5. 2021. 
  54. ^ „Awards”. Arhivirano iz originala 3. 1. 2007. g. 
  55. ^ „TFCA Past Award Winners”. Toronto Film Critics Association. 29. 5. 2014. Arhivirano iz originala 23. 12. 2018. g. Pristupljeno 24. 8. 2021. 
  56. ^ „Awards Winners”. wga.org. Writers Guild of America. Arhivirano iz originala 5. 12. 2012. g. Pristupljeno 6. 6. 2010. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Ноћи_бугија&oldid=26545101”