Ofanziva
Ofanziva (engl. military offensive) je napad strategijskih razmera,[1][2] odnosno vid strategijskih dejstava, kojima se, angažovanjem oružanih snaga u celini ili njihovih glavnih delova, bitno utiče na razvoj situacije na određenom ratištu, za duže ili kraće vreme.[3][4]
Ofanziva se smatrala najistaknutijim sredstvom za postizanje pobede, iako uz priznavanje defanzivne faze u nekoj fazi izvršenja.[5][6] Brzi vodič za veličinu ili obim ofanzive je da se uzme u obzir broj trupa uključenih na strani koja započinje ofanzivu. Ofanzive se uglavnom sprovode kao sredstvo za obezbeđivanje inicijative u sukobu između protivnika. One se mogu izvoditi na kopnu, na moru[7] ili u vazduhu.
Pomorska ofanziva, kao što je japanski napad na Perl Harbor, može imati široke implikacije na nacionalne strategije i zahtevati značajnu logističku posvećenost da se unište neprijateljske pomorske sposobnosti. Takođe se može koristiti za zaustavljanje neprijateljskih brodova, kao što je World War II's Battle of the Atlantic|Bitka za Atlantik iz Drugog svetskog rata.[8][9][10][11][12][13]
Vazdušna ofanziva je operacija koja može opisati bilo koji broj različitih tipova operacija, obično ograničenih na određene tipove aviona. Ofanzive koje se izvode upotrebom borbenih aviona se pretežno bave uspostavljanjem vazdušne nadmoći u datom vazdušnom prostoru, odnosno nad datom teritorijom. Ofanziva bombardera je ponekad poznata i kao ofanziva strateškog bombardovanja i saveznici su je u velikoj meri koristili tokom Drugog svetskog rata.[14] Upotreba kopnenih jurišnih aviona za podršku kopnenim ofanzivama može se reći da je vazdušna ofanziva, poput one izvedene u početnoj fazi operacije Crvene armije Kutuzov i operacije Polkovodec Rumjancev, kada su stotine aviona Il-2 masovno korišćene za nadvladavanje kopnenih trupa Vermahta.
Karakteristike[uredi | uredi izvor]
Osnovni cilj ofanzive je razbijanje i uništenje što većih snaga protivnika, ovladavanje određenim objektima strategijskog značaja, paralisanje ekonomskih i drugih potencijala i izvora, odnosno nametanje svoje volje protivniku i slamanje njegovog otpora. Osnovna obeležja ofanzive svode se na masivne početne udare, brze i duboke prodore, kombinovana dejstva različitih rodova i vidova, vešto korišćenje snaga u pogledu vremena, prostora i primenjenih manevarskih postupaka, visok stepen inicijative, smelosti i odlučnosti u dejstvima. U sklopu ofanzive moguće su i odbrambene radnje manjih ili većih razmera, kao i borbena dejstva najrazličitijih vrsta: protivnapadi, protivudari, privremeni zastoji, diverzije i demonstracije.[3]
Teatar ofanzive[uredi | uredi izvor]
Teatar ofanzive može biti rat i dominantna karakteristika politike nacionalne bezbednosti, ili jedna od nekoliko komponenti rata ako je država uključena u nekoliko teatara kao što je bilo Ujedinjeno Kraljevstvo 1941. U opštem teatru, ofanzive zahtevaju preko 250.000 vojnika da biti posvećeni borbenim operacijama, uključujući kombinovano planiranje za različita naoružanja i službe oružanih snaga, kao što su trupe protivvazdušne odbrane integrisane u opšti plan za kopnene operacije.[15]
Strateška ofanziva[uredi | uredi izvor]
Strateška ofanziva je često kampanja i uključuje upotrebu preko 100.000 vojnika kao deo opšte strategije sukoba na datom teatru. Na primer, Operacija Barbarosa je bila teatar ofanzive sastavljena od tri različite i međusobno povezane kampanje u južnom, centralnom i severnom delu teritorije SSSR-a. Sovjetske strateške ofanzivne operacije tokom Drugog svetskog rata često su uključivale koordinirane operacije na više frontova. Uz operacije Vermahta na Istočnom frontu Drugog svetskog rata, ovo su bile najveće vojne operacije dvadesetog veka. Strateške operacije Crvene armije u Drugom svetskom ratu pružaju spisak velikih sovjetskih operacija.[16]
Strateška ofanziva je agresivni izraz ratnog planiranja i upotrebe strateških snaga u celini, kombinujući sve raspoložive resurse za postizanje definisanih i konačnih ciljeva koji bi suštinski promenili odnos snaga između zaraćenih strana.[17] Međutim, planiranje i izvođenje strateških ofanziva uvek se zasniva na teorijskim razmatranjima, jer je nepraktično, neekonomično i teško sakriti puna dejstva operacija velikih razmera.
Strateška ofanziva se sastoji od istovremenih, tandemskih ili faznih operativnih ofanziva kojima se nastoji postići konkretni operativni ciljevi koji na kraju dovode do postizanja strateškog cilja, obično potpunog poraza opozicije, ali i uništavanja značajnih neprijateljskih snaga ili zauzimanja strateških značajna teritorija, kao što je Mandžurska strateška ofanzivna operacija.[18]
Svaka data strateška ofanziva je derivat kombinacije faktora kao što su nacionalna vojna doktrina, prošlo vojno iskustvo i analiza društveno-političkih, ekonomskih i vojnih okolnosti.[19]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ ADRP 3-0: Unified Land Operations (PDF). Department of the Army. 16. 5. 2012. str. 1—14. Arhivirano iz originala (PDF) 22. 3. 2016. g. Pristupljeno 29. 9. 2014.
- ^ „Military Attack image”. Thoroughbred News. Pristupljeno 2013-09-25.
- ^ a b Gažević, Nikola (1973). Vojna enciklopedija (knjiga 6). Beograd: Vojnoizdavački zavod. str. 286.
- ^ Combined Arms Breach (video). OEC G&V. c. 2015. „This visualization was developed for the Maneuver Center of Excellence and is closely based upon the National Training Center Breach and Assault exercise executed circa 1990. This visualization demonstrates viable TTPs as discussed in ATTP 3-90-4 for the conduct of the combined arms breach against a hypothetical enemy.”
- ^ p.220, Glantz
- ^ Department of the Army (maj 2012). Army Doctrine Reference Publication (ADRP) 5-0, The Operations Process (PDF). Washington, DC: Government Printing Office. str. 2—4. Arhivirano iz originala (PDF) 2016-04-30. g. Pristupljeno 2016-05-09.
- ^ Edward Wegener; Henning Wegener, The Soviet Naval Offensive: An Examination of the Strategic Role of Soviet Naval Forces in the East-West Conflict, Naval Institute Press, 1976
- ^ Bennett, William J (2007). America: The Last Best Hope, Volume 2: From a World at War to the Triumph of Freedom 1914–1989. United States: Nelson Current. ISBN 978-1-59555-057-6.
- ^ Buckley, John (1995). The RAF and Trade Defence, 1919–1945: Constant Endeavour. Ryburn. ISBN 978-1-85331-069-0.
- ^ Buckley, John (1998). Air Power in the Age of Total War. UCL Press. ISBN 978-1-85728-589-5.
- ^ Lawrence, A.T. (2009). Crucible Vietnam: Memoir of an Infantry Lieutenant. McFarland. ISBN 978-0-7864-4517-2.
- ^ „Chapter 5, Origins of the Insurgency in South Vietnam, 1954–1960”. The Pentagon Papers (Gravel Edition), Volume 1. Boston: Beacon Press. 1971. str. 314—346. Arhivirano iz originala 19. 10. 2017. g. Pristupljeno 17. 8. 2008 — preko International Relations Department, Mount Holyoke College. Pronađeni su suvišni parametri:
|at=i|pages=(pomoć) - ^ The Paris Agreement on Vietnam: Twenty-five Years Later (Conference Transcript). Washington, DC: The Nixon Center. april 1998. Arhivirano iz originala 1. 9. 2019. g. Pristupljeno 5. 9. 2012 — preko International Relations Department, Mount Holyoke College.
- ^ Longmate, str. 309–312
- ^ Isby, str. 52
- ^ Feskov, V.I.; Kalashnikov, K.A.; Golikov, V.I. (2003). Krasnaя Armiя v pobedah i poraženiяh 1941–1945 gg. [The Red Army in the Victories and Defeats of 1941–1945] (PDF) (na jeziku: ruski). Tomsk: Tomsk University Press. str. 24—29. ISBN 5-7511-1624-0.
- ^ p.8, Glantz (1991)
- ^ page xvii, Glantz (2003)
- ^ p.8, Glantz (1991)
Literatura[uredi | uredi izvor]
- ADRP 3-0: Unified Land Operations (PDF). Department of the Army. 16. 5. 2012. str. 1—14. Arhivirano iz originala (PDF) 22. 3. 2016. g. Pristupljeno 29. 9. 2014.
- Gažević, Nikola (1973). Vojna enciklopedija (knjiga 6). Beograd: Vojnoizdavački zavod.
- Glantz, David M., Soviet military operational art: in pursuit of deep battle, Frank Cass, London, 1991 ISBN 0-7146-4077-8
- Glantz, David M., The Soviet strategic offensive in Manchuria, 1945: August storm, Frank Cass, London, 2003
- Fulton, William B., Major General, VIETNAM STUDIES RIVERINE OPERATIONS 1966-1969, DEPARTMENT OF THE ARMY, U.S. Government Printing Office, WASHINGTON, D. C., 1985
- Longmate, Norman. The Bombers. Hutchins & Co, 1983. ISBN 0-09-151580-7.
- Isby, David C., Weapons and tactics of the Soviet Army, Jane's Publishing Company Limited, London, 1981
- Armstrong, Richard N. Red Army Tank Commanders: The Armored Guards. Atglen, Penn.: Schiffer Military History, 1994. ISBN 0-88740-581-9.
- Glantz, David M. Soviet Military Operational Art: In Pursuit of Deep Battle. London: Frank Cass, 1991. ISBN 0-7146-3362-3, ISBN 0-7146-4077-8.
- Lind, William S. (1985). Maneuver Warfare Handbook. Westview Press. str. 12. ISBN 9780813346298.
- Hamilton, John (2010). Knights and Heroes, Fantasy and Folklore. ABDO Publishing Company. str. 18. ISBN 9781617842856. Set 2.
- DeVries, Kelly (1996). Infantry Warfare in the early Fourteenth Century. Rochester, NY: Boydell Press. str. 18.
- DeVries, Kelly; Smith, Robert Douglas (2012). Medieval Military Technology. Toronto: University of Toronto Press.
- Haythornthwaite, Philip (2007). The Waterloo Armies: Men, organization and tactics (illustrated izd.). Pen and Sword. str. 12. ISBN 9781844155996.
- Weller, Jac (2010). Wellington at Waterloo (illustrated, reprint izd.). Frontline Books. str. 166. ISBN 9781848325869.
- Palmer, Peter J. (2009-05-31). „Cambrai 1917: The myth of the great tank battle”. WesternFrontAssociation.com. Arhivirano iz originala 04. 03. 2016. g. Pristupljeno 5. 4. 2017.
- „What is a Marine expeditionary unit?”. Home of the Thundering Third. United States Marine Corps. 2007. Arhivirano iz originala 17. 11. 2007. g.
- Stanton, Shelby (1999). The 1st Cav[elry] in Vietnam: Anatomy of a division. Novato: Presidio Press. str. 111—132.
- Schlight, John (2003). Help from Above: Air Force close air support of the Army 1946–1973. Washington, D.C.: Air Force History and Museums Program. str. 299–352.
- House, Jonathan M. (1984). „Toward Combined Arms Warfare: A survey of 20th-century tactics, doctrine, and organization” (PDF). University Press of the Pacific. US Army Command General Staff College.
- Perry, Roland (2004). Monash: The Outsider Who Won a War. Sydney: Random House.
- Blythe, Wilson C. Jr. "A History of Operational Art", Military Review (November-December 2018): https://www.armyupress.army.mil/Journals/Military-Review/English-Edition-Archives/November-December-2018/Blythe-Operational-Art/
- Blythe, Wilson C. Jr. "III Corps During the Surge: A Study in Operational Art", Military Review (September-October 2017): https://www.armyupress.army.mil/Journals/Military-Review/English-Edition-Archives/September-October-2017/Blythe-III-Corps-during-the-Surge/
- Bundel, C. M., Col. FA, "What Is Strategy?", in Infantry Journal, v. 34, United States Infantry Association, 1929
- Glantz, D. M., Soviet Military Operational Art: In Pursuit of Deep Battle, Frank Cass, London, 1989
- Jablonsky, David, Roots of Strategy: 4 Military Classics, Stackpole Books, 1999
- National Research Council Staff, Reducing the Logistics Burden for the Army After Next: Doing More With Less, Committee to Perform a Technology Assessment Focused on Logistics Support Requirements for Future Army Combat Systems, National Research Council (U.S.), National Academies Press, 1999
- Robinson, James R. (1997). „The Rommel Myth”. Military Review Journal. Arhivirano iz originala 08. 03. 2016. g. Pristupljeno 8. 2. 2016.
Овај чланак користи текст рада који је у јавном власништву. - Rogers, Clifford J. (2006). „Strategy, Operational Design, and Tactics”. Ur.: Bradford, James C. International Encyclopedia of Military History. New York: Routledge.
- Simpkin, Richard E., Deep Battle: The Brainchild of Marshal Tuchachevskii, Brassey's Defence Publishers, London, 1987
- Simpkin, Richard E., Race to the Swift: Thoughts on Twenty-First Century Warfare, Brassey's, 2000
- Stone, John, The Tank Debate: Armour and the Anglo-American Military Tradition, Routledge, 2000
- Whitman, J. E. A., How Wars Are Fought: The Principles of Strategy and Tactics, Oxford University Press, 1941
- Burgelman, James. Strategy is Destiny (2002): Strategy Is Destiny: How Strategy-Making Shapes a Company's Future
- Freedman, Lawrence. Strategy: A History (2013): Strategy: A History 1st Edition
- Heuser, Beatrice. The Evolution of Strategy (2010): The Evolution of Strategy: Thinking War from Antiquity to the Present
- Kvint, Vladimir. Strategy for the Global Market: Theory and Practical Applications (2016): Excerpt from Google Books
- Freedman, Lawrence (2023). Strategy. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-932515-3.
- Freedman, Lawrence (2013). Strategy. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-932515-3.
- Simeone, Luca (3. 7. 2020). „Characterizing Strategic Design Processes in Relation to Definitions of Strategy from Military, Business and Management Studies” (PDF). The Design Journal. 23 (4): 515—534. S2CID 218922359. doi:10.1080/14606925.2020.1758472.
- Mintzberg, Henry; Quinn, James Brian (1996). The Strategy Process: Concepts, Contexts, Cases. Prentice Hall. ISBN 978-0-132-340304.
- Henry Mintzberg (maj 1978). „Patterns in Strategy Formation” (PDF). Management Science. 24 (9): 934—48. S2CID 154086210. doi:10.1287/mnsc.24.9.934. Arhivirano iz originala (PDF) 19. 10. 2013. g. Pristupljeno 31. 8. 2012.
- Henrik von Scheel and Prof Mark von Rosing. Importance of a Business Model (pp. 23–54). Applying real-world BPM in an SAP environment. ISBN 978-1-59229-877-8
- Kvint, Vladimir (2009). The Global Emerging Market: Strategic Management and Economics
. Routeledge. ISBN 9780203882917. „the global emerging market.” - Stacey, R. D. (1995). „The science of complexity – an alter-native perspective for strategic change processes”. Strategic Management Journal. 16 (6): 477—95. S2CID 16794111. doi:10.1002/smj.4250160606.
- Terra, L. A. A.; Passador, J. L. (2016). „Symbiotic Dynamic: The Strategic Problem from the Perspective of Complexity”. Systems Research and Behavioral Science. 33 (2): 235—48. doi:10.1002/sres.2379.
- Morin, E. (2005). Introduction à la pensée complexe. Paris: Éditionsdu Seuil.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Tactical Reasons to Advance Arhivirano na sajtu Wayback Machine (17. maj 2022)
| Državne | |
|---|---|
| Ostale | |
