Petar Bubreško
Petar Bubreško | |
|---|---|
| Datum rođenja | 1910. |
| Mesto rođenja | Trebinje |
| Datum smrti | 2006. |
| Mesto smrti | SAD |
Petar Bubreško (rođen 1910. godine u Trebinju, umro je 2006. u Sjedinjenim Državama) je bio profesor književnosti i komandant pozadinske službe u Trebinjskom korpusu, Jugoslovenske vojske u otadžbini za vreme Drugog svetskog rata.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Petar Bubreško je završio gimnaziju u Sarajevu. Studirao je u Beogradu i Grenoblu, a na Sorboni u Parizu je studirao uporednu književnost, kao stipendista francuske vlade od 1936. do 1939.[1] Tada je spremio doktorsku tezu "Jovan Dučić i Francuzi", nije uspeo da je odbrani zbog izbijanja Drugog svetskog rata. Petar Bubreško je bio profesor francuskog jezika u Trebinjskoj gimnaziji od 1940. do 1941.
Za vreme aprilskog sloma prelazi u Bokokotorski zaliv. Posle prvog ustaškog genocidnog talasa, vraća se u Trebinje, ali ga ustaše hapse. Bio je tri meseca u dubrovačkom zatvoru. Posle izlaska iz zatvora stupa u četnike. Vršio je pozadinske dužnosti u Trebinjskom korpusu. Postaje šef četničke propagande u Trebinju i urednik "Glasa Kosova". Kasnije je postavljen za komandanta Trebinjskog sreza, dobio je čin kapetana, ali bez pismenog ukaza. Profesor Bubreško preživljava bosansku golgotu 1945. Godine 1945. hercegovački četnici povlače se prema saveznicima u grupi vojvode Pavla Đurišića. Tako se i profesor Bubreško sa najmanje 200 hercegovačkih i crnogorskih vojnih i političkih prvaka, kojima se priključio i akademik Dragiša Vasić iz Vrhovne komande, obreo u ustaškom koncetracionom logoru Stara Gradiška. Bubreško je zajedno sa kapetanom Milošem Kurešom uspeo da pobegne, pred samo pogubljenje.
U Austriji i Nemačkoj boravi u brojnim izbegličkim logorima. 1950. godine dobio je papire za SAD. Jovan Đonović i Petar Bubreško 1951. godine objavljuju tri posmrtna dela Jovana Dučića: "Staza pored puta", "Moji saputnici", "Jutra sa Leotara".[1] Godine 1953. postaje izvršni sekretar odbora Srpske narodne odbrane u Čikagu, član Uredničkog odbora lista "Sloboda" i Eparhijskog saveta. Na ovim dužnostima ostaje do 1957, kada se seli u Kaliforniju, gde stupa u brak sa Lujzom (Leposavom) Radanović. Godine 1960. Petar Bubreško je postavljen za profesora francuskog jezika i književnosti u Sent Olaf Koledžu u Nortfildu, u Minesoti. Odatle, kao stipendista Luteranske crkve u Americi, odlazi u Kvebek, gde na kanadskom Lavel univerzitetu studira savremeni francuski roman i ponovo radi na doktorskoj tezi "Jovan Dučić i Francuzi". Međutim, zbog „borbenog srpskog patriotizma“ Jovana Dučića, uticajni katolički lobi na ovom univerzitetu ne priznaje rad profesora Bubreška. Ipak, postaje profesor na Teksaškom univerzitetu 1963. godine. Predavao je francusku književnost do 1977. godine, kada je penzionisan. Umro je u 96. godini.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b „Petar Bubreško”. Pogledi. Arhivirano iz originala 09. 07. 2019. g. Pristupljeno 19. 1. 2019.
