Ratko Raketić

Ratko Raketić
Ratko Raketić
	Ratko Raketić u konjičkoj gardijskoj uniformi
Lični podaci
Datum rođenja	19. februar 1884.
Mesto rođenja	Čačak, Kraljevina Srbija
Datum smrti	19. februar 1961. (77 god.)
Mesto smrti	Beograd, FNRJ
Obrazovanje	Vojna akademija u Beogradu
Vojna karijera
Vojska	Vojska Kraljevine Srbije ; Jugoslovenska vojska
Rod	konjica
Čin	Divizijski general
Odlikovanja	Orden Karađorđeve zvezde sa mačevima ; Orden Belog orla; Orden jugoslovenske krune; Albanska spomenica

Ratko Raketić (Čačak, 19. februar 1884 – Beograd, 19. februar 1961) bio je srpski i jugoslovenski konjički oficir, divizijski general Jugoslovenske vojske, vršilac dužnosti komandanta Konjičke brigade Kraljeve garde, učesnik Balkanskih ratova, Prvog svetskog rata i Aprilskog rata, nosilac dve Karađorđeve zvezde, dva Ordena Belog orla, dva Ordena Svetog Save, tri Ordena Jugoslovenske krune, Albanske spomenice, Ordena belog lava, Ordena rumunske krune i Vojnog krsta

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rodio se 19. februara 1884. godine u Čačku, kao deseto dete okružnog blagajnika Radosava Raketića i Hristine Borkan. Njegova braća Svetislav, Milorad i Vojislav su takođe bili oficiri i dosegli do čina pukovnika, a Milorad Raketić je kao pešadijski potporučnik bio učesnik Majskog prevrata 1903. godine.

U Čačku je završio osnovnu školu i gimnaziju, a potom se 1901. godine upisao u Nižu školu Vojne akademije u Beogradu, kao pitomac XXXIV klase.^[1] Završio ju je 1905. godine i stekao čin potporučnika konjice, a u čin poručnika je unapređen 29. juna 1909. godine. Bio je vodnik Trećeg konjičkog puka i Konjičkoj podoficirskoj školi, kao i ađutant Kraljeve garde. Tokom Balkanskih ratova se nalazio u pratnji naslednika prestola Aleksandra Karađorđevića.

U Prvom svetskom ratu je komandovao Trećim eskadronom Drinske divizije II poziva. Unapređen je u majorski čin 15. oktobra 1915. godine. Nakon povlačenja preko Albanije i odlaska na Krf, od marta do septembra 1916. godine je bio komandir eskadrona Drinske divizije. Zatim je 1918. godine u Solunu preuzeo dužnost komandira eskadrona Kraljeve garde i zastupnika upravnika Kraljevog dvora.

Oženio se 1919. godine sa Stanijom, kćerkom valjevskog okružnog lekara Mihaila Cvijetića, sa kojom je imao sina Zorana. U čin potpukovnika je unapređen 20. oktobra 1920. godine, a u čin pukovnika u oktobru 1924. godine. Brigadni general postao je 17. decembra 1930. godine, a divizijski general 1. decembra 1935. godine.

Nakon rata je bio na brojnim dužnostima, poput pomoćnika komandanta i komandanta konjičkog puka Kraljeve garde, zastupnika komandanta i vršioca dužnosti komandanta konjičke brigade Kraljeve garde. Od 2. aprila do 6. septembra 1936. godine je bio komandant Drinske divizijske oblasti. Penzionisan je 19. marta 1938. godine.

Reaktiviran je uoči Aprilskog rata 1941. godine i postavljen na mesto komandanta Slavonske divizije. Srušio je most kod Bosanske Gradiške, kako bi otežao kretanje neprijateljskih trupa. Uspeo je da izbegle odlazak u zarobljeništvo i rat je proveo u Beogradu.

Za vreme vojne službe i tokom učešća u ratovima, dobio je sledeća odlikovanja: Orden Karađorđeve zvezde IV stepena, Orden Karađorđeve zvezde III stepena, Orden Belog orla sa mačevima IV stepena, Orden Belog orla sa mačevima V stepena, Orden Belog orla sa IV stepena, Orden Svetog Save V stepena, Orden Svetog Save III stepena, Orden Jugoslovenske krune IV stepena, Orden Jugoslovenske krune III stepena, Orden Jugoslovenske krune II stepena, Albanska spomenica, Srebrna Medalja za revnosnu službu, Medalja za vojničke vrline, čehoslovački Orden belog lava, Orden rumunske krune i britanski Vojni krst.