Alimpije Marjanović
| Alimpije Marjanović | |
|---|---|
 Alimpije Marjanović | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Alimpije Marjanović |
| Datum rođenja | 24. decembar 1874. |
| Mesto rođenja | Donja Šatornja, Kneževina Srbija |
| Datum smrti | 15. mart 1940. (65 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Kraljevina Jugoslavija |
Alimpije Marjanović Ovčepoljski (Donja Šatornja, 1874 — Beograd, 1940), srpski i jugoslovenski oficir, i četnički vojvoda u Staroj Srbiji i Makedoniji za vreme borbi za Makedoniju početkom 20. veka.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rodio se 24. decembra 1874. u Donjoj Šatornji. Vojne nauke pohađao je u Beogradu gde je završio Nižu i Višu školu Vojne akademije. Oficirsko dosavršavnje obavio je u Francuskoj. Bio je jedan od oficira koji su se uključili u zaveru protiv kralja Aleksandra Obrenovića ali je u noći prevrata bio raspoređen sa službom u Zaječaru.[1] U vojsci je proveo 23 godine obavljajući 27 različitih službi. U penziju je otišao kao pukovnik.[2]
Šef Gorskog štaba[uredi | uredi izvor]
Godine 1908. u činu majora vršio je dužnost šefa gorskog štaba Istočnog Povardarja kao komandant svih srpskih četa u okolini Preševa, Kumanova, Krive Palanke i Kratova. Pod njegovom komandom bile su čete vojvoda Spase Garde, Živka Gvozdića, Ditka Aleksića, Vojislava Tankosića, Nikole Lukića Skadarca i Denka Čume. nadimak Ovčepoljski dobio je kao šef reformator, budući da je od Srpske odbrane dobio zadatak da reformiše srpsku četnička organizaciju i da poveže srpske čete i organizovana sela Zapadnog i Istočnog Povardarja preko Ovčeg Polja. Njegov rad sprečila je Mladoturska revolucija 23. jula 1908.
Ratovi[uredi | uredi izvor]
U Prvom balkanskom ratu 1912. Marjanović je bio šef komande četničkih odreda pridodat štabu Vrhovne komande redovne vojske i komandant četničkog odreda na rejonu karaule Lisica. U Drugom balkanskom ratu bio je komandant brigade srpske vojske. Učestvovao je u Prvom svetskom ratu. Penzionisan je u činu pukovnika. Umro je 15. marta 1940. u Beogradu.[3]
Priznanja[uredi | uredi izvor]
Za zasluge na nacionalnom radu i iskazanu hrabrost i sposobnost u ratovima odlikovan je sa tri Karađorđeve zvezde, dve četvrtog i jedne trećeg stepena, Ordenom Belog orla petog stepena, dve Zlatne medalje za hrabrost, Medaljom za vojničke vrline i sa pet spomenica: Spomenicom Kralja Petra, Spomenicom Srpsko-turskog rata 1912, Spomenicom Srpsko-bugarskog rata 1913, Spomenicom Prvog svetskog rata 1914-1918. i Albanskom spomenicom. 1917. godine.[4]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Milan Ž. Živanović, Pukovnik Apis, Solunski proces, hiljadu devesto sedamnaeste, Beograd: Srpska akademija nauka, 1955, str 655
- ^ P. D. S. Jerinić, Vojvode iz četničke akcije u Staroj Srbiji i Maćedoniji 1903-1912, Dobrovoljački glasnik, br. 32, Beograd 2008, 14-15.
- ^ P. D. S. Jerinić, Vojvode iz četničke akcije u Staroj Srbiji i Maćedoniji 1903-1912, Dobrovoljački glasnik, br. 32, Beograd 2008,14-15.
- ^ P. D. S. Jerinić, Vojvode iz četničke akcije u Staroj Srbiji i Maćedoniji 1903-1912, Dobrovoljački glasnik, br. 32, Beograd 2008, 13-14.
