Zlatko Baloković
| Zlatko Baloković | |
|---|---|
 Program koncerta Zlatka Balokovića, koji se održao u Zadužbini Ilije M. Kolarca, 23. marta 1935. godine. | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 21. mart 1895. |
| Mesto rođenja | Zagreb, Austrougarska |
| Datum smrti | 29. mart 1965. (70 god.) |
| Mesto smrti | Venecija, Italija |
| Prebivalište | Beograd |
| Državljanstvo | SFR Jugoslavije |
| Obrazovanje | Muzička akademija u Beču |
| Muzički rad | |
| Aktivni period | 1909—1965 |
| Instrumenti | violina |
Zlatko Baloković (Zagreb, 21. mart 1895 – Venecija, 29. mart 1965) bio je jugoslovenski i hrvatski violinista.
Rani život[uredi | uredi izvor]
Muzičko obrazovanje stekao je u Muzičkoj školi hrvatskog muzičkog Zavoda, učeći kod poznatog češkog pedagoga Vaclava Humla. Sa samo 14 godina svirao je na društvenom koncertu hrvatskoga muzičkog Zavoda uz pratnju orkestra. Publika je bila oduševljena, a to su pokazali sa 12 biseva.[1]
Obrazovanje[uredi | uredi izvor]
U septembru 1911. godine Baloković je primljen na dvogodišnje studije na Muzičkoj akademiji u Beču, kod znamenitog Otokara Ševčika, učitelja Vaclava Humla. Tokom ovih studija doživio je prve međunarodne uspehe nastupajući sa Zagrebačkom filharmonijom u Moskvi i u Berlinu.[1] U novembru 1913. godine je održao u Zagrebu prvi samostalni koncert na kojem su prisustvovali i njegovi predavači.
Muzička karijera[uredi | uredi izvor]
Prvi veliki međunarodni nastupi započeli su 1914. godine serijom koncerata u Kairu. Iz Egipta odlazi u Italiju, gde nastupa u Napulju, u Rimu, Đenovi, Milanu i Torinu. Za vreme Prvog svetskog rata Baloković nastupa samostalno, a česti su bili koncerti u korist Međunarodnog Crvenog krsta.[1]
Nakon rata svira na turnejama po Francuskoj, Švajcarskoj i Velikoj Britaniji. Od 1922. godine nastupa u Sjedinjenim Američkim Državama, gde se nakon dve godine i preselio. U Njujorku Baloković je upoznao Džojs Borden, sa kojom se venčao 1926. godine.[2] Iz Njujorka Baloković je redovno išao na svetske turneje, a nakon Drugog svetskog rata neke od njih bile su u Australiji i Novom Zelandu. Na svojim turnejama nastupao je sa najznačajnijim orkestrima tog vremena.
U vreme Drugog svetskog rata Baloković je uložio mnogo truda u organizovanju međunarodne američke pomoći, a bio je i predsednik veća američkih Hrvata. Tim poslom nastavio je da se bavi i nakon završetka rata, zbog čega je i odlikovan.[1] Kada je četrdesetih apelovao za pomoć Jugoslaviji, stale su iza njega neke holivudske zvezde, a među njima i Rita Hejvort.[2]
Lični život[uredi | uredi izvor]
O njegovom venčanju sa Džojs Borden izveštavao je i The New York Times. Živeli su lagodno, a dva puta su brodom proputovali svet.[2]
Svirao je pred carem Franjom Josipom, a kućna prijateljica bila mu je Elenor Ruzvelt.
Nastupao je i družio se sa mnogim velikim imenima svetske kulturne i političke scene, Međutim, ostaće upamćen i kao prijatelj srpskog naučnika Nikole Tesle, sa kojim se družio u Americi. Po Teslinoj želji, na njegovoj sahrani Baloković je svirao Šubertovu pesmu Ave Marija i srpsku tradicionalnu pesmu Tamo daleko.[3]
Njegova violina King, delo Đuzepea Gvarnerija, čuva se u Hrvatskoj akademiji znanosti i umjetnosti.[1]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g d „Zlatko Baloković - violinski genij”. Glzbena škola Zlatka Balokovića. Arhivirano iz originala 31. 03. 2022. g. Pristupljeno 25. 03. 2022.
- ^ a b v Kiš, Patricia (3. maj 2020). „Nikad ispričana priča o Zlatku Balokoviću”. Jutarnji list.
- ^ „Zlatko Baloković svirao na sahrani Nikole Tesle”. Kazaljka. 5. maj 2019.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Umetničke | |
| Ljudi | |
| Ostale | |
