Kalcijum-fluorid
| |||
| |||
| Identifikacija | |||
|---|---|---|---|
| ECHA InfoCard | 100.029.262 | ||
| EC broj | 232-188-7 | ||
| MeSH | Calcium+fluoride | ||
| RTECS | EW1760000 | ||
| Svojstva | |||
| CaF2 | |||
| Molarna masa | 78,07 g·mol−1 | ||
| Agregatno stanje | Bela kristalna supstanca | ||
| Gustina | 3,18 g/cm3 | ||
| Tačka topljenja | 1.418 °C (2.584 °F; 1.691 K) | ||
| Tačka ključanja | 2.533 °C (4.591 °F; 2.806 K) | ||
| 0.0015 g/100 mL (18 °C) 0.0016 g/100 mL (20 °C) | |||
| Ksp | 3.9 x 10-11[3] | ||
| Rastvorljivost u aceton | nerastvoran | ||
| Indeks refrakcije (nD) | 1.4328 | ||
| Struktura | |||
| Kristalna rešetka/struktura | kubična kristalna sistema, cF12[4] | ||
| Kristalografska grupa | Fm3m, #225 | ||
| Geometrija molekula | Ca, 8, kubična F, 4, tetraedar | ||
| Opasnosti | |||
| Glavne opasnosti | Reaguje sa koncentrovanom sumpornom kiselinom i stvara hidratisanu fluorna kiselina | ||
| NFPA 704 | |||
| Tačka paljenja | ne gori | ||
| Smrtonosna doza ili koncentracija (LD, LC): | |||
LD50 (srednja doza)
|
4250 mg/kg (oralno, pacovi) | ||
| Srodna jedinjenja | |||
Drugi anjoni
|
klacijum-hlorid kalcijum-bromid kalcijum-jodid | ||
Drugi katjoni
|
magnezijum-fluorid stroncijum-fluorid barijum-fluorid | ||
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje materijala (na 25°C [77°F], 100 kPa). | |||
| Reference infokutije | |||
Kalcijum-fluorid je neorgansko hemijsko jedinjenje hemijske formule CaF2.
Nalaženje u prirodi[uredi | uredi izvor]
Ovo je čest mineral u prirodi, koji se ponekad javlja u vidu kristala utisnutih u krečnjak. Tada je ili bezbojan ili obojen zbog primesa, odnosno metalnih oksida, poput plavog fluorita („blue-john“).[5]
Fizička i hemijska svojstva[uredi | uredi izvor]
Ovaj nerastvorljivi mineral ima kubičnu strukturu gde je svaki jon fluora okružen sa četiri kalcijumova jona.[6]. Na temperaturi od 1360 °C topi se i prelazi u mutnu sivkastobelu supstancu.[5]
Primena[uredi | uredi izvor]
Ima višestruku primenu; topitelj je u metalurgiji, u proizvodnji stakla, emajla i glazura, a i glavni je izvor za dobijanje fluorovih jedinjenja. Takođe, obojeni varijeteti se koriste kao ukrasno kamenje za nakit.[5] Po podacima iz devedesetih, godišnje se proizvede oko 5 miliona tona.[7]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Li Q, Cheng T, Wang Y, Bryant SH (2010). „PubChem as a public resource for drug discovery.”. Drug Discov Today. 15 (23-24): 1052—7. PMID 20970519. doi:10.1016/j.drudis.2010.10.003.
- ^ Evan E. Bolton; Yanli Wang; Paul A. Thiessen; Stephen H. Bryant (2008). „Chapter 12 PubChem: Integrated Platform of Small Molecules and Biological Activities”. Annual Reports in Computational Chemistry. 4: 217—241. doi:10.1016/S1574-1400(08)00012-1.
- ^ Pradyot Patnaik. Handbook of Inorganic Chemicals. McGraw-Hill, . . 2002. ISBN 978-0-07-049439-8. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=(pomoć) - ^ X-ray Diffraction Investigations of CaF-2 at High Pressure, L. Gerward, J. S. Olsen, S. Steenstrup, M. Malinowski, S. Åsbrink and A. Waskowska, Journal of Applied Crystallography (1992), 25, 578-581 doi:10.1107/S0021889892004096
- ^ a b v Parkes G. D., Fil D. Melorova moderna neorganska hemija. Naučna knjiga, Beograd, 1973.
- ^ Miessler, G. L.; Tarr, D. A. Inorganic Chemistry (3rd izd.). Pearson/Prentice Hall. str. 208, 253,285. ISBN 978-0-13-035471-6.
- ^ Holleman, A. F.; Wiberg, E.: Inorganic Chemistry, Academic Press. San Diego, . . 2001. ISBN 978-0-12-352651-9. Nedostaje ili je prazan parametar
|title=(pomoć)
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
