Pređi na sadržaj

Džordžina Mjur Makenzi

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Džordžina Mjur Makenzi
Džordžina Mjur Makenzi oko 1870. godine
Puno imeDžordžina Mjur Makenzi kasnije Lejdi Sebrajt
Datum rođenja1833.
Mesto rođenjaŠkotska, Ujedinjeno Kraljevstvo
Datum smrti24. januar 1874.(1874-01-24) (40/41 god.)
Mesto smrtiKrf
SupružnikSir Charles Sebright
RoditeljiDžon Vilijam Pit Mjur Makenzi
Sophia Matilda Johnstone

Džordžina Mjur Makenzi (engl. Georgina Muir Mackenzie; 18331874) bila je britanski simpatizer Balkana, pisac i putnik. Uhapšena je kao špijun sa Paulinom Irbi i objavila knjigu, koju je Vilijam Gledston opisao kao „najbolju englesku knjigu koju je ikada video a tiče se istočnih pitanja“.[1]

Biografija

[uredi | uredi izvor]

Džordžina Mjur Makenzi je rođena u Škotskoj. Bila je prvo dete ser Džona Vilijama Pit Mjur Makenzija i Sofije Matilde (rođene Džonston) od Devina u Pertširu.[1]

Preselila se, zajedno sa porodicom, u London 1855. godine gde je upoznala Paulinu Irbi. Ona je, sa svojom novom partnerkom, krenula u posetu banjskih gradova u Austrougarskoj i Nemačkoj 1857. godine.[2] Bez obzira na činjenicu da je njena porodica bila finansijski nemoćna, one su otputovale same, oslanjajući se na svoje Britanske pasoše, planirajući da se voze u prikolici za seno.

Uhapšene su kao špijuni 1858. godine u turističkom gradu Šmuku u Karpatima, jer su imale „panslovenske tendencije“ (ni jedna od njih nije bila svesna ovog ishoda). Obe su bile skrhane budući da su se budile u četiri sata ujutru, sa osećajem poniženja što su njihova lica tražena od strane policije. Podnele su zvaničnu žalbu britanskom ambasadoru što je prouzrokovalo izvinjenje određenog resornog ministra.[3] Nakon toga, imale su za cilj da otputuju na Balkan kako ne istraživale položaj Srba i Južnih Slovena pod vladavinom Turaka. One bivaju posebno zabrinute za sudbinu pravoslavnih žena i devojaka, koje su zatekli u podređenoj poziciji i nemogućstvu za obrazovanje.[4] Objavile su knjigu „Preko Karpata“ u kojoj opisuju kako su bile uhapšene za špijuniranje.

Džordžina Mjur Makenzi odlazi na jednogodišnji odmor na Krf, 1862. i 1863. godine, gde upoznaje svog budućeg muža.[1] 1864. godine objavljuje „Beleške o južnoslovenskim zemljama u Austriji i Turskoj, u Evropi“ na osnovu njenog predavanja na godišnjem sastanku Britanskog Udruženja za podsticanje razvoja nauke. Bila je jedini ženski govornik. Sledeće godine je bila pozvana da se vrati sa Paulinom Irbi kako bi objavila još jedan dokument o Slovenskom narodu.[1] Bila je glavni autor i saradnik svoje prve izdate knjige „Putovanje kroz slovenske zemlje Turske u Evropi“. Knjiga ističe naučni opis uključenih priča o svojim putovanjima sa pomoćnim podacima prikazanim u prilozima.

Paulina Irbi je bila za to da nastave započeti posao, međutim, Džordžina Mjur Makenzi postaje Lejdi Sebrajt. Udala se za Čarlsa Sebrajta, koji je bio konzul Jonskih ostrva, otišavši da šivi sa njim na Krfu. Lejdi Sebrajt umire samo nekoliko godina kasnije, 24. januara 1874. godine. Njen muž Čarls odlazi u penziju 1880. godine[5] ali umire samo četiri godine kasnije, 1884. godine. Vilijam Gledston je nakon smrti Džordžine objavio drugo izdanje knjige, sa predgovorom o Džordžini i Paulini, gde opisuje pobunu Srpskog Hrišćanskog stanovništva protiv Otomanske vladavine.

Važniji radovi

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ a b v g Dorothy Anderson, ‘Mackenzie, Georgina Mary Muir [married name Georgina Mary Sebright, Lady Sebright] (1833–1874)’, Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004 accessed 2 March 2013 (jezik: engleski)
  2. ^ Elsie, Robert. „Georgina Mackenzie and Paulina Irby: Travels in the Slavonic Provinces of Turkey-in-Europe”. albanianhistory.net. Arhivirano iz originala 29. 10. 2013. g. Pristupljeno 3. 3. 2013. 
  3. ^ Anderson, Dorothy. „Two Women Travellors in the Balkans of the 1860s”. brlsi.org. Arhivirano iz originala 24. 2. 2017. g. Pristupljeno 3. 3. 2013. 
  4. ^ Dorothy Anderson, ‘Irby, (Adeline) Paulina (1831–1911)’, Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004 accessed 1 March 2013
  5. ^ Sandford, Rev C.W. „A PASTORAL LETTER”. anglicanhistory.org. Pristupljeno 3. 3. 2013. 

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]