Aleksandar Petrović Pikavac
| Aleksandar Petrović | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Lični podaci | |||
| Nadimak | Pikavac | ||
| Datum rođenja | 8. septembar 1914. | ||
| Mesto rođenja | Rača, Kraljevina Srbija | ||
| Datum smrti | 31. jul 1987. (72 god.) | ||
| Mesto smrti | Subotica, SFR Jugoslavija | ||
| Pozicija | Napadač | ||
| Seniorska karijera | |||
| Godine | Klub | Nast. | (Gol) |
| 1930—1932 1932—1936 1936—1939 1939—1945 1945—1949 1950 1950—1951. |
Palilulac, Beograd Čukarički, Beograd SK Jugoslavija, Beograd Spartak Subotica[1] Vojvodina [2] Novi Sad Željezničar, Sarajevo |
76 14 |
(72)[3] (8) |
| Reprezentativna karijera | |||
| 1938—1940 |
Kraljevina Jugoslavija Reprezentacija Beograda Jugoslavija „B”-e tim |
9 14 3 |
(5) (0) (0) |
| Trenerska karijera | |||
1950. 1959—1960 1970 |
NK Jesenice, Jesenice Proleter, Zrenjanin Željezničar, Sarajevo RFK Novi Sad Radnički, Niš Zvezda, Subotica Crvenka, Crvenka | ||
Aleksandar Petrović—Pikavac (Rača, 8. septembar 1914 — Subotica 31. jul 1987) bio je jugoslovenski i srpski fudbaler i fudbalski trener. Počeo je da igra fudbal 1930. godine u Palilulcu iz Beograda.
Za B-e reprezentaciju odigrao je tri utakmice, a za A-tim devet, prvu 22. maja 1938, a poslednju 22. septembra 1940, za Kraljevinu Jugoslavije i dao četiri gola.
Dres reprezentacije Beograda oblačio je 14 puta.
Igrač navalnog trija beogradske SK Jugoslavije koji se proslavio poslednjih godina pred drugi svetski rat 1941, bio je veoma popularan kod ljubitelja fudbala u Beogradu. Na utakmici protiv Italije 1939. u Beogradu navijači su gromoglasno skandirali: – „Bolji Aca neg’ Meaca!“
Kada je „okačio kopačke o klin” 1950. godine posvetio se trenerskom poslu. Najveći uspeh postigao je kao trener Crvenke, s kojom je 1970. ušao u Prvu ligu Jugoslavije.
Nakon što se povukao iz fudbala, nastavio je da živi u Subotici gde je 31. jula 1987. godine umro u 72. godini.
Klupska karijera[uredi | uredi izvor]
Bio je deo čuvene navale SK Jugoslavije i postao je poznat u godinama pre prekida lige zbog Drugog svetskog rata. Pamti se i kao odličan napadač, sa 51 postignutim golom, šesti je na listi najboljih golgetera predratnih šampionata.
Rođen u Rači Kragujevačkoj, predgrađu Kragujevca, još kao mlad došao u Beograd, gde je igrao za nekoliko klubova. Počeo je da igra za Palilulac, između 1930. i 1932. godine, a kasnije u Čukaričkom, do 1936. godine, kada se preselio u jedan od najvećih klubova u zemlji, SK Jugoslavija. U SK Jugoslaviji igra do 1943. godine, i posta je jedan od najvećih idola navijača. To su mu bile najbolje godine u kojima je postao i član nacionalne reprezentacije. Do prekida u karijeri došloje nesretnom ozledom meniska koja ga odvaja od fudbalskog terena tri godine! Nikada se nije potpuno oporavio, uprkos tome što se vratio i odigrao četiri sezone za Vojvodinu [2] iz Novog Sada, između 1945. i 1949. godine, i jednu sezonu za Željezničar iz Sarajeva, gde je uprkos teškoćama, i svojim godinama, uspeo da postigne 8 golova u 14 mečeva.
Reprezentacija[uredi | uredi izvor]
Odigrao je devet utakmica za reprezentaciju Jugoslavije i postigao pet golova. Debitovao je 22. maja 1938. Jugoslavija protiv Italije u Đenovi, 0-4 poraz, a njegov završni meč bio je 22. septembra 1940. u Beogradu Jugoslavija protiv Rumunije, takođe poraz, ovaj put za 1-2.
Bio je učesnik čuvene utakmice Jugoslavija — Engleska 2:1 (1:0) odigrana 18. maja 1939. godine u Beogradu.
Bio je član ekipe koja je osvojila srebrnu medalju na letnjim olimpijskim igrama održanim u Londonu 1948. godine.
Reprezentacija Jugoslavije je na ovom turniru odigrala ukupno četiri utakmice, od kojih je tri pobedila i doživela jedan poraz. Postigla je ukupno 13 golova a primila 6.
Najbolji strelac u reprezentaciji na ovom turniru je bio Stjepan Bobek sa 4 postignuta gola.
Utakmice reprezentacije Jugoslavije u kojima je nastupao: [4]
| Datum | Domaćin | Rezultat | Gost | Gol |
| 22.05.1938 | 4:0 (2:0) |
|
||
| 29.05.1938 |
|
2:2 (1:1) |
|
|
| 28.05.1938 |
|
1:3 (0:2) |
|
|
| 06.09.1938 |
|
1:1 (1:0) |
|
|
| 26.02.1939 |
|
3:2 (1:2) |
|
|
| 18.05.1939 |
|
2:1 (1:0) |
|
|
| 04.06.1939 |
|
1:2 (0:1) |
|
|
| 31.03.1940 |
|
3:3 (2:2) |
|
|
| 22.09.1940 |
|
1:2 (1:1) |
|
|
| četvrtak 18. maja 1939.[5] Međudržavna utakmica na stadionu BSK—a [a] gledalaca 30.000, Vreme idealno za igru, sunce dosta jako u prvom poluvremenu, dok u u drugom poluvremenu bilo malo oblaka Sudija  : Kaldevil (Francuska), Autsudije : Ksifando i Skorconi
|
|---|
15’ 62’
49’Trenerska karijera[uredi | uredi izvor]
Po završetku svoje karijere, kao igrač, trenirao je brojne jugoslovenske klubove kao što su:
NK Jesenice iz Slovenije, Proleter iz Zrenjanina, Željezničar iz Sarajeva, RFK Novi Sad iz Novoga Sada,
Radnički iz Niša, Zvezda iz Subotice i Crvenku iz Crvenke.
Najveći uspeh je uvođenje 1970. godine Crvenke, relativno malog srpskog kluba iz Crvenke, u Prvu ligu Jugoslavije.
Galerija[uredi | uredi izvor]
Tekst g. Andra Franičević — Čika Andra (Beograd † 1967.)
Napomene[uredi | uredi izvor]
- ^ Stadion BSK-a nalazio se gde se danas nalazi stadion Partizana
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Novine „VREME” 17. jul 1939.
- ^ a b Aleksandar Petrović—Pikavac u Vojvodini
- ^ 1913 — 1938 Četvrt veka Sportskog Kluba „Jugoslavije” „izdanje Jugoslovenske SPORTSKE REVIJE” — Beograd 1939. godine
- ^ Aleksandar Petrović — Pikavac
- ^ Politika 19. maja 1939. godine
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Aleksandar Petrović Pikavac na sajtu reprezentacija.rs
- Spisak strelaca fudbalske reprezentacije Jugoslavije
- Spisak jugoslovenskih fudbalskih reprezentativaca
|
- Rođeni 1914.
- Umrli 1987.
- Račani
- Srpski fudbaleri
- Jugoslovenski fudbaleri
- Fudbaleri Čukaričkog
- Jugoslovenski fudbalski reprezentativci
- Srpski fudbalski treneri
- Jugoslovenski fudbalski treneri
- Treneri FK Radnički Niš
- Treneri Željezničara Sarajevo
- Fudbaleri na Letnjim olimpijskim igrama 1948.
- Osvajači medalja na Letnjim olimpijskim igrama 1948.