Pređi na sadržaj

Gložan

Koordinate: 45° 16′ 34″ S; 19° 34′ 09″ I / 45.27615° S; 19.56908° I / 45.27615; 19.56908
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Gložan
Evangelistička slovačka crkva u selu
Administrativni podaci
DržavaSrbija
Autonomna pokrajinaVojvodina
Upravni okrugJužnobački
OpštinaBački Petrovac
Stanovništvo
 — 2011.Pad 2.002
 — gustina71/km2
Geografske karakteristike
Koordinate45° 16′ 34″ S; 19° 34′ 09″ I / 45.27615° S; 19.56908° I / 45.27615; 19.56908
Vremenska zonaUTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST)
Aps. visina83 m
Površina27,9 km2
Gložan na karti Srbije
Gložan
Gložan
Gložan na karti Srbije
Ostali podaci
Poštanski broj21412
Pozivni broj021
Registarska oznakaNS

Gložan (slov. Hložany) je naselje u Srbiji, u opštini Bački Petrovac, u Južnobačkom okrugu. Prema popisu iz 2011. bilo je 2002 stanovnika.

Istorija

[uredi | uredi izvor]

O nastanku naselja Gložan ne postoje pouzdani podaci, a pominje se još u turskim vremenima (poreskim spisima) u Bačkoj nahiji pod imenom Galožan godine 1153. A 1690. godine se pominje kao naseljena pustara. Od 1703. godine naselje je pripadalo futoškom gazdinstvu. Prema pouzdanom popisu pravoslavnih parohija iz 1733. godine vidi se da Gložan postoji - ima 95 srpskih domova i tu su dva pravoslavna sveštenika: Stefan Krestić i Petar Radivojević.[1] Godine 1744. deputirac na srpskom crkveno-narodnom saboru bio je Josif Jovanović postmajster i provizor iz Gložana. Izgleda da je opet zapusteo je je 1745. godine Gložan je bio pustara.

Kada se govori o dolasku slovačkih naseljenika u Gložan, postoji povezanost sa naseljavanjem u Petrovac 1745. godine. U daljem razdoblju Gložan je dobijao karakter slovačkog naselja, jer vremenom srpsko stanovništvo je u sve većoj meri odlazilo, dok se slovačko stanovništvo prirodnim priraštajem i dolaskom novih naseljenika povećavalo. O situaciji u Gložanu postoji popriličan materijal, naročito o drugoj polovini 18. veka dok je manje materijala za prvu polovinu, čak do 70-ih godina 19. veka. Neke od događaja zabeležio je drugi evangelistički sveštenik Juraj Rohoni koji je radio u periodu od 1803. – 1831. godine u Gložanu. Takođe su kolera i požari na stanovnike Gložana ostavili tragove. Uslovi u kakvim su živeli podanici nisu bili laki, te mnogi Slovaci iz Gložana otišli su, u potrazi za boljim životom, u druga naselja. Tu nisu imali ni crkvu, ni hram, ni sveštenika pripadali su futoškoj katoličkoj parohiji.

Krajem 18. i početkom 19. veka, kao kmetovi svojim vrednim radom nisu besposličili, već su se zalagali za razvoj i unapređenje svoje evangelističke crkve, prosvete i kulture. Prvi učitelj je bio skroman i požrtvovan sugrađanin Jozef Svoboda (u periodu od 17701786. godine). Od 1787. godine Gložanci su imali svog evangelističkog sveštenika do 1851. godine samo jednu školu.

Popularni roman kupili su 1808. godine pravoslavni sveštenik pop Elisej Bolmanac i učitelj Filip Alimpić.[2] Pravoslavni paroh gložanski pop Vasilije Vuković bio je 1830. godine pretplatnik "Srpskog letopisa" u Budimu.[3] Aprila 1854. godine izbio je veliki požar u Gložanu, kada je izgorelo 109 kuća. Novosadski list" Srbski dnevnik" obraćao se javnosti za pomoć postradalim Gložancima.[4]

Radila je početkom 1857. godine srpska narodna škola u Gložanu, za koju je tražen učitelj.[5]

Uprkos teškom životu naseljenika i njihovih potomaka Gložan beleži postupan porast slovačkog građanstva.

Na duhovnom uzdizanju slovačkog i srpskog naroda radile su dve crkve: evangelistička i pravoslavna.

Za vreme Drugog svetskog rata koji je zahvatio i Kraljevinu Jugoslaviju, Gložanci su se uključili u antifašističku borbu. Mnogi od njih su poginuli. Rat koji je izazvan raspadom SFRJ takođe je ostavio traga i na stanovnike ovog naseljenog mesta.

Demografija

[uredi | uredi izvor]

U naselju Gložan živi 1842 punoletna stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 41,1 godina (39,6 kod muškaraca i 42,5 kod žena). U naselju ima 957 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,39.

Ovo naselje je uglavnom naseljeno Slovacima (prema popisu iz 2002. godine), a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.

Grafik promene broja stanovnika tokom 20. veka
Demografija[6]
Godina Stanovnika
1948. 2.776
1953. 2.754
1961. 2.839
1971. 2.682
1981. 2.569
1991. 2.491 2.422
2002. 2.283 2.357
Etnički sastav prema popisu iz 2002.‍[7]
Slovaci
  
1.985 86,94%
Srbi
  
146 6,39%
Jugosloveni
  
46 2,01%
Mađari
  
25 1,09%
Romi
  
21 0,91%
Hrvati
  
15 0,65%
Bošnjaci
  
4 0,17%
Rusini
  
2 0,08%
Rusi
  
2 0,08%
Muslimani
  
2 0,08%
nepoznato
  
1 0,04%


Domaćinstva
Stanovništvo staro 15 i više godina po bračnom stanju i polu
Stanovništvo po delatnostima koje obavlja

Galerija

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ "Serbski letopisi", Pešta 1859-1860.
  2. ^ Konstantin Marinković: "Plač Rahili ili izbavljenje mladenaca", Novi Sad 1808.
  3. ^ "Serbski letopisi", Budim 1830.
  4. ^ "Srbski dnevnik", Novi Sad 1854. godine
  5. ^ "Srbski dnevnik", Novi Sad 1857. godine
  6. ^ „Knjiga 9”. Stanovništvo, uporedni pregled broja stanovnika 1948, 1953, 1961, 1971, 1981, 1991, 2002, podaci po naseljima (PDF). webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. maj 2004. ISBN 86-84433-14-9. 
  7. ^ „Knjiga 1”. Stanovništvo, nacionalna ili etnička pripadnost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-00-9. 
  8. ^ „Knjiga 2”. Stanovništvo, pol i starost, podaci po naseljima. webrzs.stat.gov.rs. Beograd: Republički zavod za statistiku. februar 2003. ISBN 86-84433-01-7. 

Spoljašnje veze

[uredi | uredi izvor]