Zlatonosovići
| Zlatonosovići | |
|---|---|
 | |
| Država | Kraljevina Bosna |
| Posedi | oblašću Usore |
| Vladavina | nema precizno |
| Nacionalnost | srpska |
Zlatonosovići su srednjovekovna vlastelinska porodica koja je u doba kraljevine Bosne (poslednja četvrtina XIV i prva polovina 15. veka) upravljala oblašću Usore. O prvom Zlatonosoviću iz pisanih izvora zna se toliko da je bio oženjen sestrom Hrvoja Vukčića, ime mu nije ostalo zabilježeno. Zna se da su njegovi sinovi bili Vlađ i Stefan. Pomenuta braća bili su učesnici u Kosovskom boju 1389. godine u kojem su bili zarobljeni od strane Turaka. Njihovi rođaci Vukašin i Vukmir Zlatonosović su pokušavali da ih oslobode preko Dubrovačke republike 1403. godine,[1] međutim napori Dubrovčana ostali su bez rezultata. Bili su u velikom prijateljstvu sa Kosačama.
Vojvoda Vukmir bio je učesnik u zavjeri Sandalja Hranića (1393—1435) i kralja Stefana Ostoje (1398–1404, 1412-1418) protiv kneza Pavla Radenovića 1415. u lovu na Parenoj poljani 1415. godine, nedaleko od Kraljeve Sutjeske odnosno Bobovca. Pavle je kasnije umro od rana koje su mu oni naneli, ali zaverenički plan nije ispoštovan do kraja i nije im predato Olovo, kao što je bilo predviđeno.
Nedugo zatim 1424. godine vojvoda Vukmir se razbolio, tako je početkom pomenute godine Sandalj Hranić tražio pomoć od Dubrovčana, da Vukmiru pošalju ljekara. Zahtjev je još jednom ponovljen oktobra mjeseca, a Dubrovčani su uzeli na sebe troškove od dvije stotine perpera, koliko je bilo potrebno za liječenje. Od tada se Vukmir ne spominje u spisima, te se smatra da je umro iste godine.
Vojvoda Vukašin Zlatonosović brat Vukmirov, ostao je tada jedini predstavnik ove kuće. Kada je izbio sukob između Radoslava Pavlovića i Dubrovačke republike 1430. godine, Republika je zatražila pomoć od Tvrtka Drugog, koji je rekao da se mora posavjetovati sa vojvodom Vukašin i sa vojvodom Sandaljem Hranićem. Do juna pomenute godine smatralo se da će uključivanje Vukašina u sukob biti od koristi, Dubrovnik je u jesen okrenuo stav te je smatrao da bi uključivanje vojvode Vukašina nepovoljno uticalo, jer bi se tome usprotivio kralj Tvrtko Drugi Kotromanić. Sredinom novembra 1430. godine, izbilo je neprijateljstvo između kralja i vojvode Vukašina.
Kralj je započeo svoj pohod na Zlatonosoviće. Tako je 22. novembra 1430. iz Dubrovnika stiglo pismo Sandalju Hraniću u kojem se izjavljuje žaljenje "zbog slučaja koji se dogodio Vukašinu Zlatonosoviću", a o čemu su Dubrovčani obavješteni preko ambasadora i trgovaca.
Istoričari smatraju da su Zlatonosovići potpuno uništeni u sukobu sa kraljem Tvrtkom II 1430. godine.
Njihovi najpoznatiji predstavnici su:
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Spasić, Palavestra, Mrđenović, Dušan;Aleksandar;Dušan (1991). Rodoslovne tablice i grbovi srpskih dinastija i vlastele. Beograd. ISBN 978-86-7685-007-5.
