Leo Mates
| leo mates | |
|---|---|
 Leo Mates | |
| Lični podaci | |
| Datum rođenja | 24. decembar 1911. |
| Mesto rođenja | Osijek, Austrougarska |
| Datum smrti | 9. septembar 1991. (79 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija, SFR Jugoslavija |
| Profesija | društveno-politički radnik |
| Porodica | |
| Supružnik | Ljubinka Valjarević |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | od pre rata |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije 1941 — 1945. |
| Ambasador FNRJ u SAD | |
| Period | 1954 — 1958. |
| Prethodnik | Vlado Popović |
| Naslednik | Marko Nikezić |
| Odlikovanja |  |
Leo Mates (Osijek, 24. decembar 1911 — Beograd, 9. septembar 1991) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe, diplomata i društveno-politički radnik SFR Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 24. decembra 1911. godine u Osijeku, u jevrejskoj porodici.[1] U Zagrebu je završio gimnaziju i studirao tehniku. Još kao đak viših razreda gimnazije, učestvovao je u revolucionarnom omladinskom pokretu, a za vreme studija bio je jedan od rukovodilaca studentskog pokreta na zagrebačkom Univerzitetu.
Od 1937. godine bio je član Centralnog komiteta Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) i sekretar Pokrajinskog komiteta SKOJ-a za Hrvatsku. Zbog revolucionarne aktivnosti u razdoblju od 1933. do 1941. godine, bio je sedam puta hapšen, izveden pred Sud za zaštitu države i 26. decembra 1939. godine konfinovan u zatvor u Lepoglavi.
Nakon okupacije zemlje aprila 1941. godine, kao član Mesnog komiteta KPJ za Zagreb, radio je na organizaciji ilegalne štampe do početka 1942, kada se pridružio Narodnooslobodilačkoj vojsci Jugoslavije, gde je bio na raznim vojnim i političkim dužnostima.
Posleratni period[uredi | uredi izvor]
Od 1945. godine bio je glavni urednik Tanjuga, nakon čega je radio u diplomatiji. Među ostalim, bio je savetnik Ambasade FNR Jugoslavije u Londonu, ambasador u SAD-u (od marta 1954) i stalni predstavnik Jugoslavije u Organizaciji ujedinjenih nacija (OUN). Od septembra 1958. do 1961. godine bio je generalni sekretar predsednika Jugoslavije, a nakon toga pomoćnik Saveznog sekretara za inostrane poslove FNRJ, Koče Popovića.
Bio je i direktor Instituta za međunarodnu politiku i privredu u Beogradu, od 1962. do 1972. godine, poznati stručnjak za međunarodne odnose i autor više knjiga, od kojih su najznačajnije „Nesvrstanost“ (1970) i „Politika supersila i oružje“ (1988).[2]
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih visokih jugoslovenskih i inostranih odlikovanja.
Bio je oženjen Ljubinkom Valjarević, sa kojom je imao dva sina. Preminuo je 9. septembra 1991. godine u Beogradu. Sahranjen je na Novom groblju u Beogradu.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Romano, Jaša (1980). Jevreji Jugoslavije 1941—1945: žrtve genocida i učesnici narodnooslobodilačkog rata. Beograd: Jevrejski Istorijski Muzej, Saveza jevrejskih opština Jugoslavije. str. 440.
- ^ Leo MATES (1962–1972)
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Enciklopedija Jugoslavije (knjiga šesta). „Jugoslavenski leksikografski zavod“, Zagreb 1965. godina.
- Hrvatska opća enciklopedija (knjiga sedma). „Leksikografski zavod Miroslav Krleža“, Zagreb 2005. godina.
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
| Ostale | |
- Rođeni 1911.
- Umrli 1991.
- Osječani
- Hrvatski Jevreji
- Komunisti Hrvatske
- Ličnosti radničkog pokreta Jugoslavije
- Politički zatvorenici (komunisti)
- Jugoslovenski partizani
- Jevreji u Narodnooslobodilačkoj borbi
- Revolucionarni studentski pokret Jugoslavije
- Ambasadori SFR Jugoslavije
- Društveno-politički radnici SR Hrvatske
- Društveno-politički radnici SFRJ
- Nosioci Partizanske spomenice 1941.
- Sahranjeni na Novom groblju u Beogradu