H-8 (film)
| H-8 | |
|---|---|
.jpg) | |
| Žanr | drama |
| Režija | Nikola Tanhofer |
| Scenario | Zvonimir Berković, Tomislav Butorac |
| Muzika | Dragutin Savin |
| Snimatelj | Slavko Žalar |
| Montaža | Radojka Tanhofer |
| Godina | 1958. |
| Trajanje | 105 minuta |
| Zemlja |  FNRJ |
| Jezik | srpskohrvatski |
| IMDb veza | |
H-8 je hrvatski i jugoslovenski dugometražni film iz 1958. godine[1] godine reditelja Nikole Tanhofera.[2] Film je nagrađen Velikom Zlatnom arenom na festivalu igranog filma u Puli 1958. godine. Radnja se temelji na istinitoj priči o fatalnoj nesreći koju je prouzrokovao nepoznati vozač automobila 1957. godine. H-8 su početni znakovi njegovih registarskih tablica, i jedini podatak o počinitelju zločina.
Sadržaj[uredi | uredi izvor]
U noći 14. aprila 1957. godine na zagrebačkom autoputu se sudare autobus i fabrički kamion. Sudar je preticanjem uzrokovao nepoznati vozač koji odmah posle toga hladnokrvno gasi svetla i beži, a da se nije ni osvrnuo. Ostatak filma prati događanja u autobusu i kamionu sve do same nesreće. Upoznajemo sudbine putnika autobusa - studentkinje klavira Alme Novak, novinara Borisa, njegovog kolege i prijatelja, propalog glumca Kreše Miljuša i njegove supruge, vozača Josipa Baraća, njegovog pomoćnika Janeza Pongraca i drugih. Istovremeno, pošiljku lima kamionom prevozi šofer Rudolf Knez, a prate ga njegov sin Vladimir i njegov poznanik iz zatvora Franjo Rosić, koji im se naknadno priključi. Istovremeno, pripovedači zlokobno najavljuju skoru nesreću i brojeve sedišta poginulih putnika autobusa, dok oni sami stalno menjaju mesta.[2]
Uloge[uredi | uredi izvor]
| Glumac | Uloga |
|---|---|
| Andro Lušičić | Dr. Šestan |
| Antun Vrdoljak | Fotograf |
| Boris Buzančić | Novinar |
| Đurđa Ivezić | |
| Fabijan Šovagović | Franjo Rošić |
| Ivan Šubić | Josip Barać |
| Marijan Lovrić | Rudolf Knez |
| Ljubica Jović | Krešina žena |
| Marija Kon | Tamara |
| Ivan Lovrić | |
| Mia Oremović | Žena Švajcarca |
| Mira Nikolić | majka Gordana |
| Pero Kvrgić | Jakupac |
| Rudolf Kukić | Švicarac |
| Siniša Knaflec | Vladimir |
| Stane Sever | Janez |
| Vanja Drah | Krešo |
| Sanda Fideršeg | Supruga liječnika Šestana |
| Martin Matošević | |
| Pavle Bogdanović | Vojnik Mišo Petrović |
| Drago Mitrović | Ivan Vuković |
| Kruno Valentić | Prodavac „Večernjeg” |
| Adam Vedernjak | Tip koji kupuje sat |
| Stjepan Jurčević | Prof Nikola Tomašević |
| Rikard Brzeska | Konobar |
Kompletna filmska ekipa ▼
| Reditelj | Nikola Tanhofer | |
| Scenarista | Zvonimir Berković | (ideja) |
| Zvonimir Berković | (pisac) | |
| Tomislav Butorac | (pisac) | |
| Nikola Tanhofer | (ideja) | |
| Kompozitor | Dragutin Savin | |
| Direktor fotografije | Slavko Zalar | |
| Montažer | Radojka Tanhofer | (kao Radojka Ivančević) |
| Scenograf | Zdravko Gmajner | |
| Kostimograf | Olga Maruševski | |
| Odsek za šminku | Eva Bader | asistent šminkera |
| Branka Kincl | frizer | |
| Janko Veverec | asistent šminkera | |
| Sonja Zečević | šminker | |
| Menadžer produkcije | Franjo Benković | vođa snimanja |
| Danijel Ivin | pomoćnik organizatora | |
| Živko Petrović | direktor filma | |
| Pomoćnik režije | Stipe Delić | pomoćnik reditelja |
| Mladen Feman | pomoćnik reditelja | |
| Umetnički odsek | Pero Lovrić | scenski rekviziter |
| Odsek za zvuk | Josip Bolarić | asistent tonskog snimatelja |
| Fedor Jeler | tonski saradnik | |
| Odsek za kameru i rasvetu | Miodrag Grbić | pratilac kamere |
| Ivo Orešković | scenski majstor | |
| Vjenceslav Orešković | pratilac kamere | |
| Ivica Rajković | fotograf | |
| Franjo Žagar | vođa rasvete | |
| Slavko Zalar | snimatelj | |
| Odsek za kostim | Milica Čevid | garderober |
| Odsek za montažu | Ivanka Guložnić | asistent montažera |
| Muzički odsek | Lidija Jojić | muzički urednik |
| Ostala ekipa | Ivanka Forenbaher | sekretar režije |
Nagrade[uredi | uredi izvor]
Na festivalu u Puli film je dobio za najbolji film, režiju, scenario, epizodnog glumca i glumicu (Antun Vrdoljak i Mia Oremović) te nagradom publike Jelen.[2][3]
Kritike[uredi | uredi izvor]
Daniel Rafaelić je za Filmski leksikon zapisao:
"Jedan od najcjenjenijih hrvatskih filmova, H-8... se podjednako odlikuje dojmljivom glumom, režijom i montažom. Na početku filmskog izlaganja razotkriva se završni rasplet – sudar autobusa i kamiona, a čak se i otkriva broj poginulih te brojevi mjesta na kojima su ti ljudi sjedili. Napetost proizlazi iz činjenice što likovi tijekom vožnje izmjenjuju svoja mjesta, a poistovjećivanje gledalaca i likova pojačava isticanje tvrdnje da se radi o istinitom događaju (uzročnik sudara pobjegao je s mjesta nesreće, a jedino je zapamćen početak njegove registracije: H-8...). Likovi su slojevito oblikovani, ritam je uzoran, a cjelina ostvaruje tipičan jugoslavenski mikrosvijet toga vremena odnosno panoramu složenoga društva."[4]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Hrvatski filmski arhiv: Popis hrvatskih dugometražnih filmova 1944. - 2006. Arhivirano na sajtu Wayback Machine (5. januar 2011), Pristupljeno 29. 4. 2013.
- ^ a b v „H-8”. Baza HR kinematografije. Pristupljeno 24. 1. 2021.
- ^ „H-8”. Nacionalni arhivski informacijski sustav. Pristupljeno 28. 1. 2021.
- ^ „Filmski leksikon: H-8”. Arhivirano iz originala 28. 05. 2015. g. Pristupljeno 23. 01. 2021.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- H-8 (film) na sajtu IMDb (jezik: engleski)
