9K38 igla
| 9K38 igla | |
|---|---|
 | |
| Vrsta | raketa zemlja-vazduh |
| Poreklo |  Sovjetski Savez |
| Upotreba | |
| Upotreba u | Angola, Jermenija, Bugarska, Hrvatska, Kuba, Ekvador, Gruzija, Mađarska, Iran, Irak, Severna Koreja, Peru, Poljska, Rusija, Slovenija, Srbija, Sirija, Ukrajina, BiH, UAE, Vijetnam |
| Bojno delovanje | Irak, BiH - Republika Srpska, Ruanda, Sirija |
| Proizvodnja | |
| Proizvođač | KBM |
| Specifikacije | |
| Masa | 10.8 kg |
| Dužina | 1574 mm |
| Brzina zrna | 800 m/s |
| Maks. ef. domet | 5200 m |
| Nišan | infracrveni |
9K38 igla je ruska (nekad sovjetska) lako prenosiva raketa zemlja-vazduh sa infracrvenim navođenjem. U NATO ovaj komad oružja je poznatiji kao SA-16 ili SA-18.
Istorija[uredi | uredi izvor]
Razvoj Igle počinje 1971. godine kako bi zamenila starije i manje pouzdane sisteme. Glavni cilj je bio razviti protivvazdušnu raketu sa boljom otpornošću i boljim nišanom od prethodne Strele. 1978. godine projekat se podelio u dve etape. Prva etapa je podrazumevala nastaviti sa razvojem funkcionalnosti, a druga razviti jednostavniju Iglu zasnovano na Streli. Igla sa oznakom 94310 Igla-1 ulazi u upotrebu 1981, dok 1983. godine počinje korišćenje Igle sa ovom oznakom 9K38 Igla. Osnovne osobine su: identifikacija aviona koji se gađa (da greškom ne bi bio pogođen prijateljski avion); krilca kojima se mogu pratiti i okretniji avioni; navođenje koje se hladi da ne bi bilo ometanja tolotnim ometačima; mogućnost gađanja ciljeva u oba smera, itd. NATO je za potrebe svoje mornarice koristio sličnu raketu sa oznakom SA-N-10 Grouse.
Korišćena u svim većim sukobima koji su se zbili u zadnjim decenijama 20., ali i na početku 21. veka: Irak (Zalivski rat)[1], BiH - Republika Srpska (Raspad SFRJ)[2][3], Ruanda[2] kao i u Siriji[4].
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Militaryphotos.net”. Arhivirano iz originala 07. 10. 2008. g. Pristupljeno 09. 09. 2013.
- ^ a b Fight | Sayf
- ^ Serbs free two French pilots
- ^ „UK jihadist’s video reveals missile cache | The Sunday Times”. Arhivirano iz originala 17. 06. 2013. g. Pristupljeno 09. 09. 2013.
