Negotinska Krajina
Negotinska Krajina je kraj u severoistočnom delu Srbije između Dunava, srpsko-bugarske granice, planina Deli Jovan i Veliki Greben i Vratnjanske reke.[1] Deo je Vlaško-pontijskog basena sa najnižom nadmorskom visinom u Srbiji na ušću Timoka u Dunav (28 m). Čini je plodna ravnica pored Dunava i Timoka i pobrđe i brežuljkasto zemljište, sa razvijenim ratarstvom, voćarstvom i vinogradarstvom. Ovdašnje vino je bilo vrlo cenjeno i u prošlosti, npr. ocenjeno je najboljim na kongresu u Parizu 1937.[2]
Okolne planine pogoduju razvoju stočarstva. Hemijska industrija razvijena je u Prahovu (proizvodnja veštačkih đubriva), gde se nalazi i rečno pristanište. Na Dunavu, kod Kusjaka, zajedno sa Rumunijom, izgrađena je hidroelektrana „Đerdap 2“. Ostala industrija, trgovina, ugostiteljstvo i zanatske delatnosti razvijene su u Negotinu i drugim mestima.
Bogata istorijska prošlost, kulturno nasleđe i zanimljiva i živopisna okolina Negotina, uticali su na razvoj turizma u ovom kraju.
Istorijski, pojam „Negotinska Krajina“ obuhvata teritoriju daleko veću od današnje Opštine Negotin, tj. više od trećine područja grada Zaječara, veći deo Opštine Kladovo i mali deo Opštine Majdanpek.[3][4]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Tihomir Stojanović, Negotin i Krajina od prvih tragova do 1858. godine. – Negotin : Istorijski arhiv Krajine, Ključa i Poreča, 1972. Predgovor: 7-8.
- ^ "Vreme", 1. avgust 1937
- ^ Negotinska Krajina u vreme turske vladavine – na osnovu izvora iz XV i XVI veka // Glasnik Etnografskog muzeja. Beograd 31-32 (1969) 65-109.
- ^ Turski popisi naselja Negotinske Krajine u 15. i 16. veku // Razvitak 9, 6 (Zaječar 1969) 64-68.
