Božidar Marković

Božidar Marković
Datum rođenja	(1903-10-05)5. oktobar 1903.
Mesto rođenja	Solun  Osmansko carstvo
Datum smrti	4. januar 2002.(2002-01-04) (98 god.)
Mesto smrti	Beograd  SR Jugoslavija

Božidar Marković (Solun, 10. maj 1903 — Beograd, 2002) bio je prevodilac sa engleskog i francuskog jezika na srpski, pravnik i profesor Pravnog fakulteta u Beogradu.

Biografija

Studirao u Francuskoj (1927–1930). Bavio se i naučnim radom iz oblasti prava i drugih društvenih nauka; autor je studija: Essai sur la notion de Justice et l’elaboration du Droit prive positif (Pariz, 1930), Pravo pobijanja izvan stečaja (1935), Načela demokratije (1937), Reforma našeg građanskog zakonodavstva (1939), kao i niza članaka iz opšte teorije prava i pravne filozofije (u pravnim i dr. časopisima od 1931. do 1941). Od posebnog su značaja neki članci o autorskopravnom položaju prevodilaca (Babel, 1960, 1963. i 1966). Jedan od osnivača Udruženja književnih prevodilaca Srbije. Bio je član brojnih prevodilačkih ustanova i foruma: pravni savetnik Saveza književnih prevodilaca Jugoslavije (1953–1963), potpredsednik Saveza (1956–1958), član Uprave Saveza (1956–1969), predstavnik Saveza u Jugoslovenskoj autorskoj agenciji (1953–1969) i dr.

Prevodilački rad

Prevodio dela Čarlsa Dikensa (Oliver Tvist, 1953); Vilijama Foknera (Konjički gambit 1954. i Buka i bes 1961), Dž. B. Šoa (Mlada crnkinja u traganju za bogom, 1955), Gertrude Stajn (Melankta, 1956), Žerara de Nervala (Odabrana dela, Beograd, Nolit, 1956 – sa S. Vinaverom i Z. Mišićem), Džona Golsvortija (Konac dela, 1957), Žana-Pola Sartra (Putevi slobode, 1–3, 1958), Džonatana Svifta (Priča o buretu, 1958), Džordža Meredita (Egoist, 1962), Džeka Londona (Beli očnjak, 1962), Alfonsa Dodea (Tartaren Taraskonac, 1963), H. L. Borhesa (Maštarije, 1963), Roberta Luisa Stivensona (Ostrvo s blagom, 1964), Stendala (Kartuzijanski manastir u Parmi, 1964), Pjera Frankastela (Umetnost i tehnika u XIX i XX veku, 1964) itd.