Zlatan Stipišić

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Zlatan Stipišić
Džiboni u Varaždinu, 2007.
Puno imeZlatan Stipišić
NadimakĐibo [1]
Datum rođenja(1968-08-13)13. avgust 1968. (55 god.)
Mesto rođenjaSplit, SFRJ
Aktivni period1985—danas
NagradePorin

Zlatan Stipišić (Split, 13. avgust 1968), poznatiji pod umetničkim imenom Gibonni (transkr. Džiboni), hrvatski je muzičar.

Džibonijeva muzika (svojevrsna mješavina popa, etno i world muzike) je posebna po jedinstvenoj, melanholičnoj mediteranskoj atmosferi i intimnoj lirici. Njegove pjesme izvodili su brojni poznati umjetnici, a na mnogim muzičkim festivalima osvajale su glavne nagrade.[2]

Početak karijere[uredi | uredi izvor]

Karijeru je počeo kao pjevač splitskog hard-rok benda "Osmi putnik" nakon čijeg raspada i kratke karijere u "Divljim jagodama" sarađuje s Dinom Dvornikom i Oliverom Dragojevićem. U tom razdoblju piše i komponuje neke od svojih najvećih hitova.

Sa mnom ili bez mene[uredi | uredi izvor]

Ubrzo je nakon njegovog prvog albuma nazvanog »Sa mnom ili bez mene« došlo do preokreta koji je promijenio cijelu njegovu buduću karijeru: Džiboni je napisao pjesmu »Cesarica« za Olivera Dragojevića. Danas se u Hrvatskoj ta pjesma smatra najvećim hitom ikad ispjevanim. Džiboni je odmah postao traženi kompozitor čije su pjesme bez izuzetka postajale veliki hitovi.

Noina arka[uredi | uredi izvor]

Na album »Noina arka« [3](1993) uvrstio je pjesme „Zlatne godine“, koju je napisao u saradnji sa Zrinkom Tutićem za istoimeni film, te „Mi smo prvaci“ koja je proglašena himnom hrvatskog Olimpijskog saveza. U tom albumu su i hitovi „Nek se dite zove kao ja“, „Dobri judi“ i „Tebe nisam bio vrijedan“.

Kruna od perja, Ruža vjetrova[uredi | uredi izvor]

Samostalno nastupa s Brunom Kovačićem, a zatim formira grupu u sastavu: Džiboni, Bruno Kovačić, Renato Švorinić, Gordan Dorvak i Josip Andrić. U tom sastavu Džibonijeva grupa snima dva albuma: »Kruna od perja« (1995) i »Ruža vjetrova« (1997) Premda u tom periodu Džiboni stvara svoje najljepše pjesme (Dvije duše, Ozdravi mi ti, Život me umorio, Lipa moja, Ovo mi je škola, Tempera, Ako me nosiš na duši, Ej vapore), tek nakon raspada te grupe i sa sljedećim albumima sazrijeva vrijeme za prva službena priznanja i nagrade u obliku Porina. Time počinje komercijalnija Džibonijeva faza koja izaziva velik uspjeh među širim masama i kritičarima.

Judi, zviri i beštimje[uredi | uredi izvor]

Sljedeći Džibonijev solo album »Judi, zviri i beštimje» (Dallas Records) objavljen je u Februaru 1999. i bio je to u tom trenutku najprodavaniji album u Hrvatskoj i Sloveniji s osvojenih 7 Porina. Na njemu su objavljeni hitovi »Činim pravu stvar», »Projdi vilo« i »I ja ću budan sanjati«. 1999. i 2000. Džiboni je bio na turneji po Hrvatskoj, Sloveniji i Bosni i Hercegovini i održao je brojne velike koncerte (npr. u zagrebačkoj dvorani »Vatroslav Lisinski«). Poslije uspjeha s albumom »Judi, zviri i beštimje« objavljen je DVD, »Milenijski koncert«, snimljen u Hrvatskom narodnom pozorištu »Ivan pl. Zajc« u Rijeci, gdje su mu se, zahvaljujući novoj ISDN tehnologiji, pridružili brojni poznati gosti: Vlatko Stefanovski i klapa Kambi.

Džiboni drži rekord najposjećenijeg koncerta s koncertom održanim na zagrebačkom stadionu Maksimir pred 32.000 ljudi. Osnovao je fond za talentovanu djecu bez roditelja, objavio je knjigu pjesama na Brilovom pismu pod nazivom »Dvije duše« čiji prihod od prodaje je bio namijenjen slijepim ljudima iz lokalne zajednice, a takođe je učestvovao na brojnim dobrotvornim aukcijama.

Njegove muzičke korijene je lako pronaći jer je njegov otac, Ljubo Stipišić, vjerovatno najaktivniji arhivar tradicionalnih pjesama svog područja i cijenjeni etnomuzikolog.

Jedni od Džibonijevih omiljenih umjetnika, klapa Kambi, objavili su 2001. album »Vrime od nedije« na kojem su u tradicionalnom i jedinstvenom dalmatinskom folk izvođenju obrađeni Džibonijevi hitovi.

Mirakul[uredi | uredi izvor]

Džibonijev dugo očekivani album »Mirakul«, objavljen je 16. oktobra 2001. i u nekoliko je dana postao najprodavaniji album u Hrvatskoj. Do danas je »Mirakul« prodan u više od 60.000 primjeraka (u Hrvatskoj, Sloveniji i Bosni i Hercegovini) i najprodavanije je izdanje u 2001-oj i 2002. oj godini. Brojne odlične kritike proglasile su »Mirakul« za najbolji album 2001. (što se proteglo i na 2002) s nekoliko pjesama koje već sada zauzimaju značajno mjesto u hrvatskoj muzičkoj istoriji. Na »Mirakulu« se nalazi 13 pjesama na kojima učestvuje nekoliko međunarodno poznatih muzičara kao što su bubnjar Manu Katche, basisti Pino Paladino i Toni Levin, zvijezda world muzike Geoffrey Oryema, frontmen italijanskog benda »Stadio« Gaetano Kureri i Vlatko Stefanovski.

Godine 2003. Zlatan Stipišić bio je UNICEF-ov ambasador dobre volje.

Unca Fibre[uredi | uredi izvor]

18. maja 2006. izašao je Džibonijev album "Unca fibre (vodič za brodolomce i anđele čuvare)". 'Vrime Da Se Pomirin Sa Svitom' je pjesama koja je prva otvorila album 'Unca fibre' na kojima je Džiboni ostvario saradnju sa Goranom Barom te Maja-om Azućena u pjesmi Anđeo U Tebi za koji je takođe snimljen spot. To nisu jedini dueti koje je Džiboni ostvario. Pjevao je sa Vanom (bivšom članicom grupe E. T.) u pjesmi Ja ću budan sanjati te Oliverom Dragojevićem u pjesmi U ljubav vjere nemam. Koncertom na Splitskim Gripama Džiboni je 20.10.2006. po prvi put izveo kompoziciju - Evo me doma u duetu sa Mladenom iz T. B. F-a. Uz već spomenute na Splitskim Gripama pridružile su mu se sestre Husar te su otpjevali pjesmu Anđeo u tebi.

Prvi koncert u Beogradu održao je 25. oktobra 2013. godine, pred 17 hiljada posetilaca.[4]

Diskografija[uredi | uredi izvor]

  • „Sa mnom ili bez mene“, (Kroacija Rekords, 1991)[5]
  • „Noina arka“, (Kroacija Rekords, 1993)
  • „Kruna od perja“, (Kroacija Rekords, 1994)[6]
  • „Koncert“, (Kroacija Rekords, 1995)
  • „Ruža vjetrova“, (Kroacija Rekords, 1996)[7]
  • „Judi, zviri i beštimje“, (Dalas Rekords/s. i. n.. 1999)
  • "24 Karata/18 Velikih“, kompilacija, (Kroacija Rekords, 1999)
  • „Mirakul“, (Dalas Rekords, 2001)
  • „Svi moji punti kad se zbroje“, (Box Set) (Dalas Rekords, 2003)
  • „Unca fibre (vodič za brodolomce i anđele čuvare)", (Dalas Rekords, 2006)
  • "acoustic:electric", (Dalas Rekords, 2007)
  • "acoustic:electric", special Christmas limited edition (Dalas Rekords, 2008)
  • „Toleranca“, (Dalas Rekords, 2010)

Festivali[uredi | uredi izvor]

Split:

  • Tebe nisam bio vrijedan, prva nagrada stručnog žirija i pobednička pesma, '92
  • Rodni grad '95

Zadar:

  • Život me umorio, pobednička pesma, '93
  • Dvije duše, pobednička pesma, '94
  • Što je meni tvoja nevjera, '95

Melodije hrvatskog Jadrana, Split:

  • Dobri ljudi, treća nagrada publike, '93
  • Lipa moja, druga nagrada publike i nagrada za najbolji tekst, '94
  • Ej, vapore, treća nagrada publike i nagrada za najbolji tekst, '95
  • Ako me nosiš na duši, prva nagrada publike, prva nagrada stručnog žirija i nagrada za najbolji tekst, Grand Prix festivala, '96
  • Projdi vilo, prva nagrada publike, prva nagrada stručnog žirija, nagrada za najbolji tekst i najbolji aranžman, '98

Dalmatinska šansona, Šibenik:

  • Svi moji punti kad se zbroje, pobednička pesma, 2001

Runjićeve večeri, Split:

  • Evo mene, među moje, 2009

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „Daleka obala-80e prevod na engleski”. lyricstranslate.com. „Kako Đibo neće uspeti” 
  2. ^ „Zlatan Stipišić Giboni”. Večernji. Pristupljeno 25. 1. 2018. 
  3. ^ „Noina barka”. Diskografija. Pristupljeno 30. 1. 2018. 
  4. ^ Džiboni podigao Arenu na noge („Večernje novosti“, 25. oktobar 2013)
  5. ^ „Sa mnom ili bez mene”. Tekstovi. net. Pristupljeno 30. 1. 2018. 
  6. ^ „Kruna od perja”. Tekstovi. net. Pristupljeno 30. 1. 2018. 
  7. ^ „Ruža vjetrova”. Diskografija. Pristupljeno 30. 1. 2018. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Златан_Стипишић&oldid=26886383”