Inge Stariji
| Inge Stariji | |
|---|---|
 Grob Ingea Starijeg | |
| Lični podaci | |
| Puno ime | Inge Stenkilson |
| Datum rođenja | 11. vek |
| Datum smrti | oko 1105. |
| Porodica | |
| Supružnik | Helena |
| Roditelji | Stenkil Ingamoder |
| Dinastija | Stenkil |
| Kralj Švedske | |
| Period | 1079. - 1084. |
| Prethodnik | Hokan Crveni |
| Naslednik | Sven Žrtvovatelj |
| Kralj Švedske | |
| Period | 1087. - 1105. |
| Prethodnik | Sven Žrtvovatelj |
| Naslednik | Filip Halstenson, Inge Mlađi |
| Savladar | Halsten |
Inge Stariji († oko 1105) je bio švedski kralj u dva navrata (1079 - 1084 i 1087 - 1105) iz dinastije Stenkil.
Otac mu je bio kralj Stenkil rodonačelnik te dinastije.
Njegova vladavina, kao i vladavina njegovih prethodnika bila je ispunjena ratovima, najčešće protiv Norveške i Danske, kao i bunama. Tokom tih ratova on je nekoliko puta gubio vlast u Švedskoj. 1084. godine zbacio ga je Sven Žrtvovatelj, ali se on 1087. godine vratio na presto i vladao do smrti.
Na unutrašnjem planu ovo razdoblje obeležio je uspon zemljoposedničkog plemstva do vladajućeg položaja. Tada je bilo krupnih i sitnih zemljoposednika, ali su svi oni imali isti opšti položaj i bili su svi bez razlike obavezni da se odazovu kraljevom pozivu za rat [1].
U ime hrišćanstva Inge je vodio ne samo politiku potčinjavanja švedskog seljaštva, već je i počeo politiku spoljnih osvajanja [2]. Njegovi osvajački pohodi ka istoku bili su usmereni na Nevu. Ali, njegove osvajačke težnje naišle su na odlučan otpor od strane Karelaca i Rusa [3].
Međutim, ukupno gledano, izgleda da feudalni sistem nije bio dominantan u Švedskoj. Tamo su postojali plemići koji su držali feude, ali je plemstvo kao celina svoju moć crplo iz alodijalnih zemalja. Vojna služba koju su plemići bili dužni da vrše i upotreba stranih titula kao što je baron, vitez i štitonoša, pružili su lažnu feudalnu predstavu društva koje u suštini to nije bilo. Odsustvo vlasteoskog sistema bilo je još upadljivije. Feudalci i plemići nisu imali pravo suđenja, osima ako se ne bi desilo da drže kao feud neku službu u kraljevskoj upravi; ipak pravo suđenja bilo je priznato kao javna služba tako da nije bilo vezano sa posedovanje zemlje. Mada je crkva, zajedno sa plemstvom, uživala pravo poreskog imuniteta, prelatski posedi nisu imali status feuda [4].
Porodično stablo[uredi | uredi izvor]
| 2. Stenkil | ||||||||||||||||
| 1. Inge Stariji | ||||||||||||||||
| 3. Ingamoder | ||||||||||||||||
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Pejnter 1997, str. 219.
- ^ Udaljcov, Kosminski & Vajnštajn 1950, str. 321.
- ^ Udaljcov, Kosminski & Vajnštajn 1950, str. 322.
- ^ Pejnter 1997, str. 220.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Udaljcov, A. D.; Kosminski, J. A.; Vajnštajn, O. L. (1950). Istorija srednjeg veka. Beograd.
- Pejnter, Sidni (1997). Istorija srednjeg veka (284-1500). Beograd: Clio.
| Munsjo (970–1060) |  | |
|---|---|---|
| Stenkil (1060−1130) | ||
| Sverker i Erik (1130–1250) | ||
| Bjelbo (1229−1234, 1248/1250−1318 & 1319−1364) | ||
| Meklenburg (1364−1389) | ||
| Kalmarska unija, kraljevi i regenti (1387–1523) | Margareta I • Erik Pomeranski • Engelbrekt Engelbrektson • Erik Pomeranski • Engelbrekt Engelbrektson • Erik Pomeranski • Karl VIII • Kristofer • Bengt Jenson & Nils Jenson • Karl VIII • Jens Bengtson & Erik Akselson • Kristijan I • Karl VIII • Ketil Karlson • Jens Bengtson • Erik Akselson • Karl VIII • Sten Sture Stariji • Svante Nilson • Erik Trole • Sten Sture Mlađi • Kristijan II • Gustaf I Vaza | |
| Vasa (1523–1654) | ||
| Pfalc-Cvajbriken (1654–1720) | ||
| Hesen (1720−1751) | ||
| Holštajn-Gotorp (1751−1818) | ||
| Bernadot (1818−) | ||
| Normativna kontrola: Ljudi |
|---|
