Luiđi Markizio
| Luiđi Markizio | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 Markizio 1932 godine. | |||||
| Lični podaci | |||||
| Puno ime | Luiđi Markizio | ||||
| Datum rođenja | 26. april 1909. | ||||
| Mjesto rođenja | Kastelnuovo Don Bosko[1], Kraljevina Italija | ||||
| Datum smrti | 3. jul 1992. (83 god.) | ||||
| Mjesto smrti | Kastelnuovo Don Bosko[1], Italija | ||||
| Državljanstvo | Italija | ||||
| Timske informacije | |||||
Trenutni tim | završio karijeru | ||||
| Disciplina | drumski | ||||
| Tip vozača | brdaš | ||||
| Profesionalna karijera | |||||
| 1929—1931 | Lenjano—pireli | ||||
| 1932 | Bjanki | ||||
| 1933 | Olimpija | ||||
| 1934—1936 | Individualno | ||||
| Uspjesi | |||||
| |||||
| Ažurirano: 27. avgust 2017. | |||||
Luiđi Markizio (ital. Luigi Marchisio, 26. april 1909. — 3. jul 1992)[2] bivši je italijanski profesionalni biciklista u periodu od 1929. do 1936. godine. Markizio je najveći uspjeh ostvario 1930. godine, kada je osvojio Điro d’Italiju.
Djetinjstvo i amaterska karijera[uredi | uredi izvor]
Markizio je rođen 26. april 1909 godine, u Kastelnuovo Don Boskeu. Kao mladić posvetio se biciklizmu i postao je poznat u lokalnim seoskim takmičenjima.[3] Prvi bicikl poklonio mu je biciklista Kazorco i bio je brendiran. Kazorco ga je nagradio biciklom i sa stotinu lira s vremena na vrijeme, jer je Markizio čuvao bicikl sa Kazorcovim imenom.[3] Godine 1926 osvojio je prvenstvo Italije za slobodne vozače.[3] Ostvario je još nekoliko pobjeda, a 1928 postao je italijanski nezavisni šampion, završivši drugi na Điro del Sestrijereu, iza Barete.[3] Godine 1929, prekinuo je aktivnosti sa biciklom zbog služenja vojske, koju je služio u planinama.[3]
Profesionalna karijera[uredi | uredi izvor]
Profesinalnu karijeru počeo je 1930 godine i već prve sezone vozio je Điro d’Italiju. Alfredo Binda je dominirao prethodnih godina, zbog čega su organizatori Đira ponudili 22.500 lira Emiliju Bociju, vlasniku tima Lenjano, da Binda ne vozi Điro. Boci je pristao i Binda nije učestvovao na Điru 1930.[4] Lenjano je umjesto Binda poveo na Điro Markizija, a tu su još bili Bindin brat Albino Binda, Anđelo Gremo i Leonida Fraskareli.[4] Điro je prvi put startovao u Siciliji, prve tri etape vožene su u Kataniji, Palermu i Mesini. Na trećoj etapi, Markizio je pobijedio na trećoj etapi i preuzeo je lidersku poziciju, dva i po minuta ispred Luiđija Đakobea.[4] Markizio je pobijedio i na četvrtoj etapi i povećao je prednost na četiri i po minuta.[4] Na šestoj etapi, Markizio je izgubio četiri minuta, ali je zadržao 33 sekunde ispred Đakobea.[4] Njih dvojica su vodili veliku borbu u nastavku Đira, Markizio je uzeo još 20 sekundi na devetoj etapi,[4] međutim to je bilo sve i u nastavku trke, Markizio i Đakobe su završavali svaku etapu zajedno; Markizio je osvojio Điro 52 sekunde ispred Đakobea, postavši najmlađi pobjednik Đira, sa 21 godinom, 1 mjesecom i 13 dana.[4] Kasnije tokom sezone završio je treći na Điro dela Toskana trci[5] i šesti na Milano—Sanremu.[6]
Nakon 11 mjesta na Milano—Sanremu 1931, Markizio se vratio na Điro. Te godine je po prvi put dodjeljivana roze majica lideru trke.[7] Nakon šeste etape, Markizio je bio drugi u generalnom plasmanu, 12 sekundi iza Mikelea Mare.[7] Na sedmoj etapi nadoknadio je 45 sekundi i preuzeo je lidersku poziciju, dok je drugi opet bio Luiđi Đakobe.[7] Prvo mjesto izgubio je već na osmoj etapi, od Learka Gvere.[7] Gvera je pao u početnim kilometrima devete etape i morao je da napusti Điro, tako da je roze majicu ponovo preuzeo Markizio.[7] Deseta etapa je vožena po snijegu i ledu na Kol di Tenda, gdje je Markizio bio u problemima, izgubio je skoro tri minuta i Đakobe je preuzeo roze majicu.[7] Na etapi 11, Frančesko Kamuso je napao na 100 km do cilja i stigao do solo pobjede. Iako su oformili potjeru za njim, Markizio, Đakobe, Pezenti i Gremo su izgubili tri minuta i 10 sekundi i Kamuso je bio novi lider.[7] Poslednja etapa u Milano nije donijela promjene, Markizio je završio treći, 6 minuta i 15 sekundi iza Kamusa, dok je na drugom mjestu završio Đakobe.[7]
Godine 1932. osvojio je Kopa Arpinati trku,[8] propustio je Điro i vozio je Tur de Frans. Markizio nije bio konkurentan i završio je Tur na 26 mjestu u generalnom plasmanu.[9] Nakon Tura, osvojio je trku Barselona—Madrid, uz pobjedu na četvrtoj etapi.[10] Markizio je nastavio da vozi još nekoliko sezona, ali bez zapaženijih rezultata, 1934 završio je Milano—Sanremo na 110 mjestu. Karijeru je završio 1936, sa 27 godina, nakon čega je prodavao bicikle i sportsku opremu u Torinu.[3] Umro je 3. jula 1992. godine, u rodnom kraju.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v „Luigi MARCHISIO”. museociclismo.it (na jeziku: italijanskom). Pristupljeno 27. avgust 2017.
- ^ „Luigi Marchisio”. cyclinghalloffame.com. Arhivirano iz originala 22. sep 2015. g. Pristupljeno 27. avgust 2017. Proverite vrednost paramet(a)ra za datum:
|archive-date=(pomoć) - ^ a b v g d đ „Storia di Luigi Marchisio”. museociclismo.it (na jeziku: italijanskom). Pristupljeno 27. avgust 2017.
- ^ a b v g d đ e „1930 Giro d'Italia”. Bike Race Info. Pristupljeno 27. avgust 2017.
- ^ „Giro della Toscana 1930”. Pristupljeno 27. avgust 2017.
- ^ „Milano - San Remo 1930”. Pristupljeno 27. avgust 2017.
- ^ a b v g d đ e ž „1931 Giro d'Italia”. Bike Race Info. Pristupljeno 27. avgust 2017.
- ^ „Coppa Arpinati 1932”. Pristupljeno 27. avgust 2017.
- ^ „1932 Tour de France”. Bike Race Info. Pristupljeno 27. avgust 2017.
- ^ „Barcelona - Madrid 1932”. Pristupljeno 27. avgust 2017.
