Manastir Sinaj
| Manastir Sinaj | |
|---|---|
| Mănăstirea Sinaia | |
 Velika crkva | |
  Manastir Sinaj Lokacija na mapi Rumunije | |
| Osnovne informacije | |
| Lokacija | Ul. Manastirska 2A, Sinaja, okrug Prahova, Rumunija[1] |
| Koordinate | 45° 21′ 19″ S; 25° 32′ 59″ I / 45.355334° S; 25.54962° I |
| Religija | hrišćanstvo |
| Tip | pravoslavni manastir |
| Eparhija | Bukureštanska arhiepiskopija |
| Grad | Sinaja |
| Država | Rumunija |
| Veb-sajt | www |
| Arhitektonski opis | |
| Stil arhitekture | vizantijski, moldavski, brankovjanski |
| Osnivač | Mihaj Kantakuzino |
Manastir u Sinaji ili samo manastir Sinaj (rus. Mănăstirea Sinaia) pravoslavni je manastir koji se nalazi u Sinaji, u okrugu Prahova, Rumunija. Osnovao ga je 1695. godine princ Mihaj Kantakuzino i nazvao ga po velikom manastiru Svete Katarine na planini Sinaj u Egiptu.[2] Od 2005. godine, u manastiru živi trinaest pravoslavnih monaha, a vodi ga iguman Makarije Bogus. Manastir je deo Bukureštanske arhiepiskopije.
Smešten u dolini Prahova, po manastiru je obližnji grad Sinaja dobio ime. Manastir se nalazi blizu dvorca Peleš i do njega se može doći vozom, a železnička stanica Sinaja se nalazi odmah ispod manastira. Pored toga, može se standarno doći i putem iz Sinaje.
Manastir se sastoji od dva dvorišta okružena niskim zgradama. U središtu svakog dvorišta nalazi se po jedna mala crkva izgrađena u vizantijskom stilu. Jedna od njih — „Stara crkva” (rum. Biserica Veche) datira iz 1695. godine, dok je ova novija — „Velika crkva” (rum. Biserica Mare) izgrađena 1846. godine. Monasi poseduju svoju biblioteku koja predstavlja skladište vrednih dragulja koji su pripadali porodici Kantakuzino, kao i najstariji rumunski prevod Biblije koji potiče iz 1668. godine.
Manastir se danas nalazi na spisku istorijskih građevina pod brojem PH-II-a-A-16691.[3]
Take Jonesku, bivši premijer Rumunije, sahranjen je na teritoriji ovog manastira.[4]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Princ Mihaj Kantakuzino osnovao je manastir po povratku sa hodočašća na planinu Sinaj u Egiptu. Prve zgrade sagrađene su između 1690. i 1695. godine, a građene su tako da služe kao manastir, ali i kao utvrđeno uporište na putu od Brašova do Bukurešta.
Prvobitni plan je bio da manastir prima dvanaest monaha, kako bi se imitiralo dvanaest apostola, ali je vremenom broj monaha rastao.
Tokom Rusko-turskog rata, u periodu 1735—1739. godine, pre nego što su napustili manastir, monasi su sakrili dragocenosti tako što su ih zakopali unutar zvona. Tokom bitke, Turci su porazili trupe stacionirane unutar zidina manastira, spalili su područje i na dva mesta probili zidove manastira.
Sve do 1850. godine, Sinaj se sastojao od nešto malo više od manastira i grupe koliba. Ipak, 1864. godine monaško imanje dodeljeno je Odboru civilnih bolnica (rum. Eforia Spitalelor Civile), koji je otvorio bolnicu i nekoliko kupatila i pomogao razvoju mineralnih izvora u Sinaju.
Godine 1948, Odbor civilnih bolnica je pokroviteljstvo nad manastirom predao Bukureštanskoj arhiepiskopiji. Rumunski patrijarh, Justinijan Marina, obnovio je zgrade u periodu od 1951. do 1957. godine uz pomoć novca arhiepiskopije. Tokom ovog perioda, ceo manastir bio je opremljen tekućom vodom, strujom i prirodnim gasom. Zahvaljujući naporima kralja Karola I, Velika crkva u manastiru postala je prva crkva koja je koristila električna svetla u Rumuniji.
Kompleks[uredi | uredi izvor]
Stara crkva[uredi | uredi izvor]
Stara crkva (rum. Biserica Veche) sagrađena je tokom 1695. godine, a 2006. godine je bila zatvorena kako bi se započeo restauratorski projekat da bi se vratila njena nekadašnja lepota. Originalno unutrašnje oslikavanje izvršio je Parvu Mutu i freske su tada obnovljene po prvi put nakon 1795. godine. Nakon restauriranja, Stara crkva je za javnost ponovo otvorena tokom 2016. godine.
Velika crkva[uredi | uredi izvor]
Pod vođstvom igumana Joasafa i Pajsija, izgradnja Velike crkve počela je 1842. godine, koristeći sredstva koja je prikupiio manastir. Gradnja crkve završena je 1846. godine, a ova manja manja građevina bila je povećana od strane Odbora civilnih bolnica tokom perioda 1897—1903. godine. Ovi napori Odbora dali su crkvi izgled kakav ima i danas.
Trenutni izgled crkve kreirao je arhitekta George Mandrea. Struktura koristi moldavski stil, kao i brankovjanski stil koji potiče iz Vlaške.[5] Smatra se da tri zelene emajlirane linije koje okružuju zgradu predstavljaju jedinstvo Svete Trojice u jednom Bogu i jedinstvo tri rumunske kraljevine u jednu državu.
Zlatne mozaike u crkvi napravio je danski umetnik Ege Eksner i to u tipičnom neovizantijskom stilu. Glavne ilustracije prikazuju pet osoba:
- Josifa Georgijana, vrhovnog mitropolita — on je ponovno otvorio građevinu 1903. godine
- Karola I Rumunskog — koji je prikazan obučen kao oficir, sa svojom desnom rukom na kamenom stubu sa komadom koji nedostaje. Ovo simbolizuje nedostatak rumunskih teritorija u to vreme
- Elizabetu od Vida — kraljicu Rumunije, poznatu u književnom svetu kao Karmen Silva
- Princezu Mariju Rumunsku — jedinu ćerku kraljice Elizabete, koja je umrla u svom ranom detinjstvu
- Mihaja Kantakuzina — graditelja Stare crkve.[2]
Nameštaj u crkvi izgrađen je od drveta (platan, javor, hrast), a izradio ga je Konstantin Babić i njegovi studenti iz Umetničke škole u Bukureštu (Ṣcoala de Arte si Meserii). Kraljevski tron prikazuje kraljevski amblem i moto Ništa bez Boga (lat. Nihil sine Deo). U kraljičin tron su utisnuta slova E. D.[6] Oba trona su pozlaćena.
Dve ruske ikone, jedna Svetog Sergeja, a druga Svetog Nikole, predstavljaju poklon cara Nikolaja II Ruskog iz 1903. godine. Car je njih dao na poklon igumanu Nifonu Arhimandritulu za krštenje princa Nikolaja, sina kralja Ferdinanda.
Izvanredan komad koji obogaćuje manastir predstavlja pokrov Ane Rot, a koji je napravljen od svile i zlata na pamučnoj osnovi. Trebalo je tri godine (od 1897. do 1900. godine) da se pokrov završi.
Zvonik[uredi | uredi izvor]
Tokom vladavine igumana Nifona Popeskua (1888—1909), zidovima manastira dograđen je veliki zvonik. Gradnja zvonika završena je 1892. godine. Skoro 1.700 kilograma teško, zvono je u manastir dopremljeno iz kule Korca iz Bukurešta.
Muzej[uredi | uredi izvor]
Godine 1895. otvoren je manastirski muzej, koji je sadržao prvu izložbu verskih objekata u Rumuniji. Muzej sadrži zbirke ikona i krstova iz 17. veka, prvu Bibliju napisanu na rumunskom jeziku (koja potiče iz 1688. godine iz Bukurešta), kao i mnoge druge dragocene predmete. Muzej je otvoren svakim danom osim ponedeljkom, a radi od aprila do oktobra od 10 do 16 časova, dok tokom zime radi samo za grupe koje broje više od 20 ljudi. Cena ulaznice je 5 leja, dok je cena za studente 2 leja.
Galerija[uredi | uredi izvor]
-
Velika crkva manastira Sinaj -
Ornament na manastirskim prozorima -
Ulaz u Veliku crkvu -
Detalji na stubovima na ulazu u Veliku crkvu -
Detalji na stubovima na ulazu u Veliku crkvu -
Stražnji ulaz u Veliku crkvu -
Manastirski muzej -
Grob pored Velike crkve -
Unutrašnjost Stare crkve -
Detalj na ulaznim vratima Stare crkve -
Prozor Stare crkve
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Monuments database
- ^ a b „Sinaia Monastery”. Arhivirano iz originala 15. 02. 2008. g. Pristupljeno 4. 01. 2008.
- ^ „Lista monumentelor istorice din România” (PDF). cultura.ro (na jeziku: rumunski). Pristupljeno 19. 2. 2018.
- ^ Sinaia Info
- ^ „Rumыniя. Nauka i kulьtura”. Arhivirano iz originala 17. 10. 2008. g. Pristupljeno 07. 05. 2019.
- ^ ,"Welcome to Romania website",2005–2011,"[1]", accessed: 14 January 2011
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Vlasi, Mihai. Putevi do manastira. ISBN 978-973-7740-51-9.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Zvanični veb-sajt manastira
- Sinaia Monastery
- Painted Church Interior
- Church Painting
- (jezik: rumunski) Official site
- (jezik: rumunski) More info at the site of the Sinaia City Hall
.jpg)
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
