Filipo Gana

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Filipo Gana
Gana 2022.
Lični podaci
Puno imeFilipo Gana
NadimakTop Gana[1]
Datum rođenja(1996-07-25)25. jul 1996. (27 god.)
Mjesto rođenjaVerbanija, Italija
DržavljanstvoItalija
Visina1,93 m[2][3]
Masa82 kg[2]
Timske informacije
Trenutni tim
Ineos grenadirs
Disciplinadrumski, pista
Ulogavozač
Tip vozačahronometraš
Juniorska karijera
2012Pedale osolano
2014Aspiratori oteli Verbanija
2015Viris mazerati—sisal
2016Kolpak
Profesionalna karijera
2015Lampre—merida (pripravnik)
2017—2018UAE Abu Dabi
2019—Skaj[4][5]
Uspjesi
Prvenstva
Svjetski šampion
(vožnja na hronometar)		2 (2020, 2021)
Nacionalni šampion
(vožnja na hronometar)		 4 (2019, 2020, 2022, 2023)
Druge trke
Tur de Valonije 1 (2023)
Ostalo
Rekord na sat vremena56.792 km (8. oktobar 2022.)
Nagrade i medalje
Predstavljajući Italija Italiju
Biciklizam na pisti
Olimpijske igre
Zlatna medalja — prvo mesto Tokio 2020. Dohvatna vožnja ekipno
Svjetsko prvenstvo
Zlatna medalja — prvo mesto London 2016. Dohvatna vožnja individualno
Zlatna medalja — prvo mesto Apeldorn 2018. Dohvatna vožnja individualno
Zlatna medalja — prvo mesto Pruškov 2019. Dohvatna vožnja individualno
Zlatna medalja — prvo mesto Berlin 2020. Dohvatna vožnja individualno
Zlatna medalja — prvo mesto Rube 2021. Dohvatna vožnja ekipno
Zlatna medalja — prvo mesto Sen Kventin en Ivlin 2022. Dohvatna vožnja individualno
Srebrna medalja — drugo mesto Hong Kong 2017. Dohvatna vožnja individualno
Srebrna medalja — drugo mesto Sen Kventin en Ivlin 2022. Dohvatna vožnja ekipno
Bronzana medalja — treće mesto Hong Kong 2017. Dohvatna vožnja ekipno
Bronzana medalja — treće mesto Apeldorn 2018. Dohvatna vožnja ekipno
Bronzana medalja — treće mesto Berlin 2020. Dohvatna vožnja ekipno
Bronzana medalja — treće mesto Rube 2021. Dohvatna vožnja individualno
Evropsko prvenstvo
Zlatna medalja — prvo mesto Berlin 2017. Dohvatna vožnja individualno
Zlatna medalja — prvo mesto Glazgov 2018. Dohvatna vožnja ekipno
Zlatna medalja — prvo mesto Grenčen 2023. Dohvatna vožnja ekipno
Srebrna medalja — drugo mesto Sen Kventin en Ivlin 2016. Dohvatna vožnja individualno
Srebrna medalja — drugo mesto Sen Kventin en Ivlin 2016. Dohvatna vožnja ekipno
Srebrna medalja — drugo mesto Berlin 2017. Dohvatna vožnja ekipno
Srebrna medalja — drugo mesto Apeldorn 2019. Dohvatna vožnja ekipno
Drumski biciklizam
Svjetsko prvenstvo
Zlatna medalja — prvo mesto Imola 2020. Vožnja na hronometar
Zlatna medalja — prvo mesto Flandrija 2021. Vožnja na hronometar
Bronzana medalja — treće mesto Jorkšir 2019. Vožnja na hronometar
Bronzana medalja — treće mesto Flandrija 2021. Mješoviti ekipni hronometar
Evropsko prvenstvo
Zlatna medalja — prvo mesto Trentino 2021. Mješoviti ekipni hronometar
Srebrna medalja — drugo mesto Trentino 2021. Vožnja na hronometar
Bronzana medalja — treće mesto Minhen 2022. Vožnja na hronometar
Ažurirano: 24. jun 2023.

Filipo Gana (ital. Filippo Ganna; 25. jul 1996) italijanski je profesionalni biciklista koji trenutno vozi za UCI vorld tur tim — Ineos grenadirs,[6] a takmiči se i u drumskom i u biciklizmu na pisti.

Petostruki je svjetski šampion u disciplini dohvatna vožnja individualno, a ukupno je osvojio osam medalja na Svjetskom prvenstvu na pisti, od čega jednu zlatnu u dohvatnoj vožnji ekipno. Na Olimpijskim igrama osvojio je zlatnu medalju u disciplini dohvatna vožnja ekipno, dok je na Evropskom prvenstvu osvojio jednu zlatnu medalju u disciplini dohvatna vožnja individualno i dvije u dohvatnoj vožnji ekipno. Trenutni je svjetski rekorder u vožnji na sat vremena, gdje je postavio apsolutni rekord, računajući i rezultate iz kategorije najbolji ljudski napor, koje UCI ne priznaje za zvanične rekorde.

Dvostruki je svjetski šampion u vožnji na hronometar, gdje je takođe jednom osvojio i bronzu, dok je u mješovitom ekipnom hronometru osvojio jednu srebrnu i jednu bronzanu medalju. Na Evropskom prvenstvu u vožnji na hronometar osvojio je jednu srebrnu i jednu bronzanu medalju, dok je u mješovitom ekipnom hronometru osvojio jednu zlatnu medalju; prvenstvo Italije u vožnji na hronometar osvojio je četiri puta. Na Điro d’Italiji ostvario je šest etapnih pobjeda, od čega pet na hronometru, postavivši rekord po broju uzastopnih pobjeda na hronometru na Điru. Milano—Sanremo je jednom zuvršio na drugom mjestu. U periodu od godinu dana, od februara 2020. do februara 2021. godine, ostvario je pobjedu na svakom hronometru koji je vozio.[7]

Karijera[uredi | uredi izvor]

Sin je Marka Gane, bivšeg takmičara u kajaku i kanuu na mirnim vodama. Tokom kadetske i juniorske karijere osvajao je prvenstva Italije u vožnji na hronometar, dok je 2016. takmičeći se za tim Kolpak osvojio juniorski Pariz—Rube, prvenstvo Italije u vožnji na hronometar za vozače do 23 godine i zlatnu medalju u disciplini dohvatna vožnja individualno na Svjetskom prvenstvu na pisti u Londonu 2016. godine, gdje je zapažen zbog načina vožnje, tako što počinje lagano i zaostaje u prvom dijelu a zatim ubrza u drugom dijelu i ostvari pobjedu.[8]

Profesionalnu karijeru je počeo 2017. godine, u timu UAE Abu Dabi, gdje je vozio kao pripravnik tokom 2015. godine, kada se tim zvao Lampre—merida.[9] Godine 2018. završio je na drugom mjestu prvenstvo Italije u vožnji na hronometar i Vueltu a San Huan, gdje je osvojio klasifikaciju za najboljeg mladog vozača. Nakon dvije godine, 2019. je prešao u tim Skaj,[10] gdje je tokom prve sezone ostvario nekoliko etapnih pobjeda u vožnji na hronometar, osvojio je prvenstvo Italije u vožnji na hronometar i bronzanu medalju na Svjetskom prvenstvu u vožnji na hronometar. Između novembra 2019. i februara 2020. godine, postavio je svjetski rekord u dohvatnoj vožnji individualno tri puta; prvo je 3. novembra 2019. dva puta postavljao rekord, prvi od četiri minuta i četiri sekunde, a drugi od četiri minuta i 2,647 sekundi,[11] nakon čega je u februaru na Svjetskom prvenstvu u Berlinu postavio rekord od četiri minuta i 1,934 sekunde.[12] Godine 2020. vozio je svoju prvu grand tur trku — Điro d’Italiju,[13] gdje je ostvario četiri etapne pobjede, od čega tri na hronometru, nosio je lidersku majicu na dvije etape, kao i majicu za najboljeg mladog vozača, dok je nosio majicu za lidera klasifikacije po poenima na jednoj etapi i za lidera brdske klasifikacije na tri etape; Điro je osvojio njegov suvozač Teo Gejgan Hart.[14] U finišu sezone osvojio je Svjetsko prvenstvo u vožnji na hronometar, 27 sekundi ispred Vauta van Arta i 30 sekundi ispred Stefana Kinga.[15]

Godine 2021. vozio je ponovo Điro,[16] gdje je ostvario dvije etapne pobjede, obje na hronometru[17] i nosio je roze majicu za lidera trke na tri etape.[18] Do kraja trke radio je za Egana Bernala, koji je osvojio Điro.[19] Na Olimpijskim igrama 2020. koje su održane u Tokiju 2021. godine, osvojio je zlatnu medalju u disciplini dohvatna vožnja ekipno, u timu sa Simoneom Konsonijem, Frančeskom Lamonom i Džonatanom Milanom; tim je postavio svjetski rekord dva puta, u trećem kolu protiv Novog Zelanda i u finalu protiv Danske, sa vremenom od 3:42.032.[20] Vožnju na hronometar na Olimpijskim igrama završio je na petom mjestu, sa preko minut zaostatka iza Primoža Rogliča i dvije sekunde iza Roana Denisa koji je osvojio bronzanu medalju.[21] U finišu sezone osvojio je Svjetsko prvenstvo u vožnji na hronometar drugi put zaredom, pet sekundi ispred Van Arta i 43 sekunde ispred Remka Evenepula.[22]

Gana na Tur de Fransu 2022.

Godine 2022. ostvario je etapne pobjede na hronometru na Tireno—Adrijatiku i Kriterijumu di Dofine. Propustio je Điro i vozio je Tur de Frans po prvi put, izjavivši da mu je cilj da obuče žutu majicu.[23] Prva etapa bio je hronometar, koji je završio tek na četvrtom mjestu, deset sekundi iza Iva Lampera koji je ostvario prvu pobjedu na Turu i obukao prvu žutu majicu.[24] Do kraja trke radio je za Gerenta Tomasa, koji je završio na trećem mjestu, iza Jonasa Vingegora i Tadeja Pogačara.[25] U avgustu je Evropsko prvenstvo u vožnji na hronometar završio na trećem mjestu, iza Stefana Bisežera i Stefana Kinga,[26] dok je u septembru Svjetsko prvenstvo u vožnji na hronometar završio na sedmom mjestu, skoro minut iza Tobijasa Fosa.[27] Na dan 8. oktobra 2022. postavio je rekord na sat vremena, odvezavši 56,792 km na velodromu Tisot u Grenhenu, srušivši prethodni rekord od 55,548 km koji je bio postavio Danijel Bigam 19. avgusta i takođe postavivši apsolutni rekord u vožnji na sat vremena, srušivši rezultat Krisa Bordmana iz 1996. godine, od 56.375 km, a koji je UCI svrstao u kategoriju najbolji ljudski napor.[28][29]

Godine 2023. završio je Volta ao Algarve na drugom mjestu u generalnom plasmanu, iza suvozača Danijela Martineza, a zatim je na drugom mjestu završio Vuelta a San Huan trku i ostvario je etapnu pobjedu na Tireno—Adrijatiku. U martu je Milano—Sanremo završio na drugom mjestu, 15 sekundi iza Metjua van der Pula, odsprintavši Van Arta i Pogačara,[30] nakon čega je Pariz—Rube završio na šestom mjestu.[31] U maju je vozio Điro d’Italiju,[32] gdje je hronometar na prvoj etapi završio na drugom mjestu, 22 sekunde iza Evenepula.[33] U nastavku je radio za Tomasa i Gejgan Harta, ali je morao da napusti trku prije početka osme etape zbog kovida 19.[34] Krajem jula osvojio Tur de Valonije trku uz dvije etapne pobjede.[35]

Svjetski rekordi[uredi | uredi izvor]

Disciplina Rekord Datum Takmičenje Lokacija
Dohvatna vožnja individualno 4:04.252 3. novembar 2019. UCI svjetski kup Minsk, Bjelorusija
4:02.647
4:01.934 28. februar 2020. Berlin, Njemačka
Dohvatna vožnja ekipno
(sa Džonatanom Milanom, Simoneom Konzonijem i Frančeskom Lamonom) 		3:42.307 3. avgust 2021. Olimpijske igre 2020. Icu, Japan
3:42.032 4. avgust 2021.
Dohvatna vožnja individualno 3:59.636 14. oktobar 2022. Svjetsko prvenstvo Sen Kventin en Ivlin, Francuska

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Branquinho, Lance (2. 10. 2020). „Filippo Ganna's World Champion Pinarello Bolide TT bike”. cyclingnews.com. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  2. ^ a b „Filippo Ganna”. eurosport.com. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  3. ^ „Filippo Ganna – Team Ineos”. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  4. ^ „Team Sky”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Arhivirano iz originala 5. 1. 2019. g. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  5. ^ „Team Ineos”. uci.org. Union Cycliste Internationale. Arhivirano iz originala 2. 1. 2020. g. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  6. ^ „Ineos Grenadiers”. uci.org. Union Cycliste Internationale. Arhivirano iz originala 2. 1. 2021. g. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  7. ^ „UAE Tour: Ganna wins Stage 2, Pogacar takes Red Jersey”. sbs.com.au. 22. 2. 2021. Pristupljeno 22. 5. 2021. 
  8. ^ Scognamiglio, Ciro (14. 2. 2016). „Che bravo Ganna: vince in Croazia”. La Gazzetta dello Sport (na jeziku: italijanski). Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  9. ^ „Saronni reveals how he secured UAE Abu Dhabi's WorldTour licence”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 26. 12. 2016. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  10. ^ „Italy's Filippo Ganna joins Team Sky for 2019”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 19. 10. 2018. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  11. ^ Smythe, Simon (16. 2. 2020). „Four, the record: Inside the race to smash the Individual Pursuit four-minute barrier”. Cycling Weekly. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  12. ^ Long, Jonny (28. 2. 2020). „Filippo Ganna breaks own individual pursuit world record at Berlin Track World Championships”. Cycling Weekly. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  13. ^ „Giro d'Italia 2020: Start List”. Pro Cycling Stats. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  14. ^ „Giro d'Italia 2020, stage 21 — full results and standings: Filippo Ganna wins time trial as Tao Geoghegan Hart seals pink”. telegraph.co.uk. 25. 10. 2020. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  15. ^ „Filippo Ganna wins men's time trial at World Championships”. Olympic Channel. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  16. ^ „Giro d'Italia 2021: Start List”. Pro Cycling Stats. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  17. ^ Cary, Tom; MacLeary, John (30. 5. 2021). „Egan Bernal seals Giro d'Italia after Filippo Ganna wins time trial in Milan”. telegraph.co.uk. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  18. ^ Farrand, Stephen (12. 5. 2021). „Filippo Ganna sacrifices Giro d’Italia pink jersey to work for Bernal”. cyclingnews.com. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  19. ^ Fotheringham, Alasdair (30. 5. 2021). „Bernal 'finds what was lost' with 2021 Giro d'Italia victory”. cyclingnews.com. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  20. ^ „Cycling Track – Men's Team Pursuit – Final Classification” (PDF). olympics.com. TOCOG. 4. 8. 2021. Arhivirano iz originala (PDF) 4. 8. 2021. g. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  21. ^ Benson, Daniel (28. 7. 2021). „Olympics: Primoz Roglic wins gold for Slovenia in men's time trial”. cyclingnews.com. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  22. ^ Ronald, Issy (19. 9. 2021). „Filippo Ganna wins elite men's time trial title at Flanders World Championships”. cyclingnews.com. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  23. ^ Christian, Nick (15. 6. 2022). „'The first big goal is the yellow jersey' - Ineos Grenadiers' Filippo Ganna on his Tour de France ambitions”. eurosport.com. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  24. ^ Dabbs, Ryan (1. 7. 2022). „Yves Lampaert storms to yellow jersey with Tour de France stage one time trial victory”. Cycling Weekly. Pristupljeno 24. 6. 2023. [mrtva veza]
  25. ^ Fotheringham, Alasdair (24. 7. 2022). „Vingegaard crowned Tour de France champion while Philipsen wins stage 21”. cyclingnews.com. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  26. ^ Frattini, Kristen (17. 8. 2022). „Stefan Bissegger wins European time trial title”. cyclingnews.com. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  27. ^ Cash, Dane (18. 9. 2022). „Tobias Foss stuns favourites to win World Championships time trial”. cyclingnews.com. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  28. ^ „Filippo Ganna smashes cycling's hour world record”. BBC. 8. 10. 2022. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  29. ^ „Filippo Ganna: Ineos Grenadiers rider obliterates Hour Record with stunning showing in Grenchen, Switzerland”. Eurosport. 9. 10. 2022. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  30. ^ Farrand, Stephen; Fotheringham, Alasdair (18. 3. 2023). „Mathieu van der Poel ignites Poggio descent to win Milan-San Remo”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  31. ^ Ostanek, Daniel; Fletcher, Patrick (9. 4. 2023). „Paris-Roubaix: Mathieu Van der Poel conquers the greatest cobbled Classic”. cyclingnews.com. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  32. ^ „Giro d'Italia 2023: Startlist”. ProCyclingStats. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  33. ^ Fletcher, Patrick (6. 5. 2023). „Giro d'Italia: Remco Evenepoel flies across time trial course for victory and first maglia rosa”. cyclingnews.com. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  34. ^ „Giro d'Italia medical report: 51 riders don't manage to reach rome due to many crashes, illnesses and covid-19”. cyclinguptodate.com. 29. 5. 2023. Pristupljeno 24. 6. 2023. 
  35. ^ „Ganna wins Wallonie as team clinch 1-2”. ineosgrenadiers.com. 26. 5. 2023. Pristupljeno 31. 7. 2023. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Филипо_Гана&oldid=27490316”