Borislav Milošević
| Borislav Milošević | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Borislav Milošević u kasnijem periodu života | |||||||||||||||||||||||||
| Lični podaci | |||||||||||||||||||||||||
| Nadimak | Bora | ||||||||||||||||||||||||
| Datum rođenja | 8. jul 1934. | ||||||||||||||||||||||||
| Mesto rođenja | Nikšić, Kraljevina Jugoslavija | ||||||||||||||||||||||||
| Datum smrti | 29. januar 2013. (78 god.) | ||||||||||||||||||||||||
| Mesto smrti | Beograd, Srbija | ||||||||||||||||||||||||
| Obrazovanje | Pravni fakultet | ||||||||||||||||||||||||
| Univerzitet | Univerzitet u Beogradu | ||||||||||||||||||||||||
| Profesija | |||||||||||||||||||||||||
| Porodica | |||||||||||||||||||||||||
| Supružnik | Milanka Milošević (drugi brak) | ||||||||||||||||||||||||
| Deca | 1 | ||||||||||||||||||||||||
| Roditelji | Svetozar Milošević Stanislava Milošević (devojačko Koljenšić) | ||||||||||||||||||||||||
| Porodica | Slobodan Milošević (brat) | ||||||||||||||||||||||||
| Politička karijera | |||||||||||||||||||||||||
| Politička stranka | SKJ (?—1990) SPS (1990—2013) | ||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Borislav Bora Milošević (Nikšić, 8. jul 1934 — Beograd, 29. januar 2013) bio je jugoslovenski i srpski diplomata.[1] Stariji je brat nekadašnjeg predsednika Srbije i predsednika SR Jugoslavije Slobodana Miloševića.[2]
Nakon što je diplomirao na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu radio je u ogranku SKJ koji se bavio međunarodnim odnosima. Od 1970. je u diplomatskoj službi: u periodu od 1970. do 1975. je radio kao zaposlen u ambasadi SFR Jugoslavije u Sovjetskom Savezu, od 1985. do 1989. je bio ambasador Jugoslavije u Alžiru, da bi od 1998. do 2001. bio ambasador SR Jugoslavije u Ruskoj Federaciji. Nakon povlačenja sa mesta ambasadora, živeo je i radio u Moskvi.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 8. jula 1934. u Nikšiću u Kraljevini Jugoslaviji u učiteljskoj porodici. Porodica Milošević potiče iz Lijeve Rijeke u današnjoj Crnoj Gori, dok su mu roditelji živeli u selu Uvača. Otac Svetozar je bio teolog i predavao je ruski i srpskohrvatski jezik u školama u Crnoj Gori i na Kosovu, i bio je panslovenskih shvatanja. Majka Stanislava je bila školski učitelj, komunista i aktivista Komunističke partije, i pokušavala je da svojoj deci prenese te stavove.[3] Nakon početka Drugog svetskog rata i okupacije Jugoslavije od strane Sila osovine, porodica se seli u Požarevac gde mu se avgusta 1941. rodio mlađi brat Slobodan. U Požarevcu je Borislav završio osnovnu i srednju školu, a potom je otišao na studije na Pravni fakultet u Beogradu. Tokom studija se pridružio Uniji studenata Jugoslavije, i uskoro je postao jedan od glavnih aktivista. Nakon diplomiranja na fakultetu radio je u ogranku Saveza komunista Jugoslavije koji se bavio međunarodnim odnosima.[3] Zbog čestih svađa sa ženom, njegov otac Svetozar napušta porodicu i vraća se u Crnu Goru, gde je 1962. izvršio samoubistvo. Njegova majka je ostatak života živela sama, da bi i ona 1974. izvršila samoubistvo.[4]
U periodu od 1969. do 1974. radio je kao savetnik u ambasadi SFR Jugoslavije u Sovjetskom Savezu. Govorio je ruski jezik tečno, te je izabran za prevodioca Josipu Brozu Titu u pregovorima sa sovjetskim liderom Leonidom Brežnjevom. Nakon povratka iz Sovjetskog Saveza nastavio je da radi pri ministarstvu spoljnih poslova Jugoslavije. Bio je ambasador Jugoslavije u Alžiru od 1985. do 1989, pa je onda radio u ispostavi trgovačke kompanije Ineks u Parizu. Tokom diplomatske službe naučio je ruski, engleski, i francuski jezik.[3]
Na mesto ambasadora Savezne Republike Jugoslavije u Ruskoj Federaciji zamenio je Danila Ž. Markovića, jednog od najbližih saradnika Slobodana Miloševića,[4] i na tom mestu je bio od 1998. do 2001. godine. Po rečima Živadina Jovanovića, koji je bio ministar spoljnih poslova SRJ od 1998. do 2000, Milošević je dosta doprineo razvoju odnosa između Rusije i Jugoslavije. Tokom Kosovske krize je dobro procenio moguće pravce delovanja Ruske diplomatije, i precizno je procenio rusku politiku na Balkanu i reakcije na tadašnje događaje. Takođe je Jovanović pripisao zasluge Borislavu Miloševiću u potpisivanju bescarinskog trgovinskog sporazume između Ruske Federacije i SRJ, čime su srpske kompanije dobile pristup ruskom tržištu.[3]
Period nakon ambasadorske karijere[uredi | uredi izvor]
Nakon podnošenja ostavke na mesto ambasadora u 2001, živeo je i radio u Moskvi. Bio je savetnik brojnim firmama, od kojih je jedna od značajnijih bila pozicija savetnika generalnom direktoru Zarubežstroj tehnologiji, firmi u sklopu Železnica Rusije, u aprilu 2011. Sa te pozicije je učestvovao u sporazumu koji je doveo do kredita od 800 miliona $ Železnicama Srbije.[4]
Snažno je kritikovao Haški tribunal, i nazvao je hapšenje i izručenje njegovog brata Hagu otmicom.[5]
Srpski mediji su puno puta pominjali da je Borislav pomogao porodici svog brata, ženi Miri i sinu Marku, da se presele u Rusiju nakon što je za njima u Srbiji raspisana poternica.[4] Nakon toga je porodica njegovog brata dobila status izbeglica od strane Ruske Federacije.[6]
Nakon okončanja svoje diplomatske karijere, nastavio je da pomaže u organizovanju događaja u polju nauke i kulture poput foruma, konferencija, poseti političara i naučnika. U Rusiji je napisao nekoliko knjiga i puno članaka. Takođe se pojavljivao u medijima, uključujući između ostalih CNN, BBC, TF1.[3] Bio je član Komiteta za zaštitu prava Vojislava Šešelja, koje je osnovala Državna Duma Ruske Federacije.[4] Sudeći po pisanju medija, Borislav Milošević je uspeo da svoj položaj u Rusiji ostvari sam, bez ičije pomoći, a ne zbog toga što je bio brat predsednika SRJ.[4] Po rečima ruske novinarke Lidije Sičeve, "Zvaničnik koji izgubi poziciju po pravilu postaje niko. U slučaju Borislava Miloševića se ovo nije desilo".[7]
Uprkos tome što je u referendumu za nezavisnost Crne Gore 2006. pozvao da se poštuje izborna volja naroda u Crnoj Gori,[4] više puta je izjavio da bi voleo da jednog dana vidi Srbiju, Crnu Goru, Makedoniju i Republiku Srpsku u jednoj državi.[3][8]
Septembra 2012. je došao na odmor u Crnoj Gori. Preminuo je u Beogradu 29. januara 2013. nakon duge bolesti. Sahranjen je na groblju u Lijevoj Rijeci u Crnoj Gori, gde se nalazi grob njegovog oca Svetozara.[2] Opelo je vršio mitropolit Amfilohije.[9]
Ženio se dva puta, i iz drugog braka sa Milankom Milošević ima sina Svetozara.[3] Zaključno sa martom 2021. Svetozar živi i radi u Moskvi.[10]
Nacionalnost[uredi | uredi izvor]
U intervjuu koji je dao Milomiru Mariću 2013. se izjasnio kao Crnogorac, koji je rođen od oca Crnogorca i majke Crnogorke, ali je dodao da to ne znači da se on slaže sa svim stavovima crnogorske politike. Međutim, nije hteo da navede te stavove, rekavši: "Ne slažem se recimo,... ne moram da pričam sa čime se ne slažem, to Vas ne interesuje, i publiku ne interesuje".[11]
Izvori[uredi | uredi izvor]
- ^ Umro Borislav Milošević
- ^ a b S. GREGOVIĆ - V. KADIĆ (1. februar 2013). „Sahranjen Borislav Milošević”. Novosti zvaničan sajt. Novosti. Pristupljeno 30. januar 2021.
- ^ a b v g d đ e Jovanović Ž (1. februar 2013). „Sećanje na Borislava Miloševića”. Pristupljeno 30. januar 2021.
- ^ a b v g d đ e Turudić M (28. april 2011). „Stariji i uspešniji brat”. Pristupljeno 30. januar 2021.
- ^ Childs D (1. februar 2013). „Borislav Milosevic: Diplomat who defended his brother Slobodan”. Pristupljeno 30. januar 2021.
- ^ „Serbiя poterяla nadeždu dobitьsя vыdači semьi Miloševiča”. Lenta.ru. 2012-01-19. Pristupljeno 30. januar 2021.
- ^ Lidiя Sыčёva (2012-12-02). „Borislav Miloševič svidetelьstvuet”. svpressa.ru.
- ^ „AGRESIJA NATO - SUMRAK ZAPADA”. Youtube. 20. septembar 2012. Pristupljeno 3. april 2021. „Unutar URL parametra ubačena vremenska odrednica konkretne izjave”
- ^ „Sahrana Borislava Milosevic u Ljevoreckim Tuzima - 01.02.2013.”. Youtube. 14. februar 2013. Pristupljeno 3. april 2021.
- ^ J. Tošić (31. mart 2021). „SLOBIN BRATANAC EKSKLUZIVNO ZA INFORMER.RS! Ne smeta mi "Porodica", ali ne verujem da ću je odgledati! BOLNO JE!”. Informer. Pristupljeno 15. maj 2024.
- ^ Milomir Marić (21. maj 2015). „Goli Zivot - Borislav Milosevic - (TV Happy 2013)”. Youtube. Goli Zivot TV HAPPY. Pristupljeno 3. april 2021. „U uvodnom delu odgovara na pitanje o nacionalnoj pripadnosti”
