Svjetsko drumsko prvenstvo UCI — Vožnja na hronometar za muškarce

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Svetsko drumsko prvenstvo UCI — vožnja na hronometar za muškarce
Svjetsko drumsko prvenstvo UCI 2023 — Vožnja na hronometar za muškarce
Majica duginih boja za svetskog šampiona
Detalji o trci
Datum održavanjana kraju sezone
Lokalni naziv(i)engl. UCI Road World Championships
Drugi naziv(i)Svjetsko prvenstvo u biciklizmu
(engl. World Cycling Championships)
Disciplinadrumska trka
TakmičenjeUCI vorld tur
Tipjednodnevna trka
OrganizatorUCI
Istorija
Prvo održavanje(1994{{month}}{{{day}}})1994. (29/30 god.)
Broj održavanja31 (do 2024)
Prvi pobjednikUjedinjeno Kraljevstvo Kris Bordman
Najviše pobjeda
  •  Fabijan Kančelara (ŠVA)
  •  Toni Martin (NjEM)

    4 puta

Trenutni pobjednikBelgija Remko Evenepul (2023.)
Dio serije članaka o
Svjetskom prvenstvu UCI
Majica duginih boja, koju dobija pobjednik
Majica duginih boja, koju dobija pobjednik
Drumske trke
Po disciplinama
Muškarci
Do 23 godine:
Drumska trka
Juniori:
Drumska trka
Žene
Juniorke:
Drumska trka
Mješoviti hronometar
Bivše discipline
Ekipni hronometar (nacionalni timovi):
Ekipni hronometar (komercijalni timovi):
Amateri:
Po godinama
Velodromske trke
Po disciplinama
Muškarci
Žene
Bivše discipline
Tempo:
Tandem:
Po godinama
ICA
UCI
Drumski parabiciklizam
Po disciplinama
Muškarci
Žene
Po godinama
UCI—IPC
UCI
Velodromski parabiciklizam
Po disciplinama
Muškarci
Žene
Kombinovane discipline
Po godinama
Brdski biciklizam
Po disciplinama
Muškarci
Žene
Kombinovane discipline
Po godinama
Brdski biciklizam
Brdski biciklizam i hronometar
Brdski biciklizam
Maraton
For kros
Urban
Po disciplinama
Muškarci
Žene
Po godinama
Brdski hronometar
Po disciplinama
Muškarci
Žene
Po godinama
Brdski hronometar
2000—2016: dio Svjetskog prvenstva u Brdskom biciklizmu i hronometru
2017—: dio Svjetskog urban prvenstva
Ciklokros
Po disciplinama
Muškarci
Žene
Po godinama
BMX
Po disciplinama
Muškarci
Žene
Bivše discipline
Juniori:
Juniorke:
Kruzer:
Po godinama
Dvoranski biciklizam
Po disciplinama
Muškarci
Žene
Po godinama

Vožnja na hronometar za muškarce na Svjetskom drumskom prvenstvu UCI (engl. UCI Road World Championships), jedna je od disciplina na Svjetskom drumskom prvenstvu, u kojoj se odlučuje svjetski šampion u vožnji na hronometar za muškarce. Prvi put je održano 1994. i od tada se održava svake godine. Hronometar je dužine uglavnom od 40 do 50 km, po ravnom ili brdovitom profilu.[1] Vozači startuju sa dva minuta razmaka i vozač koji dionicu pređe za najmanje vremena je pobjednik i dobija majicu duginih boja (koja je malo drugačija od majice duginih boja za pobjednika drumske trke) i nosi je na svakom hronometru, u okviru etapnih trka na kojima učestvuje, do sledećeg Svjetskog prvenstva u vožnji na hronometar.[2]

Rekorderi su Fabijan Kančelara i Toni Martin sa po četiri pobjede. Majkl Rodžers i Toni Martin su jedini sa tri pobjede zaredom.[3] Bredli Vigins je najstariji pobjednik, osvojio je prvenstvo 2014. sa 34 godine i 149 dana, dok je najmlađi pobjednik Majkl Rodžers, koji je 2003. osvojio prvenstvo sa 23 godine i 293 dana[4]

Njemac Mihel Rih, završio je drugi tri puta i najuspješniji je vozač koji nije osvojio Svjetsko prvenstvo, sa ukupno četiri medalje. Fabijan Kančelara ima najviše trećih mjesta, tri puta je osvojio bronzanu medalju. Najuspješnija država je Njemačka, sa sedam pobjeda. Tom Dimulen je osvojio prvenstvo 2017. i postao prvi holandski pobjednik,[5] dok je Filipo Gana osvojio prvenstvo 2020. i postao prvi italijanski pobjednik Svjetskog prvenstva u vožnji na hronometar.

Istorija[uredi | uredi izvor]

Fabijan Kančelara, četvorostruki svjetski šampion u vožnji na hronometar.

Prije 1994. biciklisti koji su vozili dobro na hronometrima na tri grand tur trke smatrani su najboljim na svijetu.[3] Prvo Svjetsko prvenstvo u vožnji na hronometar održano je u Agriđentu, u Italiji, a osvojio ga je Britanac Kris Bordman. Naredne godine, prvenstvo je osvojio pobjednik Tur de Fransa — Migel Indurain, pobijedivši Abrahama Olana za 49 sekundi.[6] Aleks Cile, pobjednik Vuelta a Espanje 1996, osvojio je majicu duginih boja, ispred Krisa Bordmana. Godine 1997. Svjetsko prvenstvo u vožnji na hronometar osvojio je Francuz, Loran Žalaber, koji je pobijedio Ukrajinca Sergija Gončara za tri sekunde.[7] Godine 1998. Olano je pobijedio ispred Melsiora Maurija za 37 sekundi.[8]

Njemac Jan Ulrih, osvojio je prvenstvo 1999. pobijedivši Šveđanina Mihaela Andersona za 40 sekundi, na stazi dugoj 50 km.[9] Ulrih nije učestvovao na prvenstvu 2000. i Gončar je osvojio, deset sekundi ispred Mihela Riha.[10] Ulrih se na Svjetsko prvenstvo u vožnji na hronometar vratio naredne godine i osvojio ga, pobijedivši Dejvida Milara za šest sekundi.[11] Ulrih je opet odlučio da ne brani svoju titulu 2002. i Santjago Botero je postao prvi Kolumbijac koji je osvojio Svjetsko prvenstvo, pobijedivši Riha za osam sekundi.[12] Godine 2003. prvenstvo je osvojio Dejvid Milar, ali mu je pobjeda oduzeta naredne godine, jer je utvrđeno da se dopingovao. Pobjeda je dodijeljena Majklu Rodžersu, koji je prvobitno osvojio srebrnu medalju.[13]

Toni Martin, četvorostruki svjetski šampion.

Rodžers je prvenstvo osvajao i naredne dvije godine, pobijedivši 2004. Riha za minut i 20 sekundi,[14] dok je 2005. za 23 sekunde bio bolji od Španca Ivana Gutjereza.[15] Rodžersova serija pobjeda je završena 2006. godine, kada je prvenstvo osvojio Fabijan Kančelara, minut i 18 sekundi ispred Amerikanca Dejvida Zabriskog.[16] Kančelara je majicu duginih boja odbranio naredne godine, pobijedivši Mađara Lasla Bodrogija.[17] Kančelara nije učestvovao 2008. i prvenstvo je osvojio Njemac Bert Grabš.[18] Kančelara se vratio na Svjetsko prvenstvo 2009. i osvojio ga je ispred Šveđanima Gustava Larsona, dok je treće mjesto osvojio Toni Martin.[19] Godine 2010. Kančelara je osvojio majicu duginih boja rekordni četvrti put, a Milar i Martin su kompletirali podijum.[20]

Nakon dva treća mjesta, Toni Martin je osvojio Svjetsko prvenstvo 2011. ispred Bredlija Viginsa i Kančelare.[21] Martin je prvenstvo osvojio i 2012. sa pet sekundi ispred Tejlora Finija,[22] dok je 2013. osvojio prvenstvo treći put zaredom, pobijedivši ponovo ispred Viginsa i Kančelare, čime je izjednačio rekord Rodžersa od tri pobjede zaredom.[23] Nakon dvije srebrne medalje, Bredli Vigins je 2014. pobijedio ispred Tonija Martina i Kančelare.[24] Vigins se 2015. fokusirao na obaranje rekorda na sat vremena i nije učestvovao na Svjetskom prvenstvu, a drugi veliki favoriti — Toni Martin i Tom Dimulen, nisu uspjeli da se domognu podijuma; prvenstvo je osvojio Bjelorus Vasil Kirjenka.[25] Godine 2016, Toni Martin je izjednačio rekord Kančelare, osvojivši majicu duginih boja po četvrti put.[26]

Tom Dimulen, svjetski šampion 2017.

Godine 2017, Svjetsko prvenstvo je održano u Bergenu i ruta je promijenjena, cilj je bio na brdu dugom 3,4 km.[27] Četvorostruki svjetski šampion — Toni Martin, izrazio je nezadovoljstvo što se hronometar završava usponom.[28] Takođe, UCI je dozvolio promjenu bicikla pred uspon, tako da su vozači mogli da voze drumski bicikl na usponu, što je prednost davalo klasičnim brdašima.[29] Tom Dimulen je potpuno dominirao, bio je najbrži na svim prolaznim ciljevima, nije mijenjao bicikl i osvojio je zlato 57 sekundi ispred Primoža Rogliča, dok je bronzu osvojio Kris Frum, minut i 21 sekundu iza Dimulena, a sedam sekundi ispred Nelsona Oliveire.[5]

Prvenstvo 2018. osvojio je Roan Denis, koji je potpuno dominirao, bio je najbrži na svim prolaznim ciljevima i pobijedio je minut i 21 sekundu ispred pobjednika 2017 — Toma Dimulena, dok je bronzu osvojio Belgijanac Viktor Kampenarts, 53 stotinke iza Dimulena.[30] To je bila prva medalja za Denisa na Svjetskom prvenstvu u seniorskoj konkurenciji, dok je kao junior osvojio srebrnu medalju 2012. godine.[30] Denis je osvojio drugu titulu zaredom 2019, minut i osam sekundi ispred Remka Evenepola i minut i 55 sekundi ispred Filipa Gane.[31] Gana je osvojio prvenstvo 2020, 26 sekundi ispred Vauta van Arta i 29 sekundi ispred Stefana Kinga, postavši tako prvi italijanski pobjednik Svjetskog prvenstva.[32] Roan Denis je završio na petom mjestu, a Tom Dimulen na desetom.[32] Godine 2021. Gana je osvojio prvenstvo drugu godinu zaredom, ponovo ispred Van Arta, dok je na trećem mjestu završio Remko Evenepul, četiri sekunde ispred Kaspera Asgrena.[33]

Osvajači medalja[uredi | uredi izvor]

Prvenstva Zlato Srebro Bronza
Agriđento 1994. Ujedinjeno Kraljevstvo Kris Bordman Italija Andrea Kjurato Njemačka Jan Ulrih
Duitama 1995. Španija Migel Indurain Španija Abraham Olano Njemačka Uve Pešel
Lugano 1996. Švajcarska Aleks Cile Ujedinjeno Kraljevstvo Kris Bordman Švajcarska Toni Rominger
San Sebastijan 1997. Francuska Loran Brošar Ukrajina Sergij Gončar Ujedinjeno Kraljevstvo Kris Bordman
Valkenburg 1998. Španija Abraham Olano Španija Melsior Mauri Ukrajina Sergij Gončar
Verona 1999. Njemačka Jan Ulrih Švedska Mihael Anderson Ujedinjeno Kraljevstvo Kris Bordman
Plue 2000. Ukrajina Sergij Gončar Njemačka Mihel Rih Mađarska Laslo Bodrogi
Lisabon 2001. Njemačka Jan Ulrih Ujedinjeno Kraljevstvo Dejvid Milar Kolumbija Santjago Botero
Limburg 2002. Kolumbija Santjago Botero Njemačka Mihel Rih Španija Igor Gonzales
Hamilton 2003. Australija Majkl Rodžers[n. 1] Njemačka Uve Pešel Njemačka Mihel Rih
Verona 2004. Australija Majkl Rodžers Njemačka Mihel Rih Kazahstan Aleksandar Vinokurov
Madrid 2005. Australija Majkl Rodžers Španija Ivan Gutjerez Švajcarska Fabijan Kančelara
Salcburg 2006. Švajcarska Fabijan Kančelara Sjedinjene Američke Države Dejvid Zabriski Kazahstan Aleksandar Vinokurov
Štutgart 2007. Švajcarska Fabijan Kančelara Mađarska Laslo Bodrogi Holandija Stef Klement
Vareze 2008. Njemačka Bert Grabš Kanada Svejn Tuft Sjedinjene Američke Države Dejvid Zabriski
Mendrizio 2009. Švajcarska Fabijan Kančelara Švedska Gustav Larson Njemačka Toni Martin
Gilong 2010. Švajcarska Fabijan Kančelara Ujedinjeno Kraljevstvo Dejvid Milar Njemačka Toni Martin
Kopenhagen 2011. Njemačka Toni Martin Ujedinjeno Kraljevstvo Bredli Vigins Švajcarska Fabijan Kančelara
Valkenburg 2012. Njemačka Toni Martin Sjedinjene Američke Države Tejlor Fini Belorusija Vasil Kirjenka
Firenca 2013. Njemačka Toni Martin Ujedinjeno Kraljevstvo Bredli Vigins Švajcarska Fabijan Kančelara
Ponferada 2014. Ujedinjeno Kraljevstvo Bredli Vigins Njemačka Toni Martin Holandija Tom Dumulan
Ričmond 2015. Belorusija Vasil Kirjenka Italija Adrijano Malori Francuska Žerom Kopel
Doha 2016. Njemačka Toni Martin Belorusija Vasil Kirjenka Španija Honatan Kastrovijeho
Bergen 2017. Holandija Tom Dimulen Slovenija Primož Roglič Ujedinjeno Kraljevstvo Kris Frum
Inzbruk 2018. Australija Roan Denis Holandija Tom Dimulen Belgija Viktor Kampenarts
Harogejt 2019. Australija Roan Denis Belgija Remko Evenepol Italija Filipo Gana
Imola 2020. Italija Filipo Gana Belgija Vaut van Art Švajcarska Stefan King
Flandrija 2021. Italija Filipo Gana Belgija Vaut van Art Belgija Remko Evenepul
Volongong 2022. Norveška Tobijas Fos Švajcarska Stefan King Belgija Remko Evenepul
Glazgov 2023. Belgija Remko Evenepul Italija Filipo Gana Ujedinjeno Kraljevstvo Džoš Tarling

Statistika[uredi | uredi izvor]

Najuspješniji biciklisti[uredi | uredi izvor]

Najuspješniji učesnici na Svjetskom prvenstvu u vožnji na hronometar[34]
Pozicija Biciklista Zlato Srebro Bronza Ukupno
1. Njemačka Toni Martin 4 1 2 7
2. Švajcarska Fabijan Kančelara 4 0 3 7
3. Australija Majkl Rodžers 3 0 0 3
4. Njemačka Jan Ulrih 2 0 1 3
5. Italija Filipo Gana 2 1 1 4
6. Australija Roan Denis 2 0 0 2
7. Ujedinjeno Kraljevstvo Bredli Vigins 1 2 0 3
8. Ujedinjeno Kraljevstvo Kris Bordman 1 1 2 4
9. Ukrajina Sergij Gončar 1 1 1 3
Belorusija Vasil Kirjenka 1 1 1 3
Holandija Tom Dimulen 1 1 1 3

Medalje po državama[uredi | uredi izvor]

Medalje po državama
Pozicija Država Zlato Srebro Bronza Ukupno
1.  Njemačka 7 5 5 17
2.  Švajcarska 5 1 5 11
3.  Australija 5 0 0 5
4.  Ujedinjeno Kraljevstvo 2 5 4 11
5.  Španija 2 3 2 7
6.  Italija 2 3 1 6
7.  Holandija 1 1 2 4
8.  Bjelorusija 1 1 1 3
 Ukrajina 1 1 1 3
10.  Kolumbija 1 0 1 2
 Francuska 1 0 1 2
12.  Belgija 1 3 3 7
13.  Norveška 1 0 0 1
14.  SAD 0 2 1 3
15.  Švedska 0 2 0 2
16.  Mađarska 0 1 1 2
17.  Kanada 0 1 0 1
 Slovenija 0 1 0 1
19.  Kazahstan 0 0 2 2

Napomene[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Dejvid Milar je bio pobednik 2003. ali mu je pobeda oduzeta u avgustu 2004. jer je utvrđeno da se dopingovao

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „UCI Road World Championships – Information for Organisers” (PDF). Union Cycliste Internationale (UCI). str. 8. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  2. ^ „UCI Road World Championships – The magical rainbow jersey”. Union Cycliste Internationale (UCI). 9. 9. 2015. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  3. ^ a b „UCI World Championships: the experts against the clock”. Union Cycliste Internationale (UCI). 15. 9. 2015. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  4. ^ „Oldest winners”. Pro Cycling Stats. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  5. ^ a b „Dumoulin wins time trial world championship in Bergen”. Cyclingnews.com. 20. 9. 2017. Pristupljeno 21. 9. 2017. 
  6. ^ „World Championships – ITT (43km) 4 Oct 95”. Cycling News. 4. 10. 1995. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  7. ^ „World Road Cycling Championships, San Sebastian”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  8. ^ „Elite Men's Individual Time Trial, 43.5 kms”. Cycling News. 8. 10. 1998. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  9. ^ Maloney, Tim (7. 10. 1999). „Jan the Man comes through”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  10. ^ Maloney, Tim (12. 10. 2000). „Hontchar Honch against the watch; Olano bombs again”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  11. ^ Maloney, Tim (11. 10. 2001). „Ullrich surges to Elite TT victory”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  12. ^ Jones, Jeff (10. 10. 2002). „Botero gives Colombia its first World title”. Cycling News. Pristupljeno 11. 11. 2016. 
  13. ^ „Millar banned for two years”. BBC Sport. 4. 8. 2004. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  14. ^ Maloney, Tim (29. 9. 2004). „Mick makes it real this time”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  15. ^ Stokes, Shane; Macias, Herman Alvarez (22. 9. 2005). „Three for Rogers”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  16. ^ Kröner, Hedwig (21. 9. 2006). „Fabian the superman”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  17. ^ Brown, Gregor (27. 9. 2007). „Cancellara reigns as World Champion”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  18. ^ Westemayer, Susan (25. 9. 2008). „Grabsch grabs title”. Cycling News. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  19. ^ „Time Trial Men Elite Results”. Union Cycliste Internationale (UCI). 24. 9. 2009. Arhivirano iz originala 24. 09. 2009. g. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  20. ^ „Fabian Cancellara beats David Millar to time trial gold”. BBC Sport. 30. 9. 2010. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  21. ^ „Martin wins his first elite men's time trial world championship”. Cyclingnews.com. 21. 9. 2011. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  22. ^ „Martin defends elite men's time trial world championship”. Cyclingnews.com. 19. 9. 2012. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  23. ^ „Tony Martin wins elite men's time trial world championship”. Cyclingnews.com. 25. 9. 2013. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  24. ^ „Wiggins wins time trial world championship”. Cyclingnews.com. 24. 9. 2014. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  25. ^ „Kiryienka wins individual time trial World Championship”. Cycling News. 24. 9. 2015. Arhivirano iz originala 9. 12. 2015. g. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  26. ^ „World Championships: Tony Martin wins world time trial title”. Cyclingnews.com. 12. 10. 2016. Pristupljeno 27. 11. 2016. 
  27. ^ „2017 Road World Championships Elite Men's Individual Time Trial”. Cyclingnews.com. 16. 7. 2017. Arhivirano iz originala 17. 08. 2018. g. Pristupljeno 21. 9. 2017. 
  28. ^ Farrand, Stephen (18. 9. 2017). „Tony Martin angry about uphill finish to time trial world championships”. Cyclingnews.com. Pristupljeno 21. 9. 2017. 
  29. ^ Farrand, Stephen (19. 9. 2017). „Bike change could be key to Worlds TT success”. Cyclingnews.com. Pristupljeno 21. 9. 2017. 
  30. ^ a b Arthurs-Brennan, Michelle (26. 9. 2018). „Rohan Dennis wins UCI World Championships elite men’s time trial taking over a minute out of Tom Dumoulin”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 25. 9. 2020. 
  31. ^ Fotheringham, Wiliam (25. 9. 2019). „Rohan Dennis dominates men’s time trial at Road World Championships”. theguardian.com. Pristupljeno 25. 9. 2020. 
  32. ^ a b Weislo, Laura (25. 9. 2020). „Ganna wins time trial title at Imola World Championships”. Cyclingnews.com. Pristupljeno 25. 9. 2020. 
  33. ^ Ronald, Issy (19. 9. 2021). „Filippo Ganna wins elite men's time trial title at Flanders World Championships”. Cyclingnews.com. Pristupljeno 27. 9. 2021. 
  34. ^ „World Championships - ITT (WC)”. procyclingstats.com. Pristupljeno 25. 9. 2020. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Svetsko prvenstvo u biciklizmu na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Свјетско_друмско_првенство_UCI_—_Вожња_на_хронометар_за_мушкарце&oldid=27555476”