Artur Takač

Artur Takač
Lični podaci
Datum rođenja	(1918-06-09)9. jun 1918.
Mesto rođenja	Varaždin, Austrougarska
Datum smrti	2004.
Mesto smrti	Kopaonik, Srbija
Državljanstvo	Jugoslovensko

Artur Takač (1918 — 2004) je bio atletski reprezentativac, proslavljeni jugoslovenski sportski radnik i član Međunarodnog olimpijskog komiteta, pukovnik JNA.

Biografija

Artur Takač je rođen 9. juna 1918. godine u Varaždinu.

Sportska karijera

Sportu i atletici ga je privukao varaždinski sportski radnik Dragan Grims. Sportsku karijeru započeo 1934. Sa 16 godina igrao je fudbal u HŠK Slavija iz Varaždina. Bio je omladinski prvak i rekorder Jugoslavije u trčanju na 800 i 1.500 metara. Godine 1935. učestvovao u atletskoj reprezentaciji Jugoslavije u susretu sa univerzitetskom reprezentacijom Ujedinjenog Kraljevstva. Te godine osvojio je omladinsko Tenisko prvenstvo Jugoslavije u igri parova. Godine 1937, u Varaždinu je sa Dragutinom Fridrihom osnovao klub za hokej na ledu u kojem je igrao beka i koji je 1940. osvojio Prvenstvo Hrvatske u hokeju na ledu i drugo mesto na Prvenstvu Jugoslavije. Godine 1940. je došao u zagrebački HAŠK, u kojem je bio jedan od aktera tadašnjih uspeha.

Drugi svetski rat

Po izbijanju Aprilskog rata 1941. Takač je bio interniran u logor u Italiji. Posle kapitulacije Italije 1943. godine prebegao je u Švajcarsku gde je kao ratni zarobljenik interniran u Iverdon kraj Lozane. Tamo je bio takmičar i trener atletskog kluba. Sa ostalim izbeglim ratnim zarobljenicima osnovao je i igrao za Jugoslovenski fudbalski klub. U to vreme Olimpijski institut u Lozani organizovao je kurseve za sportske instruktore u logorima za izbegle ratne zarobljenike, a jedan od njig pohađa i Artur Takač. Brzo je zapažen i kao pedagog, pa je prihvaćen kao nastavnik i saradnik Međunarodnog biroa za sportsku pedagogiju i Olimpijskog instituta u Lozani. Njegov talenat i entuzijazam su bili primećeni od strane direktora Instituta dr Frensisa Meserlija, koji ga je izabrao za svog pomoćnika. Tokom 1944. godine Takač, Meserli i drugi su organizovali mini olimpijske igre za bivše zarobljenike u kampu poreklom iz Jugoslavije, Amerike, Engleske, Grčke, Italije, Francuske i drugih zemalja.

Na proslavi 50-godišnjice osnivanja Olimpijskih igara moderne ere (16—20. juna 1944) Održan je Kongres sportske pedagogije i psihologije na kojem je Takač podneo referat Pedagogija u atletskom treningu. Na atletskim takmičenju koje je organizovao tom prilikom, pobeđuje u trčanju na 400 i 1.5000 metara.

Krajem avgusta 1944, prebegao je iz Švajcarske u Francusku i pridružio se borcima pokreta otpora, a zatim se prebacio preko Barija u Italiji na Vis i tu ulazi u sastav NOV.

Posleratni period

Posle Oslobođenja organizuje sportski život u Jugoslovenskoj armiji (JA). Učestvovao je 1945. pri formiranju FD CDJA Partizan u Beogradu. Od 1946—48 bio je prvi komandant Škole za fizičku kulturu JA. U periodu 1946—69 bio je generalni sekretar, te potpredsednik i predsednik AK Partizan. Istovremeno je od 1946—60 bio generalni sekretar Atletskog saveza Jugoslavije, a do 1969. i potpredsednik.

Olimpijski rad

Godine 1948. Takač je bio vođa Jugoslovenskog atletskog tima na Olimpijskim igrama u Londonu. Nakon uspeha sa kandidovanjem Beograda za Pojedinačno atletsko prvenstvo Evrope 1962. godine, Artur Takač je postao član Veća Međunarodne atletske federacije (IAAF). Već 1964. godine, Takač postaje tehnički direktor Međunarodnog olimpijskog komiteta i član Organizacionog odbora Olimpijskih igara u Meksiku 1968. godine. Kao jedan od sudija koji su ručno merili rezultat, odigrao je važnu ulogu u priznavanju skoka u dalj Boba Bimona (8.90 metara) za svetski rekord. Uspeh tih igara promovisao ga je za tehničkog delegata i na olimpijskim igrama 1972. godine u Minhenu i 1976. godine u Montrealu. Tokom tih zadataka Artur Takač je radio i na unapređenju pojedinih olimpijskih pravila. Radio je na masovnijem učešću žena na olimpijskim igrama, ali i na pitanjima upotrebe droge u sportu. Nakon toga se Takač vraća u Jugoslaviju, gde vodi Mediteranske igre 1979. u Splitu, a potom Zimske olimpijske igre 1984. u Sarajevu. Takač je u to vreme bio lični savetnik predsednika MOK Huana Antonija Samarana. Od 1987. godine bio je počasni doživotni član Evropske atletske asocijacije (EAA), a od 1999 i Međunarodne atletske federacije (IAAF). Godine 1998. Takač je objavio svoje memoare u knjizi 60 olimpijskih godina.

Značajnije nagrade i priznanja

Artur Takač je dobitnik mnogih značajnih sportskih priznanja, među kojima treba istaći:

Medalju Pjer de Kuberten,

Olimpijski orden i

Orden međunarodne atletske federacije.

Nestanak

Artur Takač je nestao 28. januara 2004. tokom skijanja na Kopaoniku. Njegovo telo je pronađeno 17 meseci kasnije, juna 2005. godine, u Čavorovskoj reci blizini sela Gumnište, 25 kilometra od Leposavića. Sahranjen je 4. jula 2005. u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.

Memorijalni turnir

U Beogradu, na stadionu FK Partizana se od 2006. do 2009. godine održavan je međunarodni atletski miting posvećen sećanju na Artura Takača.

Pobednik trke na 800 metara dobija statuu Artura Takača, a ostali pobednici trofeje u obliku Beogradskog pobednika.

Zanimljivosti

Sin Artura Takača, Goran Takač bio je 2004. godine optužen u emisiji nezavisne produkcije emitovanoj na Bi Bi Siju za korupciju i pomaganje Londonu u nelegalnom dobijanju olimpijskih igara 2012. godine. Te tvrdnje protiv njega nisu dokazane. Britanski novinari su bili optuženi za prevaru, ali se od te tužbe odustalo.

Spoljašnje veze

• biografija (jezik: engleski)