Arhimandrit Gavrilo (Vučković)
| Iguman Gavrilo Vučković | |
|---|---|
 | |
| Osnovni podaci | |
| Pomesna crkva | Srpska pravoslavna crkva |
| Mitropolija | Mitropolija zagrebačko-ljubljanska |
| Manastir | Manastir Lepavina kod Koprivnice |
| Čin | Iguman |
| Titula | Arhimandrit |
| Dužnost | Svštenoslužitelj |
| Sedište | Manastir Lepavina |
| Godine službe | 1984—2017 |
| Lični podaci | |
| Svetovno ime | Bora Vučković |
| Datum rođenja | 10. maj 1944. |
| Mesto rođenja | Duboka, Kučevo, Kraljevina Jugoslavija (dejure) Srbija pod nemačkom okupacijom (defakto) |
| Datum smrti | 12. april 2017. (72 god.) |
| Mesto smrti | Beograd, Srbija |
| Grob | Manastir Lepavina kod Koprivnice |
Gavrilo (svetovno Bora Vučković; Duboka, kod Kučeva, 10. maj 1944 ― Beograd, 12. april 2017) bio je pravoslavni arhimandrit i iguman Manastira Lepavina.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Dečak Bora, kasnije Arhimandrit Gavrilo (Vučković), ostao je vrlo mlad bez majke a sa svega 14 godina ostao je i bez oca. Arhimandrit Gavrilo (Vučković) stupio u manastir za iskušenika krajem aprila 1961. godine. Zamonašen je u rasu na Veliku subotu 1964. godine u manastiru Rakovici. Čin postriga izvršio episkop Sava moravički, a priveo arhimandrit Milutin, kasnije episkop timočki, po završetku Bogoslovsko-monaškog seminara školske 1963/64. godine. Po blagoslovu Njegove Svetosti Patrijarha srpskog g. Germana, iste godine odlazi u manastir Svete Pećke patrijaršije. Od 23. septembra 1965. do 11. marta 1967. na odsluženju vojnog roka u Skoplju. Po povratku iz vojske prelazi iz Eparhije beogradsko-karlovačke u raško-prizrensku i biva pričislen u bratstvo manastira Visokih Dečana. Iste 1967. godine bio rukopoložen u čin jerođakona od episkopa raško-prizrenskog g. Pavla na dan svetog Stefana Dečanskog. Provevši od 21. marta 1967. do 10. marta 1971. u manastiru Visoki Dečani, po ličnoj molbi dobio kanonski otpust za prelazak u manastir Hilandar na Svetoj Gori (Grčka).
U Hilandar stiže 12. marta 1971. godine. Dodeljuje mu se poslušanje črednog đakona i prosforara. Kasnije sa poslušanja prosforara na poslušanje gostoprimca, prvo pri kancelariji i Saboru staraca (opšta uprava) i posle na duže vreme gostoprimac za opšte manastirske goste. Rukopoložen za jeromonaha 26. januara 1980. godine, na dan svetih mučenika Ermila i Stratonika.
Čin hirotonije izvršio episkop rodostolski g. Hrizostom, titularni episkop Vaseljenske patrijaršije sa sedištem u Kareji Sveta Gora. Odmah primio novo poslušanje - čredni jeromonah u crkvi. Na manastirsku slavu Sveto Vavedenje 1981. godine u toku bdenija postrižen u malu shimnu sa istim imenom Gavrilo. Postriženje izvršio episkop zvorničko-tuzlanski g. Vasilije Kačavenda, a priveo, kao duhovni otac, starac proiguman Nikanor. Po blagoslovu Uprave manastira Hilandara, boravio godinu dana, od marta 1983. do marta sledeće 1984, kod duhovnika starca Kirila u keliji svetog Nikolaja - Belozerska, među Grcima.
Po blagoslovu duhovnika starca Nikanora i po ličnoj molbi dobio opšti kanonski otpust i vratio se u Srbiju. U manastiru Banja, kod Risna Crna Gora, proveo mesec dana, a u Boki kotorskoj kod protojereja stavrofora, arhijerejskog namjesnika za Boku kotorsku oca Moma Krivokapića, tri meseca. U avgustu 1984. godine kanonski primljen u Eparhiju zagrebačko-ljubljansku. Dana 17. avgusta 1984. godine primio upravu manastira Lepavine i parohiju manastirsku. Na Veliku Gospojinu - Uspenje Presvete Bogorodice, 1994. godine, Njegovo Visokopreosveštenstvo Mitropolit zagrebačko-ljubljanski i cele Italije g. Jovan na Svetoj arhijerejskoj liturgiji proizveo ga u čin arhimandrita.
Tokom građanskog rata (1991—1995) ostao je u manastiru. U svom pastirskom radu poznat je po korištenju modernih tehnologija dostupnih putem Interneta za duhovno-misionarski rad.[2] Sveti sinod Srpske pravoslavne crkve formirao je krajem 2014. godine. Misionarsko odjeljenje, izabravši oca Gavrila kao jednog od njegovih dvanaest stalnih članova.[3]
Po blagoslovu Njegovog Visokopreosveštenstva Mitropolita g. Porfirija, arhimandrit Gavrilo (Vučković) učestvovao je na „Prvom Međunarodnom simpozijumu o digitalnim medijama i pravoslavnoj pastirskoj brizi“ koji je održan od 07 do 09. maja 2015. godine u Atini uz učešće 75 stručnjaka, pravoslavnih sveštenika i mirjana iz 21 zemlje.[4]
Sveti sinod Srpske pravoslavne crkve izabrao je arhimandrita Gavrila da izvuče kovertu sa imenom novog Patrijarha januara 2010. godine.[5]
Upokojio se u Gospodu na Veliku Sredu, 12. aprila 2017. godine u bolnici „Svetog Save" u Beogradu. Sahranjen je 17. aprila na manastirskom groblju u manastiru Lepavina.[6]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ „Arhimandrit Gavrilo (Vučković)”.
- ^ „Slovo o ocu Gavrilu lepavinskom”.
- ^ „Misionarsko odeljenje”. Arhivirano iz originala 24. 11. 2020. g.
- ^ „Abbot of the monastery Lepavina”.
- ^ „Prema pravilima izbora apostolskim žrebom”.
- ^ „Opelo i sahrana”.
Literatura[uredi | uredi izvor]
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Zvanična stranica manastira Lepavina
- Arhimandrit Gavrilo Vučković - intervju („Politika“, 3. april 2010)
- Dokumentarni film: "Kako sam upoznao svog duhovnog oca" na sajtu YouTube
