Branka Grljušić
| Branka Grljušić | |||
|---|---|---|---|
| Lični podaci | |||
| Datum rođenja | 12. oktobar 1912. | ||
| Mesto rođenja | Kozarac, Kraljevina Jugoslavija | ||
| Datum smrti | 13. februar 2013. (78 god.) | ||
| Mesto smrti | Toronto, Kanada | ||
| Nacionalnost | Srpkinja | ||
| Nagrade |
| ||
Branka Grljušić, (Kozarac, 2. avgust 1934- 13. februar 2013, Toronto, Kanada) hemičar, diplomirani inžinjer tehnologije. Bila je logoraš u logoru Jasenovac. Prva žena direktor u sektoru teške industrije/metalurgije u Jugoslaviji.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođena je u učiteljskoj porodici Janjić iz Lamovite. Preživjela je Kozarsku ofanzivu i logor Jasenovac. Uhvaćena je 7. jula 1942. sa majkom, sestrom i još 50 žena sa djecom u kozarskom zbjegu. Sačuvana je fotografija njihovog sprovođenja u Jasenovac. U Sarajevu je završila Žensku gimnaziju 1952, Prirodnomatematički fakultet 1956. i Tehnološki fakultet 1969. godine. Bila je profesor hemije u Učiteljskoj školi u Sarajevu 1956-1960, predstavnik Jugoslavije pri misiji Ujedinjenih nacija u Gvineji 1960-1962, gdje je na francuskom jeziku predavala hemiju i fiziku u Muškoj gimnaziji, a 1963-1969. radila je u gimnaziji u Varešu. Bila je narodni poslanik u Skupštini SFRJ u Beogradu 1969-1970, zamjenik direktora Tvornice žice u Sarajevu 1971-1976. (prva žena direktor u sektoru teške industrije/metalurgije u Jugoslaviji), predstavnik Jugoslavije na Svjetskoj konferenciji žena u Parizu 1977, direktor Tvornice kozmetike "Astro" u Sarajevu 1977-1981, savjetnik za privredu u Gradskoj opštini Sarajevo 1982, direktor Više upravne škole 1983. godine. Penzionisana je 1984. godine. Za vrijeme Odbrambeno-otadžbinskog rata 1992-1995. bila je u Sarajevu, a 1997. odselila se u Toronto. Odlikovana je Ordenom rada sa zlatnim vijencem.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Enciklopedija Republike Srpske. 2, V-G. Laktaši: Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske. 2018. str. 728—729. ISBN 978-99976-42-04-2.
