Branko Petričević
| branko petričević | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Nadimak | Kađa |
| Datum rođenja | 1914. |
| Mesto rođenja |  Kraljevina Crna Gora |
| Datum smrti | 1982. (67/68 god.) |
| Mesto smrti |  SFR Jugoslavija |
| Delovanje | |
| Član KPJ od | 1933. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska armija 1941 — 1948. |
| Čin | general-major[a] |
Branko Petričević Kađa (1914 — 1982) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i general-major Jugoslovenske armije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 1914. godine u Crnoj Gori. Završio je Pravni fakultet u Beogradu. Tokom studija, pristupio je studentskom revolucionarnom pokretu i 1932. postao član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ), a od 1933. i član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ).[1]
Bio je organizacioni sekretar Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru, Boku, Sandžak i Kosovo i Metohiju, a kasnije sekretar Mesnog komiteta KPJ za Cetinje. Avgusta 1940. učestvovao je na Osmoj pokrajinskoj konferenciji KPJ za Crnu Goru, Boku, Sandžak i Kosovo i Metohiju, na kojoj je održao Referat o radu među ženama i bio izabran za delegata na Petu zemaljsku konferenciju, održanu oktobra iste godine u Zagrebu. Kasnije je zbog frakcionaških borbi isključen iz članstva Komunističke partije.[1]
Učesnik je Narodnooslobodilačke borbe od 1941. godine. Najpre je bio borac, a kasnije kada je ponovo vraćen u članstvo KPJ, postavljen je za rukovodioca Politodela Četvrte proleterske crnogorske udarne brigade. Potom je bio politički komesar 17. istočnobosanske divizije i politički komesar Glavnog štaba NOV i PO Vojvodine. Januara 1945. postavljen je za političkog komesara Treće armije JA.[1]
Posle oslobođenja Jugoslavije je radio kao pomoćnik načelnika Glavne političke uprave Jugoslovenske armije. Imao je čin general-majora.
Juna 1948. prihvatio je Rezoluciju Informbiroa i sa general-pukovnikom Arsom Jovanovićem i pukovnikom Vladom Dapčevićem planira bekstvo iz zemlje. Avgusta iste godine, sa Arsom Jovanovićem i Vladom Dapčevićem, otišao u lov u Vršac, odakle su planirali da se ilegalno prebace preko jugoslovensko-rumunske granice i da se potom iz Rumunije prebace u Moskvu.[1]
Pošto je bekstvo bilo osujećeno, prilikom ilegalnog prelaske granice Arso Jovanović je poginuo, a Branko uhapšen. Vlado Dapčević je uspeo da dođe do Beograda, gde se krio neko vreme.
Na suđenju održanom od 1. do 4. juna 1950. godine u Beogradu, Branko Petričević i Vlado Dapčević su osuđeni na dvadeset godina strogog zatvora i oduzeti su im vojni činovi i odlikovanja. Za vreme izdržavanja kazne na Golom otoku, ponovo je obnovljen proces, oni su rehabilitovani i 1956. godine pušteni na slobodu. Do penzionisanja, 1960. godine, radio je kao urednik izdavačkog preduzeća „Rad“. Umro je 1982. godine.
Napomene[uredi | uredi izvor]
- ^ sva odlikovanja i vojni čin oduzeti su mu 4. VI 1950.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ a b v g Leksikon NOR 2 1980, str. 849.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Leksikon Narodnooslobodilačkog rata i revolucije u Jugoslaviji 1941—1945. tom II. Beograd—Ljubljana: Narodna knjiga—Partizanska knjiga. 1980. COBISS.SR 49300743
