Vlajko Begović

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
vlajko begović
Vlajko Begović
Lični podaci
Datum rođenja(1905-02-08)8. februar 1905.
Mesto rođenjaFakovići, kod Bratunca, Austrougarska
Datum smrti17. februar 1989.(1989-02-17) (84 god.)
Mesto smrtiBeograd, SR Srbija, SFR Jugoslavija
Delovanje
Član KPJ od1930.
Učešće u ratovimaŠpanski građanski rat
Drugi svetski rat
Narodnooslobodilačka borba
SlužbaInternacionalne brigade
Pokret otpora
NOV i PO Jugoslavije
1936 — 1939.
1943 — 1945.
1945.
Činmajor NRA
general-major JNA u rezervi
Odlikovanja
jugoslovenska odlikovanja:
Orden junaka socijalističkog rada
Orden jugoslovenske zastave s lentom Orden Republike sa zlatnim vencem Orden zasluga za narod sa zlatnim vencem
Orden zasluga za narod sa zlatnim vencem Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem Orden za hrabrost
Partizanska spomenica 1941.
inostrana odlikovanja:
Partizanski krst
Partizanski krst
Medalja internacionalnih brigada
Medalja internacionalnih brigada

Vlajko Begović (Fakovići, kod Bratunca, 8. februar 1905 — Beograd, 17. februar 1989) bio je učesnik Španskog građanskog rata, Francuskog pokreta otpora tokom Drugog svetskog rata i Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i junak socijalističkog rada.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je 8. februara 1905. godine u selu Fakovići, kod Bratunca.

Kao student na Tehničkom univerzitetu u Pragu, radio je u revolucionarnom studentskom pokretu. Član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ) je od 1927. godine, a Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) od 1930. godine. U periodu od 1930. do 1933. godine radio je kao organizator i instruktor KPJ u Jugoslaviji. Zbog revolucionarnog rada, Državni sud za zaštitu države ga je 1933. godine, u odsustvu, osudio na 12 godina zatvora.[1][1]

Od 1933. godine je boravio u Francuskoj, gde je takođe učestvovao u radničkom pokretu. Od 1935. godine je boravio u Sovjetskom Savezu, gde je bio aspirant i predavač na Komunističkom univerzitetu nacionalnih manjina Zapada u Moskvi. Od 1936. godine je bio boravio u Španiji, gde se na strani Republikanske armije, borio u Španskom građanskom ratu. Tokom rata bio je: načelnik odeljenja Petnaeste internacionalne brigade i instruktor 35. divizije. Tokom rata stekao je čin majora Španske republikanske armije.

Posle propasti Druge španske republike, 1939. godine, zajedno sa drugim učesnicima Internacionalnih brigada, bio je u koncentracionim logorima u Francuskoj. Posle nemačke okupacije Francuske, prebačen je u zatvor, iz kog je septembra 1943. godine, zajedno sa Ljubom Ilićem i drugim Jugoslovenima, uspeo da pobegne i priključi se Pokretu otpora. Bio jedan od organizatora otpora na jugu Francuske — član Štaba Marseljskog odreda i Južne zone za međunarodne jedinice. Posle oslobođenja Francuske, januara 1945. godine, je preko Barija došao na oslobođenu teritoriju Jugoslavije. Po povratku u zemlju, uključen je u rad Agitprop odeljenja Centralnog komiteta KPJ.[2]

Posle oslobođenja Jugoslavije, obavljao je razne odgovorne društveno-političke funkcije. Bio je predsednik Savezne planske komisije, direktor Saveznog zavoda za privredno planiranje, direktor Instituta za međunarodnu politiku i privredu, direktor lista „Borba“, direktor Instituta društvenih nauka i direktor Visoke škole političkih nauka u Beogradu. Bio je član Glavnog odbora SSRN Jugoslavije i jedno vreme član Centralnog komiteta Saveza komunista Bosne i Hercegovine. Za člana Centralnog komiteta Saveza komunista Jugoslavije, biran je na Šestom i Sedmom kongresu SKJ. Biran je za narodnog poslanika Savezne skupštine. Član Saveta federacije je bio od 1967. do 1984. godine.[2]

Umro je 17. februara 1989. godine u Beogradu.

Njegov sin je Boris Begović, profesor Pravnog fakulteta Univerziteta u Beogradu.[3]

Odlikovanja[uredi | uredi izvor]

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih stranih i jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden junaka socijalističkog rada, Orden jugoslovenske zastave sa lentom, Orden Republike sa zlatnim vencem, dva Ordena zasluga za narod sa zlatnom zvezdom, Orden bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem i Orden za hrabrost. Od inostranih odlikovanja, ističu se poljski Partizanski krst i Medalja internacionalnih brigada.

Dela[uredi | uredi izvor]

Objavio je veliki broj članaka i studija o ekonomskim i političkim pitanjima. Njegova najznačajnija dela su:

  • Učešće proizvođača u upravljanju, predavanja održana na Visokoj školi političkih nauka, Beograd, 1961;
  • Metod u društveno-političkom radu, Beograd, 1963;
  • Internacionalne brigade, Beograd, 1971;
  • Socijalizam u današnjem svetu, Beograd, 1975;
  • Španija i frankizam, Beograd, 1977.[1]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b v „Vlajko Begović — Biografija na sajtu IDN”. Arhivirano iz originala 10. 03. 2022. g. Pristupljeno 12. 10. 2021. 
  2. ^ a b Vlajko BEGOVIĆ (1955–1958) — Biografija na sajtu IMPP
  3. ^ Smrt Blagoja Parovića („Politika”, 20. avgust 2014.)

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Vojna enciklopedija (knjiga prva). Beograd 1970. godina.
  • Jugoslovenski savremenici - Ko je ko u Jugoslaviji. Hronometar, Beograd 1970. godina.
  • Srpski biografski rečnik (knjiga prva). „Matica srpska“, Novi Sad 2004. godina.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Влајко_Беговић&oldid=26843695”