Pređi na sadržaj

Vojislav Maksimović

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Vojislav Maksimović
Datum rođenja(1935-08-04)4. avgust 1935. (88 god.)
Mesto rođenjaCvilin, opština Foča, Kraljevina Jugoslavija
Politička strankaSrpska demokratska stranka
Savez komunista Jugoslavije (do 1969)

Vojislav Maksimović (Cvilin kod Foče, 4. avgust 1935)[1] srpski je prozni pisac, esejista, istoričar književnosti i bibliotekarstva, profesor-emeritus, član Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske.[2] Član je prvog saziva Senata Republike Srpske.[3] Na zasjedanju Skupštine srpskog naroda u BiH, 9. januara 1992. godine pročitao je odluku o proglašenju Republike Srpskog naroda u BiH.

Biografija[uredi | uredi izvor]

Rođen je u Cvilinu (Jošanica u Staroj Hercegovini), koji su u to vrijeme bili u sastavu Zetske banovine.[3] Otac mu se zvao Jovan a majka Rosa.[3] Tokom Drugog svjetskog rata nije mogao da pohađa školu, tako da je završio u rodnom mjestu poslije rata.[3] Nižu realnu gimnaziju je završio u Foči (1947—1950), nakon čega upisuje gimnaziju.[3] U školskoj godini 1952/53. vlasti administrativnom odlukom prekidaju njegovo školovanje u gimnaziji u Foči, radi čega iste godine upisuje šesti razred Druge muške gimnazije u Beogradu.[3] Iduće godine se upisuje u Drugu mušku gimnaziju u Sarajevu, gdje završava sedmi i osmi razred i polaže veliku maturu.[3] U školskoj godini 1955/56. upisuje književnost na Filozofskom fakultu u Beogradu, a iduće godine prelazi na Filozofski fakultet u Sarajevu.[3] Diplomirao je 1960, nakon čega se vratio u Foču i zaposlio na Radničkom univerzitetu kao rukovodilac jedne katedre.[3] Za glavnog urednika lista „Drinske novosti“ je izabran 1962.[3] Radio je i kao profesor književnosti u Učiteljskoj školi u Foči, nakon čega je izabran za glavnog urednika lista „Maglić“ u Foči.[3] Na mjestu direktora Opšte biblioteke u Foči je radio od 1967. do 1969.[3] Bio je i poslanik Prosvjetno-kulturnog vijeća Savezne skupštine Jugoslavije u Beogradu.[3] Jedan je od pokretača i prvi glavni urednik časopisa Mostovi u Pljevljima.[3] Iz Saveza komunista Jugoslavije je isključen 26. maja 1969, nakon čega napušta rodni kraj.[3] Krajem 1969. se zapošljava na Institutu za izučavanje jugoslovenske književnosti na Filozofskom fakultetu u Sarajevu, gdje je počeo da piše doktorsku disertaciju na temu života i književnog djela Jovana Kršića (1898—1941).[3] Bavio se istraživanjem u bibliotekama i arhivima u Jugoslaviji i Čehoslovačkoj, nakon čega je 5. juna 1975. na Filozofskom fakultetu u Sarajevu odbranio doktorsku disertaciju.[3] Nakon disertacije je postao docent na Odsjeku za opštu književnost i bibliotekarstvo.[3] Prvo je stekao zvanje vanrednog, a 1984. je postao redovni profesor.[3] Bio je član redakcije časopisa „Život“ i „Izraz“. Pisao je za veliki broj listova od kojih su neki: Zadrugar, Odjek, Oslobođenje, Pregled, Lica, Dijalog, Spektar, Male novine, Naši dani, Godišnjak Instituta za jezik i književnost, Bibliotekarstvo, Lovački list, Prosvjetni list, Politika, Borba, Drvarski glasnik, Bibliotekar, Književne novine, Književna kritika, Putevi (Banja Luka), Koraci (Kragujevac), Gradina i Litera (Niš), Bagdala (Kruševac), Stvaranje, Ovdje i Prosvjetni rad (Titograd), Dnevnik (Novi Sad), Provincija (Šabac), Stremljenja i Novi svet (Priština), Odzivi (Bijelo Polje) i Brazde (Bijeljina).[3] Godine 1987. je imenovan za člana Uređivačkog odbora Srpske bibliografije, Knjige 1868–1944, u pripremi stručnog tima Narodne biblioteke Srbije u Beogradu.[3] U periodu od 1980/81. do 1983/84. predavao je Bibliografiju na Katedri za bibliotekarstvo i informatiku Filološkog fakulteta u Beogradu.[3]

Sa grupom srpskih intelektualaca obnovio je 1990. godine Srpsko prosvjetno i kulturno društvo Prosvjeta koje je ukinuto 1947.[3] Iste godine je izabran za prvog predsednika Glavnog odbora i Društva nakon odnove.[3] Nakon prvih višestranačkih izbora u Jugoslaviji, obavljao je dužnost predsednika kluba poslanika Srpske demokratske stranke u skupštini SR BiH. Sarajevo je napustio u aprilu 1992.[3] Od 1992. do 1998. bio je poslanik i predsednik Kluba poslanika u Narodnoj skupštini Republike Srpske.[3] Bio je rektor Univerziteta u Srpskom Sarajevu od septembra 1992. do 15. aprila 2000.[3] Bio je predsednik odbora za osnivanje Duhovne akademije svetog Vasilija Biografija Ostroškog u Srbinju (otvorena 14. oktobra 1994).[3] Bio je predsjednik skupštine Srpskog Sarajeva od aprila 1994. do početka 1996.[3] Član je Savjeta časopisa „Nova zora“.[3] Član je Udruženja književnika Srpske od 1993. i Udruženja književnika Srbije od 2000.[3] Godine 1996. je izabran za člana Senata Republike Srpske.[3] Za dopisnog člana Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske je izabran 27. juna 1997, a za redovnog 21. juna 2004.[2] Nosilac je najvećih odlikovanja Republike Srpske: Ordena Republike Srpske sa lentom i Ordena Nemanjića.[3] U penziju je otišao 2003.[3] Senat Univerziteta u Istočnom Sarajevu mu je 25. marta 2009. dodijelio zvanje profesora-emeritusa.[3] Živi u Beogradu.[4]

Nagrade i priznanja[uredi | uredi izvor]

  • Diploma „Limskih večeri poezije“ u Priboju, 1988.[3]
  • Mitrovdanska povelja za izuzetna ostvarenja u oblasti bibliografije, 2010.[5]
  • Nagrada Vladimir Ćorović, 2003. za studiju Mitropolit Sava Kosanović (1839—1903).[3]
  • Nagrada Šušnjar, 1997.[3]
  • Nagrada „Sveti Sava“, 1997. za knjigu Vuk i sljedbenici.[3]
  • Nagrada Laza Kostić 1995. za knjigu Ponešto.[3]
  • Nagrada „Dragojlo Dudić“ 1990. za roman Nojevo pleme.[3]
  • Nagrada izavačkog preduzeća „Svjetlost“, 1972.
  • Nagrada grada Pljevalja, 1971.
  • 27. julska nagrada SRBiH
  • 6. aprilska nagrada grada Sarajeva, 1971.
  • Spomenica Srpskog prosvjetnog i kulturnog društva „Prosvjeta“ za nemjerljiv doprinos u radu i ugledu Društva, u Bileći. 27. juna 2012.[6]
  • Zlatna značka Kulturno-prosvetne zajednice Srbije
  • Zlatna značka Kulturno-prosvetne zajednice Srbije, 1993.[3]
  • Orden Nemanjića, 1996.[3]
  • Orden Republike Srpske sa lentom, 1994.[3]
  • Orden bratstva i jedinstva sa srebrenim vijencem, 1975.[3]

Dela[uredi | uredi izvor]

Romani[uredi | uredi izvor]

  • Od usta do usta, roman
  • Zavodišta, roman, Sarajevo (1971)
  • Budna braća, roman
  • Nojevo pleme, roman, Pale (2019)

Eseji[uredi | uredi izvor]

  • Viđenja Bosne, eseji, Pljevlja (1970),
  • Nekada i sada, eseji, (1973)
  • Neka presudi vrijeme, eseji, (1978)
  • Ispred svog doba, eseji, Sarajevo (1980),
  • Motivi i forme, eseji
  • I namjerno i uzgredno, eseji, (1981)
  • Prostori i pojave, eseji, (1989)
  • Putopisna i memoarska literatura, eseji, (1991)
  • Vuk i sljedbenici, eseji, (1997)
  • Starina i savremenost, eseji, (1999)
  • Povodi i razlozi, eseji
  • Osnove teorije bibliografije sa primjerima,

Ostalo[uredi | uredi izvor]

  • Jovan Kršić, doktorska disertacija
  • U vremenu srpskog buđenja, govori i intervjui
  • Mitropolit Sava Kosanović (1839—1903), studija, (2003)
  • Ponešto, poetska proza
  • Vaso Pelagić, monografija, (2001)
  • Podneblja, pjesme
  • Do dana današnjeg, proza
  • Osnova teorije bibliografije, Beograd (1987)
  • Staze i krugovi, Beograd (2016)

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ Milisavac, Živan, ur. (1984). Jugoslovenski književni leksikon (2. izd.). Novi Sad: Matica srpska. str. 455. 
  2. ^ a b „Članovi Akademije: Akademik Vojislav Maksimović”. Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske. 2012. Pristupljeno 19. 5. 2012. 
  3. ^ a b v g d đ e ž z i j k l lj m n nj o p r s t ć u f h c č dž š aa ab av ag ad ađ ae až az ai aj ak al alj am „Biografija Vojislava Maksimovića” (PDF). Filozofski fakultet Univerziteta u Istočnom Sarajevu. 2012. Arhivirano iz originala (PDF) 2. 5. 2014. g. Pristupljeno 20. 5. 2012. 
  4. ^ „Predlog za dodelu Mitrovdanske povelje” (PDF). Narodna biblioteka Dr Đorđe Natošević. 14. 9. 2010. Arhivirano iz originala (PDF) 23. 9. 2015. g. Pristupljeno 20. 5. 2012. 
  5. ^ „Akademik Vojislav Maksimović dobitnik Mitrovdanske povelje”. Narodna biblioteka Dr Đorđe Natošević. 2010. Pristupljeno 20. 5. 2012. [mrtva veza]
  6. ^ „Obilježavanje 110. godišnjice „Prosvjete“”. Radio-televizija Republike Srpske. 26. 6. 2012. Pristupljeno 27. 6. 2012. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

  • Biografija i bibliografija, Ljetopis I-VIII (1996—2004), Akademija nauka i umjetnosti Republike Srpske, Banja Luka

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Војислав_Максимовић&oldid=27827806”