Maksim Skopljanac
| Patrijarh srpski Maksim I | |
|---|---|
| Lični podaci | |
| Mesto rođenja | Skoplje, Osmansko carstvo |
| Datum smrti | 29. oktobar 1680. |
| Mesto smrti | Peć, Osmansko carstvo |
| Arhiepiskop pećki i patrijarh srpski | |
| Godine | (1655—1674) |
| Prethodnik | Gavrilo I |
| Naslednik | Arsenije III |
Maksim Skopljanac bio je arhiepiskop pećki i patrijarh srpski u periodu od 1655. do 1674. godine.[1]
Biografija[uredi | uredi izvor]
Sa mesta mitropolita raškog, izabran je ze arhiepiskopa pećkog i patrijarha srpskog u vreme kada se njegov prethodnik, patrijarh Gavrilo, nalazio u Rusiji i odatle poručio da biraju novog patrijarha.
Kao učen čovek i ljubitelj knjige na svojim čestim putovanjima skupljao je stare knjige. Tako je u Skoplju, svom rodnom mestu, našao Pentikostar, kupio je knjigu Taktikon i priložio Velikoj crkvi u Peći. Cetinjskom manastiru je poklonio minej za septembar, a manastiru Hilandaru je doneo na dar tetrajevanđelje.
Da bi utvrdio pravoslavnu veru u narodu, patrijarh Maksim je dosta putovao. Godine 1666. posetio je manastir Šišatovac i poklonio se moštima svetog Stefana Štiljanovića.
Praznik Hristovog Vaskrsenja, koji se 1671. godine dogodio na Đurđevdan, proveo je u Nikolju pod Kablaram. O njegovoj poseti manastiru Dečanima je takođe sačuvan pomen, ali nije zapisano koje je godine posetio manastir.
S obzirom na dažbine koje je morao da plaća turskim vlastima, patrijarh Maksim je bio prisiljen da lično ide u «pisaniju» u Vlašku 1661, Samokov 1662, i Razlog 1664. i Pančevo 1670. godine. Za vreme patrijarha Maksima živopisan je hram Svetog Nikolaja u Pećkoj patrijaršiji 1672. godine, a 1674. godine sagrađeni su konaci.
U pismu od 5. oktobra 1667. potvrđuje zemlje koje je sveti Vasilije Ostroški kupio za manastir Ostrog.[2]
Početkom marta 1669. Godine patrijarh je oboleo i na Spasovdan iste godine izabran je Arsenije Crnojević za mitropolita hvostanskog ili pećkog u svojstvu koadjutora. Patrijarh Maksim je umro 29. oktobra 1680. godine u Peći.
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Vuković 1996, str. 303-304.
- ^ Milaš, Nikodim. Sveti Vasilije Ostroški, pp. 39. (PDF).
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Ruvarac, Ilarion (1888). O pećkim patrijarsima od Makarija do Arsenija III (1557-1690). Zadar.
- Slijepčević, Đoko M. (1962). Istorija Srpske pravoslavne crkve. knj. 1. Minhen: Iskra.
- Samardžić, Radovan (1993). „Srpska pravoslavna crkva u XVI i XVII veku”. Istorija srpskog naroda. knj. 3, sv. 2. Beograd: Srpska književna zadruga. str. 5—102.
- Vuković, Sava (1996). Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka. Evro, Unireks, Kalenić.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
- Radomir V. Popović: Kratak pregled srpske crkve kroz istoriju[mrtva veza]
- Veronauka: Maksim Skopljanac
