Majkl Metjuz

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Majkl Metjuz
Metjuz 2022.
Lični podaci
Puno imeMajkl Džejms Metjuz
Datum rođenja(1990-09-26)26. septembar 1990. (33 god.)
Mjesto rođenjaKanbera, Australijska prijestonička teritorija, Australija
DržavljanstvoAustralija
Visina1,80 m[1]
Masa72 kg[1]
Timske informacije
Trenutni tim
Džejko—alula
Disciplinadrumski
Ulogavozač
Tip vozačasprinter, pančer
Profesionalna karijera
2010Džejko—skins
2011—2012Rabobank
2013—2016Orika—grinedž[2]
2017—2020Sanveb[3][4]
2021—Bajkeksčejndž
Uspjesi
Tur de Frans
Klasifikacija po poenima1 (2017)
Klasici
Gran pri sajkliste de Kvebek2 (2018, 2019)
Gran pri sajkliste de Montreal1 (2018)
Druge trke
Klasik de Almerija 1 (2012)
Bretanje klasik 1 (2020)
Ostalo
UCI Okeanija tur1 (2009/10)
Nagrade i medalje
Drumski biciklizam
Predstavljajući Australija Australiju
Svjetsko prvenstvo
Zlatna medalja — prvo mesto Džilong 2010. Trka do 23 godine
Srebrna medalja — drugo mesto Ričmond 2015. Drumska trka
Bronzana medalja — treće mesto Bergen 2017. Drumska trka
Bronzana medalja — treće mesto Vulongong 2022. Drumska trka
Bronzana medalja — treće mesto Vulongong 2022. Mješoviti ekipni hronometar
Predstavljajući Oriku—skot
Svjetsko prvenstvo
Bronzana medalja — treće mesto Doha 2016. Ekipni hronometar
Predstavljajući Sanveb
Svjetsko prvenstvo
Zlatna medalja — prvo mesto Bergen 2017. Ekipni hronometar
Srebrna medalja — drugo mesto Inzbruk 2018. Ekipni hronometar
Ažurirano: 9. jun 2023.

Majkl Džejms Metjuz (engl. Michael James Matthews; 26. septembar 1990) australijski je profesionalni biciklista koji trenutno vozi za UCI vorld tur tim — Džejko—alula.[5] Dvaput je osvojio Gran pri sajkliste de Kvebek, dok je po jednom osvojio Klasik de Almerija, Gran pri sajkliste de Montreal, klasifikaciju po poenima na Tur de Fransu, Bretanje klasik, i UCI Okeanija tur takmičenje. Na Tur de Fransu je ostvario četiri etapne pobjede, dok je na Điro d’Italiji i Vuelta a Espanji ostvario po tri. Na Svjetskom drumskom prvenstvu osvojio je jednu srebrnu i dvije bronzane medalje u drumskoj trci, dok je osvojio jednu bronzanu medalju u ekipnom hronometru za tim Orika—skot, jednu zlatnu i jednu srebrnu za tim Sanveb, kao i jednu bronzanu u mješovitom ekipnom hronometru, nakon ukidanja ekipnog hronometra za timove.

Poznat je kao dobar sprinter koji može da ide dobro po brdima i da pobjeđuje na kratkim, strmim usponima.

Karijera[uredi | uredi izvor]

Početak karijere[uredi | uredi izvor]

Imao je školarinu Australijskog instituta za sport,[6] a karijeru je počeo 2010. godine u timu Džejko—skins, sa kojim je osvojio drumsku trku na Svjetskom prvenstvu za vozače do 23 godine,[7] dok je Ronde van Flanderen za vozače do 23 godine završio na drugom mjestu, iza Marka Kumpa.[8] Godine 2011. prešao je u Rabobank, gdje su bili Oskar Freire i Teo Bos]].[9] Na prvoj trci u sezoni, Tur daun anderu, ostvario je pobjedu na trećoj etapi, završio je na četvrtom mjestu u generalnom plasmanu i na drugim mjestu u klasifikaciji po poenima, ispred Marka Kevendiša i Andrea Grajpela.[8] Na prvoj trci u Evropi, Vuelta a Mursiji, ostvario je pobjedu na prvoj etapi i nosio je lidersku majicu na jednoj etapi.[10]

Godine 2012. osvojio je klasik de Almerija trku u februaru, ispred Boruta Božiča, što je bila prva pobjeda za Rabobank u sezoni.[11] U avgustu je ostvario etapnu pobjedu na Tur of Juta trci[12] i osvojio je sprint klasifikaciju.[13]

2013—2016[uredi | uredi izvor]

Na kraju 2012. potpisao je dvogodišnji ugovor sa australijskim timom Orika—grinedž.[2][14] Prvu pobjedu u sezoni ostvario je u avgustu, na Tur of Juta trci, gdje je ostvario dvije etapne pobjede i osvojio je sprint klasifikaciju.[15] Iste godine vozio je svoju prvu grand tur trku — Vuelta a Espanju, gdje je ostvario dvije etapne pobjede, na petoj[16] i poslednjoj, etapi 21, pobijedivši u sprintu Tajlera Farara.[17]

Metjuz u roze majici na Điro d’Italiji 2014.

Godine 2014. završio je Brabantse pajl na drugom mjestu, iza Filipa Žilbera,[18] nakon čega je po prvi put vozio Điro d’Italiju. Na prvoj etapi, tim Orika—grinedž je pobijedio na ekipnom hronometru i Svejn Taft je uzeo prvu lidersku majicu.[19] Na drugoj etapi, završio je na osmom mjestu u sprintu i preuzeo je roze majicu za lidera, kao i bijelu majicu za najboljeg mladog vozača.[20] Na šestoj etapi pobijedio je u sprintu na usponu ispred Tima Velensa i Kadela Evansa, čime je ostvario prvu pobjedu na Điru i preuzeo je vođstvo i u klasifikaciji po poenima.[21] Na osmoj etapi je izgubio dosta vremena i izgubio je sve tri majice, nakon čega je na devetoj etapi učestvovao u padu i prije početka etape 11 napustio je trku.[22] U junu je vozio Tur of Sloveniju, gdje je pobijedio na hronometru na prvoj etapi,[23] završio je drugi na drugoj etapi, iza Sonija Kolbrelija[24] i osvojio je klasifikaciju po poenima.[25] Trebalo je da vozi Tur de Frans ali je zbog pada na treningu nekoliko dana prije početka trke morao da odustane i vozio je Vuelta a Espanju.[26] Na trećoj etapi pobijedio je na usponu ispred Danijela Martina i Hoakima Rodrigeza i uzeo je crvenu majicu za lidera trke od Alehandra Valverdea.[27] Četvrtu etapu je završio na trećem mjestu i preuzeo je vođstvo i u klasifikaciji po poenima,[28] ali je na petoj etapi Džon Degenkolb pobjedom preuzeo majicu, dok je na šestoj etapi izgubio dosta vremena i Valverde je pobjedom ponovo preuzeo lidersku majicu.[29]

Metjuz na Tur de Fransu 2015.

Godine 2015. ostvario je etapnu pobjedu i osvojio je klasifikaciju po poenima na Pariz—Nici,[30] nakon čega je završio Milano—Sanremo na trećem mjestu, iza Degenkolba i Aleksandera Kristofa.[31] Na Vuelta al Pais Basko trci ostvario je pobjedu na prvoj etapi u sprintu grupe od oko 50 vozača i nosio je lidersku majicu na dvije etape.[32] Sredinom aprila, završio je Brabantse pajl na drugom mjestu, odsprintavši Žilbera u grupi koja je došla iza Bena Hermansa.[33] Četiri dana kasnije, završio je Amstel gold rejs na trećem mjestu u sprintu male grupe koja je došla na cilj, iza Mihala Kvjatkovskog i Valverdea.[34] U maju je vozio Điro d’Italiju, gdje je na prvoj etapi tim Orika—grinedž pobijedio na ekipnom hronometru i Sajmon Gerans je uzeo prvu lidersku majicu.[35] Drugu etapu je završio na sedmom mjestu i preuzeo je roze majicu za lidera trke.[36] Na trećoj etapi je pobijedio ispred Fabija Felinea i Žilbera, čime je ostvario svoju drugu pobjedu na Điru i karijeri,[37] a Điro je napustio prije početka etape 14, kako bi se spremio za Tur de Frans.[38] Na Tur de Svis trci u junu, ostvario je pobjedu na četvrtoj etapi, vozeći iza Petera Sagana i odsprintao ga je u poslednjim metrima.[39] U julu, po prvi put je vozio Tur de Frans,[40] gdje je dobio nagradu za najagresivnijeg vozača na petoj etapi, jer je nastavio trku uprkos tome što je u padu na trećoj etapi polomio dva rebra.[41] U septembru, završio je Gran pri sajkliste de Kvebek na drugom mjestu, iza Rigoberta Urana koji je ostvario solo pobjedu,[42] nakon čega je drumsku trku na Svjetskom prvenstvu završio na drugom mjestu, iza Petera Sagana.[43]

Godine 2016. pobijedio je na prologu na otvaranju Pariz—Nice sekundu ispred Toma Dimulena,[44] a zatim je pobijedio na drugoj etapi u sprintu; prvobitno je završio na drugom mjestu, iza Nasera Buanija, ali je Buani pomjeren na poslednje mjesto u grupi zbog guranja Metjuza u sprintu.[45] Zahvaljujući dobrim rezultatima na ostalim etapama, osvojio je klasifikaciju po poenima.[46] U aprilu je završio Brabantse pajl[47] i Amstel gold rejs na petom mjestu,[48] a zatim je osvojio Vuelta a la Rioha trku. Vozio je Tur de Frans po drugi put, gdje je ostvario pobjedu iz bijega od sedam vozača na desetoj etapi, odsprintavši Sagana, čime je ostvario pobjedu na sve tri grand tur trke.[49] U finišu sezone završio je drumsku trku na Svjetskom prvenstvu na četvrtom mjestu u sprintu, iza Sagana, Kevendiša i Toma Bonena.[50]

U avgustu 2016. objavljeno je da će preći u tim Sanveb za sezonu 2017.[51]

2017—2020[uredi | uredi izvor]

Metjuz u zelenoj majici na Tur de Fransu 2017.

Godine 2017. prvu pobjedu za tim Sanveb ostvario je na prvoj etapi Vuelta al Pais Basko trke, gdje je nosio lidersku majicu na dvije etape,[52] a krajem aprila, završio je Lijež—Bastonj—Lijež na četvrtom mjestu, iza Valverdea, Danijela Martina i Kvjatkovskog.[53] Na Tur de Svis trci, ostvario je pobjedu na trećoj etapi i preuzeo je lidersku majicu, koju je nosio na jednoj etapi.[54] Na Tur de Frans je došao sa namjerom da se bori za klasifikaciju po poenima. Na četvrtoj etapi, petostruki uzastopni osvajač klasifikacije — Peter Sagan, gurnuo je Marka Kevendiša u sprintu na cilju, zbog čega je diskvalifikovan, a Kevendiš je morao da napusti Tur.[55][56] Na etapi 14, pobijedio je ispred Grega van Avermata i Edvalda Boson Hagena u sprintu na usponu, što mu je bila druga etapna pobjeda na Tur de Fransu.[57] Na etapi 16, tim Sanveb je vozio jako po usponima i Marsel Kitel, koji je bio lider klasifikacije po poenima je otpao, a Metjuz je u sprintu pobijedio ispred Boson Hagena i Degenkolba, približivši se Kitelu u klasifikaciji.[58][59] Na etapi 17 Kitel je pao i napustio je trku, zahvaljujući čemu je Metjuz preuzeo zelenu majicu, za lidera klasifikacije po poenima.[60] Majicu je sačuvao do kraja trke, a na poslednjoj etapi na Jelisejskim poljima završio je na 11 mjestu i osvojio je klasifikaciju ispred Andrea Grajpela.[61] U finišu sezone osvojio je zlatnu medalju u ekipnom hrinometru na Svjetskom prvenstvu, gdje su za tim Sanveb vozili još Tom Dimulen, Lenard Kemna, Vilko Kelderman, Seren Krag Andersen i Sem Omen.[62] Nedelju dana kasnije, osvojio je bronzanu medalju u drumskoj trci, završivši iza Sagana i Kristofa.[63]

Godine 2018. završio je Milano—Sanremo na sedmom mjestu,[64] nakon čega je u aprilu Fleš Valon završio na petom mjestu[65] i ostvario je pobjedu na prologu na Tur de Romandi trci.[66] U maju, završio je Ešborn—Frankfurt na drugom mjestu, iza Kristofa,[67] nakon čega je vozio Tur de Svis, gdje je šest od devet etapa završio u prvih 10 i u klasifikaciji po poenima završio je na drugom mjestu, sa istim brojem bodova kao i Sagan, ali je Sagan osvojio klasifikaciju jer je ostvario jednu etapnu pobjedu.[68] U julu je vozio Tur de Frans, gdje je prvu etapu u sprintu završio na sedmom mjestu,[69] ali je zbog temperature i bolesti napustio trku prije početka pete etape.[70] Sredinom avgusta, ostvario je jednu etapnu pobjedu i završio je Binkbank tur na drugom mjestu u generalnom plasmanu, pet sekundi iza Mateja Mohoriča.[71] U septembru, osvojio je Gran pri sajkliste de Kvebek ispred Van Avermata i Jaspera Stojvena,[72] a dva kasnije osvojio je Gran pri sajkliste de Montreal ispred Kolbrelija i Van Avermata,[73] postavši drugi vozač u istoriji koji je osvojio oba laurentijska klasika u istoj sezoni, nakon Sajmona Geransa 2014.[74] Na kraju sezone vozio je Svjetsko prvenstvo, gdje je sa timom Sanveb osvojio srebrnu medalju u ekipnom hronometru, završivši 18 sekundi iza tima Kvik—step flors.[75]

Metjuz na Tur de Fransu 2019.

Godine 2019. ostvario je dvije etapne pobjede i osvojio je klasifikaciju po poenima na Vuelta a Katalunji,[76][77] nakon čega je po prvi put vozio Ronde van Flanderen, devet godina nakon što je završio na drugom mjestu trku za vozače do 23 godine[78] i završio je na šestom mjestu, dok je pobijedio Alberto Betiol.[79] Deset dana kasnije završio je Brabantse pajl na četvrtom mjestu u sprintu četvoročlane grupe koja je došla na cilj, završivši iza Metjua van der Pula, Žilijena Alafilipa i Tima Velensa.[80] U julu je vozio Tur de Frans, gdje je osam od prvih deset etapa završio u prvih deset, ali do kraja trke nije uspio da ostvari etapnu pobjedu i završio je na petom mjestu u klasifikaciji po poenima.[81] U finišu sezone osvojio je Gran pri sajkliste de Kvebek drugu godinu zaredom.[82]

Godine 2020. vozio je Pariz—Nicu u martu, nakon čega je prekinuta čitava sezona u biciklizmu zbog pandemije kovida 19, a trke su ili odložene ili otkazane.[83][84][85] Nakon što se sezona nastavila u avgustu, završio je Milano—Sanremo na trećem mjestu, iza Vauta van Arta i Alafilipa,[86] a zatim je osvojio Bretanje klasik ispred Luke Mezgeca i Florijana Senešala.[87] Nije izabran u sastav tima za Tur de Frans,[88] zbog čega je vozio Điro d’Italiju, prvi put poslije 2015. godine.[89] Šestu etapu je završio na drugom mjestu iza Arnoa Demara,[90] dok je sedmu završio na trećem mjestu, iza Demara i Sagana.[91] U jedan sat ujutru prije početka desete etape, doktor mu je ušao u sobu i obavijestio ga je da je pozitivan na korona virus zbog čega mora da napusti trku.[92] Dan kasnije, test koji je uradio bio je negativan,[93] kao i naredni nekoliko dana kasnije, ali je odlučio da završi sezonu.[94]

2021—[uredi | uredi izvor]

U avgustu 2020. potpisao je dvogodišnji ugovor sa timom Mičelton—skot, koji je kasnije promijenio naziv u Bajkesčejndž,[95] nakon što je Sanveb pristao da ga oslobodi od ugovora.[96]

Sezonu 2021. počeo je na Pariz—Nici, gdje je drugu etapu završio na trećem mjestu, iza Sesa Bola i Madsa Pedersena.[97] Krajem marta završio je Milano—Sanremo na šestom mjestu,[98] a Amstel gold rejs na četvrtom, odsprintavši grupu koja je na cilj došla tri sekunde iza Van Arta, Toma Pidkoka i Maksimilijana Šahmana.[99] U julu je vozio Tur de Frans, gdje je prvu etapu završio na drugom mjestu, iza Alafilipa.[100] Nije uspio da ostvari pobjedu, a u klasifikaciji po poenima završio je na drugom mjestu, skoro 50 poena iza Marka Kevendiša, koji je osvojio klasifikaciju po drugi put, deset godina nakon što je osvojio prvi put.[101]

Metjuz na Điro d’Italiji 2023.

Godine 2022. završio je Milano—Sanremo na četvrtom mjestu 19. marta,[102] a dva dana kasnije ostvario je pobjedu na prvoj etapi Vuelta a Katalunje u sprintu ispred Sonija Kolbrelija, što mu je bila prva pobjeda od povratka u tim.[103] Nakon što su prošli kroz cilj, Kolbreli je doživio srčani udar.[104] U junu je osvojio klasifikaciju po poenima na Tur de Svis trci, gdje je jednu etapu završio na drugom mjestu, a jednu na trećem.[105] Na Tur de Fransu, šestu etapu je završio na drugom mjestu, izgubivši u sprintu od Pogačara,[106] nakon čega je osmu etapu završio takođe na drugom mjestu, izgubivši u sprintu od Van Arta.[107] Na etapi 14 otišao je u bijeg zajedno sa velikom grupom vozača, koja je stekla prednost od preko 14 minuta. Na poslednjem usponu, Alberto Betiol je napao, Metjuz ga je zatim dostigao i otišao od njega, ostvarivši solo pobjedu,[108] prvu na Turu nakon 2017. godine.[109] U septembru završio je Gran pri sajkliste de Kvebek na drugom mjestu, odsprintavši grupu koja je došla na cilj četiri sekunde iza Benoe Kosnefroa.[110] U finišu sezone, sa Australijom je osvojio bronzanu medalju u mješovitom ekipnom hronometru na Svjetskom prvenstvu,[111] nakon čega je osvojio bronzanu medalju i u drumskoj vožnji, završivši iza Remka Evenepula i Kristofa Laporta.[112]

Godine 2023. završio je prvenstvo Australije na trećem mjestu, iza Luka Plapa i Sajmona Klarka,[113] nakon čega je Kadel Evans grejt okean road rejs završio na četvrtom mjestu, gdje je Marijus Majrhofer ostvario prvu pobjedu u karijeri.[114] U maju je vozio Điro d’Italiju, gdje je ostvario pobjedu na trećoj etapi u sprintu, ispred Madsa Pedersena,[115] što mu je bila prva pobjeda na Điru nakon 2015. godine.[116]

Privatni život[uredi | uredi izvor]

U avgustu 2015. godine vjenčao se sa Slovakinjom Katarinom Hajzer.[117]

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ a b „Michael Matthews”. eurosport.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  2. ^ a b Benson, Daniel (15. 8. 2012). „Michael Matthews signs for Orica-GreenEdge”. Cycling News. Future Publishing Limited. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  3. ^ „Team Sunweb confirm 2019 men's and women's rosters”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 23. 11. 2018. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  4. ^ „Team Sunweb”. UCI.org. Union Cycliste Internationale. Arhivirano iz originala 3. 1. 2020. g. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  5. ^ „GreenEDGE Cycling”. UCI.org. Union Cycliste Internationale. Arhivirano iz originala 1. 1. 2021. g. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  6. ^ „AIS Athletes at 2010 Commonwealth Games”. ausport.gov.au. Arhivirano iz originala 28. 3. 2012. g. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  7. ^ Jones, Rob (1. 10. 2010). „Australia's Matthews grabs home turf title”. cyclingnews.com. Arhivirano iz originala 02. 10. 2010. g. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  8. ^ a b van Eyck, Xylon (9. 7. 2011). „Michael Matthews speaks about strong debut season and signing for Rabobank”. velonation.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  9. ^ „Matthews signs for Rabobank”. cyclingnews.com. 10. 9. 2010. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  10. ^ „Matthews wins in Murcia”. eurosport.com. 4. 3. 2011. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  11. ^ „Matthews triumphs in Almeria”. cyclingnews.com. 26. 2. 2012. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  12. ^ „Matthews earns victory in Salt Lake City”. cyclingnews.com. 10. 8. 2012. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  13. ^ „Who is Michael Matthews?”. velovoices.com. 11. 5. 2014. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  14. ^ „Matthews moves to Orica for 2013-14”. velo.outsideonline.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  15. ^ „Matthews wins sprint jersey at Tour of Utah”. cyclingnews.com. 12. 8. 2013. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  16. ^ „Sober / Lago de Sanabria”. Vuelta a España. Unipublic. Arhivirano iz originala 29. 8. 2013. g. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  17. ^ „Leganés / Madrid”. Vuelta a España. Unipublic. Arhivirano iz originala 15. 9. 2013. g. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  18. ^ „2014 Brabantse Pijl Results”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  19. ^ „Stage 01: Belfast – Belfast (TTT)”. La Gazzetta dello Sport. RCS MediaGroup. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  20. ^ Fotheringham, William (10. 5. 2014). „Marcel Kittel wins second stage of Giro d’Italia in Northern Ireland”. theguardian.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  21. ^ „Stage 06: Sassano – Montecassino”. La Gazzetta dello Sport. RCS MediaGroup. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  22. ^ Guinness, Rupert (21. 5. 2014). „Michael Matthews out of Giro d'Italia, into Tour de France frame”. The Sydney Morning Herald. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  23. ^ „Matthews wins Tour of Slovenia prologue”. cyclingnews.com. Future plc. 19. 6. 2014. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  24. ^ „Tour of Slovenia: Colbrelli wins stage 2 sprint”. cyclingnews.com. Future plc. 20. 6. 2014. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  25. ^ „Machado wins Tour de Slovénie”. cyclingnews.com. Future plc. 22. 6. 2014. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  26. ^ Polkinghorne, David (18. 8. 2014). „Orica-GreenEDGE picks Canberra cyclist Michael Matthews for Vuelta a Espana”. The Sydney Morning Herald. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  27. ^ „Cádiz / Arcos de la Frontera”. Vuelta a España. Unipublic. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  28. ^ „Mairena del Alcor / Córdoba”. Vuelta a España. Unipublic. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  29. ^ „Benalmádena / La Zubia”. Vuelta a España. Unipublic. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  30. ^ „Richie Porte takes Paris–Nice overall victory”. cyclingnews.com. 15. 3. 2015. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  31. ^ „Results: 2015 Milano-Sanremo”. VeloNews. Competitor Group, Inc. 22. 3. 2015. Arhivirano iz originala 29. 04. 2015. g. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  32. ^ „Matthews wins Pais Vasco opener”. cyclingnews.com. Future plc. 6. 4. 2015. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  33. ^ „Hermans holds off pack for Brabantse Pijl win”. cyclingnews.com. Future plc. 15. 4. 2015. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  34. ^ „Kwiatkowski sprints to first victory in rainbow jersey in Amstel Gold Race”. VeloNews. Competitor Group, Inc. 19. 4. 2015. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  35. ^ Benson, Daniel (9. 5. 2015). „Giro d'Italia: Orica-GreenEdge win team time trial”. cyclingnews.com. mmediate Media Company. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  36. ^ Cossins, Peter (10. 5. 2015). „Giro d'Italia: Viviani wins sprint in Genoa”. cyclingnews.com. mmediate Media Company. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  37. ^ Benson, Daniel (11. 5. 2015). „Giro d'Italia: Matthews wins stage 3 in Sestri Levante”. cyclingnews.com. mmediate Media Company. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  38. ^ „Giro d'Italia – Treviso – Valdobbiadene”. Yahoo! Eurosport. 23. 5. 2015. Arhivirano iz originala 29. 5. 2015. g. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  39. ^ Clarke, Stuart (16. 6. 2015). „Michael Matthews wins stage four of the Tour de Suisse as crash delays Thomas”. Cycling Weekly. IPC Media Sports & Leisure network. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  40. ^ „2015 Tour de France start list”. Velo News. Arhivirano iz originala 29. 06. 2015. g. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  41. ^ Fotheringham, Alasdair (8. 7. 2015). „André Greipel adds to German glee”Neophodna novčana pretplata. The Independent. independent.co.uk. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  42. ^ Frattini, Kirsten (11. 9. 2015). „Uran wins Grand Prix Quebec”. cyclingnews.com. mmediate Media Company. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  43. ^ „Final Results / Résultat final: Men Elite Road Race / Course en ligne Hommes Elite” (PDF). Sport Result. Tissot Timing. 27. 9. 2015. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  44. ^ Clarke, Stuart (6. 3. 2016). „Michael Matthews takes surprise win in Paris–Nice prologue; Geraint Thomas seventh”. Cycling Weekly. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  45. ^ „Paris–Nice: Matthews awarded stage win after Bouhanni bash”. cyclingnews.com. 8. 3. 2016. Arhivirano iz originala 15. 4. 2016. g. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  46. ^ „Thomas wins Paris–Nice despite Contador attack”. cyclingnews.com. 13. 3. 2016. Arhivirano iz originala 17. 3. 2016. g. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  47. ^ Weislo, Laura (13. 4. 2016). „Vakoc wins De Brabantse Pijl - La Fleche Brabanconne”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  48. ^ „Gasparotto wins Amstel Gold Race in two-up sprint”. Cyclingnews.com. 17. 4. 2016. Arhivirano iz originala 20. 4. 2016. g. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  49. ^ „Tour de France 2016: Michael Matthews pips Peter Sagan to clinch 'dream' stage win”. Talksport. Wireless Group. 12. 7. 2016. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  50. ^ Wynn, Nigel (16. 10. 2016). „Peter Sagan wins World Championships road race for second consecutive year”. Cycling Weekly. Time Inc. UK. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  51. ^ „Michael Matthews move to Giant-Alpecin confirmed”. Cycling Central. Special Broadcasting Service. 5. 8. 2016. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  52. ^ „Pais Vasco, stage 1: Matthews sprints to first win of season”. VeloNews. 3. 4. 2017. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  53. ^ „Liege-Bastogne-Liege: Alejandro Valverde wins after tributes for Scarponi”. BBC Sport. 23. 4. 2017. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  54. ^ Robertshaw, Henry (12. 6. 2017). „Michael Matthews edges out Peter Sagan to win Tour de Suisse stage three; takes overall lead”. Cycling Weekly. Time Inc. UK. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  55. ^ Fotheringham, William (4. 7. 2017). „Mark Cavendish out of Tour and Peter Sagan disqualified after horror crash”. The Guardian. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  56. ^ Robertshaw, Henry (4. 7. 2017). „Peter Sagan disqualified from Tour de France”. Cycling Weekly. Time Inc. UK. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  57. ^ Westemeyer, Susan (15. 7. 2017). „Tour de France: Matthews wins in Rodez as Froome moves into yellow”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  58. ^ Benson, Daniel (18. 7. 2017). „Tour de France: Matthews wins stage 16”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  59. ^ „Tour de France 2017: Chris Froome retains lead as Michael Matthews takes second win”. BBC Sport. BBC. 19. 7. 2017. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  60. ^ O'Shea, Sadhbh (19. 7. 2017). „Tour de France: Roglic soars to victory in Serre Chevalier”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  61. ^ „Tour de France: Groenewegen wins on the Champs Élyseés”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 23. 7. 2017. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  62. ^ „World Championships: Team Sunweb win men's team time trial”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 17. 9. 2017. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  63. ^ „Peter Sagan: Slovak wins record third successive world title in Norway”. BBC Sport. BBC. 24. 9. 2017. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  64. ^ „Vincenzo Nibali wins Milan-San Remo”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 17. 3. 2018. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  65. ^ Windsor, Richard (18. 4. 2018). „Julian Alaphilippe ends Valverde dominance with powerful victory at La Flèche Wallonne 2018”. Cycling Weekly. Time Inc. UK. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  66. ^ „Tour de Romandie 2018: Prologue Results”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  67. ^ Arthurs-Brennan, Michelle (4. 7. 2017). „Alexander Kristoff takes a fourth win at Eschborn-Frankfurt in powerful sprint finish”. cyclingweekly.com. Time Inc. UK. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  68. ^ „Tour de Suisse 2018 Stage 9 (ITT) Results”. procyclingstats.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  69. ^ Arthurs-Brennan, Michelle (7. 7. 2018). „Chris Froome and Nairo Quintana lose time through crash and mechanical as Gaviria wins Tour de France stage one”. cyclingweekly.com. Time Inc. UK. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  70. ^ „Illness forces Michael Matthews out of Tour de France”. theguardian.com. 11. 7. 2018. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  71. ^ „Mohoric wins 2018 BinckBank Tour”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. 19. 8. 2018. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  72. ^ Frattini, Kirsten (7. 9. 2018). „Matthews wins GP de Québec”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  73. ^ Benson, Daniel (9. 9. 2018). „Matthews wins Grand Prix Cycliste de Montreal”. cyclingnews.com. Immediate Media Company. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  74. ^ Lee, Aaron S. (10. 9. 2018). „Matthews back to his best after winning WorldTour weekend”. Cycling Central. Special Broadcasting Service. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  75. ^ Adams, Tom (23. 9. 2018). „UCI World Championships - Quick - Step Floors dominate to claim men's TTT title in Innsbruck”. Eurosport. Discovery, Inc. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  76. ^ Ballinger, Alex (26. 3. 2019). „Michael Matthews sails to victory on stage two of Volta a Catalunya 2019”. Cycling Weekly. TI Media. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  77. ^ Puddicombe, Stephen (30. 3. 2019). „Michael Matthews edges out Phil Bauhaus to win stage six of Volta a Catalunya 2019”. Cycling Weekly. TI Media. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  78. ^ O'Shea, Sadhbh (7. 4. 2019). „Debut Tour of Flanders a day to remember for Matthews”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  79. ^ „Tour of Flanders: Alberto Bettiol takes shock first professional win”. BBC Sport. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  80. ^ McGann, Bill; McGann, Carol. „2019 De Brabantse Pijl (HC), Belgium”. bikeraceinfo.com. Dog Ear Publishing. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  81. ^ Farrand, Stephen; Frattini, Kirsten (28. 7. 2019). „Egan Bernal wins 2019 Tour de France”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  82. ^ Long, Jonny (14. 9. 2019). „Michael Matthews beats Peter Sagan to claim GP de Québec 2019”. Cycling Weekly. TI Media. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  83. ^ „The UCI takes strong measures faced with the development of the coronavirus”. Union Cycliste Internationale. 15. 3. 2020. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  84. ^ „The UCI and its partners unite to face the consequences of the coronavirus for road cycling”. Union Cycliste Internationale. 18. 3. 2020. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  85. ^ „The UCI prolongs the suspension of cycling events until 1 June 2020 and continues consultations for the reorganisation of the UCI International Road Calendar”. Union Cycliste Internationale. 1. 4. 2020. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  86. ^ Ostanek, Daniel (8. 8. 2020). „Wout van Aert wins thrilling Milan-San Remo”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  87. ^ Benson, Daniel (25. 8. 2020). „Matthews wins Bretagne Classic - Ouest-France”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  88. ^ Smith, Sophie (5. 7. 2020). „Sunweb coach responds to Michael Matthews' Tour de France non-selection”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  89. ^ Smith, Sophie (2. 10. 2020). „Michael Matthews primed for last hurrah with Sunweb”. smh.com.au. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  90. ^ Ostanek, Daniel (8. 10. 2020). „Giro d'Italia: Arnaud Démare wins stage 6”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  91. ^ Farrand, Stephen (9. 10. 2020). „Giro d'Italia: Arnaud Démare takes stage 7”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  92. ^ Gul, Jonathon (22. 10. 2020). „Australian cyclist Michael Matthews was halfway through the Giro d'Italia when he tested positive for COVID-19”. abc.net. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  93. ^ Long, Jonny (14. 10. 2020). „Michael Matthews retests negative for coronavirus after leaving Giro d'Italia”. cyclingweekly.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  94. ^ Smith, Sophie (16. 10. 2020). „Matthews twice tests negative for COVID-19 after Giro d'Italia exit”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  95. ^ „Mitchelton-Scott announce Michael Matthews' return”. cyclingnews.com. Future plc. 30. 8. 2020. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  96. ^ Ryan, Barry (30. 8. 2020). „Sunweb agree to release Michael Matthews from contract at the end of this season”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  97. ^ Ostanek, Daniel (8. 3. 2021). „Paris-Nice: Cees Bol wins stage 2”. CyclingNews. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  98. ^ „Stuyven surges on run-in to win Milan-San Remo”. cyclingnews.com. Future plc. 20. 3. 2021. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  99. ^ Benson, Daniel (19. 4. 2021). „Wout van Aert wins Amstel Gold Race in photo finish”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  100. ^ Ballinger, Alex (26. 6. 2021). „Julian Alaphilippe soars to heroic Tour de France 2021 stage one win”. CyclingWeekly. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  101. ^ Cary, Tom; MacLeary, John (18. 7. 2021). „Mark Cavendish pipped by Wout van Aert as Briton denied fairytale finale while Tadej Pogacar seals Tour title”. telegraph.co.uk. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  102. ^ Ostanek, Daniel (19. 3. 2022). „Matej Mohoric wins in late attack at Milan-San Remo”. cyclingnews.com. Future plc. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  103. ^ Fletcher, Patrick (21. 3. 2022). „Volta a Catalunya: Michael Matthews secures first win for BikeExchange on stage 1”. Cycling News. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  104. ^ Fotheringham, Alisdair (27. 4. 2022). „Colbrelli cleared to get back on bike as heart condition improves: Italian will resume leisure rides, says Bahrain Victorious”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  105. ^ Ryan, Barry (19. 6. 2022). „Tour de Suisse: Geraint Thomas wins overall title”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  106. ^ Dabbs, Ryan (7. 7. 2022). „Tadej Pogačar moves into Tour de France lead with commanding stage six victory”. CyclingWeekly. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  107. ^ Hart, Adam (9. 7. 2022). „Tour de France 2022: Wout van Aert powers to victory on stage eight with perfectly timed sprint”. CyclingWeekly. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  108. ^ Cash, Dane (16. 7. 2022). „Michael Matthews wins stage 14 of the Tour de France”. CyclingWeekly. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  109. ^ „Michael Matthews wins Stage 14 of the Tour de France; Jonas Vingegaard remains overall leader”. ESPN. Associated Press. 16. 7. 2022. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  110. ^ Frattini, Kirsten (10. 9. 2022). „Benoit Cosnefroy claims solo victory at Grand Prix Cycliste de Québec”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  111. ^ Cash, Dane (21. 9. 2022). „Switzerland wins Worlds team time trial mixed relay”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  112. ^ Fotheringham, Alasdair; Woodpower, Zeb (26. 9. 2022). „Remco Evenepoel wins Wollongong World Championships with stunning solo attack”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  113. ^ Giuliani, Simone (8. 1. 2023). „Back to back for Luke Plapp as he sweeps up Australian road race title again”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  114. ^ Knöfler, Lukas (29. 1. 2023). „Marius Mayrhofer sprints to victory at Cadel Evans Great Ocean Road Race”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  115. ^ Ostanek, Daniel (8. 5. 2023). „Giro d'Italia: Michael Matthews claims stage 3 in uphill sprint”. cyclingnews.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  116. ^ Knöfler, Lukas (8. 5. 2023). „Matthews wins stage three of Giro d'Italia, Evenepoel extends lead”. reuters.com. Pristupljeno 9. 6. 2023. 
  117. ^ Smith, Sophie (8. 8. 2015). „Bling hopes for Sweet Virginia”. SBS Sport. Special Broadcasting Service. Pristupljeno 9. 6. 2023. 

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Majkl Metjuz na Vikimedijinoj ostavi.
  • Profil na sajtu uci.org
  • Profil na sajtu cyclingarchives.com
  • Profil na sajtu procyclingstats.com
  • Profil na sajtu cqranking.com
  • Profil na sajtu cyclebase.nl
  • Profil na sajtu Igara Komonvelta
  • Profil na sajtu Igara Komonvelta Australija
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Мајкл_Метјуз&oldid=26213993”