Turizam u Gani

S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Surferi na Bušua plaži, u zapadnoj regiji Gane
Plaža u regionu Velika Akra
Vodopad Boti
Tvrđava Fort Metal, Zapadni region
Ulaz u Nacionalni park Mole
Dvorac Sao Horhe da Mina de Oro, Elmina
Turistički obilazak Kintapo vodopada
Unutrašnjost Nacionalnog muzeja Gane
Kejp Koust zamak, koji je pod zaštitom Uneska

Gana (engl. Ghana), zvanično Republika Gana (engl. Republic of Ghana), unitarna je konstitutivna demokratija država koja izlazi na Gvijnejski zaliv, deo Atlantskog okeana, u zapadnoj Africi.[1] Teritorijalno Gana zauzima 238. 535 km². Graniči se sa Obalom Slonovače na zapadu, Burkinom Faso na severu i Togom na istoku. Na Soninke jeziku reč Gana znači „kralj ratnik”.[2]
Turizam u Gani je industrija kojom rukovodi Ministarstvo turizma Gane, dok je ministarstvo Gane odgovorno za razvoj i promociju aktivnosti vezanih za turizam.[3]

Turističke atracije i statistike[uredi | uredi izvor]

Turisti iz Južne Amerike, Azije i Evrope najčešći posećuju Ganu.[4] Tropska klima prisutna je u Gani tokom čitave godine, što je jedan od razloga dolaska velikog broja turista na ovo područje. Turističke atrakcije uključuju egzotični vodopadi, kao što su Kintamo vodopadi i vodopad Tabro, najveći u zapadnoj Africi. Uz obale rastu palme, a pored plaža, turisti obilaze i pećine, planine, reke, jezera, nacionalne parkove i ostale zaštićena područja. Jezero Bosumtvi ili Bosumtvi udarni krater jedno je od turističkih destancija, kao i jezero Volta, najveće veštačko akumulacija na svetu sa koja obuhvata 8.502 km².[5] Nalazi se na reci Volti, izduženog je oblika i dugačko oko 400 km.[4]
Statistike Svetskog ekonomskog foruma iz 2010. godine pokazale su da je Gana bila 108. od 139 omiljenih turističkih destinacija na svetu.[6] Gana je ostvarila napredak za dva mesta u odnosu na 2009. godinu. Godine 2011. magazin Forbs objavila je da je Gana rangirana kao jedanaesta najprometnija zemlja na svetu. Ta tvrdnja je zasnovana na istraživanju u 2010. godini. Od svih afričkih zemalja koje su uključene u anketu, Gana je najviše rangirana.[6] Gana je ujedno rangirana i kao sedamdeseta najstabilnija zemlja na svetu i 58 najmirnija zemlja.[7]

Godine 2011. Gana je zaradila 2,19 milijardi dolara iz turističkog sektora.[8][9] Tokom 2012. turistički sektor u Gani zaradio je 1,7 milijardi dolara, od 993.600 turista, pružajući posao za 359.000 ljudi.[10][10]
Za posetu Gani neophodno je imati vizu koju izdaje Vlada Gane, a izuzetak su poslovna putovanja.[11]‍:24

Promovisanje turizma[uredi | uredi izvor]

Kulturni turizam Gane razvija se naročito zbog festivala pod nazivom Pan—afrički istorijski festival ili Panfst. Fesitval je kulturni događaj sa namerom afričkog razvoja. Odbija se u dva grada, Elmini i Kejp Koustu. Fstival traje od osam do devet dana, a počinje ceremonijalnim polaganjem venaca. Događaji tokom festivala uključuju karnevalski dan, proslavu rođendana Rite Marli i akademska predavanja o ženama i mladima. Panfest je direktna manifestacija koja promoviše gansku kulturu i predstavlja veliki izvor prihoda za državu.[12]

Administraciju turizma Gane vodi agencija Ravlings, a pre nje on nije bio veliki izvor prihoda narodu i državi. Administracija Ravlingsa je videla mogućnost razvoja turizma, iskoristila ganske prirodne i istorijske potencijale, kao i promovisanje kulture Gane. Takođe, kroz restauraciju starih objekata i podzivanja spomenika širom države, privučen je veliki broj turista.[13] Ravlingsova administracija je podstakla Vladu Gane da više ulaže u turizam, kao i u njenu kulturu i da privuče strane investitore.

Poznato je da turistička industrija u Gani promoviše kulturni, rekreativni, avanturistički i turizam događaja. Kulturni turizam fokusira se na festivale, kao i na promovisanje istorije i obilazak istorijskih zanamenitosti. Rekreativnih turizam omogućava turistima da istraže ganske plaže, nacionalne parkove i ostala zaštićena područja. Avanturistički turizam uključuje obilazak kišnih šuma i životinjske rezervate, planinarenje, vožnju čamcima, dok turizam događaja uključuje resurse i konferencije.[14]

Na prostoru Gane postoji nekoliko područja koja su proglašena za Svetsku baštinu, koje posete veliki broj turista.[12][15][16]

Znamenita mesta[uredi | uredi izvor]

Nacionalni park Kakum[uredi | uredi izvor]

Nacionalni park Kakum nalazi se u obalnim delovima Centralnog regiona Gane, a površine 375 km². Osnovan je 1931. godine kao rezervat prirode, a transformisan je u nacionalni park 1992. godine nakon što je sprovedeno ispitivanje flore i faune. Prostor je pokriven tropskim šumama.[17][18][19] Jedinstvenost ovog parka leži u činjenici da je osnovan na inicijativu lokalnog stanovništva, a ne od Državnog odseka za divlje životinje, koji je odgovoran za očuvanje divljih životinja u Gani.[18][20]
Veliki broj životinjskih vrsta nastanjuje park, a one uključuju dijanu zamorca, bongo antilopu, žutoleđeg dujkera i afričkog slona. Park predstavlja bitnu regiju i za ptičiji svet, priznat od strane BirdLife International organizacije. U parku je popisano 226 vrsta ptica, uključujući osam vrsta koje su svetski zaštićene, a jedna od tih vrsti je Agelastes meleagrides. Devet vrsta kljunoroga i zelenih papagaja popisane su u parku. Područje je takođe bogato leptirima, a nova vrsta oktirvena je 1993. godine. Od 2012. godine najgušće krdo šumskih slonova u Gani, nalazi se u ovom nacionalnom parku.[21]

Odbor za muzeje i spomenike Republike Gane predložio je da park bude proglašen Svetskom baštinom pod okriljem Uneska.

Nacionalni park Mole[uredi | uredi izvor]

Nacionalni park Mole je najveći nacionalni park na prostoru Gane.[22] Park je stacioniran na severozapadnom delu države kroz savane na obalnom ekosistemu, na nadmorskoj visini od 150 m, dok se južni delovi parka nalaze na višim predelima.[23][24]Ulaz u park nalazi se u obližnjem gradu Larabanga.[22] Reke Lovi i Mole protiču kroz park, a tokom dugih sušnih sezona presuše.[25] U ovoj oblasti godišnje padne 1000 mm padavina. Rađena je dugogodišnja studija na prostoru parka, kako bi se rešio problem lovaca na životinje na zaštićenom području.[23]
Prostor parka izvojen je kao rezervat za divlje životinje 1958. godine. Godine 1971. preseljeno je stanovništvo iz njega, a zemljište je proglašeno nacionalnim parkom. Park nije doživeo značajan razvoj kao turistička destinacija od svog osnivanja. Nedovoljno je finansiran, a postoji zabrinutost zbog seče šume i lova, ali se zaštita endemskih vrsta antilopa pobošljala od osnivanja nacionalnog parka.[26][27]

Zaštićeno područje Ankasa[uredi | uredi izvor]

Zaštićeno područje Anasa je područje na jugozapadnom delu države u Zapadnoj regiji, oko 365 km od Akre, blizu granice sa Obalom Slonovae. U prostor zaštićenog područja uvrćen je i Nacionalni park Nini Suhijen na zapadu i šumski rezervat Ankasa na jugu.[28] Područje zauzima površinu od 500 km², a u njemu se protežu tropske zimzelene kišne šume.[29] Kroz područje teku četiri reke, postoji veliki broj rečnih potoka i vodopada.[29][30]
Popisano je više od 800 vaskularnih vrsta biljaka, 639 vrsta leptira i više od 190 vrsta ptica, uključujući slonove, leoparde, šimpanze, dijana zamorce, bongo antilopu i druge.[29]

Dvorac Sao Horhe da Mina de Oro[uredi | uredi izvor]

Sao Horhe da Mina de Oro poznata i kao Elmina i Sent Džordž, je utvrđenje i dvorac u gradu Elmina u Gani. Izgrađena je 1482. godine kao portugalsko trgovačko i vojno utvrđenje na Zlatnoj obali blizu ušća reke Benja. Ovo je prvo utvređenje koje su Portugalci izgradili u svojoj zapadnoafričkoj koloniji, a ujedno i prva evropska građevina južno od Sahare. Služila je kao trgovačko mesto za otkup zlata i slonovače iz kontinentalnog zaleđa.

Holanđani su preuzeli tvrđavu 1637. nakon dve bitke koje su vodili protiv Portugalaca. Oni su dvorac opasali velikim zidinama i pretvorili ga u uvtrđenje koje su nazvali Kenradsburg. Elmina je Holanđanima služila kao glavno administrativno središte svih kolonijalnih operacija na Zlatnoj obali.[31] Britanci su preoteli tvrđavu sa dvorcem 1872. godine i preimenovali ga u Sent Džordž.[32]

Nakon osamostaljenja Gane, Elmina je služila i kao policijska stanica i škola, a naknadno je pretvorena u muzej. Dvorac je deo Uneskove svetske kulturne baštine od 1979. godine.[33]

Nzulezo[uredi | uredi izvor]

Selo Nzulezi stacinirano je pored sela Bejin, 90 km zapadno od grada Sekondi-Takoradi u Zapadnom regionu.[34] Nzlezi izlazi na jerero Tadane, 17. januara 2000. godine nominovano je za zaštitu pod okriljem Unesko Svetske baštine i predstavlja jednu od glavnih turističkih atrakcija u regionu.[34] Nije poznato zašto je selo izgrađeno iznad vode, a glavne aktivnosti njegovih stanovnika su poljoprivreda, dok ribolov igra sekundarnu ulogu.[34] Selo i dalje neguje vleiki broj lokalnih tradicija, povezanih sa kultom jezera Tadane, koje se pominje u obredima stanovništva, kojima je četvrtak sveti dan i tada je zabranjena bilo kakva aktivnost na jezeru.[34]
Selo je u otvoreno za turizam, ali sa određenim ograničenjima na jednu posetu nedeljno. Može se obići samo preko kanjona, rutom koja prolazi kišne šume, a vožnja traje oko sat vremena. U selu postoji crkva i škola, a njegovo stanivništvo je izuzetno izolovano i pati od zdravstvenih problema, naročito malarije.[34]

Kejp Koust zamak[uredi | uredi izvor]

Kejp koust zamak je jedan od četrdeset dvoraca izgrađen od strane evropskih trgovaca. Prvobitno su ga izgradili Šveđani zbog trgovine drvetom i zlatom, a kasnije korišćen kao magacin za trgovinu.[35] U ovom objektu držani su robovi pre nego što su transportovani na brodove i prodavani Sjedinjenim Državama, posebno Karibima.[36] Velika količina zlatne prašine koja je pronađena u Gani bila je prvenstveno privlačna za Evropu, a mnogi domoroci iz Kejp Kousta su to koristili. U zamenu za zlato, mahagoniju, ljude i druge lokalne predmete, domoroci su dobijali odeću, ćebad, začine, šećer, svilu i mnoge druge predmete.[37] Zamak u Kejp Koustu je bio tržište na kome su se odvijale ove transakcije.[38]

Tvrđava Kristijansborg[uredi | uredi izvor]

Tvrđava Kristijansborg poznata kao i San Fransisko Šavijer i Osu je utvrđenje i dvorac u gradu Osu, predgrađu Akre u Gani. Izgradili su ga Danci 1661. godine. Pre toga su na ovom prostoru postojali portugalski vojni logori. Tokom svoje istorije često je menjao vlasnike, a najduže je bio u posedu Danaca, kao glavni grad njihove kolonije Zlatna obala.

Ovaj lokalitet prvi su zaposeli Portugalci 1550. godine izgradivši vojni logor.[39] Do sredine 17. veka njihova vlast i nadmoć su nestale, tako da biva u potpunosti napušten. Tokom 1650-ih Šveđani preuzimaju vlast i grade malo utvrđenje. U međuvremenu Holanđani okupiraju tvrđavu, a zatim je 1657. preuzima Danska-Norveška. Danci proširuju tvrđavu i daju joj ime Kristijansborg, prema Kristijanu Petom, kralju Danske i Norveške. Glavna namena utvrđenja bila je trgovina zlatom, slonovačom i robljem.[40][41]

Nacionalni park Kjabobo[uredi | uredi izvor]

Nacionalni park Kjabobo je nacionalni park staciniran u Volta regonu, blizu granice sa Togom.[42][43] Površine je 360 km², a osnovan je 1997. godine. Druga najviša planina Gane Džebobo, nalazi se u parku i pruža impozantan pogled na jezero Volta.

Park je staciniran na području tropskih kišnih šuma i savanskih područja. Popisane su vrste koje uključuju afričkog slona, leoparda, afričkog bivola, močvarnu antilopu, nekoliko vrsta primata, dujkere i vrstu planinski pećinar, koja je simbol ovog parka. Popisano je i 500 vrsta leptira i 235 vrsta ptica.[42]

Galerija[uredi | uredi izvor]

  • Tvrđava Amsterdam
    Tvrđava Amsterdam
  • Plaža u Centralnoj regiji Gane
    Plaža u Centralnoj regiji Gane
  • Vodopad Vli
    Vodopad Vli
  • Tvrđava San Antonio
    Tvrđava San Antonio
  • Slonovi u Mole nacionalnom parku
    Slonovi u Mole nacionalnom parku
  • Predeo u Agumasa rezervatu
    Predeo u Agumasa rezervatu
  • Botanička bašta Aburi
    Botanička bašta Aburi
  • Obilazak prirodnih lepota Gane čamcem
    Obilazak prirodnih lepota Gane čamcem

Reference[uredi | uredi izvor]

  1. ^ „United Nations Statistics Division - Standard Country and Area Codes Classifications”. Arhivirano iz originala 13. 07. 2011. g. Pristupljeno 17. 09. 2018. 
  2. ^ Jackson, John G. (2001). Introduction to African Civilizations. Sjedinjene Američke Države: Citadel Press. str. 201. ISBN 978-0-8065-2189-3. 
  3. ^ „Ministry of Tourism & Modernization of The Capital City”. www.ghanaweb.com. Arhivirano iz originala 11. 10. 2011. g. Pristupljeno 3. 6. 2014. 
  4. ^ a b „Trade Expo International Ghana”. uniquetrustex.com. Arhivirano iz originala 1. 5. 2013. g. Pristupljeno 3. 6. 2014. 
  5. ^ „Cost of Living in Accra, Ghana”. Expatistan. 25. 2. 2017. Pristupljeno 25. 2. 2017. 
  6. ^ a b „Forbes: Ghana is eleventh friendliest nation”. www.vibeghana.com. Pristupljeno 3. 6. 2014. 
  7. ^ „About the Global Peace Index”. Vision of Humanity. 2013. 
  8. ^ Sakyi, Kwesi Atta (29. 11. 2012). „Tapping Deep into our Tourism Potential in Ghana”. ghanaweb.com. Pristupljeno 3. 6. 2014. 
  9. ^ „We Are Serious About Overcoming The Challenges Confronting Tourism Development”. Ministry of Tourism Ghana. ghana.gov.gh. Arhivirano iz originala 18. 07. 2014. g. Pristupljeno 3. 6. 2014. 
  10. ^ a b „Ghana To Earn 8.3 Billion USD From Tourism By 2027”. ghanaonlinenews.com. 3. 4. 2014. Arhivirano iz originala 14. 8. 2016. g. Pristupljeno 3. 6. 2014. 
  11. ^ Harvard quotation. Belda. 2004.
  12. ^ a b Jemima, Pierre. The predicament of blackness : postcolonial Ghana and the politics of race. The University of Chicago Press. ISBN 9780226923024. OCLC 819853928. 
  13. ^ „GHS - Ghanian Cedi rates, news, and tools”. XE. Pristupljeno 25. 2. 2017. 
  14. ^ „XE Currency Converter: GHS to USD”. XE. Pristupljeno 25. 2. 2017. 
  15. ^ Yankholmes, A., & McKercher, B. (2015). „Understanding visitors to slavery heritage sites in Ghan.”. Tourism Management. 
  16. ^ „Local Transportation Ghana”. Easy Track Ghana. 25. 2. 2017. Pristupljeno 25. 2. 2017. 
  17. ^ „Parks and reserves of Ghana: Management Effectiveness Assessment of Protected Areas” (PDF). IUCN. Arhivirano iz originala (pdf) 07. 01. 2014. g. Pristupljeno 12. 4. 2013. 
  18. ^ a b „Kakum National Park (Assin Attandanso Reserve) (#)”. UNESCO. Pristupljeno 11. 4. 2013. 
  19. ^ „Kakum National Park”. Microsfere. Arhivirano iz originala 07. 01. 2014. g. Pristupljeno 11. 4. 2013. 
  20. ^ „Kakum National Park - Assin Attandaso Resource Reserve”. Bird Life. Arhivirano iz originala 01. 01. 2015. g. Pristupljeno 11. 4. 2013. 
  21. ^ Karlya, Maria (2012). Ghana (Other Places Travel Guide). Other Places Publishing. str. 120. ISBN 978-1-935850-10-6. Pristupljeno 14. 4. 2013. 
  22. ^ a b Briggs, Philip J. (2007). Ghana, 4th (Bradt Travel Guide). Bradt Travel Guides. ISBN 978-1-84162-205-7. 
  23. ^ a b Brashares, Justin S.; Peter Arcese; Moses K. Sam (2001). „Human demography and reserve size predict wildlife extinction in West Africa”. Proceedings of the Royal Society B. 268 (1484): 2473—2478. PMC 1088902 Slobodan pristup. PMID 11747566. doi:10.1098/rspb.2001.1815. 
  24. ^ Sackey, I; Hale, WHG (2008). „The Impact of Elephants on the Woody Vegetation of Mole National Park, Ghana”. Journal of the Ghana Science Association. 10 (2): 28—38. doi:10.4314/jgsa.v10i2.18038. 
  25. ^ Bowell, R. T.; R. K. Ansah (1993). „Trace Element Budget in an African Savannah Ecosystem”. Biogeochemistry. 20 (2): 103—126. doi:10.1007/BF00004137. 
  26. ^ East, R. (Rod); IUCN/SSC Antelope Specialist Group. (1999). African Antelope Database 1999. Gland, Switzerland: IUCN Species Survival Commission. ISBN 978-2-8317-0477-7. 
  27. ^ Stuart, S. N.; Adams, Richard J.; Jenkins, Martin (1990). Biodiversity in Sub-Saharan Africa and its Islands : Conservation, Management, and Sustainable Use (Occasional Papers of "Hte Iucn" Species Survival Com). Gland, Switzerland: IUCN. ISBN 978-2-8317-0021-2. 
  28. ^ „Ghana Wildlife Society:ANKASA NATIONAL PARK (Accessed June 2014)”. Arhivirano iz originala 11. 09. 2013. g. Pristupljeno 17. 09. 2018. 
  29. ^ a b v Tilahun, Mesfin; Damnyag, Lawrence; Anglaaere, Luke C.N. „The Ankasa Forest Conservation Area of Ghana: Ecosystem service values and on-site REDD + opportunity cost”. Forest Policy and Economics. 73: 168—176. doi:10.1016/j.forpol.2016.08.011. 
  30. ^ Hall, J. B.; Swaine, M. D. (1976). „Classification and Ecology of Closed-Canopy Forest in Ghana”. Journal of Ecology. 64 (3): 913—951. JSTOR 2258816. doi:10.2307/2258816. 
  31. ^ The Portuguese In West Africa, Cambridge University Press. (1950). str. 93.
  32. ^ „St. George’s Castle (Elmina Castle), Elmina (1482)”. Arhivirano iz originala 01. 01. 2016. g. Pristupljeno 9. 1. 2016. 
  33. ^ „Forts and Castles, Volta, Greater Accra, Central and Western Regions”. Pristupljeno 9. 1. 2016. 
  34. ^ a b v g d Nzulezu Stilt Settlement - UNESCO World Heritage Centre Retrieved on 2009-03-26.
  35. ^ VanDantzig 1999, str. 61–62.
  36. ^ VanDantzig 1999, str. 28.
  37. ^ VanDantzig 1999, str. 34.
  38. ^ Apter, Andrew. “History in the Dungeon: Atlantic Slavery and the Spirit of Capitalism in Cape Coast Castle, Ghana.” The American Historical Review, vol. 122, no. 1, (2017). str. 23–54., . doi:10.1093/ahr/122.1.23.  Nedostaje ili je prazan parametar |title= (pomoć)
  39. ^ ghanacastle.gov.gh Arhivirano 2007-04-03 na sajtu Wayback Machine
  40. ^ Nørregaard, G.. (1968). Vore gamle tropekolonier. Bind 8. Guldkysten. 
  41. ^ „Christiansborg Castle, Accra (1661)”. Arhivirano iz originala 09. 11. 2016. g. Pristupljeno 9. 1. 2016. 
  42. ^ a b Ryman, Leif (30. 4. 2012). „Ecotourism in Ghana: Undiscovered Kyabobo - The Travel Word”. Arhivirano iz originala 08. 11. 2014. g. Pristupljeno 17. 10. 2014. 
  43. ^ Parks and Reserves of Ghana: Management Effectiveness Assessment of Protected Areas (PDF). IUCN – International Union for Conservation of Nature. 2010. str. 16—17. Pristupljeno 10. 2. 2017. 

Literatura[uredi | uredi izvor]

Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]

Turizam u Gani na Vikiputovanju.
Turizam u Gani na Vikimedijinoj ostavi.
Preuzeto iz „https://sr.wikipedia.org/w/index.php?title=Туризам_у_Гани&oldid=27430761”