Franc Avbelj
| franc avbelj | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Franc Avbelj Lojko | |||||||||
| Lični podaci | |||||||||
| Datum rođenja | 27. oktobar 1914. | ||||||||
| Mesto rođenja | Trnjava, kod Domžala, Austrougarska | ||||||||
| Datum smrti | 24. decembar 1991. (77 god.) | ||||||||
| Mesto smrti | Domžale, Slovenija | ||||||||
| Profesija | vojno lice, društveno-politički radnik | ||||||||
| Delovanje | |||||||||
| Član KPJ od | 1942. | ||||||||
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba | ||||||||
| Služba | NOV i PO Jugoslavije Jugoslovenska armija 1941 — 1946. | ||||||||
| Heroj | |||||||||
| Narodni heroj od | 25. decembra 1952. | ||||||||
| Odlikovanja |
| ||||||||
Franc Avbelj — Lojko (Trnjava, kod Domžala, 27. oktobar 1914 — Domžale, 24. decembar 1991), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SR Slovenije i narodni heroj Jugoslavije.
Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 27. oktobra 1914. godine u selu Trnjavi, kod Domažala, od oca Antona i majke Lucije Avbelj, rođene Per. Franc je osnovnu školu završio u selu Krasna, a zatim je studirao u Ljubljani za građevinara. Od 1938. do 1939. godine služio je vojsku u Beogradu, a nakon odsluženja vojnog roka vratio se u Sloveniju i radio kao građevinar i postao član Sindikata građevinskih radnika.
Učesnik Narodnooslobodilačke borbe je od 1941. godine. Najpre je bio angažovan na rasturanju letaka i propagandnog materijala, pisanju parola, sakupljanja oružja i vršenju sabotaža, naročito na telefonskim linijama. Decembra 1941. je pristupio Krimskom partizanskom bataljonu, koji će u januaru 1942. prerasti u Šercerov bataljon. U aprilu 1942. postao je borac-mitraljezac Kočevskog partizanskog bataljona i učestvovao u njegovim akcijama. Član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) je od 1942. godine.
Nakon ustaških napada, 1943. godine, Avbelj se sa svojom jedinicom probijao preko Kozjanskog, do Štajerske i Gorenjske, gde se pridružuje Kamniškom bataljonu, ali ubrzo potom prelazi u Savinjski bataljon, gde je obavljao dužnosti komandira i političkog komesara. U borbama koje je ovaj bataljon vodio, juna 1943. je zauzeto nemačko uporište Letuš. Avgusta 1943. sa svojim bataljonom stupa u sastav Šlandrove brigade, gde postaje komandir Treće čete. Potom je bio komandant bataljona u Četvrtoj slovenačkoj udarnoj brigadi „Matija Gubec”, komandant Notranjskog odreda, do oktobra 1944. godine, potom kratko, Gubčeve brigade, a od novembra 1944. do januara 1945. komandant Dolenjskog odreda, kada je teško ranjen u glavu. U to vreme delovao je na području Trebelnog, Žužemberka, Trebnjega, te južnoj Štajerskoj.
Posleratni period[uredi | uredi izvor]
Posle oslobođenja Jugoslavije, 1946. godine je demobilisan iz Jugoslovenske armije (JA) kao ratni vojni invalid i obavljao je razne društveno-političke funkcije u Kranju i Novom Mestu, a od 1954. do 1957. godine bio je predsednik Narodnog odbora i predsednik Opštinskog odbora Saveza udruženja boraca NOR u Domžalama. Bio je upravnik Doma za stara lica u Kamniku, kao i upravnik internata Srednje kožarske škole u Domžalama.
Umro je 24. decembra 1991. godine u Domžalama.
Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — dva Ordena za hrabrost, Orden partizanske zvezde drugog reda, Orden zasluga za narod drugog reda, Orden bratstva i jedinstva drugog reda. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 25. decembra 1952. godine.[1]
Reference[uredi | uredi izvor]
- ^ Narodni heroji 1982, str. 35.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
Narodni heroji iz Ljubljane i okoline | ||
|---|---|---|
Narodni heroji Jugoslavije rođeni u Ljubljani i okolnim opštinama, kao i oni koji su politički ili vojno delovali na ovom području: | ||
| grad Ljubljana |
|  |
| okolne opštine | ||
