Dražetić
| Dražetić | |
| Opis: | prezime |
| Jezik: | hrvatski, srpski |
| Poreklo: | lično ime ili prezime Dražeta |
| Poreklo značenja: | pridev „drag“ |
| Poreklo prezimena: | (Dalmacija ?) |
| Prvi pomen prezimena: | 14. vek |
| Rasprostiranje prezimena: | Bosna i Hercegovina, Hrvatska, Srbija, Slovenija |
| Narodnost: | hrvatska, srpska |
| Veroispovest: | katolicizam, pravoslavlje |
Dražetić je hrvatsko i srpsko prezime. Iako se prezime u prošlosti pominjalo i kod Srba, danas su Dražetići pretežno Hrvati katoličke vere.
Rasprostranjenost[uredi | uredi izvor]
Prezime Dražetić nalazimo u selima Turbe (kod Travnika) i Imljani (na Vlašiću) u Bosni, kao i u većem broju mesta u Hrvatskoj, najviše na području Petrinje, Slavonske Požege, Siska, Velike Gorice i Zagreba. Jedan zaselak sela Turbe naziva se Dražetići, a u tom zaseoku se svi prezivaju Dražetić. Dražetići iz naselja Turbe i Imljani su katoličke vere i međusobno su rod.
U proteklih 100 godina, najviše Dražetića je rođeno u Banja Luci. U Hrvatskoj danas živi oko 400 Dražetića u oko 150 domaćinstava. U novije vreme, glavne migracije Dražetića odvijale su se iz BiH prema Slavoniji i Zagrebu. Danas Dražetića ima u 48 opština i 77 naselja u Hrvatskoj, a nastanjeni su pretežno u seoskim sredinama (54%). Najviše ih živi u Zagrebu (80), Ratkovici pored Pleternice (35), Selcima Đakovačkim pored Đakova (30), Petrinji (20) i Daruvaru (15).
Prezime Dražetič, koje postoji u Sloveniji, najverovatnije je varijanta prezimena Dražetić, budući da slovenačka abeceda ne poznaje slovo „ć“.
Poreklo[uredi | uredi izvor]
Ovo prezime je prvi put registrovano u Šibeniku 1386. godine. 1416. godine se pominje knez Grgur Dražetić, sused Dubrovčanima, kome su u području kojim je vladao bili Omišani. Krajem 17. veka, pominje se na Baniji Blaž Dražetić, biskupski predijalac. Prezime Dražetić se takođe pominje u Velikoj Pisanici u Slavoniji 1783. godine.
Prema jednoj priči, Dražetiće je u naselja Turbe i Imljani naselio turski aga.
Dražetići najvećim delom potiču sa banjalučkog područja BiH, a prema nekim izvorima iz Starog Čiča pored Velike Gorice. Prema jednom navodu, nekadašnje hrvatsko pleme Karinjani se u 15. veku podelilo na više grana među kojima su bili Borinići, Korlatovići, a verovatno i Stipkovići, Dražetići, Božičkovići i Oplanovići.
Nesporno je da je prezime Dražetić nastalo od imenske osnove Dražeta, ali ne možemo reći da li je Dražeta u ovom slučaju bilo ime ili prezime. Prema tumačenju u Rječniku hrvatskoga ili srpskoga jezika (Zagreb, 1884-1886), Dražetić je „prezime po ocu Dražeti“. Lično ime Dražeta prvi put se pominje u 12. veku u Hercegovini, dok se prvi siguran pomen prezimena Dražeta datira u 18. vek. Za razliku od prezimena Dražetić, prezime Dražeta je češće kod Srba nego kod Hrvata.
Prezime Dražetić kod Srba[uredi | uredi izvor]
Kod Srba je ovo prezime zabeleženo u matičnim knjigama u selu Mošorin, kao varijanta prezimena Dražeta. Prezime Dražeta je, naime, u Mošorinu beleženo u četiri različite varijante: Dražeta, Dražetin, Dražetić i Dražetič, iako nema sumnje da je originalni oblik prezimena glasio Dražeta. Danas su se kod Dražeta poreklom iz Mošorina za prezime zadržali oblici Dražeta i Dražetin, dok su oblici Dražetić i Dražetič iščezli. Pored Mošorina, prezime Dražetić se u 18. veku pominjalo i u Čoki.
Zabeleženi su i Dražetići pravoslavne vere u selu Golubinjak kod Daruvara u Slavoniji. Prema knjizi Dušana Kašića „Srpska naselja i crkve u sjevernoj Hrvatskoj i Slavoniji“ (Zagreb, 1988), u naselju Golubinjak je nakon prestanka turske vlasti krajem 17. veka postojalo 10 pravoslavnih kuća, čiji su domaćini bili: Stefan Fezmarović, Mišljen Dražetić, Sava Mijačić, Milan Radivoj, Teodor Gvozdenović, Milivoj Radotić, Janko Vezmarović, Ranisav Radotić i Stanko Jeremić.
Literatura[uredi | uredi izvor]
- Dr Velimir Mihajlović, Srpski prezimenik, Novi Sad, 2002.
- Miroslav Niškanović, Srpska prezimena, Beograd, 2004.
- Velibor Lazarević, Srpski imenoslov, Zemun - Novi Beograd, 2001.
- Gordana Vuković, Ljiljana Nedeljkov, Rečnik prezimena Šajkaške (18. i 19. vek), Novi Sad, 1983.
- Leksik prezimena Socijalističke Republike Hrvatske, Zagreb, 1976.
- knez Medo Pucić, Spomenici srbski od 1395. do 1423, u Beogradu, 1858.
- Đuro Daničić, Rječnik iz književnih starina srpskih, dio prvi, u Biogradu, 1863.
- Rječnik hrvatskoga ili srpskoga jezika, Jugoslavenska akademija znanosti i umjetnosti, u Zagrebu, 1884 - 1886.
- Dušan Kašić, Srpska naselja i crkve u sjevernoj Hrvatskoj i Slavoniji, Zagreb, 1988.