Mali Lošinj
| Mali Lošinj | |
|---|---|
 Mali Lošinj, panorama južne strane luke | |
| Administrativni podaci | |
| Država |  Hrvatska |
| Županija | Primorsko-goranska |
| Stanovništvo | |
| Stanovništvo | |
| — 2011. | 6.091 |
| — gustina | 27,31 st./km2 |
| Aglomeracija (2011.) | 8.116 |
| Geografske karakteristike | |
| Koordinate | 44° 31′ 54″ S; 14° 28′ 19″ I / 44.53158142417554° S; 14.472042260982732° I |
| Vremenska zona | UTC+1 (CET), leti UTC+2 (CEST) |
| Površina | 223 km2 |
  Mali Lošinj Mali Lošinj na karti Hrvatske | |
| Ostali podaci | |
| Gradonačelnik | Gari Kapeli |
| Poštanski broj | 51550 |
| Registarska oznaka | RI |
Mali Lošinj (ital. Lussinpiccolo) je grad u Republici Hrvatskoj. Nalazi se u Primorsko-goranskoj županiji.
Položaj[uredi | uredi izvor]
Mali Lošinj nalazi se na ostrvu Lošinj, jednom od najvećih ostrva Kvarnerskog arhipelaga. Ostrvo se u severnom delu dodiruje sa ostrvom Cresom (kod starog grada Osora). Ova dva ostrva su u prošlosti imala zajedničko ime — Apstiride, pa Apsoros, koje ukazuje na današnji Osor (na creskoj strani prokopa) bio glavno naselje jedinstvenog ostrva. Ostrvo Lošinj izgrađeno je od krečnjaka, a u prednjem delu je razuđeno prostranim i izuženim zalivom. Prekopom Privlake, pred samim Malim Lošinjom, ostrvo Lošinj je podeljeno na dva dela, od kojih je severni deo prostraniji.
Mali Lošinj je glavno naselje ostrva, znatno veće od susednog Velog Lošinja. Nalazi se na jugoistočnom kraju prostranog, 5,6 kilometara dugačkog, do hiljadu metara širokog i do 36 m dubokog zaliva, koji je nastao potapanjem kraškog udubljenja. Glavni ulaz u zaliv, severno od ostrvca Koludraca, omogućuje prolaz i najvećim brodovima, a južni, plići, prolaz (most) služi samo za prolaz čamaca.[1]
Izgled[uredi | uredi izvor]
Stari deo Malog Lošinja uzdiže se amfiteatralno u dnu prostranog i dobro zaklonjenog zaliva. Njegove zbijene kamene kuće ograđuju uske i krivudave ulice. Mnoge stare zgrade imaju grbove i reljefe. Noviji deo grada izgrađen je duž jugozapadnog i jugoistočnog dela zaliva. Najmlađi deo Malog Lošinja nalazi se u zalivu Čikat, 1,5 kilometara zapadno od grada. Stare i nove kuće su spratne. Na bregu iznad grada diže se kamena kula iz 16. veka, sa koje se pruža odličan vidik na grad i susedna ostrva. Među zimzelenom i bujnom suptropskom vegetacijom smeštene su vile i letnjikovci, hoteli i odmarališta. Borova šuma spušta se do peskovitih plaža. Šetališta grada sa lepo uređenim stazama vode kroz borove šume i makiju.[1]
Istorija[uredi | uredi izvor]
Krajem 14. veka grad se pominje kao Malo Selo, za razliku od Velog Sela (Veli Lošinj) na jugoistoku. Oba naselja bila su u posedu osorske vlastele. U 17. veku Mali Lošinj se oslobodio od feudalaca Osora, a u sledećem veku razvio je brodogradnju i pomorstvo. Posle propasti Venecije (1797) lošinjsko pomorstvo i brodogradnja su oslabili. U drugoj polovini 19. veka Mali Lošinj je ponovo zapao u krizu i doživeo depopulaciju.[1]
Do 1918. u sastavu Austrougarske, a potom pripao Italiji. Nemačka okupacija od 1943. do 1945. godine. Zatim u sastavu Jugoslavije. Od 1991. deo novoformirane države Hrvatske.
Geografija[uredi | uredi izvor]
Administrativna jedinica Grad Mali Lošinj obuhvata ostrvo Lošinj, južni deo ostrva Cresa, ostrva Unije, Susak, Vele Srakane, Male Srakane i Ilovik i niz nenaseljenih ostrvca.
Klima[uredi | uredi izvor]
Bujno zelenilo i blaga klima odlike su ovog grada. Srednja januarka temperatura u Malom Lošinju iznosi 7,3 °C i viša je nego u znatno južnijem Splitu (7 °C). Letnju vrućinu ublažuje vetar s mora. Zimi duvaju vetrovi sa kopna, ali zbog udaljenosti ostrva snaga im je u Malom Lošinju smanjena. Oluje su retke. Količina padavina je znatna i iznosi 1.008 milimetara. Kiše su najčešće u jesen, kad se javljaju pljuskovi. Broj kišnih dana iznosi 114. Dnevni prosek osunčanja je takođe znatan (7 sati), a oblačnost je manja nego u Opatiji. Lošinj je najsevernije jadransko ostrvo na kome uspevaju agrumi. Početkom dvadesetog veka u Malom Lošinju je raslo preko hiljadu stabala limuna i pomorandži.[1]
Stanovništvo[uredi | uredi izvor]
Ostrvo Lošinj dugo je bilo nenaseljeno. Prvi doseljenici sa kopna došli su na ostrvo 1280. godine. Na ostrvu je 1910. godine živelo 9.768 ljudi, a 1945 — 6.305 stanovnika. Mali Lošinj je 1771. godine imao oko 1.700 stanovnika, mahom ribara i pastira. U doba procvata 1880. godine imao je čak 5.603 građana, a deset godina kasnije, usled preseljavanja lošinjskih pomoraca u Trst, opao je na 4.975 stanovnika.[1]
Prema popisu iz 2001. godine u gradu Mali Lošinj živelo je 8.388 stanovnika, i to po naseljima: Mali Lošinj 6.296, Veli Lošinj 917, Nerezine 371, Susak 188, Ćunski 150, Ilovik 104, Unije 90, Osor 73, Belej 64, Punta Križa 61, Sveti Jakov 37, Ustrine 27, Vele Srakane 8 i Male Srakane 2 stanovnika.
Prema rezultatima popisa iz 2011. u gradu je živelo 8.116 stanovnika, a u samom naselju 6.091 stanovnika.[2]
Popis 1991.[uredi | uredi izvor]
Na popisu stanovništva 1991. godine, naseljeno mesto Mali Lošinj je imalo 6.566 stanovnika, sledećeg nacionalnog sastava:
Partnerski gradovi[uredi | uredi izvor]
Vidi još[uredi | uredi izvor]
Reference[uredi | uredi izvor]
Literatura[uredi | uredi izvor]
- [1] Savezni zavod za statistiku i evidenciju FNRJ i SFRJ, popis stanovništva 1948, 1953, 1961, 1971, 1981. i 1991. godine
- Gelo, Jakov (1998). Narodnosni i vjerski sastav stanovništva Hrvatske, 1880-1991: po naseljima. Zagreb: Državni zavod za statistiku Republike Hrvatske. ISBN 978-953-6667-07-9.
Spoljašnje veze[uredi | uredi izvor]
| Međunarodne | |
|---|---|
| Državne | |
